Graag gedaan Saskia, jij omschreef duidelijk wat er precies dwarszat in mijn post en dat kon ik wel begrijpen! En inderdaad, dan kun je het toelichten ook weer!
Dag lieve meiden! Zit vandaag in een bui dat ik om alles huil. En vooral ook om alle lieve hoopgevende woorden hier... Heb zelf eigenlijk niets van wie wat schrijft negatief opgepakt hoor . En ik weet dat jullie allemaal gewoon keihard hopen dat het gaat lukken en mij hierin juist willen steunen en bemoedigen en lieve woorden willen schrijven om mij weer wat kracht te geven. Want al klink ik misschien op papier wel sterk en iedere keer hoopvol, momenteel zit ik met een zere keel en traanogen op de bank. Moe van alles. Moedeloos van alles. De hoop lijkt weg te dwarrelen en heb ook geen energie erachter aan te geven. Langzaam, als een opstijgende ballon zie ik haar hoger en hoger de lucht in gaan. Ik zie het gebeuren maar ben te moe om op te staan, omdat ik niet weet of het nog wel zin heeft. Daarbij verlies ik weer megaveel bloed deze ronde, dus zit weer aan de ijzertabletten (had de vorige keren met bloedmeten ook ijzertekort). Heb vandaag op mijn werk de boel ook de boel gelaten. Ze komen er wel uit. Miste de motivatie in alles compleet en ben om 15u naar huis gegaan. En zat in de auto alweer te tranen... Emotionele kip die ik ben... Astarte, vind het toch ook fijn te lezen dat jij zo'n sterk intuitief gevoel hebt en zo op dit gevoel vertrouwt. Als jij schrijft dat je weet dat het gaat lukken, krijg ik daar wel een glimlach van en hoop dan onwijs dat je gelijk hebt! En Maartje, ik weet en voel wat je bedoelt! Iedereen bedoelt het goed! Laten we hopen dat het weten en hopen, ieder op haar manier, uiteindelijk voor een wondertje mag zorgen in mijn buik!! Schatjes!!! xxxx
Ik hoop het ook Juulz!!! Zo erg voor jou! En ik gun het je vooral zo. Je bent een lieverd en vind het zo rot, maar ook zo begrijpelijk wat je nu voelt. Denk aan je!! En ja ik blijf vertrouwen! Liefs
Goed zo ! Laten we maar hopen dat er meer is tussen hemel en aarde en dat (voor)gevoel uitkomt (in positieve zin dan!) Knuff
Lieve Juul, Als je nagaat wat je allemaal achter de rug hebt ben je bere-sterk!! Beresterk, maar met heel veel teleurstellingen en met heel veel verdriet. Gooi alles eruit, huil maar....das alleen maar goed. En meis, wat zag het er veelbelovend uit deze maand!! Dus je teleurstelling is nog 100x groter en je verdriet ook!! Met daarbij bang voor de toekomst....dat begrijp ik ook. Maarrrrrrr, ik heb ook een sterk gevoel dat het gaat lukken bij je. Ik geloof sowieso in zo'n helderziende. (ben zelf ooit 's heen geweest, ik stond er nuchter in....daarna niet meer ....die oude kleine mevrouw vertelde zoveel dingen dat kon ze niet weten. Deze zelfde mevrouw vertelde dat mijn leven bestond uit een bos rozen met veel doorntjes eraan......dat die doorntjes minder werden....en op het einde van dit gesprek bleef ze herhalen: 'alles komt goed, alles komt uiteindelijk goed.' Dit bleef ze herhalen tot ik wegging. En sinds het begin van de MMM, denk ik aan haar woorden. Bij elke mislukte IUI denk ik aan haar. En het helpt me ). Voor nu, huil maar...gooi alles eruit!! Er wachten nog steeds 2 toppertjes op je, die wachten op een warm buikje van jou.....2 toppertjes, draakjes met blonde krulletjes!!
Ik zeg: GROEPSKNUFFEL!!! met zn allen om juul heen en knuffelen maar! #stuurteenzonnestraaltjenaarjetoe#
Och schatje Wat herken ik hoe je je voelt. En toch ook niet, want jij bent zoveel sterker dan ik en opgeven komt niet in jouw woordenboek voor. In de mijne wel, dus daar zit denk ik het verschil tussen ons. Je bent echt een toppertje! En wat hoop ik dat al jouw moeite beloond gaat worden zeg! Ik blijf voor je duimen, klaveren, fikken en vooral diamanten! En ik ben blij dat je juist een glimlach kreeg van de reactie van Astarte. Want dat was ook helemaal haar bedoeling, dat weet ik zeker
@zonnestraal: wat een mooi en bijzonder verhaal van die oudere dame! Ik geloof daar ook echt in en niet zomaar van iedereen want er zijn ook echt minder goeden! Maar die goede mensen hebben echt vaak de dingen juist en bij jou klinkt dat prachtig, de omschrijving ook. En zo fijn dat je er hoop door blijft houden. Ook dat is belangrijk! Niet alleen het lichamelijke maar het geestelijke speelt ook hard mee, hand in hand gaat het! Saskia, je ziet t goed dat was precies mijn intentie! Ik hoop het ook zo voor jou na het lezen van jouw verhaal. Maar ook jij bent sterk! Ook al ken ik je niet persoonlijk, je doorstaat van alles en iedereen wil dan wel t bijltje er bij neergooien omdat het soms te veel is! Dat is niet zwak, of niet niet sterk maar menselijk. En logisch en toch ga je daarna weer door. Dus jij veel moed kracht etc in jouw proces... Xx
Lieve juul, meis wat een verdriet en wat is het logisch dat je dat hebt maar wat had ik jou een 9-maanden glimlach gegund, ik ga echt voor je hopen dat dit in de nabije toekomst gebeurt, niks is te voorspellen maar mijn acapuncturist geloofde er heilig in dat het kan helpen heeeel veel aan iemand te denken, om zo de positieve energie over te brengen, ik heb geen idee of het zweverig gekletst is maar weet dat ik er voor jou wel aan meewerk! Nog ff voor sassie: jij staat met juul samen in mijn top 10 van sterke mmm vrouwen hoor! Dat jij kiest voor een andere weg maakt je niet minder, jullie maken beide stoere en bewuste keuzes en weten tussen de nodige tranen door ook nog te genieten vh leven en dat is respect! dikke knuffel!
Hi meiden, Astarte, het was niet bedoeld om jou een heel naar gevoel te geven, sorry. Het was alleen mijn irritatie/verdietig gevoel op het moment... Ik wil het je wel ff uitleggen: Ik heb nu wel zo'n prachtige banner onder mijn berichten staan, maar hiervoor heb ik jarenlang geknokt. Mijn meisje is na de 7e poging tot IVF(/ICSI) ontstaan. In al die jaren heb ik weet ik hoe vaak wel niet van allerlei mensen dingen gehoord dat ik met vakantie moest gaan, een hond moest nemen of er niet aan moest denken én uiteraard ook, bij elke (IVF of 'gewone medicijn'-) poging wel weer, jaja: ,,Ik heb een heel goed gevoel bij jou deze poging'' of ,,Ik weet zeker dat het goedkomt''. Hoe lief mensen dat soort uitspraken ook bedoelen, ik werd (en word nog steeds) verdrietig maar tegelijkertijd toch ook een beetje boos.... Ik weet verstandelijk gezien dat mensen dat goed en lief bedoelen, maar als je poging na poging ziet falen, dan geeft mij persoonlijk (en ik wéét de meerderheid van 'de-gemiddelde-lang-bezig-IVFer') geen steun maar juist irritatie. Omdat niemand weet of het gaat lukken. Misschien weet een verbeterde versie van Jomanda het wel zeker of het gaat lukken *knipoog* maar ik kan me niet voorstellen dat mn buurvrouw, mn collega, mn kennisje of iemand die je alleen via een forum kent, die verbeterde versie van Jomanda is. En weet je, op een gegeven moment baalde ik zo erg als iemand weer zei dat die gene een goed gevoel bij die poging bij mij had omdat ik dacht: ,,ze zaten er elke poging naast, dus dan heb ik nu liever dat niemand een goed gevoel heeft, misschien brengt dat dan wel geluk''. Maar ik snap heus wel dat je het niet gemeen of kwetsend bedoelde. Sorry dat ik zo sarcastisch het schreef. Dat had je niet verdiend. Vriendjes?? -- Liefjuultje, kusje op je neusje voor alle verdrietige gevoelens... Weet Juulmannetje al meer over de 30e? -- Saskia, begrijp ik het goed dat jullie een grens (bijna) hebben bereikt?? Ik heb wel vaker tegen andere mensen ook geschreven: het lijkt soms alsof altijd doorgaan moed en kracht voor nodig is. Maar te kunnen zeggen: tot hier en niet verder... Dáár is misschien nog vele malen meer moed en krachtig voor nodig... Ik hoop dat het geluk aan jouw kant eens mag zijn en dat jij nooit echt op dat punt zoals ik hierboven schreef zult komen.
Op deze grijze zaterdag kom ik even gluren hier op ZP en wééér zulke lieve berichtjes dat ik weer tranen in mijn ogen krijg. Vriendlief vraagt dan geschrokken "Wat is er lief?". En dan zeg ik dat iedereen op het forum zo lief is meeleeft en dat ik de herkenning zo fijn vindt... Echt, jullie weten niet hoezeer mij dit helpt. De positieve verhalen van anderen die geven me kracht. Bewondering heb ik voor de meiden die in het adoptietraject zijn gestapt. Iets wat ik diep in mijn hart ook had gewild, maar waarin vriendlief een duidelijke stelling heeft. Soms is het zo dubbel, want er is gewoon een kans dat ik nooit mama zal worden. En die gedachte klopt gewoon niet voor mijn gevoel. Dus die blokkeer ik voorlopig en probeer iedere keer strijdend voorwaarts te gaan. Al is die strijd nu weer in een wachtende modus. Het verdriet voor nu moet er weer uit en batterij moet weer opgeladen worden... Merk dat er op dit forum (en op het Freya open forum ook) maar weinig meiden zitten die ervaring hebben met een cryo TP in Gent. Sikki, mocht je hier meelezen, weet jij wanneer in je cyclus die Pipelle wordt gedaan? Voor de eisprong of erna? Of maakt dat niet uit? Wil anders aan de Prof vragen of dat deze ronde nog kan en dan kunnen we komende ronde misschien een TP doen. Anyway.. Nu met kruikje op buikje en mega-kop thee bank hangen en krantje lezen.... Ik knuffel iedereeeeeeeen terug!!! xxx
Ik heet dan wel geen Sikki, maar in de laatste laatste Freya magazine stond dit over Pipelle (in Gent): 'Op de 21e dag voorafgaand aan de cyclus waarin ze worden teruggeplaatst. Met een katheter halen ze een sliert baarmoederslijm weg. Dit ontlokt een ontsteking waardoor in een volgende cyclus het baarmoederslijm zich anders opbouwt en waardoor het mogelijk toegankelijker wordt voor een innesteling'
He Maartje, Ja, onze grens is (bijna) bereikt. We hebben nog een cryootje en dat is het dan Tenminste, zo voelt het nu. Dit jaar gaan we in ieder geval zeker geen nieuwe poging opstarten. En daarna kijken we wel verder. Wie weet wat we volgend jaar voelen, geen idee. Maar voor nu is het even genoeg geweest. We hebben allebei veel zin om onze energie in andere dingen te steken. En we genieten langzaamaan iedere dag weer een beetje meer van het leven. Dat was ik echt helemaal kwijt. En dat was voor mij echt de grens.
Juul, das dat artikel wat ik je wilde mailen. mocht je m nog willen hebben, mn mail adres het ik met pb gestuurd! Misschien dat ze je hier iets kunnen vertellen? http://www.zwangerschapspagina.nl/vruchtbaarheidsbehandelingen/325396-icsi-ivf-gent.html Fijn dat dit forum als een warme deken voor je is, ervaar ik ook zo. Erg fijn. Gaat je mannetje nu nog mee naar Gent?
Hi Maartje, Vriendjes! Ik begrijp jouw reactie ook wel, komend vanuit wat je allemaal vertelt en de uitzichtsloosheid die daarbij komt kijken, en dat mijn post wellicht dan wat kort door de bocht over komt. Het was inderdaad echt alleen maar goed en ook toch eerlijk bedoeld. Ik heb 'maar' 2 jaar bijna geprobeerd met 1 x de MMM dus telkens weer die teleurstelling kan ik me een beetje voorstellen, maar ik heb toch ook geluk gehad door maar met 1 x IVF raak te meppen...Nou we houden er nu over op. Ik snap jou, jij snapt mij en het is nu weer voorbij! (En dat rijmt, zal Juulz ook wel grappig vinden ) XXX
@chantal: ga zo het artikel lezen dat je hebt gemaild! En dat topic, daar heb ik eens op meegekletst, maar zijn volgens mij meiden die voor de eerste keer in Gent zijn geweest en ook nog geen cryo-ervaring hebben. Maartje had al een topic geopend op het Open Forum op Freya. Geloof dat ze daar zeden dat het de ronde erop al kon. Maar, wil zelf aan Prof de S gaan vragen of we deze ronde al Pipelle mogen doen... Want zit op dag 13 als we naar de Prof gaan... Dus misschien dat het dan 8 dagen later kan...??? En kunnen we de ronde erop voor een TP gaan... Nou ja, we wachten af.. Maar thnx again!!! Maartje en Astarte: fijn, vriendjes! Begrijp jullie alletwee... Sas, begrijp wel hoe je erin staat. Nu de cryo-poging en daarna, luisteren naar jullie eigen gevoel. Daarbij de opties open laten... Wie weet zeggen jullie over een tijdje wel - MOCHT de cryo-tp mislukken - dat jullie het nog een kans willen geven.... De opties open laten kan ook een 'rust' geven. Las nog het verhaal van je zwager enzo... blijf het onvoorstelbaar vinden... Vraag net aan vriendlief of hij al meer weet over de 30e.. "Gaat denk ik niet lukken", zegt-ie. "En daarbij, je weet toch al wat je wil vragen, dus waar heb je voor mij nodig?". Hier word ik zo verdrietig van. Heb geantwoord dat hij het echt niet begrijpt. "Had in 2010 ook een miskraam gehad en toen ik voor de echo moest was jij er ook niet bij. Dacht je toen ook, je weet toch al dat het een miskraam was en dus ging ik niet mee?". En nu, nu weer zo'n nare, boze stilte. Ben er klaar mee. Overigens, had mijn lieve paps al gezegd dat het geen probleem is om te rijden. Komt-ie 's middags mijn kant op en rijden we door... dus maak daar maar gebruik van... Hoewel ik jouw aanbod Mega-Maartje- Lief vind, Maartje! Dikke mega-knuf nog daarvoor!!! Ga dus nu maar naar boven. Om in deze antartica-sfeer beneden te zitten, heb ik ook geen zin... En voelde me al zo . Bij deze alvast weltrusten allemaal!!! xxxx