Dat is jammer, via mijn werk heb ik er namelijk erg goede ervaringen mee. Mijn ervaring is dat ouders er meer zelfvertrouwen door krijgen omdat ze zien op de beelden dat ze vaak al heel veel dingen goed doen. Die boost geeft vaak kracht om de lastige momenten aan te pakken en vol te houden. Het feit dat je zoontje ander gedrag liett zien tijdens het filmen, is op zich helemaal niet erg, want zoals ik al schreef gaat vht met name om het naar boven halen van de sterke kanten van die ouders.
Nou het stomme was dat zij ook constant zei dat we alles heel goed deden. Ik vraag juist die training aan omdat mijn zoontje vaak driftbuien had, niet omdat ik onzeker was over mijn opvoedtechnieken. Dus als dat het doel is van vht heeft het voor ts ook weinig zin denk ik..
Jusi, dan heeft ze haar taak als videohometrainster goed gedaan, want benoemen wat goed gaat is inderdaad het voornaamste doel daarvan. Wel om dat vervolgens uit te breiden (en wat goed gaat dus toe passen op de momenten die niet goed gaan, doordat het gedrag van de ouder dan verandert, kan het gedrag van het kind ook veranderen).
Ja dat snap ik wel allemaal, maar in het geval van ons; mijn zoontje had heel veel driftbuien, soms ineens vanuit het niets. Dat had dan toch niks met ons te maken?
mag ik vragen of je zelf al weet wat voor opvoedstijl je toepas,achter sta, want dat is natuurlijk ook belangrijk in de hulp die je zoek. niet elk opvoedadvies is hetzelfde, het kan ook zijn dat je niet achter een bepaalde methode sta.
juist alles, niet dat jullie de perse oorzaak zijn van de driftbuien, maar je zoontje reageert op jullie en jullie reageren op hem, het is een wisselwerking. Het gedrag van je zoontje is niet een opzich staand iets. Als het gaat om opvoedkundige technieken, gaat het vaak niet om de oorzaak te achterhalen, maar om het hier en nu. tuurlijk is het prettig om te weten waarom hij die driftbuien laat zien, maar het is niet van belang om het te kunnen veranderen. Verandering begint bij de ouders, dus het is van groot belang dat jullie je zeker voelen in moeilijke situaties. Als je zelfvertrouwen uitstraalt en achter je benadering naar je zoontje staat zal je zoontje voelen dat er weinig ruimte is voor driftbuien. Want jij wijkt als ouder niet meer. Hij voelde ruimte om die buien te laten zien en waarschijnlijk bereikt hij er ook iets mee, anders heeft het voor hem ook geen nut.
Hier zit inderdaad ook Opvoedpoli, dat is vrij nieuw fenomeen dat zich in elke stad zou moeten gaan vestigen. Ik heb er via mijn werk mee te maken gehad en er werken echt allerlei deskundigen samen. Je kunt er als het goed is gewoon binnenstappen zonder doorverwijzing van CB of huisarts. En via de peuterspeelzaal of kdv kan er inderdaad ook altijd wel 'hulp' worden ingeschakeld. De stichting hier heeft bijvoorbeeld een eigen pedagoog in dienst, maar ze kunnen ook mensen van buiten 'inschakelen'. Wat ik je ook aan wil raden is jezelf verdiepen in een stukje pedagogiek. Ik heb zelf dan SPW+ allerlei cursussen/korte opleidingen en 2 jaar pedagogiek aan de pabo gevolgd.. En het helpt mij ontzettend met mijn eigen kinderen. Dat wil niet zeggen dat het hier perfect gaat, maar ik weet wel precies hóe ik het zou willen en dat scheelt al een hoop.
Dank voor al jullie reacties!! Ik heb inmiddels iemand ingeschakeld die maandagavond al kan komen om ons te ondersteunen! @ pixie: dat is juist het moeilijke... Doordat de afgelopen 2,5 jaar echt een storm was (twee kids kort op elkaar, hormonale achtbaan, aantal privé-situaties, depressie van mijzelf, etc.) is 'mijn opvoedstijl' eigenlijk nooit tot ontwikkeling gekomen. Ik ben vreselijk onzeker in wat nou de beste weg is en heel beïnvloedbaar door bijv. het forum heel zwak misschien, maar nu is het moment om echt een eigen stijl te ontwikkelen en daarop voort te bouwen. Ik kon me altijd goed vinden in rust & regelmaat, wel strikte regels, maar daarnaast veel positieve stimulatie en zelf dingen laten ervaren. Het is er alleen nog niet uit gekomen
@mamamarijke.. mag ik je dan één tip geven.. ga van dit forum af (in ieder geval een tijdje). Internet, fora etc zijn prima maar niet voor onzekere mensen. Je gaat hier je antwoorden niet vinden (omdat je ALLE antwoorden krijgt) en men kent jou en je kindje niet.
Mamamarije, ik heb geen tips voor je maar wil even zeggen dat ik het goed van je vind dat je hulp zoekt. Daar is een sterke vrouw voor nodig.
Goed dat je al hulp hebt! Weet niet waar je woont anders had ik je ook kunnen helpen, ik heb een paar jaar als opvoedingsondersteuner gewerkt.
@ cygnet: je hebt ook gelijk, ik heb een tijdje het forum gemeden (behalve ons eigen clubje) en nu vermijd ik sowieso bepaalde topics waarvan ik weet dat die 'onder mijn huid' gaan zitten. Toch haal ik hier ook nog wel eens nuttige tips vandaan (oa. van jou haha) , dus ik wil het niet helemaal loslaten. Ik moet ook leren om ermee om te gaan en sterk in mijn schoenen te staan als moeder. @ ratatosk: lief, dank je @ marieke: lief van het aanbod! Ik woon in Tiel, dus niet echt naast de deur vrees ik
als je er helemaal niet uitkomt kun je in het uiterste geval misschien naar een kinderpsycholoog....?
Ja, dat is ook nog een optie. Ik loop zelf momenteel bij de psycholoog, dus een ingang heb ik eventueel al. Ik wil eerst dit proberen en dan zien we waar we uitkomen en of er nog meer hulp nodig is.
Misschien nog een tip. Ik werk als opvoedingsondersteuner bij een welzijnsinstelling (overigens ook aangesloten bij het centrum voor jeugd en gezin). Daar zou je dus ook eens kunnen navragen. Het klopt dat centra voor jeugd en gezin een 'verzameling' van verschillende instellingen zijn, maar als het goed is kan iedereen met vragen over zijn/haar kind daar terecht, al dan niet bij een inlooppunt, telefonisch, via de mail of contactformulier van de websites. Er wordt dan gekeken voor welke instelling de vraag bedoeld is en vervolgens wordt de ouder doorverwezen.
Hoi Mamamarije, hier even een berichtje om je een hart onder de riem te steken. Wat je in het begin beschrijft is heel herkenbaar voor mij. Zelf heb ik geen last gehad van depressie of andere 'vervelende' dingen, ik vind van mezelf dat ik door mijn studie en werk behoorlijk pedagogisch onderlegd ben maar toch... Er zijn gewoon peuters die iedere dag opnieuw de grens blijven opzoeken en die je tot wanhoop kunnen drijven. Het is soms super moeilijk om iedere dag maar weer consequent te blijven en soms letterlijk 20 keer tot 10 te tellen. Wij gaan ook hulp en tips vragen om door de peuterpuberteit van ons meisje heen te komen. En dat jij dat ook doet is helemaal prima. Een betere moeder kan een kind zich niet wensen? Succes ermee!! Groetjes Martje
ik weet niet waar je vandaan komt maar ik heb hier in de omgeving gelopen bij lucertis kind en jeugd psyhiatrie(klinkt heel zwaar ) ik ben daar 5 maanden lang 1 x in de week heel de dag geweest de 1ste 8 weken observeren ze daarna krijg je een adviesgesprek van wat zij gezien hebben en krijg je de behandelfase hiermee gaan ze intensief met je aan de slag zodat jij de regie weer krijgt soms kan het ook zijn dat er iets achterligt wat die buien van haar zo heftig zijn bij ons is eruit gekomen dat ik een relatiestoornis had met met dochter in combinatie met hoog sensitief en een regulatiestoornis vorige week waren we voor het laatst en heb nu alleen nog maar ouderbegeleiding gesprekken
@ martje: lief van je! het is idd heel zwaar soms. Goed dat jullie ook hulp zoeken! @ lovelymom: dat klinkt inderdaad intensief, zo'n traject! Wel goed dat je zoveel ondersteuning krijgt en dat het dus ook werkt. @ hier: gisteravond is onze 'redder in nood' geweest hier en wat was dat fijn! Ze heeft eerst vanalles gevraagd over de kinderen en over ons en over hoe we dingen doen, hoe onze dag eruit ziet, etc. etc. en natuurlijk wat we graag willen en niet meer willen. Daarna heeft ze een eerste plan van aanpak gemaakt met korte duidelijke instructies. Zo fijn als iemand je eens vertelt: zo gaan we het doen en niet anders! Aan de slag dus
wat fijn die redder in nood!! en ik begrijp wat je bedoelt met dat iemand anders zegt zo gaan we het doen en niet anders! en aan de bak ook dat is erg intensief! probeer met je man/vriend ook daarmee op 1 lijn te gaan zitten ik ging natuurlijk elke week erheen en kreeg handvaten wat ik heb gedaan is mijn man van alles inlichten wat we gedaan hebben en welke dingen we gaan doen mbt regels en consequent zijn! en niet denken dat je het fout doet je bent een goede moeder die het gewoon gezelliger wil hebben met je kind! je mag trots op jezelf zijn en zie het vooral ook niet als falen ! jee faalt pas als je niks doet !