@chantal, het nadeel is dan ook nog is als je dan zo'n klachtenprocedure ingaat je eerst te horen krijgt ja er zit een onafhankelijk persoon bij het gesprek.. Die persoon zat er idd.. Maar ze zat letterlijk naast de ferti-arts en steunde haar in alles wat ze zei.. Maar goed we zijn er nog niet klaar mee, we hebben ons medisch dossier opgevraagd en zijn daarin dingen tegen gekomen waar ik echt van ben geschrokken, en wat waarsschijnlijk de ware reden is waarom ze mij niet meer wilde helpen met clomid.. Mijn mannetje is een wijsneus en wil altijd alles weten, is heel sociaal en vraagt ook vaak door.. Dat werd door hun als dominant gezien en dat zou de reden van mijn ondergewicht zijn... BULLSHIT!! als er iemand hier thuis als het baasje is en het voor het zeggen heeft ben ik het wel.. Dus we zijn nu bezig met brieven te sturen via de advocaat naar het medisch tuchtcollege..
oh meiden, wat een verhalen toch weer zeg! Voor iedereen een dikke knuf Toch wil ik nog even iets toevoegen. @hetlichtje, "nemen" hoe dan ook een kind. Ook adoptie of pleegzorg neem je niet, ook daarbij krijg of krijg je niet. Adoptie duurt vaak jaren, je wordt compleet binnenste buiten gekeerd, omdat ze werkelijk alles, maar dan ook alles van je willen weten (en referenties e.d.). Pleegkinderen worden ook niet zo makkelijk geplaatst. Begrijp me niet verkeerd, ik gun je van harte een kindje, maar "nemen" op alle fronten denk ik dat het niet klopt.
Heb ze zelf ook vaak zat gehad, jammer genoeg, en nu ik dit terug lees, kan ik weer laaiend worden....:x
@ spannende tijden schreef en laatst had ik een goede vriend verteld dat we anders misschien wel over gaan op adoptie. zeggen ze dood leuk: jaaa,...maar das toch anders! das toch niet je eigen kind?! ( ik was sprakeloos!!! ik vond het al moeilijk om onze adoptie wens te vertellen en dan krijg je zooo'n reactie! toevallig vroeg ik paar dagen daarvoor aan manlief hoe onze vrienden over adoptie bij ons zouden denken, of ze dat zullen accepteren. en man was er van overtuigd dat het niets uit zou maken! blijkbaar toch wel! terwijl ik dat van die persoon nooit had verwacht!) Lieverd, je moet niet denken of een ander dat zou accepteren. Het gaat erom wat jullie ervan denken. Het is jullie keus of jullie besluiten daarop over te gaan. Wat een ander daarvan denkt daar gaat het niet om. En stel ze "accepteren" het niet, dan zijn het in mijn ogen geen "echte vrienden". Echte vrienden steunen je mijn inziens door dik en dun, ook al zouden dat wellicht hun eigen keuzes niet zijn! Knuf voor jou En even een hart onder de riem: Voor een ieder die adoptie serieus overweegt, wil ik het volgende kwijt. Over adoptie lees je vaak negatieve verhalen en als er iets is met een kind dan "ligt het vast wel aan zijn/haar adoptie". Daar kan ik zo slecht tegen. Het zal best weleens zo kunnen zijn (zeker bij iets oudere kinderen, maar ik ken genoeg biologisch eigen kinderen waar ook "iets" mee is, en waar ligt dat dan aan??) Ik ben zelf geadopteerd en ben zielsgelukkig. Had het niet beter kunnen treffen. Mijn ouders zijn mijn ouders (en niemand anders) en ik ben volledig hun dochter! Zoals mijn moeder altijd zegt: jullie zijn niet uit mijn buik geboren, maar uit mijn hart!! En die blijf ik mooi vinden. (ik kreeg pas een psychologisch onderzoek ivm bammoederschap, is beleid daarbij). Meteen de vraag of ik "de adoptie" wel heb verwerkt. Sorry hoor, maar er valt niks te verwerken. Als ik al geen probleem ermee had, zou ik het bijna wel krijgen. Mensen het kan ook goed gaan en gelukkig ken ik daar wel meerdere verhalen van. Tuurlijk is dat voor iedereen anders. Wel vind ik dat je altijd open er eerlijk moet zijn over de afkomst van een kind. Ik heb heel duidelijk gemaakt dat mijn "biologische ouders" mij op de wereld hebben gezet, maar mijn ouders zijn mijn ouders!! Zij zijn degene die me zeer liefdevol hebben opgevoed en die mij mede hebben gevormd tot de persoon die ik nu ben. Ik ben een kind van mijn ouders en van niemand anders! Ik kan me heel goed voorstellen dat ik net zoveel kan houden van een adoptiekindje als van een biologisch eigen kind. Wilde dat toch even kwijt. Juist omdat adoptie soms zo negatief wordt neergezet.
HI! Wat een vreselijke opmerkingen allemaal he! Ik had bij een ander topic al eens gepost, maar de ergste opmerking was van mijn schoonvader die nadat we verteld hadden dat bij ons een natuurlijke zwangerschap er waarschijnlijk niet meer in zit tegen mijn dochter zei: je moet maar goed op letten bij de biologieles want die ouders van jou hebben er niets van begrepen!..... Toch is hij de enige van de schoonfamilie die aan mij vraagt hoe het met ons gaat. Schoonzus/moeder hebben het alleen maar over hun eigen leven. En dat doet mij nog wel het meeste pijn. Dat mensen aan wie je hebt verteld dat je er mee bezig bent maar dat het veel ziekenhuisbezoeken etc gaat kosten, helemaal niets meer zeggen. Dat ze niet meer durven te vragen hoe het met je gaat... Veel rare uitspraken (ok niet allemaal) kan ik nog wel redeneren dat die mensen het niet begrijpen, of niet weten hoe ze moeten reageren. Maar helemaal niets zeggen vind ik echt erg. Zo ook mijn baas. Tijdens het gesprek waarin ik het haar vertelde en dat ik niet alle ziekenhuisbezoeken in eigen tijd te kan plannen deed ze heel meelevend. (haar dochter is via iui) Maar sindsdien ontloopt ze mij! voorbeeld: ik sta bij de koffiemachine en zij komt er ook aan met een leeg kopje in haar handen. Ze ziet mij staan en ze draait zich 180 om en loopt weer weg.... Ik geloofde mijn ogen niet dus ik zorgde dat ik later die dag naar de koffie automaat loop terwijl zij er al staat. eerst zegt ze niets. Als ik vraag hoe haar weekend was zegt ze 'goed hoor' en loopt meteen weer weg. Hallo. is het zo moeilijk om te vragen 'hoe gaat het?' Ander voorbeeld: ik vertelde 'vriendin' dat we bezig zijn, dat het lang duurde en van plan waren om naar de gyn te gaan. (dat was in augustus, inmiddels heel veel slecht nieuws verder) daarna niets meer van haar gehoord, behalve smsje voor verjaardag en een kerstkaart... Terwijl ik die vriendin daarvoor zeker iedere maand zag. op de vraag om weer eens af te spreken reageert ze niet. Da's duidelijk dus Ik vind het wel echt moeilijk te merken dat je er nu achter komt wie je echte vrienden zijn. Gelukkig zorgt dat ook voor verrassingen. Ik had een vriendin die ik niet heel veel sprak, maar die wel vanaf het begin wist van onze kinderwens. Ze belt me nu regelmatig op, komt spontaan langs om te vragen of ik zin heb in een wandeling en leeft heel erg mee. Ze is sinds kort ook begonnen en deelt haar spanning (de wachtweken) nu met mij. Ik ben blij dat ze haar wens niet voor mij heeft achtergehouden. Ik weet dat er kans in zit dat ze een kindje zal hebben voordat ik toe ben aan ivf1, maar haar eerlijkheid doet mij echt goed! Wat adoptie betreft: het bizarste wat ik daar over gehoord heb: Daar moet je niet aan beginnen. Die kindjes zijn niet voor niets weggedaan door hun moeder.... Alsof het een tweedehands wasmachine is! mf: ik vind het ook echt een super mooie uitspraak van je moeder!
Klagende vriendin over druk met de kinderen en ikke begripvol luisteren. (Ze weet van ons mmm-traject) "Ach, daar zullen jullie wel achter komen als jullie ooit kinderen hebben." Fijn! Bedankt! Adem in, adem uit.......
Weet je, het zijn soms bij mij niet eens de opmerkingen die me raken, maar het feit dat mensen ze met zoveel laksigheid rondstrooien. Denk eens na!
Zou dat niet komen doordat er nog steeds vrij gemakkelijk over ivf etc wordt gedacht? Goh, ik wil een tweeling, laat ik eens ivf doen! Hoe vaak worden er niet van dit soort verhalen door de media de wereld ingeslingerd, vaak met betrekking tot beroemde Amerikanen etc. Er werd bv sterk gesuggereerd dat de dochter van de Beckhams onstaan Is dmv embryoselectie. Dit helpt niet echt mee om het vooroordeel weg te nemen... Als mensen zelf eens zouden ervaren hoe het werkelijk is...kleine kans dat het lukt per poging, die klote hormonen waar je doodziek van kunt zijn, nog maar niet te spreken over stemmingswisselingen. Het halve zh dat in je muts staat te gluren, de punctie die vaak vreselijk pijnlijk is. En dan die afschuwelijke wachtweken , balancererend tussen hoop en vrees in...
@sieneke: zit zij nog op zp?! Echt we zouden haar wat met zn allen. zou deze reactie als modorator een reden vinden om zon mens van de site te verwijderen! Val echt van mn stoel hier en lees t net aan mn man en beste vriend voor en die zijn ook in shock! Knuf voor jou meis!
Sieneke@ Meis jeetje wat een reactie zeg pff krijg er rillingen van. Manlief zegt hier dat mens spoort niet. mijn reactie : heeft ze het niet over haar zelf . En dat zit hier op zp , om de zelfde reden als wij? waar haald ze het vandaan!! Meer woorden komen er even niet uit. Dikke knuf meis
Misschien geen erge, maar hij kwam bij mij wel hard binnen. Ik ben bijna jarig en had het daar met mn moeder over. Zei ze: ik was op die leeftijd al klaar met mn gezin!! Ja mam, bedankt. Als het aan ons had gelegen hadden we ook allang klaar geweest ...
Vind hem hard zat , al helemaal door dat je moeder het zegt, die moet je toch steunen in dit soort dingen pff . Knuf
Ook hier veel opmerkingen die me de haren overeind doen staan,., Wat hier al meerdere keren is gezegd: ..Je moet er niet zo mee bezig zijn, ga maar een weekje weg en voor je het weet.... M'n zusje is onverwacht zwanger geworden, nog helemaal niet aan toe, mijn wereld stortte volledig in, bij het horen van dit nieuws, en mijn eigen ouders zeiden: DOE niet zo negatief!!! Wees blij, je word tante!!! ... terwijl ik ik in een soort rouw verdriet was,., Zelf net een mk gehad en mijn zusje was rond diezelfde tijd zonder dat ze het wist,., zwanger Welke opmerkingen mij helemaal pijn doen, en nog steeds bij mij in het hoofd dwalen is,., anders word ik toch de draagmoeder, ik zelf ben flauw van mannen en gun jullie alles!!! En ik ben dan ook nog 1.. ik wil als het moet alle mogelijkheden aanpakken maar helaas dat kan en mag niet,., bij de geboorte van mijn neefje, MOEST ik mee van mijn ouders, ik heb oxazepam moeten slikken want ik moest mij groot houden,., eenmaal de moed bijelkaar verzameld, word er door mijn pa gezegd tegen mijn zwager: welkom in de echte mannen wereld, niets is mooier dan je kind ter wereld zien komen,., en zo kan ik nog heeeeeeeellll lang doorgaan
De meeste opmerkingen komen van mensen die het echt goed bedoelen. Helaas ook een paar hele vervelende mensen tegengekomen. Zoals een opmerking als, dan zoek je toch een draagmoeder (daar krijgt mijn vriend geen beter zaad door, bij mij is geen medisch probleem gevonden) Als ik zeg dat IVF heel duur is, de opmerking of we niet kunnen adopteren (niet wetende dat adoptie óók hartstikke duur is) Joh met IVF kunnen ze tegenwoordig heel veel (ja 20 tot 30 procent kans per keer zeg ik dan, en dan schrikken ze toch even want volgens mij denkt iedereen dat dat 100% is) Het gaat vast snel lukken (toen ik een half jaar bezig was) Het gaat vast ooit lukken (dezelfde collega, nu ik ruim twee jaar bezig ben, pff wat irriteer ik me daaraan) Moet je niet eens een kind gaan nemen? Is zo leuk joh. Ik vind mensen die geen kinderen nemen zo egoistisch. (uitspraak van een collega die net vader was gworden) Je moet er niet zo mee bezig zijn (uitspraak gedaan door o.a. een arts in opleiding terwijl we midden in allerlei onderzoeken zaten) Ik ken mensen bij wie het ook niet lukte en die gingen toen op vakantie blah blah blah Zucht. Nu ik ze zo allemaal opschijf lucht dat wel op in ieder geval.
hoi marnat, ja het is best een heftige reactie he.. hij/zijn heeft echt wat in het hoofd. nee het was op blogger of blogspot.. nou toch zo iets.. heb dadelijk na die reactie heel mijn blog eraf gehaald wilde geen 2e keer zo een reactie heb er van gejankt xxxx
Jeeeeeeeeeeeetje Senieke die is slaag waard zo iemand. Bah afschuwelijk kan er zooooooooooooooo kwaad om worden!