Dat mijn man na de bevalling een brief aan me geschreven had. Dat hij zo trots op me was en het moeder geluk in mijn ogen zag toen Sandro geboren was. Dat hij de pijn in mn ogen zag en hoe ik gevochten heb voor Sandro. Misschien was ik ook wel erg emo toen maar heb zitten huilen als een klein kind toen ik de brief om 3 uur in de nacht aan t lezen was. Heb hem ingelijst en hij staat naast mn bed!
Iemand zei tegen me: "Wat ben jij een lieve meid!" Ik weet dan nooit zo goed wat daarop te antwoorden, word daar erg verlegen van.
wat lief allemaal! Hier ook traantjes hoor van al die lieve woorden (nog steeds de hormonen) Laatst zei de leidster van het kdv tegen mij dat ze mij toch altijd zo'n sterke vrouw vind en dat ze haar kinderen op dezelfde manier zou opvoeden als dat ik het doe. vond ik toch ook wel een leuk compliment en daar word ik inderdaad ook altijd een beetje verlegen van
Toen we het gesprek hadden met de trouwabtenaar over hoe we het die dag allemaal geregeld wilde hebben van mijn man!De ta vroeg aan mijn man waarom hij precies met mij wilde trouwen en mijn man antwoorde: "ik kan me geen betere vrouw en moeder voor mijn kinderen wensen"
Hier mijn zoontje die zegt: mama ik heb je wel gemist hoor. En mijn zus die naar supernanny aan t kijken, verbaasd uitriep naar mij: "maar al die dingen doe jij toch al?" .
Dat ik van mijn schoonmoeder hoor dat mijn dochtertje de hele dag vraagt naar mij en steeds dingen verzameld: "dat is voor mamma vanavond".. En als ik haar dan vervolgens op kom halen, laat ze alles uit haar handen vallen en vliegt me in de armen!! Smelt.. Of mijn vriend die langs me loopt, ineens stopt en me een dikke kus geeft en verteld dat ie van me houdt en ik er mooi uit zie vandaag. Altijd naar mijn werkdag vraagt en verteld hoe lekker ik wel niet gekookt heb
Het liefste compliment kwam van mijn zoon (vandaag 3 geworden). Hij stond buiten op de arm van zijn papa op mij te wachten, en toen ik aan kwam lopen zei hij met zijn stralende koppie: "mama, jij bent mooi". Dat was al lief, maar die blik in zijn ogen... ik zag daarin gewoon hoeveel hij van mij houdt. Tsja...janken natuurlijk
een "hint"-compliment van mn s-vader: 33 jaar lang heb ik nachtmerries gehad maar nu niet meer!!! (mn man was 33 jaar toen we bij elkaar kwamen en met die nachtmerries bedoelde hij dat hij altijd maar "zorgen" had over zn zoons)
haha mijn dochter zei vanmorgen, nadat ik mn haren opgestoken had: 'mama is een mooie vrouw'! Prachtig, zo wijs he..
mijn ouders die me laten weten hoe goed ik het doe. altijd fijn om te horen mijn dochter die zegt, mama ik ben zo blij dat ik zo veel op jou lijk, je bent zo mooi en lief. en een heel leuk complimentje van dochter alweer ruim 1,5 geleden maar hij blijft leuk "o mama hier een mooie sticker, ben trots op je dat je al zo goed alleen kan plassen haha"
Van de verpleegkundige van de couveuseafdeling. Ze zei dat ik een geboren moeder ben! Een mooier compliment kun je niet krijgen als je voor het eerst moeder bent geworden en je je kleine man telkens weer moet achterlaten. Het heeft ervoor gezorgd dat ik minder onzeker was en wist dat ik het allemaal goed deed.
Van mijn vriend tijdens de bevalling, Lieverd, zelfs nou vind ik je nog mooi! Hoop zo dat ons meisje op jou lijkt!.. hihi laat er nou 2 druppels op dr vader lijken.. en van mijn moeder; ik ben trots op je!
Wat een prachtige, lieve en mooie complimenten allemaal! Ik zit hier met een big-smile en tranen in de ogen al jullie mooie complimentjes te lezen, ik wordt hier helemaal vrolijk van @bob198, wauw, wat super lief van je man. Ik kreeg echt even een brok in m'n keel toen ik het las!! @mikki77, gefeliciteerd met je zoontje! Hopelijk heeft hij een leuke dag gehad
Toen een 5 jarig meisje, die bij ons logeerde vroeg aan mij, of ik haar mama wou worden. Ik vond het het allermooiste compliment dat ik al gekregen had, maar tegelijkertijd ook zo triest... Haar mama is namelijk niet de meest lieve en zorgzame persoon... Als het meisje bij ons was gaf ik haar alle liefde en zorg die ik haar kon geven. Ze had namelijk geen warm nest en haar moeder had haar toen ook meer dan een jaar in de steek gelaten. En papa kon ook niet goed met z'n kinderen omgaan. Ze werden van het ene huis naar het andere gesleept zodat hij de bloemetjes kon gaan buitenzetten. Maar nu, sinds een jaar of 4 zie ik haar niet meer. Ze mag niet meer met mij praten van haar moeder..
mijn grootste compliment komt van mijn ouders, vooral van mijn vader. pas toen ik ziek was en niet kon werken kreeg ik dat. er waren 2 collegas die tijdelijk mijn salon overnamen, waarvan 1 altijd met stagiare werkte, hij had toen veel respect gekregen voor mij, nu pas zag hij in hoe zwaar werk het was en hoe hard ik altijd werkte. dat was voor mij een heel groot compliment. en dat geld overig ook voor mijn man, hij heeft een dagje mee geholpen, hij was bekaf, terwijl hij heel zwaar werk doet, maar dit vond hij behoorlijk pittig (had die dag niet de liefste en makkelijkste honden) maar ook betreft mijn eigen hond, hij zou hem wel ff wassen en drogen, na 2 uur heb ik het maar overgenomen. en liefste compliment komt ook van mijn man, hoe dik en lelijk ik me ook voel, hij vind me nog steedse de moooiste en liefst vrouw en moeder
Kan er wel een paar bedenken maar het meest bijzonder vond ik het kaartje dat ik van mijn schoonmoeder kreeg na de bevalling van de eerste. Daarin bedankte ze me dat ik haar kleinkind op de wereld had gezet en gaf ze me een compliment dat ik tijdens de zwangerschap zo goed op had gelet en mijn best had gedaan om zo gezond mogelijk te leven en goed te zorgen voor de baby.
uhmm van mijn vader! Hij vond dat ik sterk was en een geweldige dochter ben! ik heb in het verleden veel mee gemaakt met mijn moeder. Zie haar amper nu. Als ik er aan denk dat hij dat zei dan krijg ik nog tranen in mijn ogen!