Ha meiden! heel benieuwd ben ik naar jullie reactie's! hoe reageren jullie als er weer wordt verteld dat er in de vriendenkring of familie weer een zwanger is?? de eerste maanden kon ik er nog redelijk op reageren maar het gaat GEWOON niet meer, ik ben nu al verjaardagen enz, aan het vermijden, straks durf ik nergens meer heen ik durf al haast niet meer naar vergaderingen van mijn werk maar dit is verplicht die angst hé! dat er weer eentje met nieuws komt.. ik heb wel eens zin om te roepen dat het niet eerlijk is maar daar schiet je niks mee op, wat zeggen jullie of hoe reageren jullie?? alvast bedankt!!
Hey! Dit is heel erg herkenbaar.Ik heb nou niet zo dat ik nergens meer heen durf te gaan ofzo.maar het doet me wel elke keer verdriet en pijn als iemand anders wel zwanger is geraakt...In onze vriendenkring hebben de meesten al allemaal kinderen, ook op mijn werk ben ik de enige zonder... Waar ik al helemaal verdrietig van word is steeds de vraag van mensen..en..jullie geen kinderwens?of bij diegenen die wel weten dat we graag kinderen zouden willen..wat nou nog niks???Je bent al bijna 30...wordt toch eens tijd...Ik was al de eerste ronde zwanger, en bij de tweede na 3 maanden...doet pijn dat doort verhalen.. Ja niet bij iedereen gaat het zo gemakkelijk.. Ik ben zelfs al smoesjes aan het verzinnen om die vragen maar niet steeds te krijgen.Ik zeg nu steeds, we willen wachten tot we naar Zuid-Afrika geweest zijn.(die rondreis hebben we in gedachten voor September).Maar asl ik wel zwanger raak..dan gaan we natuurlijk niet.. Ze zouden eens moeten weten hoe groot de wens is.. Groetjes Liz
Ik heb er geen ervaring mee, maar kan toch jullie gevoel heel erg voorstellen!! En zeker als het niet meteen wil lukken lijkt het of iedereen om je heen "zomaar" zwanger wordt! En natuurlijk gun je dat een ander, maar jezelf gun je het ook heel erg! ik zat bv in die situatie dat iedereen van mijn vrienden groep samen ging wonen en een huis kopen! terwijl ik al getrouwd was en een kind had, maar woonde nog steeds bij mijn schoonouders! Nu zijn we 8,5jaar samen en wonen we EINDELIJK ook in ONS eigen huis sinds 4maandjes. ik wil er alleen maar mee zeggen dat geduld heel moeilijk is maar wordt uiteindelijk wel beloond!!
Nu al herkenbaar.. en dan zijn wij pas een paar maanden bezig..! Overal word ernaar gevraagd! En hoe brutaal mensen zijn! Alsof het op je voorhoofd geschreven staat!! Bij mij roept het voornamelijk kwaadheid op. Bemoei je met je eigen zaken! Maar het meeste erger ik me aan de manier waarop. Hoe lomp en kortzichtig mensen kunnen zijn. 'Goh, wanneer gaan jullie eens beginnen met kinderen?' Ik kan geen colaatje meer drinken of er komt een opmerking. Nu ben ik echt geen zuipschuit, maar op een verjaardag/visite lust ik graag een wijntje. Maar o wee als je dus 'Doe maar wat fris' zegt. Meteen de eerste blik.. 'Hebben we iets te vertellen?' Nu ineens, alsof ik nooit een colaatje drink! Je voelt je bijna verplicht om maar aan de drank te gaan zodat ze 'de vraag' niet hoeven te stellen. Af en toe zit ik er wel doorheen hoor! Niemand weet dat we ermee bezig zijn, hoeft ook niet, we beginnen net. Maar het verbaast me keer op keer weer hoe anderen ermee bezig zijn. Het leven onder een vergrootglas is echt niet altijd leuk.. Feestjes/visite vermijden doen we niet. Juist dan gaan mensen wat denken. Maar ik weet nu al niet hoe ik de eerste weken van een zwangerschap door moet komen zonder dat iemand ernaar vraagt.. dat is nu zo, laat staan als je dus écht een wijntje over slaat..!
ik zei wel tegen sommige vrienden die wisten dat de wens groot was en ernaar vroegen dat niet iedereen het zomaar in de schoot geworpen krijgt.. dan zijn ze vaak gelijk uitgepraat.. en vragen ze het ook niet elke verjaardag of feestje weer opnieuw tis miss hard zon reactie,maar het laat anderen vaak wel even stilstaan bij het feit dat niet alles int leven zo eerlijk is!
Toevallig kwam een collega vanmorgen binnen en zei uit het niets, ik ben zwanger! Iedereen dacht eerst dat ze een grapje maakte (echt niemand wist dat ze bezig waren) maar niet dus. Ze heeft al 2 kinderen en is daarvoor heel lang bezig geweest, en nu was het de tweede ronde raak. Het steekt vooral omdat net zij de enige was die ooit vroeg hoe het met ons in mm ging en ik er goed met haar over kon praten. De rest van de dag heeft ze me ontlopen, en ik vond het niet eens erg. Ik ben wel blij voor haar dat ze zwanger is, maar het voelt een beetje bot op deze manier. Daarbij is ze de eerste zwangere die ik van dichtbij meemaak sinds we in de mm zitten, en het doet me toch meer dan ik dacht..
Oja, ook lullig, merken dat je collega´s het er wel over hebben, en dan snel ophouden met praten als ik voorbij loop.. Maar wel zo naar elkaar kijken dat je het gewoon weet..
Same here. Naar de mensen die het lekker lomp vragen; antwoorden wij dus ook lekker lomp. Vaak is mijn antwoord dat ze dat geen reet aan gaat of dat ze eens na moeten denken wat ze nu eigenlijk vragen. Dat ze niet weten hoelang we evt al bezig zijn. Vaak schrikken ze dan wel van hun vraag en druipen af. Ben er klaar mee.. wie zijn zij om daarnaar te vragen. Laatste keer dat ik het checkte, is dat toch aardig privé niet?!
herkenbaar... maar ook weer niet. ik probeer het niet een te grote invloed te laten hebben op mijn leven. Ik wil het heel graag, ben ook echt eraan toe, ben nu 10 maanden bezig. Natuurlijk is het klote. maar verjaardagen vermijden is wel heftig vind ik. Kun je er niet met mensen over praten? Bij mij weet een aantal vriendinnen wel dat we ermee bezig zijn. en laatst heb ik ook wel met deze vriendinnen besproken hoe het veotl dat het steeds niet lukt. dat maakte het gat tussen 'hen met kinderen' en mij zonder iets kleiner. en dat haalt de druk er ook wat af. Misschien is dat bij jullie anders, maar ik denk er wel eens over na hoe het zou zijn om nooit kinderen te krijgen, en ondanks dat ik het vreselijk zou vinden, hoop ik wel dat mijn leven dan toch wel een bepaalde zin zou hebben. dat sterkt wel in mijn gevoel. Ook mijn vriendinnen met kinderen zijn gewoon nog vriendinnen terwijl ik ze niet heb, en ik ben gelukkig in de liefde. Nou ja, het lukt me tot nu toe. misschien niet meer als ik er 2 jaar mee bezig ben. ik hoop het wel.
Nee! Ooh... gelukkig is dat bij mij (nog) niet.. voor zover ik weet dan. Jee, alsof dat niet opvalt! Ik kan hier zo pissig over worden! Je weet niet wat er zoal aan de hand kan zijn. Hoelang mensen het al proberen, in de medische molen zitten of gewoonweg geen kinderen willen. Wij zitten met 4 dames van 25-30 (ik ben 26) op het werk. De rest is man. De reacties die wij hebben gehad zijn vaak recht in je gezicht, maar niet minder pijnlijk: 'En wanneer beginnen jullie aan kinderen?' 'Goh.. wordt toch wel eens tijd om aan kinderen te beginnen, niet?' 'Ben je al zwanger of hoelang gaat dat nog duren?' 'Zijn jullie al bezig of niet? Want ik ga bijna met pensioen en zou het wel leuk vinden om jou nog zwanger te zien zijn' Letterlijk!
Ja ik vond het echt vaag.. Alsof het niet opvalt dat ze over me praten.. Maar gelukkig is vrijdag mijn laatste stagedag en hoe ik er daarna niet meer heen Over die opmerkingen, ik hoor juist het tegenover gestelde.. Wat begin je nu al aan kinderen? Geniet eerst maar eens van elkaar! Moet je niet eerst je opleiding afmaken?? (ben ik juni klaar..) Weet je wel wat dat kost?! Besef je wel dat je je vrijheid kwijt bent! En zo kan ik nog wel even doorgaan.. Ik merk dat je met sommige dingen maar beter een hele dikke huid kan hebben, want mensen zeggen soms ongevraagd de domste dingen..
Is zeker allemaal vervelend als de mensen STEEDS opnieuw vragen hoe en wat! Maar ik denk dat het ook wel een stukje belangstelling is,tenminste dat zou ik denken! dan heb ik het natuurlijk wel over vrienden enzo, je hebt natuurlijk ook gewoon mensen die alles willen weten zodat het weer lekker verder bezuint kan worden!!! ik wens jullie allemaal ook heel veel succes met zwanger worden!!
Belangstelling; prima, geen problemen mee. Maar de manier van vragen is gewoonweg onbeschoft! Belangstelling tonen kan op vele manieren; niet 'zeggen' dat het toch onderhand eens tijd word tegen een 26 jarige...!! Mensen moeten eens nadenken voordat ze zoiets vragen. Ze weten van te voren niet hoeveel erachter kan zitten.. Oke, ze zien je dan wel als potensiele ouders, das een compliment. Maar steeds vaker moet ik me toch erg inhouden als de volgende het weer vraagt of een opmerking maakt als ik alleen maar een colaatje drink..
Hey! Dat collega's over je praten dat gebeurt bij mij ook..ik krijg toch regelmatig een vraag..en bij jullie zal het ook wel niet lang meer duren denk ik toch?Of..ik had jou al lang met kinderen verwacht..je bent echt zo'n mammatype.. laatst..Ik heb nog een traphekje thuis..zal ik het vor jou bewaren??Dat was dan wel weer lief bedoeld denk ik..maar ja.. Ook tijdens de vergadering laatst..dan is er nog op t laatst ef een rondje he..djus ik zeg wat ik te zeggen heb, daarna collega..vergeet je ons niet iets te vertelllen???Moeten we over een aantal maanden misschien vervanging regelen??pffffffffffffff daar zit je dan..kon wel huilen.. Laatst heb ik iig aan een paar collega's gezegd dat het niet bij iedereen even makkelijk gaat.. Laatst was er ook een client..(ik ben weer wat aangekomen na 15 kilo te zijn afgevallen)...oooooh ik zie een buikje..ben je zwanger??Dat kwam ook erg hard aan..Ik dacht bij mezelf waar bemoei je je mee..Ze moest eens weten.. @Choco Ik drink eigenlijk nooit alcohol( heel af en toe een mixje) dus dat probleem heb ik niet..maar eet wel regelmatig filet americain...Lekker zao'n italiaanse bol met filet.Vorig weekend met schoonzus in de stad(klikt vanaf te begin niet zo goed) ik nam iets anders..dussssssssss hehe het is eindelijk zover :x:x Groetjes Liz
Oh verschrikkelijk... Vaak proberen mensen leuk te zijn, en bedoelen ze het niet zo. Maar ze hebben geen idee wat ze bij die persoon te boven brengen! Mijn reactie is ook steeds vaker "Denk je even na over wat je nu vraagt?" Vaak is de hint dan wel duidelijk.. Ik ben ook geen mega drinker hoor, maar nu wordt elk glas geregistreerd. Net als jouw filet american ja. Of een carpaccio als je uit eten gaat. pffff... ik wordt er zo ontsettend moe van om steeds maar weer te blijven lachen en tot 10 te tellen.
Ja ik snap het helemaal.. Wij zijn ook sinds 1 maart 2011 gestopt met anticonceptie. Nu zijn beide schoonzussen zwanger, de ene heeft eerst een mk gehad en is inmiddels voor de tweede keer zwanger en in april uitgerekend. De andere was in ronde 2 zwanger en is in mei uitgerekend.. Ook steeds meer mensen om mij heen raken zwanger, ik zie regelmatig een bericht op bijvoorbeeld Facebook of Hyves langskomen. Ook de vriendin van mijn vriend zijn baas is zwanger, ik weet nog goed dat mijn vriend het me vertelde en ik dacht; als die kleine geboren word, ben ik vast ook zwanger.. Inmiddels is ze al bijna uitgerekend (begin februari) Het is erg frustrerend, wij gingen eerst best vaak naar de ene schoonzus en zwager toe. Maar inmiddels zijn we er al 3 maanden niet meer geweest. Ik zit nu ook al tegen de geboorte op, hoe ga ik blij zijn voor hun? Ik weet dat ik tegen die tijd toch nog niet zwanger ben en die gedachte maakt me zo verdrietig.
Marliee; juist als je er zelf mee bezig bent springen ze ineens allemaal uit de grond die baby's overal! Snap heel goed hoe jij je voelt.. lijkt me ook heel erg frustrerend ja! Zou niet goed weten hoe daarmee om te gaan. Het gaat toch om je gevoel.
Ik zit nu ook al tegen de geboorte op, hoe ga ik blij zijn voor hun? Ik weet dat ik tegen die tijd toch nog niet zwanger ben en die gedachte maakt me zo verdrietig.[/QUOTE] Kan me voorstellen dat je hier tegenop ziet.Ik ben petetante van de jongste van de broer van mijn man. We zijn met de pil gestopt ook in maart..in april werd ze geboren.Onze kinderwens hadden we al 2 jaar eerder, maar ja toen kon het niet omdat het met mij niet goed ging(zat verre van goed in mijn vel). Toen vond ik het ook al moeilijk..Je moet blij zijn...en zelf wil het het ook zo graag.En dan maakt die schoonzus ook nog van die rotopmerkingen..pff niet altijd makkelijk.Nu ook..ik vind het heerlijk om met haar te knuffelen(petekindje) maar aan de andere kant doet t ook beetje pijn.Maar ja t kindje kan er ook niks aan doen.. Kleertjes kopen voor haar vind ik ook zo lastig..ik wil zo graag kleertjes kopen voor ons eigen wondertje.. Ik kan me je gevoel dus goed voorstellen.. Liz
ik ken t probleem maar op kleine schaal,mijn sociale kring is niet zo grootmaar mijn schoonzusje die is nu 6 maanden zwanger en ik stoor me al maanden aan haar lol,ze was 6 wkn toen droeg ze al n buikband en zei kijk je ziet al terwijl ze gewoon dik is,ze roept al maanden dat ze geen borstvoeding geeft want ze is bang dat daarna haar borsten te klein worden en nu afgelopen weekend zei ze dat ze gestopt was met de gravitamon want ze vind ze niet lekker,ik bedoel t gaat niet om jou maar om je kind in veel van die gevallen waar zij dan nonchalant is en dan denk ik je moest s weten hoeveel vrouwen god weet wat zouden eten om zwanger te worden/blijven etc,ik heb toevallig vandaag voor t eerst in maanden n innestelingsbloeding gehad 6 dpo dus ik heb wat hoop maar ik ga toch alles goed doen hoor,borsten of geen borsten daarna en vies of niet vies,sorry,moest t ff van me afschrijven dit haha maar voor de rest ff doorslikken meiden,jullie kans komt ook nog om lekker fier met je bolle buik vooruit te steken zodat t niet te missen is
Liz: Hmm hier een beetje hetzelfde verhaal, wij zijn in maart met de pil gestopt maar hadden toen ook al lange tijd een kinderwens, zelfs een keer eerder 5 maand met de pil gestopt. Omdat we toen nog geen koopwoning hadden, maar in een flat woonden en nog jong genoeg waren (20 en 21) hebben we toen toch nog ff gewacht! Achteraf gezien hadden we beter niet meer kunnen beginnen met de pil..