Wat ik altijd vervelend vond was de opmerking "jij hebt niks te klagen", terwijl ik me echt vreselijk voelde door mijn figuur. Maar ik mocht niet klagen... Inderdaad heel kortzichtig.
Ik heb zelf maat 48 en mijn nicht maat 34. Eerst was ik jaloers op haar, tot we eens gingen winkelen samen. Bleek zij net zoveel problemen te hebben met haar figuur en kleding als ik Ik ben wel op dieet, ben nu 7 kilo kwijt en streef naar maat 40-42. Dat vind ik prima en zal goed bij me passen. Dik maakt niet ongelukkig hier, maar dunner zijn is wel makkelijker. Denk aan je conditie, je gezondheid, in het vliegtuig, joris en de draak in de efteling (niet toegankelijk voor dikke mensen) enzovoort.
klopt heel irritant. Maar dat soort dingen heb ik dus nooit gedaan, ik houd altijd heel veel rekening met gevoelens van mensen, daarom is het zo irritant als anderen dat weer niet doen. Maar goed... Daar ging het niet over hier sorry, oud zeer...
Ik zou nooit een oordeel hebben over dat dunne of slanke vrouwen het makkelijker hebben. Ik denk altijd, ieder huisje heeft zijn kruisje. Dus ieder lichaam of persoonlijkheid heeft wel iets. Daarom oordeel ik niet snel. Ik moet wel zeggen, elke kilo die ik momenteel afval is voor mij een stukje extra 'geluk'. Puur, omdat mijn conditie toeneemt, mijn slapen beter gaat en ik wat makkelijker in mijn kleding pas. Maar ik zal me net zo gelukkig voelen als nu, als ik straks mijn gewicht kwijt ben. Het zal alleen met practische redenen makkelijker zijn...
Dunnere mensen hoeven niet altijd gelukkiger te zijn hoor. Ik wordt al jaren geteisterd door een eetprobleem op allerlei manieren en ik zou willen dat ik eens gelukkig was met mijn gewicht.
nou ja maar sommige mensen kunnen echt gewoon klagen hoor, dan pakt ze haar "rol" (zoals ze het zelf noemt) vast en dan zegt ze, kijk eens wat een vet, wat ben ik toch een walvis. Ik zeg jahoor met maatje 38 ben je echt een aangespoelde walvis (je mag best wel eens bedenken dat je best tevreden mag zijn met wat je hebt ipv dat altijd en eeuwige geklaag om vet wat er NIET is!) Bovendien als slanke mensen klagen over dat ze een walvis zijn hoe moet ik me met (toendertijd) maat 48-50 dan wel zijn? Ik heb wel eens gezegd tegen haar dat ze nog niet de helft van mij is en als dat al een walsvis moet voorstellen, maar nee zo bedoelde ze het niet Ik vind dat klagen over zogenaamde "vetrollen" (als ze er niet zijn) ook zeer irritant hoor, sommige mensen moeten gewoon altijd wat te klagen hebben..
Vrouwen hebben altijd wel wat te klagen. Is het die rol niet dan is het wel hun grote teen of wat dan ook....
haha dat klopt alleen ze laten je zo minder voelen door te klagen over iets wat niet is terwijl jij het dus WEL hebt, dat is wel eens jammer vind ik, ze zijn dan zo met zichzelf bezig dat ze geeneens doorhebben hoe ze iemand kwetsen die wel deze dingen heeft en 2 keer groter is dan hun. Kijk ik zeg er gewoon meteen wat van hoor, maar meeste mensen durven dat niet.
Ik denk dat je daar niet naar moet kijken, maar hoe je in je vel zit! Als je dunner bent en je voelt je goed is het prima maar als je wat dikker bent en bent daar tevreden over is het toch prima? Ik persoonlijk voel mezelf het prettigst in maat s/m en sport dan ook regelmatig om dit zo te houden. Ook eten we heel gezond. Voor beide geldt wel dat ik het ook graag doe!
Vind ik echt niet kunnen als iemand dat zegt! Ik heb dat nog nooit van me leven tegen iemand gezegd, niet eens gedacht!
Ik ben altijd normaal geweest 68 kilo, niet superdun maar ik zat zo lekker in mijn vel! en voelde me sexy! Nu ben ik 107 kilo stress eten en voel me elke dag vreselijk, huilbuien en ik neem me steeds voor af te vallen, maar ik zet niet door. Dus ja ik voelde me toen wel gelukkiger....
Nou daar vergis je je in hoor... Ik ben slank, hoef er niks voor te doen en kan eten wat ik wil. Ik ben eigenlijk zelfs te licht (nu ff niet, maar ben zwanger ) Mijn man zegt ook niet dat ie me mooi vind en ik voel me ook echt niet altijd gelukkig. Ik denk niet dat het met gewicht of uiterlijk te maken heeft. Wat natuurlijk wel belangrijk is is wat je van jezelf vind. Ik lees in jouw berichtje dat je zelf niet blij bent met hoe je er uit ziet, dat vind ik persoonlijk wel een probleem. Mijn man zegt niks over mijn uiterlijk en dat vind ik wel eens jammer, maar ik denk dat het belangrijkste toch wel is dat ik zelf wel tevreden ben met hoe ik er uitzie.
Ja wat zal ik zeggen.. ik ben 1.70m en 56kg en ben over mijn lijf tevreden al zou ik het hier en daar graag wat strakker hebben. Maarja.. of ik daarom gelukkiger ben? Denk het niet.. bij ons in de fam bijvoorbeeld veel en ernstig ziek en zeer... ieder huisje heeft z'n kruisje zeg ik dan maar!
Ik ben 25kilo afgevallen, en ja ik ben veel gelukkiger dan daarvoor! Het grootste voordeel vind ik, dat ik meer energie heb!
Tsja en toch kan ik me met maat 38 irriteren aan mijn vetrol(zeker nu, 2 maanden na de bevalling, zo'n vies slap rolletje haha). Ik was er ook weleens over aan het klagen dat ik me 10 seconden later bedacht dat er nog wel een veel dikker iemand rondliep. Maar je maakt die opmerkingen niet in vergelijking tot, maar in gevoel over je eigen lichaam. Dan zou ik dus niks meer kunnen zeggen omdat iemand die dikker is zich dan beledigd voelt..
Ik denk dat de slankere vrouwen inderdaad wel iets gelukkiger zijn. Ik heb behoorlijk overgewicht en ben nu streng op dieet, want ik voel me niet meer gelukkig met mezelf. Over het algemeen ben ik wel gelukkig, heb een lieve man, een mooi, lief zoontje, heb goede vrienden. Maar mijn gewicht belemmerd me om dingen te doen (ook door mijn chronische ziekte, maar dat achterwege) Dus voor mij persoonlijk zou ik gelukkiger zijn als ik dunner was.
Soms ik denk ik echter ook weleens dat dikkere vrouwen het in sommige opzichten makkelijker hebben. Mijn mega slanke vriendinnen doen vaak over ALLES moeilijk, elk striae streepje, ieder putje, ieder niet-zo-perfect dingetje wordt onder de loep genomen. Daar hebben dikkere vrouwen wat minder last van denk ik.
ja maar dat bedoel ik dus je bent net 2!! maanden bevallen en dan "zeur" je al erover, wacht eerst eens gewoon een jaar af zoals alle vrouwen moeten, niet iedereen is Heidie Klum dat zie ik echt als zeuren als je nou over een jaar nog steeds een megarol hebt ja dan snap ik dat je daar mee zit maar zo 2 maanden na een zwangerschap snap ik dat echt compleet niet. Ik heb een diastase en mensen vragen mijn meerdere keren per maand of ik zwanger ben, ik word zelfs op het vliegveld uit de rij gehaald omdat ik een formulier in moet vullen (omdat ik blijkbaar zwanger ben) ik kan voornamelijk zwangerschapsbroeken aan zelfs al heb ik maat 40-42, als ik een normale broek aantrek dan kan mijn huid na een dag helemaal kapot zijn (tot bloed toe!) kijk DAT vind ik persoonlijk irritant dus als iemand dan aankomt met een rolletje (zeker 2 maanden na zwangerschap) dan denk ik pffffff wees toch eens blij met wat je hebt en heb wat geduld in je leven.