Ja heerlijk hier thuis. In ons vorig huis niet. Het was een huurhuis wat uiteindelijk toch plat ging. Daar heb ik me nooit thuis gevoelt. We zijn nu na 6 jaar nog steeds dingen aan het veranderen. Het interieur wordt langzamerhand anders dan 9 jaar geleden toen we gingen samenwonen. Daar wordt het natuurlijk ook knusser van en huislijker. Ik heb nog wel wat wensen. Maar ja het is mijn thuis
Het heeft lang geduurd voor ik me hier thuis begon te voelen.. Met 26 weken zwangerschap verlieten we onze flat en gingen we in ons koophuis wonen.. We dachten; het ziet er netjes uit, vorige verkoopster heeft net alles geverfd. Eerst de babykamer klaar en daarna zien we verder.. Inmiddels zijn we wat verder (nieuwe keuken, etc) en voel ik me iets meer thuis.. Als alles klaar is (van de zomer alle muren behandelen met spachtelputz in de woonkamer en ik ben tevreden..) zal ik mij echt thuis voelen. Gelukkig komt het gevoel beetje bij beetje..
Ik voel me hier echt helemaal thuis. En ik vind het ook gewoon heeeerlijk om thuis te zijn. Ben een echte huismus. We zijn hier overigens komen wonen, nadat we eerst ergens woonden waar ik me helemaal niet thuis voelde. Dus dat gevoel is me ook bekend.
Ja absoluut. Hebben het ook van top tot teen naar onze eigen smaak aangekleed en voel me hier heerlijk veilig.
ik heb dit dus ook...dat onveilige gevoel... tis wel mijn huisje maar woon liever ergens anders... we worden momenteel weggepest door 3 buren die ons echt bedreigen....als ik iemand dood wens zijn hun het wel!!!:x zelfs mijn kids kunnen en durven niet meer buiten te spelen momenteel!!
ik heb op dit moment geen geld om te verhuizen maar woon nog liever in de zooi wetende dat me kids lekker kkunnen spelen en zich veilig voelen dan hoe het er nu aan toe gaat!!
en het ergste...politie en bouwvereniging etc doen niks!!!! iedereen weet er vanaf maar niemand doet iets!!!!!
Ons huis is echt ons huis, maar er mag hier en daar nog wat veranderen om het ook echt thuis te maken. Helaas komt dat er nu niet van waarschijnlijk als de kleine er is wel weer. Nu is manlief druk genoeg met de volledige huishouding en zijn werk. Maar zodra ik weer kan en mag ga ik hem echt de boel af laten maken.
Toevallig dacht ik daar vanmiddag nog aan. Ik heb heel lang gehad dat het wel thuis was, maar er toch iets nog niet helemaal goed voelde. En nu (we wonen hier nu 4,5 jaar) stond ik er vandaag bij stil dat dat nu wel helemaal zo is. Het is echt thuis, een veilig gezellig plekje, helemaal van ons.
Ja zeker!Anderhalf jaar op een kamer gewoond,in een huis dat ik moest delen met 6 andere mensen,voelde me absoluut niet thuis daar,was echt een noodoplossing. Begin sept vorig jaar via urgentie een woning gekregen en het is iedere keer een feest om thuis te komen! Een heel luxe gevoel geeft het.
Ja dit is wel echt mijn huisje en ik woon er ook graag. Ondanks de vele gebreken en de vervelende buurvrouw Ik heb het echt mijn ons thuis gemaakt! mijn man heeft dat ook dat gevoel.
Ik herinner me je nog wel van een hele tijd terug, en ben blij te lezen dat het zo goed gaat met je! Kan me voorstellen dat het dan genieten is om thuis te komen!
o ja ik hou echt van mijn huis. Ik wil hier ook niet meer weg. Ondanks dat we echt een ienieminie tuin hebben (meer een binnenplaatsje) en ik dat wel mis, denk ik echt niet aan verhuizen. Ik heb een apart jaren 30 huis. Het is vrijstaand (wel in een straat hoor) dus nooit last van de buren. Het is een heerlijke wijk en mijn huis is niet standaard zeg maar. Mensen die hier voor het eerst komen verwachten altijd dat de kamer anders zijn ingedeeld. Met hoekjes en trappetjes zeg maar. We gaan binnenkort wel verbouwen. Inrichting hebben we voor ons vorige huis gekocht aan het begin van onze relatie. Ik wil nu wel een volwassen inrichting.
hier staan ook nog meubels van de tijd dat we het bet gekocht hadden.. dat is ruim 3.5 jaar geleden.. onze bank is toe aan vervanging.. die gaan we zaterdag uitzoeken.. de kleur wordt anders en van daaruit op zoek naar nieuwe salontafel, tvmeubel en kast.. de eettafel word als het mooi weer is in de verf gezet en komen er andere stoelen bij.. tijd voor verandering, wie weet voelt het dan nog beter dan dat het nu al is
Ik heb vandaag voor mezelf de bevestiging gekregen dat ik het huis waar wij nu wonen echt als mijn thuis zie, mijn plekje... Mijn vriend en ik wonen sinds juli 2010 samen in dit huis en al die tijd heb ik mijn eigen huis nog aangehouden. Ik heb daar tien jaar gewoond, het is gebouwd door mijn vader en heb altijd gedacht dat ik 'mijn huisje' voor altijd aan zou blijven houden omdat ik er te veel aan gehecht was en het altijd mijn eigen plekje zou blijven. Maar...vanaf aankomende dinsdag is het niet meer van mij. Dan passeert de akte bij de notaris omdat ik het verkocht heb Deze middag ben ik samen met mijn vader de laatste spulletjes gaan halen en heb ik voor het laatst door alle kamers gelopen. Ik heb echt bewust afscheid genomen en toen ik de voordeur achter mij dichttrok dacht ik: "Zo... en nu lekker naar huis." Die laatste gedachte gaf voor mij de bevestiging dat het huis waar ik nu woon is waar ik hoor en dat het hier is waar ik me thuis en op mijn gemak voel
nee voel me hier niet thuis,wonen er nu ander half jaar en stoor me echt aan de buurt en zou liever vandaag als morgen verhuizen,heb nu ook nog is een chroniche whyplas dus kan al niet veel in huishouden doen dus probeer veel weg te gaan,ook ben me baan kwijt door dat in ziektewet kwam . ons oude buurt waren veel leukere mensen en veel volwassenener als hier,hier gunnen ze je t licht in je ogen niet op 2 buren na die zijn wel oke rest van straat lult over elkaar of t niks is.
Wij voelen ons ook niet thuis hier. Wij willen venhuizen maar momenteel weinig woningen. Buurjongen zei tegen mijn dochter ik ga je broertje vermoorden. Ze durft ook niet buiten te spelen. Toen ik nog zwanger was stond ik met iemand te praten toen zou mijn buurvrouw me naar binnen slaan ik was 35 weken zwanger. Wooningbouw doet niks en politie ook weinig en zelfs een brief voor urgentie via jeugdzorg helpt niks.