Hier ook geen problemen. Ik werk (nog) niet buitenshuis dus we hebben een salaris maar mijn man verdient heel goed. Ook hebben we een eigen bedrijfje dat ik run vanuit huis, dus werken doe ik eigenlijk wel. Vind thuiswerken inderdaad zwaarder dan ergens naartoe te moeten om 8 uur op een kantoor te zitten. Hier komt het huishouden e.d. gewoon tussendoor en straks met de baby helemaal. Maar zou nu niet anders willen, bepaal zelf mijn werktijden en als ik even een mindere dag heb rust ik wat meer.
wij hebben het ook prima. manlief werkt 40 uur ik nu 16/20 uur. We doen wat we leuk vinden. Ik hou van shoppen maar ben wel echt koopjes gek. Manlief heeft meerdere hobby's en daar besteld hij regelmatig iets voor. Nu heb ik een ander gat in me handen en dan interesseert het me geen zak wat het kost. En dat ik voor me dochtertje. Verder ga ik regelmatig uitgebreid lunchen met vriendinnen. We doen dus wat we leuk vinden. Met de boodschappen kopen we wat we lekker vinden.
We hebben het de afgelopen jaren allemaal mogen meemaken: van elk dubbeltje omdraaien tot zo'n 1500 euro per maand kunnen sparen. Een echt ruim uitgavenpatroon hebben we echter nooit gehad, omdat we altijd spaarden met een doel. De laatste maanden rondkomen van alleen mijn salaris, we komen er wel uit inclusief soms wat leuks of lekkers of eens uit eten (niveau Vapiano/sushi, maar je bent er toch echt even uit) maar er hoeft maar iets te gebeuren of we moeten naar de spaarrekening kijken. Toch hebben we de dingen die we echt wilden altijd kunnen doen. Met de hele baby-uitzet voor de deur zijn we blij met alle extraatjes en leen-dingen die we kunnen vinden! Tweede topic: ik vind het ook heerlijk om te werken - kan ook onrustig worden van twee weken vakantie... vraag me echt af wat ik in vredesnaam straks 4 maanden thuis moet doen...
kan het me niet voorstellen dat je je met een kindje van 1 dood verveeld. ze komen op een leeftijd dat ze zoveel dingetjes kunnen.
Euh, je kind voeden, verzorgen en heel veel TLC geven? Als je je dat echt afvraagt, vraag ik me echt af waarom je een kindje wil?
Wat een gepikeerde reacties! De eerste twee tot zes weken (waarschijnlijk) is er nog helemaal geen kind. Daarna slaapt-ie 16 uur per dag en wil papa ook twee uur tutten. Wat zie ik over het hoofd dan? Ik woon in een poppenhuisje, heb geen andere kinderen of huisdieren, en verwacht geen enkele aanvechting om babykleertjes te gaan strijken of iets dergelijks.
Het ideale beeld voor ogen. Ik mag hopen voor je dat je geen huilbaby krijgt... weg ideaal beeld. In het begin mag je er 3 keer in de nacht uit en om de 3/4 uur voeden. Mag je ook hopen dat hij geen krampjes krijgt wat hoogstwaarschijnlijk wel gaat gebeuren dus je met een huilend babytje zit..
Dit kan ik dan echt niet laten, dan zal ik weggaan want het is behoorlijk offtopic. Ze kan ook een kindje krijgen wat veel spuugt, huilt van zijn/haar zere keeltje en niet in bed wil slapen. Dan moet je dus de hele dag met je kindje lopen, de was doen, het huishouden, je kindje verzorgen, zelf nog eten en drinken en slapen. Nou succes, doe jij dat maar even in een paar uurtjes. Stop je "er" dan gewoon een sok in als je er geen zin meer in hebt? Hoe kan je daar nou zo makkelijk over denken!? Vind echt dat je doet alsof wij, drukke moeders, allemaal kierewiet zijn en ons vreselijk aanstellen.
Ik denk dat de post van MadeInUSA totaal uit zijn verband is gerukt. Ik vond het eerste jaar ook erg makkelijk moet ik eerlijk zeggen, maar zoiets mag je ook niet snel zeggen merk ik wel.. Het lijkt wel of jullie het haar al toewensen, een kind met krampen enz. En als het toch anders gaat lopen zoals zij denkt, zal ze dat kind heus niet gaan verwaarlozen of mishandelen, dat kan ik iig nergens uit opmaken... Zo, totaal offtopic, maar wou het even gezegd hebben.
Sorry maar ik kan me nog levendig een quote van jou voor de geest halen: 'Foto's van dooie baby's vind ik heel naar!' Getuigt ook niet van veel respect, wel? Ik denk dat Made in USA nog in het gelukzalige stadium verkeert waarin je een kind 'er even bij doet'. Hebben we niet allemaal in dit stadium gezeten? Laat haar lekker nog even genieten. Als haar kindje er eenmaal is komt het allemaal heus wel goed hoor!
Je bent net zo'n langspeelplaat die is blijven hangen. Vind ik nog steeds heel naar. Je kind 'ie' noemen vind ik ook heel naar.
Is dat het beeld dat een moeder in wording heeft deze dagen? Dat je even een kind neemt en dat je 'die' er even bij doet? Gatver. Zelfs als je een supermakkelijk kind hebt, werkt dat zo niet. Kennelijk kan dat in de USA wel, met nannycare oid. Mijn idee is je beeld bij te stellen. Kan het alleen maar meevallen.