voelen jullie je thuis in je eigen huis?

Thuis is wel thuis ja, maar er mist nog wel wat naar mijn idee. We wonen hier nu bijna anderhalf jaar en heb nog steeds het gevoel dat het niet af is. In het voorjaar gaan we een paar muren schilderen (alles is nu wit) voor wat meer sfeer. Misschien dat dat het is...

 

Ik wel, maar in het vorige huis had ik altijd het gevoel alsof ik op visite was in mijn eigen huis.

Nu voel ik me thuis, en kan ik heerlijk op de bank zitten en me fijn voelen

 

Ja hoor, ik voel me heerlijk in dit huis.

 

ja zeker! Dat is ook echt heel belangrijk voor mij.

Na een dag hard werken kom ik de straat inrijden en denk ik: ooooh lekker mn huisje

 

Ik voel me ook thuis in mijn huis. Als het opgeruimd is!
Soms ga ik 's morgens weg en heb ik haast en is het dus rommelig als ik thuis kom, vreselijk vind ik dat. Dan voel ik me helemaal niet meer op m'n gemak...

 

nee, sinds we verhuisd zijn naar ons koophuis heb ik grote moeite te wennen. ik ben weggepest door een krankzinnige buurvrouw uit mijn huurhuisje waar ik echt verknocht aan was. maar omdat mijn ( eerst leuke buurvrouw) een tikje overspannen werd en zwaar onredelijk en hysterische buien kreeg voelde ik me zeer onveilig in die omgeving.

ik heb heel veel moeite om te wennen aan mijn nieuwe huis ( we zijn inmiddels 3 en half jaar verder) en dat is de reden waarom we nu een verbouwing van 6 maanden achter de rug hebben. in de hoop dat een volledige tranformatie ervoor zorgt dat het huis meer als "eigen" gaat voelen en niet meer de zware stempel van de vorige bewoners heeft.

volgende week gaan we hopelijk terug naar huis en dan gaan we het beleven.

 

het heeft lang geduurd voordat ik me hier thuis voelde, helemaal het 1ste jaar, het was echt zijn huis, ik had wat spullen hier, maar meeste stond nog bij mijn ouders, ik miste heel erg een eigenplekje.
en nu 4jaar verder, voel ik me bij mijn ouders thuis pas echt thuis.....
we hebben een mega tuin, maar om eerlijk te zijn kom ik nooit verder dan de 1ste 10 meter, ik mis bloemen en planten en knusheid.
in de huiskamer is wel mijn plekje aan het worden, maar toch.... ik mis warmte. heel gek, slaapkamer dat is wel meer mijn plek, mijn bed(vanhuis mee genomen) en een kast van mij.
ik woon raag in een huis met veel fotolijsten en veel fotos, mijn honden konden ook niet wennen hier eerst, die stonden elke avond te kijken van kom we moeten naar grote baas en grote vrouwtje (nu opa en oma) , mijn grote hond blijft daar soms liever dan hier, dan wil hij niet eens mee naar huis. bij mijn ouders is hij uren in de tuin, hier niet.
misschien straal ik het wel uit naar hun, ik weet het niet.
toch zou ik hier niet graag weg willen, de locatie is super overal dichtbij

 

roeltje@ het is vreselijk, ik werd er echt ziek van. je wilt het natuurlijk niet toegeven en ertegen vechten, maar je merkte het aan alles. ik kreeg open exeem (hoe schrijf je dat) en mijn levenslust en altijd positieve houding sloeg om in een, hoe zeg ik dat, een uitgebluste ofzo.kreeg een korter lontje terwijl ik eigenlijk altijd heel opgeruimd was. ik zat wat op de bank en wat achter de pc, net of je ergens logeerd en niet teveel inbreuk wilt doen op de omgeving. ik kreeg last van mijn spieren en allerlei vage klachten. steeds verkouden en al die flauwekul steeds koorts, altijd moe, altijd pijn noem maar op.

 

Jazeker voel ik me thuis!
Het is wel 'maar' een huurhuis, maar mijn man en ik hebben al gezegd dat als we dit huis konden kopen, we het zouden doen.
Dus dat zegt misschien wel genoeg.
Het is zeker niet ons droomhuis, maar ja, wie heeft dat wel?
En we missen bijvoorbeeld echt een grote schuur, maar ja, als dat niet mogelijk is, houdt het op he?

 

nee dit hier is niet mijn thuis. en dat zal het ook nooit worden helaas. ik hoop dan ook snel dat dit huis verkocht wordt en ik een nieuwe start kan maken met mijn kids in een eigen huisje. precies zoals ik het kan inrichten dat ik me er prettig kan voelen

 

Dat is hier ook wel een beetje.

Ik ben continu bezig met de inrichting, man is steeds bezig met klussen. Toen we hier twee jaar geleden kwamen wonen hebben we er niet superveel aan gedaan, we gingen namelijk een half jaar later trouwen dus daar ging het meeste geld naar toe

Aan heel veel dingen begin ik me nu wel te storen, dus wordt nu allemaal aangepakt. Ik ben alleen niet zo'n geduldig type en ben niet zo van het klussen. Ik hoop ook echt dat als we een paar maanden verder zijn en wat dingen hebben afgerond, dat ik dan ook echt hét gevoel te pakken heb... maar goed, misschien zit die onrust ook wel van nature in me. Vroeger was ik ook altijd m'n kamer aan het veranderen, kon ook geen 2 maanden het zelfde blijven

 

Ik ben bij mijn man ingetrokken, die al een koophuis had. Altijd wel het thuis gevoel gehad maar niet door meubels/inrichting maar omdat hij daar was. Nu is dat gevoel er zeker nog steeds, maar wel veranderd. Ik merkte dat het toch niet helemaal voelde als thuis omdat het mijn smaak niet was... Nu zijn we drastisch aan het veranderen en stukje bij beetje wordt het gevoel weer zoals het was. Dat vind ik dus erg fijn! Maar, heb nog wel steeds dat als ik mijn sleutel in het slot steek en de deur open doe; ja... ik ben thuis!

 

Ondanks dat ik hier zeker niet van plan ben lang te wonen, het eigenlijk totaal niet is wat ik wil (een appartementje) voel ik mij hier wel thuis. het is helemaal naar mijn smaak ingericht, het is knus, gezellig en lekker licht! Als ik de deur binnen stap is het echt mijn thuis. Ik voel mij hier prettig en op mijn gemak.

Ik heb verder niets met de buren en vrij weinig met de buurt, maar daar heb ik geen last van als ik in mijn knusse huisje zit!

 

Ja heerlijk echt ons thuis

Willen wel uiteindelijk verhuizen maar dit is voor nu echt ons plekje

 

Tegenwoordig wel ja......
toen ik net ging samen wonen met mijn vriend waren het echt ZIJN mebeuls, wat hij gekocht of gekregen had voordat we elkaar kende, hij woonde namelijk al opzichzelf
na een tijdje was ik er goed klaar mee en hebben we stukje bij beetje heel de woonkamer vooral omgegooid en hebben we samen gezocht naar wat we leuk vonden
nu is het ONS huisje, mijn thuis, zijn thuis, ons plekje

 

Het huis op zich wel.. Alleen de woonplaats niet

Maar als ik zelf mijn huis mocht inrichten, had ik het wel heel anders gedaan.

 

Ja. We wonen hier sinds afgelopen zomer. Helemaal gelukkig We hebben een oud maar gemoderniseerd huis waar toch nog wel het een en ander aan moet gebeuren. Dat maakt me niks uit want het is een heerlijk huis. Vorige huis was nieuwbouw en hebben we dus van papier gekocht, huis moest nog gebouwd worden. Vanaf het moment dat het huis half af was en ik er voor het eerst in stond voelde het al niet goed. Heb het weggedrukt, maar ik heb er nooit thuis gevoeld. Voor mij dus ook nooit nieuwbouw weer, ik wil in een huis kunnen kijken en voelen hoe het is. We hebben meerdere huizen bekeken en bij deze was het direct liefde En ik besef nu pas hoe belangrijk het is om je thuis te voelen. Achteraf was ik gewoon doodongelukkig daar. Had overigens ook wel met de buren etc. te maken. We wonen nu vrijstaand tussen de gepensioneerden, heerlijk rustig

 

Hier ook een beetje hetzelfde verhaal. In ons oude huisje hadden we ook een stapelgekke buurvrouw, die onze kat "kidnapte" ed. We moesten ook verhuizen omdat ik zwanger was van de eerste maar de buurvrouw was ook een grote reden.

Dit huis hebben we gekocht omdat we ook nog maar weinig tijd hadden vanwege de zwangerschap. Het is nog steeds niet mijn "thuis", we wonen hier nu 3 jaar. Ik kijk regelmatig voor een andere woning in een andere wijk, maar helaas hebben we daar het geld niet voor en blijven we zitten met een schuld van deze woning.
We hebben nu besloten om elk jaar een gedeelte van het huis aan te pakken om het meer van ons te maken en niet steeds tegen slechte keuzes van de vorige bewoners aan te kijken. Volgend jaar gaan we de begane grond verbouwen, jaar daarop badkamer en zo verder....
Hopelijk krijg ik dan eindelijk het echt "mijn huisje is mijn enige echte thuis"gevoel.