Taboe: teleurgesteld, want tweede weer een jongen! Herkenbaar?

Ik heb niet alles gelezen, dus alleen een reactie op je eerste post.

Ik snap dat je misschien een (lichte) voorkeur hebt. En dat je zelfs even teleurgesteld kan zijn.
Maar ik denk ook: je kindjes zijn gezond, je kunt kinderen krijgen, enz. Je kunt net zo goed een hele goed band met je zoons krijgen. En bij een meisje is dat ook zeker niet gegarandeerd.

Dus: nog even lekker wennen aan het idee, de teleurstelling verwerken en kop op en wees blij met wat je hebt ipv met wat je niet hebt!
Ik hoop dat je snel kunt gaan genieten van dit tweede mooie mannetje in je leven!

 

nou jullie hebben het over de meiden die wel makkelijk zwanger raken en noemen die dan "breezersletjes" of begreep ik dat verkeerd? Vindt ik niet echt leuk hoor om een breezersletje genoemd te worden

 

Ik denk dat je het niet helemaal hebt begrepen. Ze noemde zichzelf zo omdat er schijnbaar op een topic van mmm zo gesproken werd als je razendsnel zwanger werd. Niemand heeft hier iemand een breezersletje genoemd, ze spotte met zichzelf

 

Ja wat Purk zegt..
En nog iets Cindy: Leer eens om dingen níet meteen op jezelf te betrekken.

Ontopic: Ik kan me de gevoelens ergens wel voorstellen.
Vóór ik zwanger was, had ik stiekem ook wel een lichte voorkeur voor een meid. Met de 20-weken echo bleek dat we toch echt een jongen kregen, en daar was ik ook heel erg blij mee.
Als het ons ooit nog gegund mag zijn om een tweede kindje te krijgen, maakt het me echt helemaal niets uit of het een jongen of meisje is, áls ik maar een tweede kindje mag krijgen!

Verder vind ik de discussie die nu op gang is gekomen, vér onder de maat!
Het wordt echt té persoonlijk vind ik, en ik begrijp beide partijen, maar wat er naar elkaar geuit wordt, vind ik echt meidengedrag hoor, sorry..

 

Ik vind het ook jammer dat er zo'n heftige discussie is ontstaan. Ik vind dat TS het heel duidelijk uitgelegd heeft dat ze zeker het geslacht niet belangrijker vindt dan de gezondheid van het kindje. Vind opmerkingen daarover dan ook echt ver onder de gordel. En ik kan ook niet zo goed begrip opbrengen voor mensen die hun eigen verdriet (bv ongewenste kinderloosheid) gebruiken om TS zich schuldig te laten voelen. TS heeft een gevoel waar ze echt niet op zat te wachten en ze geeft zelf al aan dat dit heus wel goed gaat komen. En zelfs ondanks het verlies van mijn dochter, of juist dankzij het verlies van mijn dochter, moest ik ook even slikken toen ik hoorde dat ik weer een zoon zou krijgen. En begrijp me niet verkeerd, ik ben zelf nooit teleurgesteld geweest dat dit een jongen is. Ik ben nu al dol op hem Maar ik moet wel afscheid nemen van de droom dat er hier ooit een meisje op zal groeien (mijn zwangerschappen verlopen te gecompliceerd, een volgende zwangerschap zit er voor ons waarschijnlijk niet meer in). Ik heb afscheid moeten nemen van mijn allergrootste wens toen ons dochtertje stierf. En ik heb soms de hoop gehad dat ik in een zusje iets zou herkennen van haar. Natuurlijk herken ik haar ook in haar broers, maar een zusje zou genetisch gezien net iets dichterbij kunnen liggen. En ja, da's heel gek beredeneerd door mij, maar gevoelens laten zich soms niet leiden door de ratio. Dus zelfs na ons onnoemelijk grote verdriet, kan ik me voorstellen dat TS toch even moest slikken. En ik hoop dat ze voor zichzelf die twee dingen kan scheiden. Dat dit jongetje meer dan welkom is, een geschenk is. En wie weet komt er idd nooit een meisje en wie weet komt ze er wel. Maar dat ligt los van het feit dat er een heerlijk manneke op komst is waar elke moeder wel dol op moet zijn

 

Ik kan het me best voorstellen. Het gaat hier om een gevoel en een gevoel volgt nou eenmaal niet altijd keurig de 'fatsoensregels'.

Wat ik wel denk is dat je band met de jongens als jij daar goed in investeert zeker zo kostbaar en leuk kan zijn als die tussen moeder dochter. Misschien zelfs wel leuker. Daarbij is het krijgen van een meisje niet de garantie dat jij daar net zo'n soort band mee had gekregen als je oma en je moeder en jij en je moeder. Het kindje zelf doet ook mee en die hoeft niet net zoals jullie in elkaar te steken. Ik zou het een beetje relativeren, dan maak je het gemakkelijker. En een stel leuk op gevoede knullen dragen moeders op handen, als je maar niet ooit zo'n irritante schoonmoeder wordt die haar zoon niet wil loslaten

 

Heb niet alles gelezen, kan me wel voorstellen hoe de discussie is verlopen (zo zijn ze al tig keer verlopen ).
Ik kan me je gevoel wel voorstellen, over dat je even afscheid moet nemen van het idee van een meisje. Het is ook lastig als je hoofd en je hart niet hetzelfde idee hebben. Ik heb tijdens mijn zwangerschap geleerd om de negatieve gevoelens en de positieve gevoelens te scheiden. Ik was bijvoorbeeld heel ziek en baalde daar heel erg van, vond het niet leuk om zwanger te zijn. In eerste instantie kon ik dat niet los zien van het kindje dat ik kreeg, maar toen ik dat eenmaal deed was het makkelijker. Ik vond zwanger zijn flink kl.te, maar ik was superblij om eindelijk een kindje te krijgen.

Jij vindt het jammer dat je droom niet uitkomt, maar aan de andere kant ben je blij om een kindje te krijgen. Probeer het los van elkaar te zien en koppel je vervelende gevoelens niet aan je kindje. Het is niet zo dat je geen meisje krijgt, je krijgt wel een jongen (weet niet of je het verschil voelt, maar goed is lastig uit te leggen )

 

Ook ik heb niet het hele topic gelezen! Ik wil wel even zeggen dat ik het ontzettend moedig vind van ts om hier neer te zetten ! En weet je eigenlijk wel hoeveel vrouwen het zelfde gevoel hebben? Een sterk voorkeur naar een meisje? Maar we mogen dat vervolgens niet zeggen om dat dat niet zo hoort in deze maatschapij! Ik heb zelf sterk het gevoel dat het een meisje is, teleurgesteld zal ik niet zijn als het toch een jochie blijkt net zo gelukkig! Maar heb me wel altijd een meisjes moeder gezien!

 

[B][/B]

Schaam je sofietje....

@ts, hopelijk kan je wat met de adviezen, is niet goed en gezond voor je om je zo te voelen.

Nog even.over het "rouwproces" , vindt niet dat je dat kan en mag gebruiken in deze situatie .
Een rouwproces voor een droom die niet uitkomt.....tsssss

 

ik ben twee weken bevallen van een gezond jongetje.
maar........vanaf het begin heb ik gedacht zwanger te zijn van een meisje, ik dacht alles in roze .
twee maal op de echo dacht ik dat ik een meisje zag, ik kon mijn geluk niet op. Een gezonde knul van inmiddels 16 jaar is heir in huis, dus het leek me zo leuk om nu alles van een kleine meid te mogen beleven, geen voetbalveld,geen scooters.....
de bevalling ging supersnel. en wat was ik blij dat ik zag dat mijn mini mensje er bij mij uitkwam want anders had ik niet geloofd dat er ee knul bij me op de buil werd gelegd.
even viel mijn droom in duigen en heb ik werkelijk even moeten slikken, maar wat ben ik dolblij met deze kleine man, gezond, mooi koppie en alles erop en eraan,onze jandré van 2600 gram.
de meisjes kleren hangen nog in de kast maar gaan er vandaag nog uit, het is een knul en roze staat dan echt niet met leggings en jurkjes . het had een droom geweest die uitkwam, maar de droom om een gezond kindje te krijgen was veel groter

 

Als je kijkt naar situaties waarin het woord rouw wordt gebruikt, dan zijn dat niet alleen situaties van overlijden. Ook binnen de psychologie wordt rouw gebruikt om de psychische reactie op recent letsel en verlies aan te duiden. Door jouw ervaringen kun jij je dat misschien niet voorstellen, maar dat geeft je niet het recht om de gevoelens van TS te kleineren.

 

Heb het niet over ts, maar over het het algemeen.

Een droom die niet uitkomt vindt ik niet echt een letsel of verlies!!l

 

Bij deze zal ik het topic sluiten.