Ik kan de keuze maar niet maken of we voor nog een kindje gaan of niet. Ik ben er al zo dik 2 jaar mee bezig en kom er maar niet uit. Diep in me hart wil ik heeeeeeeel graag nog een kindje, maar op het moment van word ik weer bang en probeer ik weer redenen te vinden om het niet te doen. Mijn man stond ook altijd in twijfel. Dan was het weer nee, dan was het weer ja. Later kwam ik erachter dat hij gewoon ja zei omdat ik het graag wou. Dus maar weer voor de zoveelste keer mijn wens aan de kant gezet en proberen het uit me hoofd te krijgen. Dat lukt 1 maand en dan ineens is de wens er weer. Het is dus een heel sterk gevoel en wens van mij om nog een kindje te krijgen. Maar waarom twijfel ik dan elke keer weer??? Ik word er niet goed van, heb 3 prachtige kinderen waar ik ook zielsgelukkig mee ben maar er is nog een plekje over in me hart met heel veel liefde. Tussen me me 3 kinderen zitten maar 2 jaar. De jongste word eind dit jaar 4, dus al een stuk meer leeftijdsverschil dan de rest er tussen heeft. Ik dacht altijd dat ik niet zoveel er tussen wou hebben, maar nu begin ik me te beseffen dat ik het wel heel leuk zou vinden. En langer zou ik ook niet willen wachten want dan word het leeftijdsverschil wel groot. Me man en ik hebben het even moeilijk gehad samen, maar we zijn er helemaal uit. En weer helemaal gelukkig, het gaat beter dan ooit. En me man is er zeker van dat ie ook echt nog een kindje wil. Ik ook maar ik durf op de een of andere manier niet!!! Wat gaf bij jou de doorslag om er gewoon wel voor te gaan? (ps bij de eerste 3 ben ik makkelijk zwanger geraakt, heb alleen het gevoel dat het nu niet zo makkelijk zal gaan op de een of andere manier, want ik ben al 103 dagen niet ongesteld geweest zit er nog steeds op te wachten en ik ben niet zwanger. Ben best wel bang dat ik niet meer ongesteld zal worden en dus niet eens meer zwanger kan raken. Slaat misschien nergens op maar goed. Ik heb altijd gezegd hoop dat de natuur er dan over beslist of hier wel of geen 4e kindje komt. Aangezien ik niet meer ongesteld word denk ik meteen, stel dat dit de keuze is van de natuur dan zal ik me toch moeten neerleggen dat me diepe wens niet uit komt) sorry voor het lange verhaal maar ik kom er maar niet uit...
Ik ben heel reeel, als ik twijfel niet doen. Of je gaat ervoor, of niet. Maar niet twijfelen, en ja en nee.... straks ben je zwanger en heb je sowieso geen 'keus' meer.
ik weet dat als ik eenmaal zwanger ben ik echt niet meer zal twijfelen. Was bij me 3e kindje ook zo. Ik durfde niet, deed het wel en toen ik zwanger was, was ik smoorverliefd op me kleintje en had totaal geen twijfels meer. Dus daar ben ik niet bang voor maar de stap echt te zetten nu durf ik niet....
Moeilijke keuze, zeker als het over een vierde kindje gaat lijkt het me pittig. Ik wilde heel lang geen 2e kindje. Totdat ik het dochtertje van m'n vriendin een weekendje te logeren had. Ik vond het zo leuk om weer voor een kleintje te zorgen en mijn zoontje vond het ook heel gezellig allemaal. Toen ben ik gaan denken en denken... En eigenlijk ben ik toen vrijwel direct met de pil gestopt en ervoor gegaan. Alleen ik denk niet dat je hier veel aan hebt want 2 is toch heel wat anders dan 4.. Wat maakt jou steeds aan het twijfelen? Waar zie je tegenop?
Weet ik eigenlijk niet. Angst misschien dat me lichaam het niet gaat trekken, of dat er iets met het kindje gebeurd ofzo. Weet niet heb echt belachelijke senario's in me hoofd. Heb er helemaal geen reden toe, heb 3 gezonde kinderen maar toch ben ik bang voor wat als........
Mag ik even heel eerlijk en bot zijn? Ik zou het niet doen. Zoals het mij in de oren klinkt wil je graag nog een keer zwanger zijn en nog een baby (kan ik me heel goed voorstellen), maar ik weet niet of je echt 4 kinderen wilt. Ik zou zelf dolgraag nog een keer zwanger zijn en zelfs bevallen (ja, echt ) maar dat houdt niet op na nóg een keer. Dan wil ik na de 3e nog een keer, en nog een keer. Ik heb het gevoel dat het bij jou net zoiets is.
Als ik jou verhaal lees, jij wilt heel graag een 4e en je man nu ook en als jullie het zelf graag willen en de situatie/ financien laten het toe, waarom niet
Dat dacht ik eerst ook, maar dat is dus niet zo. Ik wil wel echt nog een kindje erbij. Een kindje om voor te zorgen, een kindje om van te houden. Een broertje/zusje voor me andere kinderen. Ik heb altijd al een groot gezin willen hebben. Het is misschien druk en pittig maar je krijgt er zoveel moois voor terug!
Ja precies waarom niet??? Ik wil heeeeeeeel graag, misschien bang voor weer het onbekende, ik weet het niet. Ik heb al heel vaak me wens aan de kant geduwd om verschillende redenen maar hij komt steeds terug dus de wens zit heel diep....
Als je alleen daar bang voor bent zou ik ervoor gaan.. Want dat zijn heel realistische angsten die je bij elke baby wel hebt.. Als je angst meer ligt bij financieel of het wel aankunnen dan vind ik dat je er hard overna moet denken maar als je je daar niet druk om maakt en je ziet dat gewoon zitten, ja wat houd je dan tegen? Als ik mezelf als voorbeeld neem: Ik wil geen derde kind omdat het mij te druk lijkt. En ook omdat ik ze duur vind. Dus dat zijn voor mij hele belangrijke redenen om er niet voor te gaan.
Tja lastig hoor. Ik zou zeggen als je twijfelt moet je het niet doen. Je hebt het over een kindje krijgen, daar moet je met zijn 2en helemaal achter staan vind ik.
Wij staan er beide ook achter. Me man wou eerst niet, maar nu wil ie wel heel graag. En ik ook ik durf alleen de stap niet te nemen om de een of andere reden....
Financieel zou het wel kunnen, an aankunnen ook wel. Er is alleen iets wat me steeds tegen houdt maar wat? Pff kwam ik er maar eens achter!
Ik was ook doodsbang... Nieuwsgierigheid won het tenslotte. Miss een slechte reden, maar het was wel echt zo. Nu achteraf beste keuze wat ik ooit gemaakt heb... In mijn zwangerschap ook vreselijk onzeker geweest telkens.... In mijn omgeving heb ik ook van meerdere mensen gehoord dat ze niet met volle overtuiging een ja hadden... Je weet ook simpelweg niet wat je moet verwachten toch?...Waar kun je dan voor kiezen?
Ja precies ik heb er al 3 maar elke zwangerschap is weer anders. Elk kindje is weer anders. Ik weet zeker dat als ik eenmaal zwanger zou zijn dat ik er heel blij mee zal zijn, maar de stap er na toe vind ik nu enger dan toen de stap na me andere kindjes.....
Ik zou alle voors en tegens eens naast elkaar neer zetten. Misschien dat je dan inzichtelijk krijgt wat je wilt. Al krijg ik het idee dat je er echt voor wilt gaan. Ik begrijp dat je bang bent dat er iets met het kindje is. Je hebt al 3 gezonde kinderen, waarom zou je dan het lot tarten. Ik heb precies hetzelfde met de 3e. Als alles goed gaat, zouden wij in de toekomst ook een 4e willen. Maar ik zou denk ik tegen dezelfde dingen aanlopen. Ik zou bijv. ook bang zijn dat het ten koste gaat van de andere kinderen. Ze krijgen misschien minder aandacht, en financieel ook lastiger worden. Maar aan de andere kant krijgen hebben ze altijd iemand om mee te spelen. En dan maar een keer minder op vakantie. Naar de speeltuin in de buurt is toch ook leuk? Maar ik heb toch de stap genomen voor een 3e. Ik wil later geen spijt krijgen. Je kunt het tenslotte niet meer over doen. Dus hopelijk komt er bij ons ook nog eens een gezond 4e kindje. Succes met je beslissing.
Ik denk dat je altijd twijfel zult blijven houden, ik heb dat met de eerste gehad en met de 2e net zo goed weer. Bij de eerste de twijfel van "waar begin ik aan en zullen we goede ouders zijn" bij de 2e of het niet te druk zou zijn en of mijn lichaam het wel aan zou kunnen. Zolang je niet twijfelt over het kindje zelf zou ik er gewoon voor gaan. De andere "angsten" zijn (denk ik dan) ansten die er bij horen om goed over je beslissing na te denken. Ik hoor hier erg veel mensen roepen dat je bij twijfel niet aan kinderen moet beginnen, nou, dan weet ik heel zeker dat er vrijwel geen kinderen meer geboren zouden worden als we dat deden. Twijfelen hoort er nu eenmaal bij en vooral omdat er ook zoveel dingen fout kunnen gaan is het erg logisch dat er getwijfeld word. Maar als ondanks je twijfels en onzekerheden de wens erg groot blijft vind ik dat je er voor moet gaan.
Ik snap wel wat je bedoelt hoor! Maar wat ik bedoelde is dat je, als je echt graag een kindje wilt, meestal alle negatieve kanten een beetje wegwuift. Ik wíst wel dat er dingen lastig zouden worden, maar ik vond ze gewoonweg niet zo belangrijk meer. Een jaar eerder zaten we met dezelfde minpunten en toen vond ik ze nog onoverkomelijk. En toen we het graag wilden vond ik ze ineens wél te doen (en toen twijfelde ik dus nog steeds wel, maar ik redeneerde wel veel minpunten weg) En ik denk dus, als je zo twijfelt, dat je het niet heel erg graag wilt. Maar dat kan ook heel erg invullen zijn van mij. Bij mij werkt het iig zo.
Ja moeilijke keuze dan he als je gevoel aangeeft het nog wel te willen... maar dat je uiteindelijk niet definitief durft te beslissen. Als jullie het zo graag willen, het financieel aan kunnen, het zelf ook aan kunnen...Waarom zou je het dan niet doen? Ik heb het idee dat er iets is wat jou tegen houd... Zit je toch een beetje met het leeftijdsverschil?... Bang voor evt andere dingen... zware zwangerschap, moeilijke bevalling? Want als je echt iets heel graag wil en als het op verschillende manieren mogelijk is dan is het toch niet nodig om te twijfelen?
Vind ik ook!! Ik vind dit ook gezonde twijfels, teken dat je serieus nadenkt over het feit wat een kindje krijgen nu eigenlijk inhoudt. Ik vind dit een teken van verantwoordelijkheidsgevoel, en als jullie harten je een JA geeft, vind ik dit heel zwaar wegen.