Vandaag was de tweede dag psz voor mijn zoontje. De eerste keer ging het goed, hij vond het geweldig. Toen ik hem kwam ophalen zag ik een supervrolijk kindje. Vandaag echter vond hij het wat minder leuk. Ik hoorde van de juf dat hij heeft gehuild dat hij naar mama wou en hij was heel blij toen hij me weer zag staan. Thuis zag ik een kraswondje op zijn pols. Ik vroeg ernaar hoe dat kwam en hij kreeg rode ogen en zei dat een ander kindje dat heeft gedaan. Het is een heel klein krasje hoor, maar vind het wel heel erg dat hij is gekrabd door een ander kind. Echter ik denk dat het best normaal is dat peuters dat bij elkaar doen tijdens het spelen en daarom twijfel ik of ik dit moet melden aan de juf. Ik wil namelijk niet gelijk als een zeurmoeder overkomen, omdat het maar een klein krasje is. Hebben jullie dat ook dat jullie kindje thuis aankomen met wondjes en wat doen jullie ermee? Eigenlijk wil ik tegen ze zeggen dat ze beter moeten opletten en vooral mijn zoon moeten leren hoe ermee om te gaan. Dus zichzelf weren tegen dit soort dingetjes ipv gelijk huilen, maar dat weten zij ook wel, het is immers hun beroep. Mijn man heeft zoiets van stel je niet zo aan, maar ik zit er al de hele dag mee
Persoonlijk zou ik het niet melden, het kan immers een ongelukje zijn geweest tijdens het spelen enz. Wel vraag ik me af waarom je zoontje het vandaag minder leuk vond?
Bij echt een klein krasje zou ikzelf niet zo snel actie ondernomen hebben, want misschien wilde een kindje hem bij de arm pakken maar had het bijv. scherpe nagels of griste iemand nogal wild iets bij hem vandaan. Ik noem maar wat. Was het echt een flinke kras of bijv. duidelijk van meerdere nagels had ik denk ik bij de volgende psz-dag gevraagd aan de juf of er iets was voorgevallen de vorige keer aangezien hij dus en wat verdrietig was en een kras op zijn pols had zitten. Vind het wel heel sneu voor hem dat hij er zo verdrietig van was.. En helemaal geen leuke dag had. Misschien erg geschrokken van de kras die hij kreeg (hoe per ongeluk die misschien ook ontstaan is)? Onze dochter heeft 1x gezegd niet meer heen te willen.. Toen ging ze al bijna een jaar naar de psz (met heel veel plezier en nooit een traan gelaten!), maar toen had er een nieuw meisje heel hard aan haar haar getrokken en was het:'Ik vind het niet meer leuk, ik ga niet meer'. Kwam dus door het harentrek-incident. Als het jou dwars blijft zitten gewoon vragen of er iets voorgevallen is, kan geen kwaad toch? En anders gewoon even kijken hoe het de komende keren gaat.. Hij zal natuurlijk ook best even moeten wennen.
Tja dat weet ik dus ook niet. Volgens de leidster begon hij opeens te huilen toen de kinderen gingen stampen tijdens het zingen. Daar zou hij van geschrokken zijn, maar ik denk eerlijk gezegd dat hij wel is gekrabd door een ander kindje en daardoor het minder leuk vond vandaag. Tot nu toe is hij niet zo vaak in aanraking gekomen met leeftijdsgenoten en is het helemaal niet gewend om zo behandeld te worden. Hij is nog maar 2,5 en kan zich nauwelijks verwoorden. Dus ik weet niet precies de reden waarom hij het opeens minder vond.
Mja wellicht tegen juf zeggen dat je denk dat hij daarom zo huilde. Gewoon als "ohja.. Dat hij zo huilde hè.. Hij had ene klein krasje omdat iemand had gekrabd. Ik denk dat ie daarom zo huilde en dat het vandaag gewoon weer goed gaat." Heb je het wel vertelt... Dan weeT juf dat hij niet zoveel zegt als er wat aan de hand is EN jij kunt met gerust hart weer op pad. Want inderdaad... Het zal nog wel vaker gebeuren maar het maakte toch blijkbaar wel indruk.
he moeilijk zeg, ik heb dat nog nooit meegemaakt, mijn zoontje gaat vanaf 3 maanden naar het kdv en als hij met een wondje ofzo thuiskwam dan was hij weer eens gevallen. (was een tijdje te moedig voor zijn leeftijd ) omdat jouw zoontje 2,5 is, is het moeilijk tegen hem te zeggen van "als iemand je pijn doet moet je naar de juf aan om dat te zegen" terugslaan of iets dergelijks is geen optie. ik zou wel gewoon tegen de juf zeggen van joh hij vond het laatst minder leuk omdat iemand hem (per ongeluk) gekrabt heeft. dan kan zij daar mischien in het vervolg rekening mee houden. maar goed het zal mischien wel vaker gebeuren en hoe vervelend en zielig ook, het gebeurd nou eenmaal.
Ik zou het wel tegen de juf zeggen. Niet als verwijt of het heel groot maken ofzo, maar gewoon als mededeling, dat hij misschien daarom wel moest huilen. (En inderdaad, het zal wel vaker gebeuren, maar dan is je zoontje misschien ook wat meer gewend?) En ik denk dat je een kind van 2,5 best kunt zeggen dat hij het tegen de juf moet zeggen als iemand hem pijn doet (als hij dat nu nog niet kan, dan kan hij dat in ieder geval gaan leren - en hij kan al verwoorden dat 'een ander kindje het heeft gedaan'). En/of dat hij tegen het kindje dat het doet 'moet' zeggen dat hij dat niet leuk vindt. J. is ietsje ouder, maar was vorige week door een jongetje aan haar haren en arm getrokken en deze week gebeten... Vorige week heb ik haar gezegd dat ze dan tegen het jongetje moet zeggen dat hij dat niet mag doen, omdat dat pijn doet en ze dat niet leuk vindt. En wat deed ze deze week? Ze liep zelf naar het jongetje toe om hem heel duidelijk te vertellen dat bijten niet mag, omdat het pijn doet! Vond dat super knap van haar. (De leidster had het zelf ook gezien/gehoord en had hem er ook al straf voor gegeven.) @ALeV84: Grappig trouwens, onze oudsten zijn bijna even oud en we zijn ook bijna even lang zwanger.
Het gaat hier meestal andersom, dat de juf van het kdv tegen me zegt dat een van de kinderen een krasje heeft, of een buil of blauwe plek. Ik denk dan: tja, kan gebeuren, gebeurt thuis ook. Ik zit er dus totaal niet mee. Mijn kinderen krabben elkaar niet bewust, maar met stoeien kan het wel eens gebeuren als een van beide een scherp haaltje aan de nagel heeft. Of nog erger: ik heb m'n dochter wel eens een vreselijke kras over haar voorhoofd gegeven, omdat ik een heel scherpe nagel had en zij net met haar hoofd naar voren kwam toen ik met m'n hand langskwam. Zelf zou ik het niet zeggen tegen de juf, maar als het jou niet lekker zit kun je het best vertellen. "goh, ik zag dat ... een kras had en hij vertelde me dat ... hem gekrabd heeft. hebben jullie dat ook gezien?" En dan hoor je wat ze te zeggen hebben. Persoonlijk vind ik dat je verwachtingen wat te hooggespannen zijn. Ik denk dat het niet te voorkomen is, al letten ze nog zo goed op. Peuters moeten zich ook fysiek kunnen uitleven en daar gebeurt wel eens wat mee (duwen, trekken, schreeuwen). Veel peuters moeten dan even huilen (ook als een ander kind iets afpakt, of iets anders doet wat ze niet aanstaat). Je leert ze niet in 2 dagen hoe ze daar anders mee om kunnen gaan... al mag je er wél van uitgaan dat een juf erop reageert als kinderen onaardig tegen elkaar doen, en ze helpt om het 'conflict' op te lossen. Al met al ben ik het helemaal eens met NiekeKris hierboven.
Ikzelf zou het niet zeggen.... als je het wel doet zou ik het zeggen zoals Bri hierboven beschrijft. Ik heb even gemist hoe oud je zoontje is. Misschien gewoon aan hem uitleggen dat dat niet mag en dat hij dan naar de juf ofzo toe moet gaan / of het hem zelf laten oplossen. Onze dochter komt ook weleens thuis van de peuterspeelzaal met een krasje of een blauw plekje. Ze kunnen zich natuurlijk makkelijk stoten en een scherpe nagel heeft zo een kras gemaakt. Veelal gebeurd dit dus spelenderwijs. Heb zelf wel gezien dat de leidsters hier goed reageren op het grotere duw- en trekwerk van de kinderen. Dan moeten ze ook echt sorry tegen elkaar zeggen. Dat scheelt misschien ook wel.
Ik denk dat de leidster best wel gelijk kan hebben, je geeft aan dat hij geen leeftijdsgenootjes gewend is. Dus kan dat gestamp best even schrikken zijn geweest. Zij was er bij. Wat de kras betreft zou ik niet direct over beginnen. Gewoon weer je zoontje brengen, met hem ook niet meer over hebben. Is t de volgende keer weer mis, kun je er altijd nog over beginnen!
Hier sluit ik me bij aan. Misschien is de kras daarna nog gekomen en was je zoontje toen helemaal uit z'n hum. Maar ik zou er in eerste instantie vanuit gaan dat wat de juf zegt klopt. Onze dochter heeft ook haar mindere dagen gehad op het kdv, er is niet altijd één duidelijke reden aan te wijzen.
een kras hoeft ook niet altijd van een ander kindje te komen. het kan ook met spelen gebeurd zijn. dat hij de tweede keer minder leuk vond kan ook komen doordat hij nu wist wat er ging gebeuren. dat hij daar alleen zou blijven en zijn eigen weg moet vinden. dat stampen van zo'n klas vol peuters kan best hard gaan dus kan me voorstellen dat dat wel ff wat anders is dan rustig thuis. maar hij leert er wel mee omgaan, over een tijdje stampt hij net zo hard mee. ik snap je gevoel wel hoor, maar ik zou nog ff niks zeggen, kijk het nog even aan.
Wat betreft de tweede keer minder leuk, dat is een heel normaal iets. De eerste keer is het nog leuk en de tweede keer weet hij dat je weggaat en ook even wegblijft. Dus minder leuk. Vreemd dat de leidster daar niets over heeft gezegd. Dat krasje zou ik zelf niet direct iets over zeggen, maar als jij ermee zit dan is dat misschien alleen al genoeg reden om er wel wat van te zeggen
Bedankt allemaal! Ik zeg maar dat hij zei dat een kindje hem pijn heeft gedaan en of zij dat hebben gezien. Het zal allemaal wel meevallen hoor, vast per ongeluk gebeurt en hij is best een aansteller, raad eens van wie hij dat heeft haha Maar vandaag heeft hij ook leuke verhalen over de psz, dat hij doktertje heeft gespeeld en eten gemaakt, en hij heeft er nog steeds zin in.
Zo te lezen kan hij zich prima verstaanbaar maken! dan zou ik hem uitleggen dat ie (als het voorkomt) tegen andere kinderen moet zeggen dat krabben/duwen enz niet leuk is, en dat ie het aan de juf moet vertellen. Overigens komt ook wel een moment dat hij zelf iemand zal krabben, al dan niet per ongeluk. Dus dat soort situaties voorkom je niet op deze leeftijd.
Ja ik zie het. Wat hebben wij het over ongeveer een maand druk he met onze peutermonster en baby, maar wel gezellig
Ik verbaas me eerlijk gezegd over de topics de laatste tijd. Hoezo zou je voor een klein krasje direct dit aangeven bij de leidster? Kom op zeg, het zijn kinderen!
@lovelydk: maar er klinkt ook altijd zo zwaar als je zegt "zal ik het melden". Heb vaak zat gevraagd hoe ze nu weer aan die blauwe plekken of schrammen kwam op kdv. Maar gewoon bij het wegbrengen en dan was het "oh, ze is gevallen met de fiets" of "gestoeid met nicky". Nahja fine.. No big deal. Maar dan is het wel gezegd gewoon omdat ik dan nieuwsgierig ben. Zo zou ik ook vertellen dat ik denk ik wel weet waarom er gehuild werd maar er tegelijkertijd niet echt veel gewicht aan kennen. Gewoon omdat ik van ons kdv gewend ben dat het normaal is zoiets te vertellen. Zo heb ik ze ook vertelt dat ze zei dat juf haar van de trap gooide. Op die manier hoorde ik wel wat er echt was gebeurd en niemand voelde zich aangevallen of iets anders negatiefs.