Mijn schoonzus is een zielig hoopje mens. Ze heeft geen (echte) vrienden en eigenlijk is ze erg eenzaam, heeft alleen haar zoontje en man, ouders en broer (waar ze geen goede band mee heeft). Nou gaat ze altijd van die eindeloze discussies met me aan en ze weet het toch altijd beter. Ga er op een gegeven moment niet meer op in, want schiet toch niet op. Ze vindt het dan ook helemaal geweldig als ze wel haar gelijk kan halen en geeft me ook altijd ongevraagde adviezen. Praat altijd over zichzelf en draait het onderwerp ook altijd naar zichzelf (klein voorbeeld: ik was net bevallen van mijn jongste, gaat zij haar bevalling aan mij vertellen. Heb niet eens uit kunnen praten, omdat zij haar bevalling aan het vertellen was, die ik dus al een paar keer had gehoord). Nou vraag ik me dus af, waarom zo doen, terwijl ze al niemand heeft? Als ik in haar schoenen stond, zou ik juist tegen degenen die ik wel heb, aardig doen. Kan me gewoon niet voorstellen dat een mens bijna altijd zo naar moet doen. Negatieve aandacht is ook aandacht natuurlijk, maar het is toch niet moeilijk om positieve aandacht te vragen? Of heb ik hier nou een verkeerde kijk op?
Misschien haar eens serieus nemen. Echt aandacht geven je een beetje in haar verdiepen. En kijken of je haar positiever krijgt. En kijken waar de problemen zich voor doen. Neem haar serieus en zeg op tijd wel dat ze wat moet in dimmen en dat ze er anders geen vrienden mee maakt( ervaring mee helaas) Je beschrijft haast mij Dit kreeg ik ook een tijdje terug te horen. En daarna blies ik als een kip zonder kop alles kapot. Ach ja het gaat niet om ik nu dus. O ja de redenen. ( dat ze zich zelf zou kunnen overschreeuwen is misschien omdat ze zelf zo ontzettend onzeker is en daarom. Probeer zich beter voor te doen dan ze is.) En te laat in de gaten hebben dat de wereld niet alleen om haar draait. Daar gaan wat levens lessen aan over heen voor je dat door zou kunnen krijgen. Maar veranderen is voor de meeste mensen moeilijk het belangrijkste is probeer mee je zelf te blijven ( zij dan) Vandaar ik ook vertelde neem haar serieus. Eenzaamheid kan diep zitten bij iemand en al misschien een leven lang duren. En zo dat ze niet beter weet. En altijd zo heeft moeten knokken om gehoord te worden. Omdat er altijd mensen zijn die haar niet zullen begrijpen probeert ze het op deze manier. Denk dat er een super onzekere vrouw achter zit die niet weet hoe het anders te moeten doen. Neem haar serieus en probeer haar te sturen zo eerlijk mogelijk.
ik zou gewoon eens samen erover praten. je zegt al dat ze haast niemand heeft.. miss wil ze graag ook haar dingen delen en heeft ze het idee niet gehoord te worden ofzo..en dat ze zonder dat ze het door heeft steeds door jou verhaal heen gaat.gewoon eerlijk zeggen dat ze haar beurt om iets te vertellen af moet wachten en eerst een ander dr verhaal laten vertellen.. miss heeft ze daarom niet veel vrienden.. maar is ook niet eerlijk als je haar laat doorratelen en alleen maar geirriteerd word ervan zonder het te zeggen.. dan heeft ze ook niets door.. en denkt zij.. ohh gezellie zo! succes en hopelijk kunnen jullie er samen uitkomen
Ik denk dat je de reden van haar gedrag eigenlijk zelf al uitlegt: 'Ze is eenzaam, heeft niet veel mensen waar ze mee kan praten'. En dus probeert ze haar verhaal te doen wanneer ze jou ziet, aangezien jullie in hetzelfde (zwangerschaps-kinderen) schuitje zitten... Als ze echt teveel doordraaft, zeg dat dan eerlijk tegen haar, en bied haar je vriendschap aan mits ze haar fanatisme een beetje indijkt. Misschien blijkt dat je er nog een leuke vriendin aan overhoudt... Zo niet, heb je het in ieder geval geprobeerd...
Nou, dat heb ik idd geprobeerd (en doe ik nog). Ik vraag altijd hoe het met haar zwangerschap is en hoe het bij de vk was. Heeft ze bij mij nooit gedaan, dus eigenlijk zou ik het ook niet hoeven doen. Nog steeds doet ze het niet, als mijn zoontje ziek is of weet ik veel wat, toont ze ook geen interesse. Vind het wel moeilijk om er iets van te zeggen. Probeer het dus wel te veranderen door niet dezelfde houding aan te nemen als zij, maar blijkbaar is die boodschap ook niet helemaal duidelijk. Mag ik vragen waarom je zo deed? Zag je het zelf niet? Of wist je niet beter? Is geen aanvallende vraag hoor, probeer voor mezelf gewoon dit gedrag te analyseren.
Ze heeft waarschijnlijk geen vrienden, omdat ze zich zo gedraagt en zulke mensen hebben ook niet in de gaten dat ze zich zo gedragen.. (ligt vaak aan anderen, enz. enz.)
Kan je geen goed antwoord geven op deze vraag. Dit kan natuurlijk van persoon van persoon verschillen. Bij sommige zit het er zo in gebakken om een muur van ellende vast te houden dat ze alleen maar over hun eigen ellende praten in een tweede persoon. Het komt er op neer. Ook ik weet het nog niet. En doe nog het zelfde. Alleen toon ik denk ik wel altijd intressen in anderen.? Maar ja
nu ik wat lees. lijkt een beetje op een client van mij.. ze heeft asperger.. daar ben je vaak alleen maar geinstresseerd in jezelf en niet in anderen. miss daar iets over lezen? wel vervelend als je zelf steeds iets vraagt en ze geen intresse toont in jou leven enzo...
niet alle aspergers hoor maar 9 vd 10 keer wel idd ik heb ook asperger maar kan me wel inleven in anderen kost me wel meer moeite, maar het zit er zeker in bij me moet zeggen dat ik ook zeer veel inzicht heb in mijn asperger en open sta voor veranderingen/commentaar van anderen en er wat mee doe
Bedankt voor de tips. Asperger is het denk ik niet. Voor mijn gevoel zit het gedrag er zo ingebakken, dat ze niet weet hoe het anders moet. Maar ik vind het erg moeilijk om hier kritiek op te geven. Ga het wel eens subtiel proberen, als er weer zo'n voorval is. Ben niet zo'n harde, ben te bang om mensen te kwetsen. Snap gewoon niet dat je door kan blijven gaan met zo'n gedrag, je zou toch zeggen dat er een lichtje moet gaan branden bij zo iemand (ze is er intelligent genoeg voor).
hihi daarom zei ik ook ''vaak'' asperger is zeer uiteenlopend met symptomen..maar wel vaak voorkomend is de inleving.. moest er ineens aan denken.. omdat mensen met lichte vorm van.. vaak niet eens weten dat ze het hebben.
o god..het moet weer met een aandoening gerelateerd worden. ik irriteer me niet aan veel dingen op zp..zelfs niet over foutjes, gezeur over wel of niet bv geven enz maar DIT!!!! hier gaan mn nekharen van overeind staan.
Ik denk persoonlijk niet dat het met een aandoening te maken heeft eerder met een zeer onvriendelijke persoonlijkheid, óf een verlegen/enorm eenzaam/onzeker persoon. Maar misschien is er wél een aandoening in het spel? Wie weet? Waarom de irritatie?
Ik denk niet dat me83 meteen een diagnose stelt, maar dat het haar opvalt en dat ik er eens naar kan kijken. Onzekerheid heb ik ook aan zitten denken. Maar ze probeert altijd zó ontzettend zeker over te komen. Ze heeft zelfs een keer letterlijk tegen mij gezegd dat ik niet zo onzeker over de opvoeding moet zijn (wat ik helemaal niet was en ook niet ben). Zou dat dan juist een camouflage van de onzekerheid zijn ofzo? En ja ik weet het: eigenlijk zou ik deze vragen aan haar moeten stellen, maar dat durf ik niet , dus daarom vraag ik het hier, misschien dat iemand dit herkent.
omdat bij bijna elk "probleem" een aandoening erbij wordt gehaald.. heeft mn zus een snotneus dan heeft ze waarschijnlijk een chronische voorhoofdholte huppeldepup want de oma van een tante van mijn zus haar exvriend had ook zoiets.... heeft ik een scheet gelaten dan heb ik kwaal die want de overbuurvrouw liet ook een scheet en dat klonk precies als de mijne en bla bla bla joh ik sta er versteld van hoeveel artsen en psychiaters hier rondlopen
Heeft ze wel inzicht in haar eigen gedrag? Er zijn mensen bij (oa dus met asperger) die zich er totaal niet van bewust zijn ook al zeggen 100 man dat ze alleen over zichzelf praat, lomp uit de hoek komt, niet medelevend is, etc. Bij mensen met een bepaalde aandoening komt die boodschap totaal niet over juist vanwege hun onvermorgen door de beperking en zijn ze zich van geen kwaad bewust en vinden ze jou eerder de boosdoener dan zichzelf kan ze zich wel inleven in haar eigen kindje of man?
Sorry, maar ik stoor me wel erg aan dit topic en dat heb ik niet gauw. Lekker volwassen houding. Zij doet het niet dus hoef ik ook niet. Maar wie ben jij dan om haar gedrag te veranderen. Wie zegt dat ze haar gedrag moet veranderen
mijn nekharen gaan eerder overeind staan van dit soort venijnige reacties.. En nee, ik ben geen psychiater, maar wel een heeeele goede ervaringsdeskundige omdat ik zelf asperger heb heb daarin menigeen geholpen om tot de diagnose te komen terwijl ze vooraf zeiden " nee, huppeldepup heeft écht geen asperger" wat later wel bleek na onderzoeken, en zo bij meerdere mensen. Ik stel geen diagnoses, ik zeg alleen dat er veel dingen OVEREEN komen/gelijkenissen zijn, dat is iets anders als het hebben.
Als je goed had gelezen, had je gelezen dat ik me juist wel in haar interesseer. Gewoon oprechte interesse en niet doen alsof. Maar als het nou om de buurvrouw van het nichtje van mijn man ging, nee dan zou het me niet interesseren en zou ik wel zo'n houding aannemen. Ze hoeft haar gedrag ook niet te veranderen, als zij zo wil zijn moet ze dat maar lekker doen, alleen vrienden maakt ze er niet mee en schept alleen maar een grotere afstand tussen ons. Dus in dat opzicht zou het voor haar niet verkeerd zijn om dit gedrag te veranderen.
Dat kan ze wel, daar is niks mis mee. En ze kan zich ook wel in andere mensen inleven, maar dan is het 'ja en amen' en draait het gesprek weer over op haar.