Ik had bij de tweeling een echo bij 9+6 en toen kon de VK niets zien wat op een embryo leek. Een paar dagen later bij de gyn bleek ik een embryootje te hebben dat was gestopt met leven bij 7+1, maar daarnaast ook nog een leeg vruchtzakje. De ene is dus nooit uitgegroeid, de ander was al vroeg gestopt. En ik heb nooit een druppel bloedverlies gehad. Ik had alleen een plotselinge knik in zwangerschapsklachtjes, zo'n beetje rond de tijd dat de grootste was gestopt met leven. Ik werd 's nachts badend in het zweet wakker. Dat zweten is iets wat ik normaal gesproken alleen maar doe als ik ongesteld moet worden. Ik zat rechtop in bed en was ervan overtuigd dat ik mijn kindje zou verliezen. De dagen daarop gebeurde er echter niets, geen mk te bekennen, maar ik was wel in één klap al mijn kwaaltjes kwijt. Ik wist dat het niet goed ging . En iedereen me maar geruststellen . Pfff, nou, anyway, een heel ander verhaal dan bij jou dus. Och, die onzekerheid moet killing voor je zijn. Ik hoop dat je snel duidelijkheid in positieve zin zult krijgen!
@ Brix Nouja ik weet niet of het een heel ander verhaal is ... ik heb bloedverlies... maar ook 1 leeg vruchtzakje.. en heb alleen de kleine met 6.2 weken zien leven, dus geen idee of dat nog langer door gaat! Verder heb ik nooit echt zwangerschapkwalen gehad dit keer... ja wel voor m'n nod... heel gek... maar daarna eigenlijk niet meer! Echt vreemd allemaal, daarom ook geen goed gevoel erbij! Maarja toch een hartje gezien... maar nog steeds geen goed gevoel... We zullen het wel zien! Kunnen er toch niks aan doen...
@Serendipty wat een onzekerheid niet gek dat je door het bloedverlies onzeker bent. Kun je de vk niet bellen of je eerder een echo mag want om nog zo lang in onzekerheid te zitten. Hoop echt dat jullie kleine babytje lekker doorgroeid. @Brix wanneer krijg jij een echo? Hoe voel je je?
Toch weer onzeker, wat naar Dat bloedverlies helpt natuurlijk niet, maar kan dat niet van dat andere vruchtje zijn? Mijn moeder heeft zoveel gebloed dat ze bijna niet kon geloven dat mijn zusje er nog zat. Dat was op latere termijn, met 9 weken ofzo. Voor die tijd wist ze niet dat het een tweeling was. Daarnaast had mijn moeder placenta praevia totalis, volledig voor de bmm zeg maar. Dus ze weet niet of al dat bloed allemaal van de 'vanishing twin' geweest is, of misschien helemaal niet. Ze had geen krampen geloof ik, en het tweede vruchtzakje was nog zichtbaar bij de nageboorte van mijn zusje. Maar die is 100% gezond geboren met een natuurlijke bevalling. Against all odds, want ze had dus die placenta die eerder niet goed lag die zelf 'hoger' was gaan zitten, en daarnaast heeft mijn zusje nog tot 37 weken of iets koppig in stuit gelegen. Maar goed, dit even als positief verhaal van iemand die dacht dat ze leeggebloed was, zelfs een maand bedrust in het zh gehad heeft, etc. Ik hoop voor je dat het goed zit! Al dat bloed is enorm beangstigend natuurlijk, en dat je je er niet goed over voelt is heel logisch!
@ Serendipity, hoe is het nu met je? Ik heb er vast overheen gelezen: wanneer mag je weer voor echo? Ik mag me aanschuiven bij Serendipity wat onzekerheid betreft . Mijn testen zijn vanaf het begin wel donker geworden, maar ze knalden er niet echt uit. Bij 5+1 was de teststreep nog steeds niet zo donker als de controlestreep. Om mezelf niet gek te maken, was ik maar gestopt met testen. Maar gisterochtend kriebelde het weer. Ik had "al" 5 dagen niet getest, dus ik verwachte dat de streep nu wel meer zou knallen. Nou, niet dus . Ik was compleet in paniek, ik had het idee dat de test zelfs wat lichter was geworden. Wat heb ik gisteren een rotdag gehad . Ik zag het alweer voor me, nog een miskraam . Ik moest me de hele dag inhouden op het werk, maar terug naar huis in de auto heb ik alles eruit gehuild. Eenmaal thuisgekomen heb ik de test nog eens nader bekeken. Hij bleek gelukkig niet lichter dan de vorige en opgedroogd een ietsiepietsie donkerder dan die daarvoor, maar feit blijft dat hij gewoon niet erg donker is. Ik zie in het topic met foto's van testjes allerlei testen voorbij komen die vóór de 5 weken al veel donkerder zijn dan die van mij . Ik ben er niet gerust op. Ik word gek van onzekerheid en ik heb vanochtend de vk gebeld of ik voor een vroege echo mocht komen. Gelukkig kan dat morgenavond. Ik ben dan 6+1 weken. De kans is best groot dat ik nog geen hartactie kan zien, ik probeer me dat voor ogen te houden, want bij deze termijn geen hartactie betekent niet meteen dat het mis is. Ik hoop dat er toch iets te zien is . En anders zal ik daarna toch echt tot 15 februari moeten wachten. Dan benik 8 weken en als er dan geen hartje te zien is, is het zeker weten mis. Pfffff, ik word echt gek van mezelf. Ik heb ook al dagen last van flash backs van de bevalling van mijn zoontje* . Hoe hij die ochtend nog had geschopt in mijn buik, de ijskou om mijn hart dat ik wist dat hij sterven ging, hoe hij eruit zag toen hij net uit mijn buik was. Ik denk ook steeds dat IK degene ben die hem dood heeft geknepen met mijn baarmoeder . Ik ben er gewoon even heel naar van. Van de flash backs, van de onzekerheid, van de angst weer een kind te verliezen. Ik wou dat ik dat stuk van tussen eerste positieve test en eerste echo over kon slaan
@ Brix Ow meissie!! Ik vind het zo erg voor je!! Het gevoel bij je zoontje kan ik me zo goed voorstellen en dit zou dan eindelijk iets positiefs in je leven worden en dan weer die onduidelijke testen... Ik heb ook heel lang onduidelijk getest, iedereen die korter als ik zwanger was testte allemaal duidelijker... ik hoop gewoon dat het niks zegt! Dat je lichaam alle hcg opmaakt en je gewoon daardoor niks uitplast... voel je je nog wel zwanger?? Want je had eerst een heel goed gevoel toch?? Ik hoop echt dat er toevallig misschien toch al een kloppend hartje te zien is!! En anders wachten we samen in spanning tot 15 februari... dan heb ik ook m'n echo!!! Hier gaat het bloeden in alle hevigheid door, maar stolsels zijn er nauwelijks en heb ook nog niet "iets" verloren! Jij nog geen bloedverlies??
Oh Brix, zo erg... wat je hebt meegemaakt is zo verschrikkelijk, het is echt niet vreemd dat dat allemaal terugkomt. Ik moet al huilen als ik het lees, dat je hem nog voelde bewegen, maar wist dat je een afschuwelijke keuze voor hem moest maken. Je had geen keuze. Eigenlijk. Die trisomie is niet of nauwelijks met het leven verenigbaar. Je hebt de 'keuze' die je gemaakt hebt... uit liefde gemaakt - hem een vreselijk leed op aarde bespaard. Hij heeft alleen hoeven leven in jou, waar het pijnloos was, waar het warm was. Echt lieverd. Jij hebt hem niet doodgemaakt, je hebt gemaakt dat hij niet doodging aan een afschuwelijke ziekte waar hij niet mee zou kunnen leven. Over je testen kan ik je heel weinig raden. Het heeft denk ik ook geen zin/geruststelling om hier plaatjes te vergelijken ofzo. Het eerste stukje van de zwangerschap is heel spannend, zeker als je al zoveel achter de rug hebt aan verdriet. Ik hoop dat je goed nieuws hebt vanavond. Kan je korter zwanger zijn dan je eerst dacht? Je had ovutesten gedaan he? Ik meen me een topic te herinneren...
Wat een lieve woorden, evenstar! Dank je wel. Niemand kan me nu zekerheid geven, nee. Een echo morgen eigenlijk ook niet, of ik nou een hartje zie kloppen of niet, het kan altijd fout gaan. Ik vind het zo raar, want ik voel me wel gewoon zwanger. Als ik die test niet had gedaan, had ik me niet eens zoveel zorgen gemaakt. Maar ik zie nu net weer een test voorbij komen van iemand bij 5+2 met een knalstreep en die is gewoon precies het omgekeerde van wat mijn test is (een beetje onderaan de pagina): http://www.zwangerschapspagina.nl/ovulatie-zwangerschapstesten/325812-fotos-plaatsen-vage-duidelijke-zwangerschaps-ovulatie-testen-d-deel-13-a-266.html Mijn test haalt dat bij lange na niet en daar word ik onzeker van. Ik heb ook veel verhalen gelezen van dames die ook geen knaltest hebben gehad, maar bij wie alles gewoon goed was, dus het hoeft niet meteen het einde te betekenen. Maar overtuig mij daar maar eens van . Vandaag voelde ik me weer wat zekerder, ook omdat ik morgen voor echo mag. Maar ik ben bang dat ik zo hard op mijn smoel ga als ik me zo zeker voel. Het is niet anders, ik moet hier doorheen. Het hele gebeuren met mijn zoontje* heeft me getraumatiseerd, dat merk ik wel. Ik kan niks hebben, van elk hobbeltje op mijn pad ga ik onderuit en van onzekerheid over een miskraam al helemaal . Hopelijk kan ik morgen wat positief nieuws brengen.... Serendipity, een dikke knuffel voor jou tegen de onzekerheid!
Heb je wel begeleiding na zoiets? Want tjee, dat is nogal een gebeurtenis... Er schijnt een speciale steungroep te zijn - ik zag dat althans langskomen op het topic op 'het andere forum' (). Ja, ik snap die onzekerheid heel goed, ik zou dat ook hebben, terwijl je jezelf er rationeel nog zo van kan overtuigen dat elke vrouw en elke zwangerschap anders is... je ziet die testen liever lekker donker worden, dat is in dat prille stadium het enige waar je je een beetje aan kan vasthouden (naast klachtjes en geen bloed enzo). Toch zeggen al die dingen niet echt iets. Pfff. Sterkte met wachten tot de echo!!
Bedoel je de mailgroep Lieve Engeltjes, evenstar? Daar schrijf ik ook mee. Veel herkenning, maar uiteindelijk moet je toch zelf door het rouwproces en dat is bij tijd en wijle erg heftig. Ik had niet verwacht dat het zo'n impact zou hebben....
Ja die, ja. Maar ja tuurlijk, het is uiteindelijk iets dat je zelf moet doen... dat kan enorm eenzaam zijn (zelfs in de relatie is rouwen voor een deel individueel). Hoe gaat je man (vriend?) ermee om?
Lieve Brix ik hoop zo dat je vandaag een goede echo hebt. Wat jullie gedaan hebben voor jullie zoontje is een keuze uit liefde geweest hoe erg het ook is. Jij hebt totaal geen schuld. @Serendipty ook voor jouw hoop ik op een goede echo ook al moet je daar nog eventjes op wachten.
Hey meiden, Hier even snel... net een echo gehad... en waar ik al bang voor was, geen kloppend hartje meer te zien! De 2 vruchtzakjes zitten er nog steeds, dus nu afwachten op de miskraam... ben nu nog vrij rustig... de klap komt nog denk!
Ook hier slecht nieuws. Er was geen zwangerschap te herkennen op de echo. Nu is het wachten op een miskraam
Shitzooi brix! Waarom jij alweer?! Vind het zo erg voor je! Heb er geen woorden voor! Heel veel sterkte meis
Sjees hoe snel dat gaat dan, terwijl je verder nog niet echt voortekenen had dat het fout zou gaan! Ik krijg hier ook langzaam meer kramp en stolsels dus zal hier vandaag of morgen ook wel gaan doorzetten