Hihi, geweldig, MvJ. Ik heb ook een Jurre, hij is de oudste m'n verhaal staat 3 pagina's terug. Ik mag over een maand of 4 weer bevallen 0_o
ik ben druk alle 100zoveel pagina's aan het bijlezen, maar eerst even de dingen die mij nog bijstaan van mijn bevalling: ze zeiden in het ziekenhuis steeds 'hij' als het over de baby ging. zo irritant, want ik wist dat we een meisje kregen. dus ik steeds; het is een zij hoor! pff wat vond ik dat onpersoonlijk zeg; 'hij heeft het moeilijk' 'Gaat dat over mijn baby? want mijn baby is een zij!' en na de ruggenprik was ik niet meer in staat om alles op te houden zeg maar, wat vreselijk was dat zeg! Ik bood constant mn verontschuldigingen aan en mn vriend maar tegen de verpleging zeggen dat hij het wel wilde opruimen (er werden nog zo'n 20 baby's geboren die middag/avond). ik werd ingeleid, maar 's avonds was er nog niks gebeurd, dus moest mn vriend naar huis en moest ik blijven. 's avonds laat braken mn vliezen spontaan, ik mn vriend gebeld, maar ondertussen gebeurde er nog niks. dus die vliezen waren gebroken en ik viel weer in slaap, zat mn vriend daar midden in de nacht. Om ons allebei nog wat rust te geven, werd mn vriend op een verlosbed gelegd, ik in het bed waar ik al lag in die verloskamer erbij en zo slapen, pff haha! onze laatste nacht voordat we papa en mama waren niet eens bij elkaar in bed. die ochtend wekte ik mn vriend omdat de weeen wel heel sterk werden en of hij een verpleegster wilde halen, dus hij in zn onderbroek de gang op! Wat een lol hadden die meiden zeg. Verder nog even een moment in de lift richting de OK (ruggenprik). er stonden mensen in de lift die al heel lang op een lift hadden gewacht, dus die wilden ons niet voor laten. Maar ik lag echt te creperen in een weeenstorm en mn vriend vroeg: 'willen jullie anders met ons mee in de lift, mogen jullie ook haar hand vast houden!' Wat waren die mensen ineens snel weg zeg! En wat was ik pissig op ze! Had in die halve minuut weer 2 weeen gehad, het hele ziekenhuis had me gehoord, pfff kan me ook nog herinneren dat ik tijdens de weeen naar de wc ben geweest, met mn vriend als assistente (hij was echt mijn steun en toeverlaat, het liefst was hij de gyn, de ass. en de verpleging in 1 persoon voor mij). Op de wc kreeg ik een wee en wat zat dat lekker! Opeens waren die weeen veel minder pijnlijk (ook doordat mn blaas eindelijk leeg was). Dus de rest van de weeen op een plastic stoeltje gezeten, want op bed was helemaal niks. maar vanwege het welzijn van de baby moest ik weer op bed, waardoor die weeen veel moeilijker op te vangen waren. en toen dus de weeenstorm en ruggenprik vlak voor ik mocht persen liet de gyn aan mijn vriend zien dat het hoofdje te zien was en dat het haartjes had. Zo gaaf, want ik was zelf een kale baby, dus was al heel blij met het haar. Vroeg ze of ik het wilde zien:'neeeee'. mijn vriend: 'maar schat, dit is echt gaaf!' en ik 'jaaaa ik wil het ook zien!!!' Was ook best tof eigenlijk, dat ik dat aan het uitpersen was en heb wel 10x gevraagd of ze echt een meisje was!
Ik werd ingeleid bij 42 weken, ik mocht dus om 7uur bellen of er plaats was,toevallig lag ik om 5 uur al te klokken in bed dus ik zeg aan de tel*ik moest eigenlijk bellen of er plek was. Maar daar zorg je nu maar voor want ik ben alvast begonnen* Kom je om half 8 in het zkh een vinger topje ontsluiting. Dus om 9 uur die predpilgel ingebracht elke 5 minuten zeï ik *ik voel nog niks hoor* (alleen om de 4 minuten weeën) Die eerste dag werd niks en mijn vriend moest dus naar huis ,mijn weeën bleven om de 4 minuten komen, lig ik as the world turns te kijken,met een bakje pringels *krrkrr pringle, pffpff wee Dag 2 inleiding 9 uur nog steeds maar 1 cm mooi dan kan ik vast nog wel rondlopen. Ik wilde telkens rondlopen. Mijn vriend heeft me echt duidelijk moeten maken dat dat niet elke keer kon. Maar hè ik was niet van plan om nog een nacht te blijven hoor. Nog 2x gel de weeën werden heftiger. De gyn kwam kijken hoe het ging. Ik mijn benen in de beugels. Die man er tussen met hand maat xxxxxl mijn vriend *zit je lekker tussen die benen* gyn keek hem aan en begon te lachen en zei hou ze maar stevig vast(mijn benen) hij pakte een tang eendenbek en auwww hij moest de slijmprop. Eruit snijden. Het duurde zo lang ikkuh *nog ff en ik schop je tegen je kop aan* dat was wel het afschuwelijkste van heel de bevalling. Tijdens de bevalling op dag 3 had ik zo'n dorst gaat met dat ijsmachine kapot dus ik had daar gewoon vier warm/lauw water bah. *flikker op met je troebel water* ik wilde zeggen vieze troep. Uitgerekend ik zit in de dienst wissel op het moment dat ik volledige ontsluiting heb. Dus er kwamen weer 2 verpleegsters binnen. *hè wat is het hier gezellig * 'ja kom jij hier liggen dan' En dat vrouwtje langs mij is de hele dag zo lief voor of geweest en ik zat haar maar af te snauwen de hele tijd. Adem in door je neus en blaas uit. Ikkuh wil jij aub je mond houden want zo krijg ik helemaal geen adem met dat zenuw gedoe. Met mijn been vasthouden kwam ze per mogelijk tegen mijn infuus in mijn hand. *hè hallo ik heb al pijn genoeg hoor* Ik geloofde het ook niet dat mijn meisje eruit kwam hoor. Zegt me vriend ja schatje ik zie d'r haren Mop ik heb me niet geschoren toen ze er eindelijk na 72 uur uit kwam zei de vk pufpuf en ik wist op dat moment dat dat het laatste gedeelte was dus gaf ik alles wat ik na 72uur nog in me had. Toen ze er dus uit kwam riepen ze pak je dochter. En ik met mijn handjes zwaaien neeneenee haha ik was nog niet klaar met persen hoor Oh ja ook nog die 2 de nacht in het zkh kreeg ik een spuit pethadine en fenergan ofzo zodat ik door die weeën gewoon kon slapen. Ik werd op een 1 persoonskamertje gelegd met een tussendeur brr ik vond dat zo'n enge kamer. Toen mijn vriend en moeder weg gingen haalde ik onder invloed van die slaapmiddel en pethadine de raarste scenario's in mijn hoofd. Ik was lekker stoned man Er is vast nog wel meer maar pf om dat allemaal op te schrijven hahaha
72 uur pffff hoop dat ik ooit niet zo lang hoef te wachten.. ik lees trowuens wel meer dat man/vriend niet de nacht mag blijven als het zo lang duurd, nou vraag ik me dus af waarom. ik zou me vent er toch echt elke seconde bij willen hebben (hij de lol dus ook na 9 mnd de bevalling meemaken niks naar huis om lekker te slapen, hier blijven......)
Daar sta ik dus ook van te kijken, ik werd ingeleid maar kreeg eerst tabletjes, ik begon op woensdag en zaterdag konden ze me eindelijk inleiden en mijn man mocht elke nacht blijven er werd een bed bij gezet, maar hij kreeg maar 1 of 2 x ook eten
Bij mij is mijn man er ook de hele nacht bijgebleven....ze hebben gewoon een bed bijgezet in de verloskamer!
mijn vriend kon gerust naar huis, ik had geen ontsluiting, geen weeen, dus pas de volgende dag weer verder. Als er activiteit was, mocht hij blijven, maar nu leek het nog nergens op. maar om 23.15 braken mijn vliezen spontaan en begonnen de weeen, maar dat hadden we dus absoluut niet verwacht. Toen hij weer kwam midden in de nacht, mocht hij er gewoon bij blijven en kreeg hij dus dat verlosbed toegewezen (zodat ik op mn eigen bed kon blijven liggen). en zo lekker sliep hij niet, ik in het ziekenhuis, hij alleen thuis
bedankt voor het antworden allemaal.. maar het leek in sommige verhalen alsof de parner er niet bij mocht zijn zeg maar..... maar als er idd geen/weinig activiteit is dan snap ik hem wel......
Mijn opmerkingen waren niet genant. Vond wel een opmerking van mijn man naderhand erg grappig. Tijdens de weeën kwam er een vrouw binnen met de vraag of mijn man iets wou eten. Hij zei: nee. Dus ik zei: eet nou wat, straks heb je honger. Zegt die vrouw heel aardig: meneer wilt u echt niets? Zegt mijn man erg geirriteerd: nee, wat nou eten zien jullie niet dat ik hier een bevalling aan het doen ben? Hij zag het niet meer zitten, de schat. Zijn vrouw pijn en al 9 uur wachten op een keizersnede met een trut van een verloskundige die mij vervolgens nog de schuld gaf van de uiteindelijke spoedkeizersnede omdat ik er niet pijnlijk genoeg uitzag. Heb m'n man nog nooit zo kwaad gezien! Geeft wel goede hoop voor de tweede, hahaha
Haha, hier moeten ze een boek van maken! Hilarische verhalen. Mijn bevalling was een moeilijke bevalling (inleiding die 2 dagen duurde/ruptuur/knip/vacuumpomp/ontzettende geklooi door het medisch personeel tijdens bevalling), maar achteraf zie je toch de grappige dingen. - Door de inleiding kwam ik op het laatst terecht in een weeenstorm, Het enige wat mijn rugweeen wat draagbaarder maakte was mijn man die keihard tegen mijn rug duwde. Dit moest hij van mij dus ook bij elke wee doen. Bij de laatste cm verzocht de verpleegster mijn man alvast wat babykleertjes op te halen uit mijn kamer. Toen hij terugkwam kwam er net weer een gigantische rugwee. Omdat ik niet meer kon praten van de pijn, maakte ik zwaaiende bewegingen om zijn aandacht te trekken. In plaats van de hint te snappen en me te helpen, keek hij me aan alsof ik niet helemaal goed snik was en zei al zwaaiend "Haaaai lieverd!"
Haha, erg leuk om te lezen, ik zal ook een paar dingen van mijn bevalling erbij zetten. Het begon op maandag op dinsdagnacht toen de vliezen gebroken waren maar geen weeen kwamen. Uiteindelijk op woensdag het eerste hartfilmpje van die kleine, zag er goed uit, kom morgen maar terug en dan word u uiterlijk vrijdag de 13 ingeleid. Woensdagavond om half 11, net toen ik wilde gaan slapen begonnen de weeen eindelijk, de hele nacht geen oog dichtgedaan en s'morgens vroeg naar het ziekenhuis voor weer een hartfilmpje en de bevalling, ik zat toen op elke 4 minuten weeen. In het ziekenhuis aangekomen aan de monitor waren opeens de weeen verdwenen, ik dacht echt dat ze me naar huis wilden sturen en ik baalde al als een stekker. Gelukkig zou het op vrijdag nog drukker worden met bevalleen dus toch nog op donderdag ingeleid. Ik had een kenau als gyn en verpleegkundige die zeiden dat ik het allemaal wel zou redden. Dolgelukkig was ik toen de wisseling van de wacht geweest was, want die verpleegkundige nam me wel serieus dat ik het niet meer trok qua pijn dus ik kreeg een ruggeprik. Ik had ondertussen al de hele boel bij elkaar gespuugd en niets gegeten. Mijn vriend kreeg net rond 6 uur eten en wilde dat in het keukentje buiten de kamer gaan opeten omdat ik niet tegen de geur kon toen ik hem terug riep omdat ik persweeen kreeg. Arme hij hij heeft geen hap gegeten toen hahaha. Tijdens het persen (het waren maar 23 minuten maar ze leken veel korter te duren) kreeg ik opeens trek en zei ik dat ik best wel wat wilde eten. De gyn. arts assistente en de verpleegkundige moesten erg lachen en zeiden dat ik na de bevalling wel wat te eten zou krijgen. Om het nog erger te maken had ik nog zo'n opmerking toen ik even moest wachten omdat het hoofdje er uit kwam. Ze zeiden echt even wachten en ik heel droog pizza! Oh wat hebben mijn vriend en ik hierom later moeten lachen. Voor de rest zijn er een gekke dingen gebeurd, wel wilde ik weten of ik uitgescheurd was, maar op wat inwendige haarvaatjes na was alles in orde.
Ik was de dag voor de bevalling nog in het ziekenhuis geweest omdat ik me niet lekker voelde. Ochtendje aan de ctg gelegen en alles gecheckt, mocht ik weer naar huis. Nog met mijn vriend naar de stad gelopen, 15 min heen en 15 min terug..)hij een ananas gekocht omdat dat wel eens zou helpen.. Die avond begonnen dus om 0.00 precies de weeen. Wij wilde net naar ben gaan dus ik zei "schatje, volgens mij gaat het beginnen..(was al 4 dagen overtijd)" zegt hij "dan ga ik lekker slapen Om 3 uur verloskundige gebeld, vraagt ze aan mijn vriend "is ze nog aan spreekbaar?" hij "ja hoor" zij "bel me dan maar terug als dat niet zo is.." Nou lig je dan weeen te hebben voor de eerste keer. Om 5 uur is ze toch maar gekomen. Ik lag op de bank beneden, met een kat die alleen maar tussen mijn benen wilde liggen Zegt de VK "dat jij ook de bank durft te liggen..?" Dus ik snapte er niets van en dacht dat je niet op de bank weeen op mocht vangen of zo, maar ze bedoelde dat ik erop lag zonder zeiltje onder me Om 8 uur s ochtends zijn we naar het ziekenhuis gegaan en hebben ze mijn vliezen gebroken bij 8cm ontsluiting, daardoor werden de rugweeen erger en kreeg ik persweeen, die ben ik onder de douche opgaan vangen. Mijn vriend kwam mij nat sproeien zodat ik kon steunen op de leuningen als ik een wee had. Zie ik dat ie zijn goeie suede schoenen aan heeft. Dus ik tussen twee weeen door: "zo gaan je schoenen kapot, vraag van die blauwe hoesjes voor erover.. (waar je je al niet druk over maakt he..) Ik heb hem ook nog even later weggestuurd omdat hij in de deuropening stond met koffie (4 meter bij me vandaan) en ik dat zo vond stinken.. Om 9.45 lag ik weer in bed en mocht ik gaan persen en toen het hoofdje er bijna uitkwam heb ik wel geroepen dat we het maar bij 1 kindje hielden en toen ze geboren werd heb ik gelijk maar gevraagd of het wel een meisje was (dat wisten we al wel van de 20 weken echo..)
Ik span misschien niet de kroon hier met mijn verhaal maar er waren achteraf wel dingen die heel grappig waren. Ik werd ingeleid met gel en onmiddelijk begonnen de krampen. De zuster kwam mij een kruikje brengen waarna ik heel dankbaar heb gezegd dat ze heel lief voor mij was (meende ik echt op dat moment) Toen ik na uren lang pijn en spugen weer een nieuwe kruik van haar zou krijgen en zij 15 minuten weg bleef, heb ik venijnig gevraagd 'waar bleef je nou mens!' (meende ik toen ook echt! ) De volgende dag werd ik met infuus ingeleid. Tijdens de pers weeen heb ik geroepen dat ik graag cola wilde met een rietje. Toen ik een knip kreeg vroeg ik of het echt wel zo nodig was en toen daar het antwoord ja op was riep ik blij dat ik niet voor niks de lippen dan had kaal geschoren. Vreemd he?! Ik zat om mijn praatstoel. Na de bevalling werd de baby gepresenteerd, gewassen, in zijn blootje en toen heb ik geroepen ' wat is ie lief he?! Maar niet mooi!' (heb ik me later nog schuldig over gevoeld) Waarna ik blij een cola met een rietje heb gedronken. Als ik achteraf kijk leek ik wel high! trwns ook nog wel iets genants,, Terwijl er drie man naar mijn onderkant aanhet kijken was en mijn man naast mij stond heb ik tijdens de persweeen echte knetter winden gelaten. Kon er echt niets aan doen maar achteraf wel wat schaamte!
Na de bevalling van Thirza, alles opgeruimd, manlief op de gang met de VK: Hey, ken ik jou niet ergens van, (manlief was ooit 1 keer meegeweest naar de VK en toen hadden we een andere van de drie). VK: Ja, volgens mij ken ik jou ook ergens van... Nadenken, nadenken... Bleek zij het beste vriendinnetje te zijn van een ex van manlief
Geweldige verhalen! Het blijft super leuk om hier te lezen. Ik hoop dat ik hier ooit nog een keer mag komen vertellen over mijn bevalling
hahahahaha sorry heb wel moeten lachen om die koelbox hahahahahahahahahahahahahahahahaha sorry vind hem hilarische
mijn bevalling duurde 18 uren maar waren wel 18 uren om nooit te vergeten.. Korte samengreep.... *1 uur s'nachts bevalling begonnen 1 cm. *10 uur s'ochtends 2 cm en heeft VK vruchtwater geknapt zag er goed uit dus tot 1 uur maar weer. *1 uur s'middags..3 cm maar weeen om de minuut, alleen rug weeen..op naar het ziekenhuis. *2 uur, infuus, weeenopwekkers, ruggeprik en catheter verder.. * 5 uur, bloeddruk valt weg 80/34, ukkie's hartslag onder de 50, KS? nee al 5 cm ontsluiting. *5:10 rietje met naald naar binnen om gaatje te prikken in ukkie's hoofd, zuurstof in hersentjes meten, is helemaal goed. *6 uur, volledige ontsluiting mee persen (Jippie) geen kleine te bekenen, wel persweeen die ik goed doe (zal wel voel niks door ruggeprik), voelen, kleine niet ingedaald, gyn erbij en om 6:30 knip en vacuum, lukt niet, 2e knip grotere vacuum, gyn met 2 handen trekkend en verloskundige met 2 handen trekkend komt eindelij onze dochter Kaleigh ter wereld met gewicht van 3650 en 52 cm om 18:40. Om 19:20 eindelijk klaar met hechten ( 40 hechtingen rijker dus) kleine meis te eten geven.Mama lekker douchen, papa beppe en tante naar juiste kamer toe om daar op mij te wachten.. Iedereen gaat de kamer uit, en zegt bij de deur iemand , ga maar douchen en druk maar op belletje als je klaar bent, lig je dan alleen op bed met ruggeprik nog in je donder..Eindelijk klaar op juiste bed naar juiste kamer gebracht..Het genieten kan beginnen..Volgende dag mochten we als gezinnetje naar huis... Wel heb ik mannetje nog de bochel volgescholden en doodse blikken toe geworpen en ook mijn zus toen ze zo hevig in gesprek waren wat ze beide boeiden toen mannetje ineens op hield met masseren ( toen ik nog thuis was) hahaha... Heb gezegd met kaken opelkaar door masseren jij haha... Heb ook de VK nog uitgescholden voor kleine teringtubbie omdat ze elke keer wisselde met ruggeprik uit en weeenopwekkers op 9, en toen weer ruggeprik aan deed en weeenopwekkers op 4 zette... Besluit jij nu toch verdomme eens wat je wilt!!!...Oeps Ook nog gevloekt op verpleegkundigen die me allerlei vragen stelden toen alle piepers en bellen af gingen en me niet wilden vertellen wat er aan de hand was (later bleek dus dat mijn bloeddruk 80/34 was en onze kleine schat haar hartslag weg viel onder de 50... 23 dagen na de bevalling kon ik nog niet gewoon zitten en lopen van de pijn, bleek bij de huisarts dat er 3 niet oplosbare hechtingen in mijn bekkenbodum zaten die er direct uit moesten zonder verdoving omdat ik giga zware ontsteking had...Weet zeker dat de VK in het ziekenhuis ( de kleine teringtubbie) die met opzet heeft gezet omdat we ruzie hadden gehad omdat er geen foto's en filmpje gemaakt mocht worden van bevalling...Ook staat er op mijn papier aantal hechtingen: gewoon niks achter en aantal te verwijderen hechtingen ook niks achter....Maar bewijs dat maar eens..Maar voor de volgende keer haar nooit weer, dan ga ik weer naar huis of eis een ander... Al met al hele hevige ervaring rijker maar doe er zo nog 10!!! Onze meis is geboren op 28-08-2007 dus nu alweer 4 en een half jaar...Wat gaat het snel en wat willen we graag een Brusje maar financien laten het nog niet toe..wie weet wat de toekomst brengen gaat.. Zeg maar zo, heb 1 gezond kindje en heb liever 3 monden te voeren dat ik rond kan komen dan een 2e kindje en niks meer kan en elk dubbeltje om moet draaien.. Dit was mijn verhaal. Liefs stefanie