Tis gewoon een vraag hoor... Ik gun het haar totaal niet! En hoe kun je dit nou zeggen.. Dat vraag ik me dus ook af met het laatste zinnetje van TS. @ Nynke idd. En had niet t hele topic gelezen maar ga nu even wat dieper reageren eerste post was beetje frustratie dus bij deze EXCUUS. Tuurlijk dat TS teleurgesteld is kan ik echt wel begrijpen er zullen zat vrouwen zijn die teleurgesteld zijn met het geslacht van hun kindje. Maar dat laatste zinnetje een rouwproces hoe kun je dit in hemelsnaam vergelijken met een rouwproces!!
Snap er niks van ... Ben dolgelukkig met mijn dochter maar had mijn zoon ook zo graag bij me gehad ... Mama van mees* en juultje
Jouw vraag slaat werkelijk nergens op. En het lijkt me ook geen serieuze vraag, want ik mag hopen dat je het antwoord wel weet.
Nou ik vind het wel een hele serieuze vraag. En dat jij het nergens op vind slaan prima. Vraag word ook niet aan jou gesteld toch?
Dat is het hele vervelende dat iedereen alleen leest wat zij wil lezen. Dus zal het altijd een welles/nietes verhaal blijven. Maar het is niet verboden om gevoel te uiten dus respecteer dat dan ook en probeer iemand er niet van te overtuigen dat het anders MOET zijn. Ieder zijn meug en ieder zij sores. Erg of minder erg!
ik denk dat er nogal wat verschillende beeldvormingen zijn bij het woord rouwproces en dat daarom dit woord zoveel verschillende reacties uitlokt. De één koppelt het woord heel erg aan de dood, bijvoorbeeld omgaan met het verlies van een kindje. Ook wordt "rouwproces" vaak genoemd bij "omgaan met verlies", waarbij verlies ook andere ladingen kan dekken. Bijvoorbeeld verlies van werk. Tuurlijk zijn werk en dood heel verschillende dingen, maar je ziet dat mensen dezelfde fasen doormaken om hun verlies te accepteren.
Een voorkeur hebben heel veel vrouwen. Na 2 meiden zou het voor vele leuk zijn als de 3 dan een jongen zou zijn of andersom. Dat is niet erg, maar een rouwproces en niet weten hoe je de komende 18 weken moet doorkomen. Je moet vreselijk dankbaar zijn dat er uberhaupt een kindje in je schoot groeit. Het is je kind waar je zelf voor gekozen hebt. Geslacht is niet belangrijk. Het is een klein mensje met een eigen karaktertje.
Erm... ik hoop dat bovenstaande een algemene opmerking is en niet persoonlijk aan mij. Want anders lezen we volgens mij volkomen langs elkaar heen. We zijn het namelijk volkomen eens dat iedereen het recht heeft op z'n eigen gevoel.
Ik heb de hele openingspost van TS gelezen. Ook de zinnen dat ze blij is met twee gezonde kinderen, makkelijk zwanger worden etc... Maar dan nog, IK kan me gewoon weg niet voorstellen dat je zo teleurgesteld kan zijn dat je praat over een rouwproces en dan de zinnen hoe ga ik hier de komende 18 weken mee om? En alle jaren daarna? In mijn ogen ga je dan veel te ver met je gevoel. En nogmaals, ik hoop echt dat haar gevoel snel minder wordt maar zo niet dan moet TS daar echt wat mee gaan doen. En dat TS een speciale band met haar moeder heeft is heel fijn maar dat moet ze, in mijn ogen, niet teveel romantiseren. Geen kind is gelijk namelijk. Ook daarin had ze flink teleurgesteld kunnen worden. Teleurstelling horen nu eenmaal bij het leven. Deal whit it!! @Edithrook: hele dikke knuff voor jou
hoe durf je zo te schrijven naar Edithrook??:x Heb je dan helemaal geen gevoel in je donder??? Edith schrijft vanuit HAAR gevoel. Net zoals TS, jij en ik dat doen. En dan mag toch? Dat is wat hier keer op keer wordt geschreven, ts mag haar gevoel uiten. Ts mag dat wel en een ander niet??
Alleen de eerste zin was voor jou dat ik het ermee eens ben dat VET drukken en dus enkel 1 zin quoten niet werkt. Bedoelde er dus idd mee te zeggen net als jij dat iedereen leest wat zij wilt lezen. Had dit eerder in de discussie ook al een keer gezegd dat dat dus niet werkt en idd jij denkt er hetzelfde over.
Ik heb niet het hele topic gelezen maar ik begrijp je wel een beetje. Bij de eerste had ik echt geen voorkeur, maar heb wel altijd gezegd dat ik t heel leuk zou vinden sowieso een meisje te krijgen. Lekker samen shoppen en make-uppen enz wat ik met mijn moeder ook deel. Nu hebben we dus een meisje gekregen en ben ik inmiddels zwanger van de 2e. Nu echt geen voorkeur. Een jongen lijkt me super maar weer een meisje lijkt me ook erg leuk. Had ik nu een zoontje gehad dan had ik ook wel vurig gehoopt dat de 2e een meid zou zijn. Hoe teleurgesteld ik zou zijn kan ik natuurlijk niet weten maar ik snap je dus wel. Hou idd voor ogen dat een gezond kindje het allerbelangrijkste is. Maar dat geef je zelf ook wel aan. Ik hoop dat je snel over je teleurstelling heen bent.
Dus omdat zij haar zoontje heeft verloren (vind ik heel erg, vervelend en naar voor haar om dat mee te moeten maken) mag TS deze gevoelens niet hebben? Dat is wat er gezegd word met die ene zin van haar. Vind dat not done en idd het kan altijd erger. Er zijn mensen die kanker krijgen en dood gaan voordat ze uberhoubt aan kinderen kunnen denken. Wat is erger en vind dat het er hier op gaat lijken. Omdat het een erger is mag het ander niet gevoeld worden en MOET je er maar blij mee zijn. Dat is wat ik ermee wil zeggen.
Maar als je rouwproces zou lezen in de zin van "omgaan met verlies" of "omgaan met teleurstelling", kan je er dan wel wat mee? Je schrijft "Deal with it". Maar dat is volgens mij wat TS vraagt in haar laatste zin: How to deal with it? Niet alleen op de korte termijn, zodat het haar zwangerschap beïnvloedt, maar ook op de lange termijn...
How to deal with it? Wake up. Een kind is toch het allermooiste wat je kan overkomen. Als je in een god geloofd dank hem op je blote knieen. Het gaat om de liefde die je geeft en ontvangt.
Sofietje jij had het over respect .. Heb dan ook respect voor mij en mijn kinderen ik zet niks of niemand in alleen Ik begrijp niet dat iemand voorkeur heeft er zijn wel andere dingen waar mensen over na kunnen denken vind je niet ??? ...en voor de rest ga ik me bezig houden met mijn mijn kinderen discuseerse verder ...
MM1981: ik kan me wel wat voorstellen bij de teleurstelling van TS en ook nog wel bij het feit dat ze deze teleurstelling moet verwerken. Maar ik ben denk ik te nuchter om te kunnen snappen dat je er echt zo mee omhoog zit. Dat je bang bent om er jaren later nog last van te hebben, dat het zo hoog kan zitten dat je nu even niet 100% kan genieten van je zwangerschap. Daarom vind ik het ook moeilijk om een passend advies te geven. Een gevoel laat zich niet zomaar wegstoppen. Praat er over, (mss niet perse hier), probeer te gaan genieten van alle kleine dingen, je ongeboren zoon die schopt in je buik. Probeer vast te bedenken hoe je twee stoere zonen gaan uitgroeien tot stoere pubers op een brommer. En probeer het ideaalbeeld van een dochter iets te nuanceren. Moeilijk moeilijk.....