Ik weet niet of hij hier goed staat maar ik plaats hem hier omdat ik graag mensen wil bereiken die alleenstaande ouder zijn, in een samengesteld gezin zitten of er mee te maken hebben op werkgebied. Het gaat om mijn zoontje. Hij is 9 maanden en zijn vader en ik zijn nu 2 maanden uit elkaar. Hij gaat om het weekend naar zijn vader van vrijdagavond tot zondagavond. Ik heb mijn ex in het begin voorgesteld om wekelijks contact erin te houden (bijv elk weekend 1 dag) omdat hij hem dan wellicht blijft herkennen. Maar dit weigert hij pertinent. Hij wilt ons zoontje alleen zien op de momenten dat hij zijn andere zoon van 4 ook heeft. Om het weekend dus. Maar nu het punt; ons zoontje lijkt het niet goed te doen op die weekenden. Ik merkte al op dat hij dagen onrustig is als hij daar is geweest. Hij gaat gillen als ik ook maar dreig uit het zicht te gaan. Na een paar dagen is dat weer over. Nou liet ex gisteren weten dat zoontje de hele rit (45 minuten) gehuild had en eenmaal daar ook alleen maar huilde en niks van niemand wou weten. En hij zei er ook bij dat hij dit elke keer doet. Het is echter pas de 1e keer dat hij het laat weten. Vanmorgen ging het wel weer wat beter en speelde hij wel. Nu zit ik dus enorm in dubio. Blijkbaar heeft hij er echt last van en herkent hij gewoon niemand (logisch). Maar ex weigert elke andere vorm van omgangsregeling. Hij zegt ook gewoon, het is OF om het weekend OF anders maar niet.. Wat moet ik hier nu mee? Wat is een gebruikelijke omgangsregeling voor een baby van 9 maanden? Omgang is NOG niet vastgelegd, dit ligt nog bij de advocaat maar omdat hij moeilijk doet met het alimentatiegedeelte is dat nog niet rond. Ik wil graag maandag contact opnemen met mijn advocaat en dan ook een plan hebben voor de omgangsregeling.
hij komt nogal geirriteerd over als het op de kleine aankomt...ik bedoel wil hij wel een omgangsregeling?
Ja dat vraag ik mij ook wel af. Hij wilt het wel, als zijn andere zoon er is. Tja, 1 of 2 kids maakt niet uit. Dan is hij toch zijn vrije tijd al kwijt. Maar oh wee.. een extra moment van zijn vrije tijd minderen is niet mogelijk. Ik had zelfs aangeboden dat hij hier zou eten 1 keer per week (hij kookt niet en wilt onze zoon niet zomaar 'voeren' want dat vind hij maar lastig) zodat hij toch een band op kon bouwen. We zijn niet met echte ruzie ofzo uit elkaar gegaan en praten ook gewoon. Dus het zou geen moment zijn met veel negatieve spanning. Maar goed, zelfs dat wilt hij niet.
oei lastige situatie zeg.. heb er gelukkig geen ervaring mee dus kan je geen tips geven.. maar lijkt me wel erg verschrikkelijk om hem zo mee te geven als je weet dat hij het gevoel heeft bij vreemden te zijn jeetje wat shit zeg.. hoop dat jullie eruit komen.. sterkte ermee!
misschien is het toch het beste om de omgangsregeling dan niet te forceren..als het ten koste van jouw kleine man gaat, en hij eigelijk dus niet helemaal kan/wil voldoen aan de verzorging die hij nodig heeft vraag ik me af of de kleine zich daar wel gewenst voelt...sommige mannen missen dat..terwijl er ook vaders zijn die alles doen om de kleine zo goed mogelijk te verzorgen en blij te maken..sla anders eens een week over..want naast dat je kleine nog een baby is zit hij ook van de ene groei fase in de andere...dat houdt in dat ze dan de wereld helemaal anders zien, en zich vastklampen aan het enige zekere wat ze kennen hun mama dus.. de vaders van mijn dochters kunnen de kinderen altijd zien maar pas op oudere leeftijd wilde ik ze eventueel mee laten gaan..ik heb dan ook volledig ouderlijk gezag dat maakt het iets makkelijker misschien...maar ik denk dat het mijn dochters goed doet..
Ja maar het punt is dat ik dan de boosdoener ben. Hij is echt een goede jongen maar ziet de kinderen als 'last'. Heeft hij ook toegegeven. Hij houdt wel van ze, maar kan er maar moeilijk de moeite voor vinden om ze tijd en aandacht te geven. Als zijn andere zoontje er is moet hij al, dus ja.. dan kan onze zoon er wel bij. En het scheelt dat hij bij zijn zus verblijft (en zijn broer woont daarnaast) en de kleine man wel aandacht genoeg krijgt, maar toch... Als ik merk dat de kleine het niet leuk vind wil ik een oplossing vinden. Ex niet, die wilt het zo of dan maar niet. Ik snap het gewoon niet.
nou ik wist het wel, het is graag of niet, als hij niet de beste bedoelingen heeft voor jullie kindje dan zag hij hem gewoon niet, hij doet wat goed is voor de baby en niet wat HEM het beste uitkomt (je ex) dat vind ik gewoon absurd!!! Dan zou ik voor het beste voor je kindje gaan, namelijk stabiliteit, dit is ook niet gezond voor hem vind ik voor een kindje van 9 maanden. Als hij dat niet snapt of niet wil begrijpen dat je niet zo om de week even een baby kan "nemen" dan is hij het niet waard.
Hmz geen ervaring, tenminste, ik ben bijna een jaar alleenstaand geweest, maar vader (en nu dus ook weer vriend) die kon juist eigenlijk geen dag zonder zijn zoontje(s). Persoonlijk, ik zou dan voor mijn kind(eren) kiezen, het lijkt me voor jouw zoontje geen ideale situatie. En ik denk dat deze omgangsregeling pas vanaf een jaar of 2-3 echt zal werken, mits ze voor die tijd papa echt wel minimaal elke week een keer gezien hebben. Dat lijkt mij toch wel het beste om een band met hem te krijgen. Als jouw ex dit allemaal niet wilt dan zou voor mij de keuze echt makkelijk zijn. Je zegt zelf dat hij het als een 'last' ziet, nou dan had ik mijn kind daar geen eens een uurtje gebracht, dan heb ik ze liever bij me, waar ze tenminste wel écht welkom zijn.
Euh tja, het is misschien niet de oplossing die je wilt horen, maar ik maak een beetje uit je verhaal op dat je ex hem eigenlijk liever niet heeft. Nou, als dat z'n opties zijn, 1 x in de 2 weken of dan maar niet....dan was voor mij de keuze makkelijk. Dan maar niet dus!! Als hij er zo over denkt geloof ik niet dat jullie zoontje er baat bij heeft dat hij bij z'n vader is. Zou hem zeker niet weigeren om tijd met z'n zoon door te brengen, maar dan alleen bij jou thuis, als hij er zo over denkt zou ik 'm niet meer mee geven. 't Is duidelijk niet in het voordeel van het mannetje.
Nou heb hem net weer gesproken. Vandaag is heel goed gegaan en hij is weer gewoon vrolijk. Hij gooit het erop dat hij gewoon doodmoe is als hij hem meeneemt en daarom van slag is. Gisteren heeft hij minder geslapen dus kan ik dat geloven maar die keer ervoor was hij net zo huilerig en toen had hij geslapen vlak voor hij weg ging. Dus moe kon hij echt niet zijn. Hij blijft moeilijk doen. En zeggen, om het weekend en anders niet. Hij vind het goed gaan dus hij ziet niet in dat het anders moet. Hij zal niet accoord gaan met een andere mogelijkheid voor omgang. Ik heb hem gezegd dat ik het jammer vind dat hij zijn eigen belang voor die van zijn zoontje zet. Hij beweert dat ik het wil veranderen omdat het voor mij dan beter uitkomt. Nou geloof me, ik heb nu 1 avond in de week compleet voor mezelf en die valt dan echt weg. Dus het is alles behalve makkelijk voor mij, maar ik heb het over voor het welzijn van mijn zoon. Hij geloofd me niet.
Ik ben een alleenstaande moeder en mijn kindjes zijn 1 en 2 jaar oud.' Mijn kinderen gaan op maandag en woensdag van half 5 tot half 7 naar hun papa en van vrijdag 5 tot zaterdagochtend 10 uur. Een heel weekend om de 2 weken vonden wij nu nog geen optie omdat papa dan niet echt een band kan opbouwen met de kinderen en ik vind een weekend zonder ze ook veel te lang. Gelukkig kwamen wij er samen uit. Maar denk dat de rechter in het belang van het kind zal denken en als je kindje nog zo klein is en dus blijkbaar overstuur raakt hiervan denk ik niet dat het in het belang is van het kind. Dat de papa zegt dan maar niet begrijp ik niet helemaal,wil hij geen band opbouwen met zijn kind? Mijn ex heeft trouwens ook nog kinderen uit een vorig huwelijk die wel 1 keer in de 14 dagen een weekend komen. Nu wonen wij op het zelfde dorp dus dat scheelt misschien wel. Misschien is het een optie om met een mediator te gaan praten samen over de omgangsregeling van jullie kindje? sterkte toegewenst.
en als je nou eens met je zoontje op "visite" gaat? en dan eens 1 nachtje en daarna misschien 2...even opbouwen zeg maar...en dan in het weekend van je ex...asl hij dat zo nodig vind :S
Mediator vind ik geen optie. Hij weigert al acoord te gaan met de alimentatie omdat hij dan de alimetatie voor zijn andere zoon moet verlagen en hij er geen geld voor heeft. Hij wilt dat mijn advocaat dat op gaat lossen (wat dus never nooit niet gaat gebeuren). Ik ga geen mediator inschrakelen om hem over te halen. Ik zit in een schuldsarnering en krijg voor beide kids geen cent alimentatie. Ik kan het momenteel gewoon niet missen. En dat alles omdat hij weigert mee te werken.. Nee sorry, daar ga ik geen geld in steken.
Toen het zoontje van mijn man die leeftijd had was hij ook om het weekend bij zijn vader. Volgens mij moet elk kindje ook wel wennen wanneer en nadat ze opeens ergens anders naartoe gaan. Lastige situatie, maar ik begrijp jouw ex ook wel. Dan toch maar even aankijken, als het echt lang aanhoudt kun je nog altijd het aankaarten.
Hij zit dan bij zijn familie. Overigens is zijn houding veranderd sinds hij 'denkt' dat ik een vriend heb (aangezien hij het wel weer zag zitten tussen ons en ik niet) Sindsdien doet hij bot en kort..
Poeh, moeilijk hoor! Maar in dit geval zou ik echt beslissen in zijn optie 'dan maar niet'. Hij komt niet op mij over als een betrokken papa die zijn zoontje graag ziet. Meer als iemand die het maar lastig vindt en alleen een regeling wil op zijn voorwaarden. Tja, het gaat toch om jullie zoontje en niet om hem. En nogmaals, ik begrijp dat het moeilijk is, maar als mijn zoontje zo slecht reageerde en de enige andere optie van de ex is dat hij 'm dan maar liever niet heeft....dan koos ik daarvoor. Het welzijn van je kind gaat voor alles. Vind het overigens wel frappant dat een man die er zo in staat, maar kinderen 'verspreiden', terwijl ze er eigenlijk niets voor over hebben . Maar dat terzijde. Sterkte met alles, lijkt me een moeilijke situatie.
Ja maar wennen en overstuur zijn vind ik verschrillende dingen. In de sms staat dat hij de hele tijd huilde enzo, nu zegt hij telefonisch dat hij maar even iets jammerig was. Dat hij het heeft overdreven in de sms... Tja, dan denk ik waarom zou je dat doen? Klopt het wat er in de sms staat en wil je nu niet dat het als argument gebruikt wordt dat de omgangsregeling niet handig is zo, of huilde hij helemaal niet zo erg en overdrijf je omdat je het zelf maar lastig vind (dan ook letterlijk als een last). Hij wilt namelijk ook niet hebben dat hij mee gaat als hij huilerig is ofzo. Hij zegt 'dan moet hij lekker thuis zijn'.. Ik denk dan, ja lekker... jij de lusten ik de lasten. Heel fijn!
Ik zou dus niet kiezen voor de optie 'dan maar niet'. Het is wennen...voor jou, je zoontje en je ex. Je zoontje moet wennen aan de andere omgeving, en het gaat nuy al beter dan de eerste keren. Maar je ex moet ook ineens, zonder jou, voor zijn zoontje zorgen, en dan kan een weekend lang en zwaar zijn! Dus ik snap ook wel dat hij elk weekend niet ziet zitten. En daarnaast...ook met om het weekend kan een kind iemand gaan herkennen. Mijn vriendin haar ex (die haar in de steek liet toen ze zwanger was) ziet zijn dochter ook om het weekend en toen ze 9 maanden was zelfs minder, en nu ze 2,5 is het papa dit en papa dat en gaat het super!
Elk weekend is ook niet de bedoeling. Maar dan 1 dag per weekend. Gewoon van sochtends tot savonds.. scheelt een hele hoop zorg voor hem. Ik heb even een sms terug gelezen en hij zegt dat het wellicht niet verstandig is dat hij dan wel een heel weekend naar hem toe gaat. Volgens mij is hij uit op 1 dag per 2 weken. Maar goed.. ik vind het persoonlijk wel heeeeeel weinig als je een band wilt opbouwen met je kind.
Maar hoe lekker voel je je als hij dan wel bij z'n papa is en je weet dat je zoontje overstuur is? Ik zou dat vreselijk vinden, dat zou voor mij geen optie zijn. Persoonlijk denk ik wel dat 1 dag in de 2 weken niet gaat zorgen voor een goede band, maar ja, kennelijk wil hij dat ook niet?