Ik denk dat je daar nu niks over kan zeggen. Dit hangt echt van zo veel dingen af! Hier trekt zoonlief veel naar mij, botst met papa. De middelste trekt naar papa, lijken ook erg op elkaar en de jongste is een papa en mama kindje..
Wij hebben een dochter en een zoon. Dochter is een echte papa's kindje Zoon is een mama's kindje Ik heb meer met mijn vader dan met mijn moeder. Mijn broertje heeft meer met zijn moeder. Denk niet dat je daar druk om moet maken.
Ik zie in mijn omgeving zowel mannen als vrouwen die een goede band hebben met hun moeder. De grootste overeenkomst tussen die moeders is dat het allemaal ruimdenkende vrouwen zijn die houden van hun gezin en hun kinderen met begrip en liefde hebben opgevoed. Denk dus dat je er zelf een hele grote hand in kunt hebben!
Ik vind het een beetje onzin hoor......ten eerste ligt dit denk ik aan het kind en ten tweede zeggen ze juist ook weer dat zoons erg naar hun moeder neigen.....ze zeggen toch altijd bij vriendjes enzo..kom niet aan hun moeder?
precies hier ook eentje die graag bij mama is maar als papa thuis is verdwijn ik even, en andersom ook wel als ik eens weg ben dat als ik thuiskom meteen papa in het niets valt, het zegt zo weinig eigenlijk...
Hier ben ik en me broer alle 2 een mama kindje. Me moeder zei wel toen me broer vader werd, daar gaat een kind en toen ik mama werd zei ze dan krijg je er een bij.
Ik trek meer naar me vader dan naar me moeder, me zus ook. Me andere zussen trekken meer naar me moeder. Me zwager trekt meer naar z`n moeder en mijn vriend trekt meer naar z`n vader. Voor een jongen zal(mits hij een goeie band heeft met haar) altijd de moeder op de eerste plaats komen, tenminste dat word gezecht. Naar mijn mening kunnen jongens en meiden allebij echte moederskindjes zijn.
ze zeggen altijd tegen mij van dochters heb je voor je hele leven en zoons ben je later kwijt maar ik maak me er niet druk om heb natuurlijk wel 2 prachtige meiden nu maar ook daar ken het anders mee gaan lopen we zien het wel ik ben echt een familie mens en mijn familie komen ook 1x in de week bij elkaar en helpen elkaar met van alles maar mijn man zijn kant daar in tegen zien we nauwlijks en helpen ook niet als we hun hulp nodig hebben en hij ziet zijn broer en 2 zussen ook niet en zijn moeder zien we om de 8 weken of zelfs langer terwijl het 10 min lopoen is van elkaar maak je er niet te druk om
Ik ben een trotse mama van 2 zoons en dat soort opmerkingen gaan er bij mij het ene oor in en het andere oor uit.
Mn zoontje is meer een papa`s kindje en mn dochter is net een boomklevertje,zit heel de dag op en rondom mij.
Dat ligt meer aan de karakters dan aan het geslacht denk ik.. En de opvoeding niet te vergeten. Mijn man heeft vroeger nooit geleerd te praten over belangrijke dingen, die zaken werden niet besproken en er overheen gepraat. Dat heb ik zelf ook ondervonden vorige week, toen mijn s-moeder boos op me was. Ze is er niet meer over begonnen. Ik vind dat maar raar. Hierdoor vind ik de band tussen mijn man en zijn moeder maar gebakken lucht, al zal ik dat nooit zo tegen mijn man zeggen. Ik wil later toch proberen om met mijn zoontje belangrijke dingen te bespreken. Zodat ie weet dat ie áltijd bij me terechtkan.
Niet alles gelezen maar in principe gaat het odiepuscomplex (Freud) altijd wel een beetje op. En die beschrijft juist de speciale band tussen moeders en zonen, en vaders en dochters. Bij ons klopt dat wel. Ik heb een vooral een goede band met mijn vader (papa's kleine meis). En mijn moeder heeft net wat meer met haar zoons.
meid, ik denk dat het meer ligt aan hoe je jezelf opstelt en hoeveel je investeert in het opbouwen van de band met je zoon of dochter.... dat is het belangrijkste. Natuurlijk doe je met een dochter meer meidendingen en heb je meidenpraat, dat is logisch. Maar dat zegt niks over de sterkte van de band die je hebt...
Mijn vriend en z'n broer hebben een heel goede band met hun moeder (en hun vader) en ik heb juist het idee dat mijn broers een betere band met mijn moeder hebben dan ik (al is die tussen ons heus niet slecht hoor) Ik ben toch gewoon meer een vaderskind ofzo... Dus ik denk niet dat het geslachtsafhankelijk is, maar meer met karakter te maken heeft.
denk dat dat niks uitmaakt, denk dat het meer is, wat voor band je met je moeder/vader hebt, dochter of zoon, dat maakt niks uit denk ik.
Ik denk ook dat dit heel veel uitmaakt idd. Mijn schoonouders praatten (en praten) juist heel veel met hun twee zonen, waardoor mijn man en mijn zwager heel makkelijk over hun gevoelens praten. Ze hebben daardoor ook een ijzersterke band met hun moeder. Oké, ze gaan niet met haar shoppen of naar de film, maar toch is hun onderlinge band closer dan die van mij en mijn moeder. Ik hoop heel erg dat ik dat ook kan bereiken met mijn eigen zoon. Loslaten in liefde is bij een zoon het juiste om te doen denk ik... hoe meer je ze beknot, hoe verder je ze van je afdrijft. En de schoondochter accepteren he, ook al is het een kreng van jewelste
mij werd altijd verteld dat meisjes juist meer papa`s kindjes zijn. ik weet dat het in mijn geval wel klopt maar dat weet je denk ik toch nooit van tevoren.