all; hier net een naar telefoontje gekregen; tante van me pa is overleden, was altijd erg close met haar... ben er best verdrietig van:x voor jullie een knuffel
@ Sloppy: oei dat is spannend.... verhuizen naar Amerika.... pfff een hele stap, maar het is toch niet voorgoed he? @ Miranda: Kan me indenken dat je je wat zorgen maakt... maar ga uit van het positieve.... ik duim heel hard voor je.... was er wel al hartactie te zien??? @ Sun: oohhh meis ik hoop het zooooo voor je.. mijn duimen draaien ook voor jou.. spannend lieverd @ zeepaardje: sterkte met het verlies van je vaders tante.... lijkt me vooral nu in je kraamweken een erg zware en emotionele gebeurtenis @ hier: vanmiddag gezellig bij mijn zwangere vriendinnetje geweest. alsof ik zelf weer net zwanger ben hahahaha. 2 februari heeft ze de eerste echo. ze weet niet hoe ver ze is nu. of 5.5 week of 9 weken...... aan haar test te zien was ze verder want ze heeft met 4+2 getest en toen gaf de clearblue al 3+ aan. Daarna bij thuiskomst even met manlief de stad in geweest.... heeft zich EINDELIJK eens nieuwe kleren gekocht aangezien alles onder de verf zat... ( schijnbaar denken mannen dat alles uit de kleren te wassen is).... Dadelijk lekker douchen en dan de bank op kijken naar de finale van the voice..... spannend.... verheug me er al de hele week op MOrgen samen met ons pap de laatste behang klusjes doen op de baby kamer en onze slaapkamer . komende week nog wat klein verfwerk in de gang en dan eindelijk alles klaar boven. dan kan ik me helemaal concetreren op de afwerking van de babykamer.... oh en......... we hebben eindelijk vandaag nieuwe radiatoren op onze slaapkamer gekregen. de anderen waren 35 jaar oud en gaven amper warmte af.... het is zo lekker warm nu boven ... sorry einde ego bericht, ben gewoon echt uber vrolijk vandaag......
@Dokument: Ik heb net 30sec gekeken en ik zat direct te huilen.....dat kan ik echt niet kijken. Vandaag weer foto's van Megan uit gezocht en dan komen de foto's van toen ze met 4wkn zo ziek was ook langs en dan herleef je het toch weer. Wat ik het zwaarste blijf vinden is hoe dicht bij we zijn geweest om haar en Suzannah kwijt te raken en het bezef dan al hoe kwetsbaar je kinderen zijn.
thx meiden... idd erg heftig, vooral nu...jank zelfs al met gtst laat staan met een overlijden! en nog meer pech hier... manlief krijgt deze maand en volgende maand maar de helft van zijn salaris:x echt zo belachelijk!!! denk dat bedrijf er niet lang meer zal zijn:x chelleke; nog veel klusplezier sloppy; ik probeer het nog niet eens te kijken... pff heftig!
Lieve meiden, ik vind het ook nog steeds erg fijn om met jullie te kletsen, alleen heb ik het niet zo heel makkelijk de laatste tijd.... Sorry dat ik jullie een beetje "verwaarloos". Ik heb mijn verhaal trouwens wel op ZP gezet. Bij deze de link voor degene die het willen lezen: http://www.zwangerschapspagina.nl/vlindertjes-17-t-m-24-weken/330431-onze-tristan-kyra-16-dec-2011-a.html -x- MissQ.
missq; lieverd daar hebben wij toch alle begrip voor Maar als jij je hart wilt luchten, wij zijn er voor je! Knuffel
Ik heb het nu gewoon echt even heel zwaar Zeepaardje.. vind het gewoon zo oneerlijk. Ze waren zo gewenst....... *f*ck, en daar komen de tranen weer*
missq; ach lieverd... kon ik maar iets voor je doen... Het is ook logische dat je het zwaar hebt, het is ook super oneerlijk!!! Laat de tranen maar gaan meid... hopelijk is manlief in de buurt! XXX
@Bob: Sterkte lieverd. Ik vind het ook heel oneerlijk en logisch dat je het zwaar hebt. Dat heb ik zelf nu ook, zondag is het voor ons een jaar geleden en merk dat ik nu weer erg verdrietig ben. Doe rustig aan en neem alle tijd die je nodig hebt om dit een plekje te geven. En je verhaal ga ik zeker lezen. @Zeepaardje: Gecondoleerd! Heftig nu in je kraamtijd. Sterkte met alles. @Chelleke: Ja er was hart actie te zien, dat gelukkig wel. Het duurt nog zo lang tot dat het 2 Feb is. Fijn dat je nieuwe radiatoren hebt, hoeven jullie geen kou meer te lijden.
@Zeepaardje, ik wil niet meer huilen, heb al zoveel tranen verloren en het helpt niet om onze Tristan en Kyra terug te krijgen. Het is zo dubbel allemaal..... pfffffffffffffff @Miranda, wanneer ben jij weer gaan werken na het verlies van jullie kindje? -x- MissQ.
@Bob: Na 2 weken,maar daar heb ik achteraf heel erg spijt van gehad. Het was toch te vlug. Maar ik wilde niet de hele tijd verdrietig zijn vandaar. Ik merk dat ik nu/ de laatste weken een enorme terug slag heb gekregen. Heb veel te veel gewerkt en mijn gevoelens letterlijk verstopt. Begin pas weer als je er echt aan toe ben. En daar zijn helaas geen handleidingen voor.
Het is zo onwijs moeilijk idd Miranda. Was gisteren op het werk omdat ik naar de bedrijfsarts moest, was die **** ziek... Niet even de moeite nemen om de afspraken af te bellen ofzo. Wilde juist met hem gaan bespreken wanneer ik weer aan het werk moest gaan. Heb nu zelf heel goed na zitten denken en op 3 februari heb ik nacontrole bij de gyn. Ik denk eraan om daarna weer voor een paar uurtjes per week terug te gaan. Hoe denk jij daarover??
Ik denk dat dat een heel goed idee is. Wacht de na controle af en daarna voor een paar uurtjes aan de slag. Je hebt nu dan ook nog even de tijd om er aan te wennen en er naar toe te leven. Jammer dat de bedrijfsarts ziek is en niet heeft afgebeld. Heel slecht! Misschien een idee om volgende week al een keertje langs het werk te gaan om een kop koffie te drinken dan spreek je gelijk je collega's en heb je dat alvast gehad. Maar nogmaals doe waar je zelf goed bij voelt, dat is het aller belangrijkste.
Ik ben na het ophalen van de as van Tristan en Kyra (op 23 december), samen met manlief en hun in mijn tas op het werk geweest, was fijn. Silvester is tenslotte ook al heel vaak meegkomen naar mijn werk. Vond het heel fijn om Tristan en Kyra ook mee te nemen naar de plaats waar ik werk. Mijn collega's wisten het niet en dat heb ik ook zo gelaten. Gisteren was ik alleen (weer zo'n bekende "drempel") en ook naar het werk gegaan. Ben na terug komst van de bedrijfsarts die er niet was terug naar de afdeling gegaan en heb heerlijk met de meiden gekletst, het was niet makkelijk en ik heb ook gehuild, maar naderhand ook gelachen. Kwam er op een gegeven moment een rechter naar de afdeling (die mij haast niet herkende vanwege mijn andere haarstyl en kleur) zei hij dat hij mij toch wel erg miste. Mijn reactie, maar iedereen is toch onmisbaar, zei hij, ja maar jij niet zo heel erg. Even een bos veren in mijn, inmiddels behoorlijk ingeslankte, deriere! Dat was toch wel even heel fijn om te horen!!!!!! Ze missen me gewoon op het werk
@Bob: Wat goed dat je al op het werk bent geweest. Is altijd moeilijk de eerste keer maar het lucht wel op. Fijn dat je ook hebt kunnen lachen. Steun van je collega's is heel belangrijk. Ik heb wel hulp aangeboden gekregen, maar ik had genoeg aan mijn oxazepam. Toen dat op was ben ik aan het werk gegaan. Wat is het hier rustig?? Fijn weekend allemaal.