Ik ken vrouwen die slank zijn en die ongelukkig zijn en vrouwen met een maat meer die wel gelukkig zijn. Als ik het over mezelf heb;ik ben net 10 kilo kwijt en voel me daar veel beter bij,afgelopen 2 zomers liep ik altijd in een legging of spijkerbroek en durfde ik niet naar het strand of zwembad. deze zomer ga ik dat dus zeker wel doen,dat maakt me gelukkiger!
Heb ooit bijna 4 weken in het ziekenhuis gelegen en ben toen flink afgevallen, kwam eruit en woog 38 kilo (ben dan wel 1.60 maar dan nog), paste bijna geen kleding alles was te groot. Daarnaast ben ik een jaar lang ongeveer chronisch moe geweest. Nu een paar jaar later en na de zwangerschap weeg ik 3 kilo meer dan dat ik nomaal altijd woog (nu 53 kilo) voel me prima en heb een stuk meer energie. Het voordeel is ook dat ik maatje 36 pas ipv 34, dus er is een stuk meer kleding die ik in de winkels kan kopen. Ben absoluut niet dik, maar voel me echt een stuk gelukkiger dan toen ik ronduit mager was.
Geluk heeft te maken met zelfvertrouwen ,niet met een kleding maat en de gemiddelde "gezonde" maat voor een nederlandse vrouw is meestal 40-42 Dus laat het beeld van modellen met mt 32-34 varen, dat is in het echt NIET mooi vind ik. ik heb nu mt. 46 en aan het afvallen naar 44, puur na-zwangerschap afvallen, bij colin duurde dat ook tot 13 maanden na bevalling voordat dat gebeurde. ik wil zelf naar 42-44 vanwege mijn rug die het dan minder moeilijk heeft. Maar gelukkiger nee, zelfverzekerder misschien wel over het uiterlijk, maar de meeste zelfverzekerdheid moet nog altijd van binnen komen en ik zou met alle verhalen in je oren geknoopt TS, gaan proberen je er rustiger onder te laten wezen, inderdaad nieuwe kleding kopen dat doet een hoop ook voor je zelfvertrouwen, ga anders eens een keer naar een sauna, dat is vaak een hele mooie eye opener 98 % van de normale mens heeft minder mooie delen. Ik heb bijv. overal striae, buik, borsten, benen en mijn rug zit vol met littekens, heb pukkels op mijn armen en maanlandschap op mijn billen/benen. Maar ik loop rustig in bikini door het zwembad (goed ook in badpak omdat dat beter blijft zitten als je met een peuter speelt in het water).. maar loop ook topless op het strand. ik ben tevreden met mijn lijf en dat is denk ik het grote verschil. o en mijn man zegt ook niet dat ie me mooi vind tijdens sex, Die denkt daar op dat moment niet aan.. haha maar het feit dat jullie sex hebben zegt des te meer, zijn lichaam verraad dat hij je mooi vind en je niet meer schamen tegenover je man lijkt mij een eerste stap naar zelfverzekerd worden, hij houdt van je, van jouw helemaal en de meeste mannen maakt het geen drol uit of er nu 60 kg of 90 kg vrouw is om van te houden..
Oh daar kan ik me ook gruwelijk aan ergeren, mensen die menen een opmerking te mogen maken over mijn gewicht. :x Zolang ik er zelf geen last van heb, is het niet aan hen om te bepalen of ik wil lijnen of niet. Dat opgedrongen gedoe, bah! :x Mijn s-moeder zeurt de laatste tijd heel erg over dat mijn man te zwaar wordt. Nu is dat wel zo, maar ze heeft zelf niet in de gaten dat ze zelf ook te zwaar is. Dát snap ik nou echt niet he!
Heb dr nu gelukkig geen 'last' meer van als in dat ik niet meer gepest o.i.d. word. Ben dr wel erg onzeker over, maar ben het wel langzaamaan aan het accepteren. Is ook weer wat.
Als IK wat in gewciht minder voel IK me wel beter.... Maar ja dat ik per persoon natuurijk verschillend!
ik ben ook te zwaar maar gelukkig zit het bij mij overal verdeeld, dus niet op 1 plaats, wel heb ik een buikje. mijn vriend vind mij ook mooi zoals ik ben. dieeten is met hem ook echt onmogelijk. ik moet vaak wel lachen als die een dunne meid op tv of straat ziet, daar gaat ie dus echt van over zijn nek. dunne meisjes vind hij niks. hij heeft liever iets om vast te pakken zegt ie dan. ik zou liever ook een paar kilo afvallen, maar door medicatie gebruik in het verleden ben ik erg veel aangekomen (lees 25/30 kg in 3 maanden!!) en wat ik ook doe ik krijg het er niet af. ik train nu 2 keer in de week met de hond een uur, dit is echt intensief lopen/hardlopen, veel bewegen. en ik wil dus nu ook 1 keer in de week gaan hardlopen. meer om mijn conditie op peil te krijgen. voor de rest let ik erop wat ik eet, maar afvallen...ho maar. dat ik nu wil zeggen dat ik ongelukkig ben..nee. maar zou me wel fijner voelen als ik minder zou wegen.
Ik zie het verband niet tussen je gewicht en gelukkig zijn? Dikke mensen kunnen gelukkig en ongelukkig zijn, net als dunne mensen Bovendien kan het best zo zijn dat de reden waarom dikke of dunne mensen ongelukkig(er) zijn niets te maken heeft met gewicht. Kortom: hier valt geen zinnig woord over te zeggen
Ik ben een slanke meid, maar of me dat nou gelukkiger maakt. Vroeger was ik zo mager dat ik me daar zelfs ongelukkiger door voelde, maar dat is gelukkig verledentijd. Ik ben nu te vrede met mezelf en dat geeft me een goed gevoel en dat maakt het leven misschien wat makkelijker. Mijn vriend geeft ook vaak complimentjes en dat doet me goed.. Verder zijn er natuurlijk veel andere dingen waardoor geluk bepaald word, maar ik denk dat het vooral belangrijk is dat je blij ben mezelf (heeft niets met dun of dik te maken, maar of je er gelukkig van word).
Ik heb niet alle pagina's gelezen, maar ik denk dat er heel veel verschillende dingen kunnen zijn waardoor je je gelukkig, of juist ongelukkig kunt voelen. Ik was altijd een slanke meid, maar had bijvoorbeeld weer een echte puber-huid (is eigenlijk nooit helemaal over gegaan) waarover ik me superonzeker voelde (en me nu af en toe (op m'n 35e) nog steeds voel ) Ook heb ik het erg snel warm, waardoor ik gauw ga zweten. Ik heb een hekel aan de zomer (of beter gezegd zonnig, warm weer) gekregen omdat ik dan tot huilens toe voor m'n kleerkast sta te peinzen wat ik aanmoet... Een shirtje mét mouwen vertoont binnen korte tijd vieze zweetplekken, maar als ik een hemdje aandoe, zie je de lelijke pukkels en plekjes op m'n schouders en decolleté Blehheeehhh.... Doe mij de winter maar! Vroeger had ik wel vriendinnen die niet tevreden waren met hun gewicht en die best met me wilden ruilen met pukkels en al. Daar kon ik me niks bij voorstellen, haha. Je eigen problemen zijn voor jezelf toch altijd het ergst...
ik ben met mijn 1.65 cm niet al te groot en woog voor mijn zwangerschap 124 kilo. sindsdien ben ik 56 kilo afgevallen en voel me beter dan ooit te voren. met kleding aan tenminste. ik kijk nu graag naar mezelf in de spiegel of op foto's. vooral omdat ik het gewoon nog steeds niet kan geloven. in de winkel kan ik makkelijk de leukste kleding aan want overal kan je maat 38 krijgen. en dat straal ik ook uit. vriendinnen vinden mij gelukkiger en ik krijg erg veel aandacht van mannen. dus ik voel me er zeker beter bij. maar in de slaapkamer is niks veranderd, aangezien er een redelijk vel overschot is en alles erg losjes hangt word ik nog steeds niet graag bloot gezien. maar mijn verloofde heeft altijd graag naar mij gekeken. voor hem blijf ik altijd even mooi en wind ik hem altijd direct op met wat bloot. ik ben mezelf aan het leren om me meer (letterlijk) bloot te geven voor hem. maar qua totaal plaatje ben ik nu een heel groot stuk gelukkiger met mijn lichaam dan toen. (ookal heb ik mijn flink d cup in moeten ruilen voor een btje) trouwens een mega magere vriendin van vroeger met cup a. heeft haar hele leven een strijd gehad met proberen aan te komen, en dat lukte gewoon niet. hoeveel ze ook at. zij was juist erg ongelukkig met te dun zijn. en ik denk dat ik liever wat te vol ben dan te dun. zowiezo voor mijn vriend want die houd juist van wat extra knuffel vet en daarom hou ik zo veel van hem.
na mijn 2e zwangerschap was ik best wat te zwaar (80 kilo) ik woog altijd 65 kilo bij een lengte van ongeveer 1.76 m. maat 38 had ik altijd..... na de bevalling zat ik in maat 42 en oh wat voelde ik me rot... niks zat lekker en ik baalde van mezelf. kleding kopen vond ik verschrikkelijk! dat licht en die spiegels in de pashokjes maakte me helemaal depri... haha ben dus lekker gaan lijnen en weeg nu rond de 70 kilo..... voel me weer heerlijk en kleding shoppen is weer helemaal fantastisch! dus ja ik ben veel gelukkiger nu ik weer slank ben.....!
Ik ben. 1.75 en heb jarenlang 48 kilo gewogen. Kon eten wat ik wilde, maar het kwam er maar niet bij...Dietistes geweest etc. Sinds een jaar ben ik dmv gainweightshakes eindelijk aangekomen en weeg nu 57 kilo. Ben hier echt superblij mee, heb er alleen echt een vettige buik aan over gehouden. Zou liefst tot 60 kilo gaan maar dan wordt die buik alleen maar erger en ben te lui om te sporten. Maar voel me nu zoveel lekkerder in mn vel, had altijd maatje 34 en nu 36. Krijg geen opmerkingen meer over anorexia, dat was altijd zo pijnlijk. Don't judge a book by its cover....
Ik kan me ook zo ontzettend irriteren aan vrouwen die het over dunne vrouwen hebben als zijnde 'wandelende gratenpakhuizen' . Je weet het verhaal er niet achter en kan er niet over oordelen. Punt!
Nou, ik ben 1.80 en 62 kilo geweest. Slank dus. De reden dat ik zo slank was, was minder. Het ging niet goed op mijn werk, was onwijs onzeker en dat uitte zich in weinig eten. Ik had geen anorexia hoor, maar lette bijzonder goed op wat ik at. Nu? Voor de zwangerschap was ik ongeveer 77 kilo en helemaal gelukkig. (nu ik zwanger ben ben ik zwaarder en uiteraard ook gelukkig) Tuurlijk is een vetrandje niet altijd leuk, maar veeeeel beter dan een onzeker knagend gevoel. Dun betekent dus niet per definitie gelukkig
nee dat klopt, te mager is ook een onbegrepen probleem! Ik was vroeger 55/60 kilo, met 183 cm en at 2 zakken chips per dag, 2 borden avondeten, gewoon normaal gezond boterhammen overdag toen kreeg ik salmonella en woog ik op den duur 50 kilo, ik had overal blauwe plekken en liggen deed al pijn terwijl ik gezond at (nouja veel te veel zelfs!) en nu ben ik plus size, hetzelfde eetgedrag maar na een periode anti depresiva en ME (dus wel minder beweging, toen ik zo dun was danste ik heel veel) en voila daar was die kont. Ik zou graag 80/85 willen wegen, niet skinny maar wel gezond! Dus moet ik nog wat eraf, door ziekte van ons mam heb ik helaas veel eraan gegeten (emo-eten)
Dit had mijn verhaal kunnen zijn. Ik ben alleen 1,70 en woog na de zwangerschap ook 80kilo! Nu weeg ik (gelukkig) weer 65kg en ben weer gelukkig, dat was ik in de 80kilo tijd écht niet!