Misschien is ze wel gewoon zo..... En heeft ze daarom geen tot weinig vrienden dat zou ook kunnen. Ik heb een vriendin, echt een lieve meid hoor maar hoe meer "eigen" het wordt, hoe meer ze zichzelf laat zien. Alles is negatief, niks is goed en al het positieve wat ik vertel over dingen weet ze negatief te draaien. Nu heeft ze wel wat dingen mee gemaakt maar ook ik heb het absoluut niet makkelijk gehad. Ik dacht eerst dat het daar door kwam totdatvik haar adviezen gaf en me bedacht, hè dat heb ik ook mee gemaakt en hè dat ook. Het is naar mijn idee ook wel de manier hoe mensen met dingen omgaan. Ik heb heel lang geprobeerd haar te "helpen" de negatieve dingen geprobeerd positief te draaien, dit kostte mij veel energie en hielp niks. Ik heb toevallig van de week een training communicatie gehad en er was een hoofdstuk bij over wat voor persoon je bent en hoe je dit zelf kan ombuigen. Maarja.....dan heb moet je ten eerste zelf in zien en willen veranderen en ik blijf er bij dat een deel ook s zoals je gewoon bent.
NIet iedereen die weinig vraagt naar andersmans leven en wel veel praat over het eigen leven, heeft asperger hoor.... Dit gedrag komt ook vaak doordat mensen het moeilijk hebben, zich door veel mensen niet gehoord voelen of eenzaam zijn en dan dus de mensen die ze WEL nog hebben, eindeloos 'gebruiken' om hun verhaal aan kwijt te kunnen. Doordat ze zo bezig zijn met eigen ellende, zien ze de dingen van een ander niet en raken ze vast in een vicieuze cirkel, omdat uiteindelijk steeds meer mensen zich van hen afkeren.
Accepteren, sommige mensen zijn gewoon zo. Het is ook niet mijn soort type maar.. je doet er niks tegen. Sommige mensen zijn zo 'vol' van zichzelf. Maar als je zelf al zegt dat ze eenzaam is kan het ook daaruit voortkomen. Maar sommige mensen zijn zo.
Lijkt me best een logische verklaring. Veel ellende in haar leven heeft ze niet, alleen heeft ze gewoon niemand om echt op terug te vallen, behalve haar ouders. Vroeger had ze wel wat vriendinnen, maar die hebben haar allemaal laten vallen. Dus het zou best de eenzaamheid kunnen zijn. Begrijp alleen niet waarom ze dan toch gewoon zo doorgaat. Je hebt toch in de gaten dat het ook anders kan. Kan 2 dingen doen, haar ermee confronteren (om te beginnen haar subtiel dit duidelijk te maken omdat ik nog niet echt durf te zeggen waar het op staat) of leven en laten leven (omdat ze zichzelf er eigenlijk harder mee heeft dan ik). Maar ik geloof wel dat er een vicieuze cirkel is ja.
Ik denk dat dit deels wel klopt. Maar als je ziet dat iemand je echt probeert te helpen, (heb het opengebroken en er echt goed met haar over gesproken) en het dan niet veranderd...... Ze heeft zelf aangegeven het in te zien en bang te zijn mij ook nog kwijt te raken. Dan zit het toch ook in de persoon zelf.
Ik weet van mezelf dat ik soms echt te weinig vraag naar andermans leven. Van bekenden dan he. Ik geef antwoord op hun vragen maar vraag niet terug hoe het met hun gaat ofzo.. Ik weet het, ik wil het graag veranderen, maar het lukt me niet. Op het moment dat het nodig is sla ik een soort van dicht.. ik durf het op de 1 of andere manier niet. Verder ben ik ook eenzaam, heb weinig mensen, weinig contacten. Geen idee of ik ook mijn eigen verhaal opdring. Volgens mij niet. Nog geen klachten over gehad, maar kan me wel voorstellen dat mensen dat zouden denken als ik weer eens niet naar ze vraag ofzo. Overigens bij mensen die ik heel veel zie kan ik het meestal wel, maar dan vooral in het begin van het gesprek. Ik probeer ook heel zeker over te komen, omdat ik anderen niet lastig wil vallen met mijn eigen onzekerheid. Dus ja.. ik kan jou niet echt helpen. Maar ik kan wel zeggen dat dat gedrag niet altijd express gaat of gewoon egoistisch is ofzo.
Ik zou haar er niet mee confronteren, omdat ik denk dat ze het jou alleen maar kwalijk gaat nemen en het het probleem waarschijnlijk niet gaat oplossen. Ze zal het toch zelf moeten gaan inzien, want al zegt een ander 100x dat het zo is.. als ze hetzelf heel anders ziet zal ze het niet willen aanvaarden (en waarschijnlijk boos op jou worden).
Ik heb geen andere reacties gelezen. Dat even op de eerste plaats Maar ik denk altijd zo over zulke dingen, iedereen is zoals hij is. Waarschijnlijk is ze zich niet eens bewust van het in jou ogen irritant gedrag. Van alle mensen die ik ken hebben ze irritante gewoontes maar hé, die heb ik vast ook. En ik probeer ook altijd de positieve kanten van iedereen te zien. Laatst zei mijn baas hier nog iets over, ook al doe je altijd je werk goed en zoals het hoort. Maar als er maar 1 ding is waar je collega's zich aan irriteren (dit ging over te laat komen dan) dan is dat altijd hetgeen waar ze over zullen praten en aan denken als ze aan jou denken. Oja ... is een leuke meid en ze doet goed haar werk maar ja ze is wel altijd te laat hé. En dat vind ik nu zo jammer altijd, ik probeer iedereen in zijn waarde te laten en achter mensen hun rug om praten is iets wat je mij niet snel hoort doen. Natuurlijk denk ik het mijne over bepaalde zaken, maar dat hou ik voor mezelf. Ik wil zelf ook graag geaccepteerd worden zoals ik ben en iedereen roept altijd heel hard ze moeten me maar nemen zoals ik ben, maar neem een ander dan ook zoals hij of zij is... Met goede en slecht kanten want die hebben we allemaal! Zo een heel stuk maar dit is het eerste wat er in mij opkomt.
Had ook meteen de gedachte dat doordat ze zo is, ze weinig mensen om zich heen heeft. Ik vind het op zich goed dat TS word geattendeerd op eigenschappen van bijvoorbeeld asperger. Stel nou dat die persoon het wél heeft, dan kan er misschien wat hulp komen of in elk geval begrip en bespreekbaarheid. Iemand in mijn directe nabijheid heeft adhd en daar valt echt niet mee te praten, alleen naar te luisteren. Lennylenn, volgens mij heb je last van een chronisch irritatiesyndroom met een aftakking van opvliegerigheid. Mijn buurvrouw heeft dat namelijk ook en ik herken het zó!
ik zeg zeker niet dat ik denk dat ze het heeft.. ik zei dat ze vooral moest praten met haar om haar meer inzicht te geven in hoe ze overkomt bij haar.. het asperger kwam gewoon bij me op.. dus daarom typte ik het.. dat wil zeker niet zeggen dat vriendin een aandoening heeft oid!ik probeer ook alleen maar te helpen inzicht te geven in het gedrag.. en er worden zeker goede tips gegeven om te praten erover en hoe meer in te leven in het gedrag van vriendin van TS zeker niet mijn bedoeling om menen hier te irriteren ofzo.. ik wilde alleen maar helpen..
Maar als je graag wilt weten wat de reden voor dit gedrag is, waarom vraag je haar dat dan niet gewoon?
Toch aangeven en duidelijk zijn. Geen subtiele hints, gewoon duidelijk: Ik vind je een leuke meid, maar het gaat altijd over jou en daar is het niet altijd de plek en de tijd voor. Je zou met haar af kunnen spreken dat je simpelweg zegt: Nu doe je het weer, als ze weer zo doet. probleem is dat mensen het dus NIET in de gaten hebben van zichzelf en ook als ze erop aangesproken worden, erg veel moeite hebben om het te zien. Dat heeft, zoals twinkle star al aangeeft, ook voor een deel met karakter en iemands vaardigheden, kwaliteiten en talenten te maken: het zit ook IN iemand, (andere mensen zoeken namelijk uit zichzelf juist weer nieuwe en andere mensen op, over wie ze hun ellende kunnen 'spreiden' zeg maar). Maar mensen hebben het dus vaak niet door van zichzelf. Zitten vast in hun ellende, krijgen te maken met mensen die zich van hen afkeren en gaan vervolgens stom genoeg dus juist steeds meer van dit soort gedrag vertonen, in plaats van ermee op te houden en de cirkel te doorbreken. Mensen zijn namelijk van zichzelf doorgaans helemaal niet zo goed in staat om eigen probleemgedrag goed te analyseren en daar wat aan te doen...
Toevoeging: bij een confrontatie is het dus belangrijk om te vertellen dat jij de relatie graag wilt behouden en verbeteren. Dat je haar echt leuk en aardig vindt, maar dat je hier wel tegenaan loopt en wilt voorkomen dat het op een gegeven moment zo ontzettend groot wordt tussen jullie in, dat het jullie relatie kapot maakt. Misschien dat ze er boos om wordt en je haar kwijt bent, maar daar gaat het ook op uit lopen als je niets doet. Nu heb je tenminste nog de kans dat ze wel in staat gaat zijn haar gedrag te veranderen en jullie relatie verder kan gaan groeien.
en soms zijn mensen ook gewoon zo, die hebben helemaal geen behoefte aan (veel) vrienden en zijn zielsgelukkig met hun eigen gezinnetje. Ik zou het eerder luchtig houden en met een grapje afdoen als het weer over haar gaat en verder lekker laten leven het is toch wel kritiek wat je wilt gaan zeggen
Zo simpel is het niet hoor Sommige gedragspatronen zitten zo diep dat een keer erover praten het probleem echt niet oplost. Jouw vriendin hoeft echt niet uit zichzelf zo te zijn, dit kan er lang geleden (vroege kindertijd bv) al ingesleten zijn.
Vind ik ook. Vind wel dat er een beetje makkelijk over gedacht wordt. @TS, als iemand benoemd zich erg te storen aan 1 van jouw gewoontes dan lukt het ongetwijfeld niet om dat zo ineens nooit meer te doen. Het heeft tijd nodig, bij sommige meer als andere. En misschien zit er ook wel iets achter wat ze zelf nog niet eens weet. Dan kan ze er helemaal moeilijk wat aan doen. Ik denk dat ze achter de oorzaak moet komen waarom ze zo doet om het echt aan te kunnen pakken.
Ik vrees dat dat normaal is. Ik heb mijn bevallingsverhaal tegen NIEMAND kunnen vertellen want ze moesten allemaal vertellen hoe het bij hen gegaan is.
Ik heb ook zo´n schoonzus, al 20 jaar. Ik kan er een boek over schrijven. In haar wereld is ze de koningin dus kom ik niet vaak bij haar langs. Zij weet alles beter, ook toont ze totaal geen respect naar mijn ouders toe. Heeft geen vriendinnen, alleen haar moeder en zus. Het lijkt wel of iedereen bang van haar is omdat ze nooit wordt begrensd. Ik doe het niet vaak omdat ik van mijn ouders de vrede moet bewaren. Ik houd dus afstand maar als ze mijn ouders weer aanspreekt met een grote bek dan begin ik weer te shaken van woede. Mijn broer is een watje en zegt er volgens mij niets van. Ze heeft gelukkig ook goede kanten, alleen laat ze die maar weinig zien. Oja, zij is ook een hypogonder (ze heeft vanalles al gehad, op dit moment misschien een hernia), ze verdiend geen plakplaat van een of andere ziekte of aandoening. Het is gewoon een stom wijf. MissBianca mijn advies is om afstand te nemen en accepteren dat ze geen vriendin van je wordt. Ik begrijp je!
Het is ook niet zo dat ik er maar 1 keer met haar over gesproken heb en ik had ook echt niet gedacht dat het daarmee meteen verholpen zou zijn. Ben nu al 3 jaar bezig en zie haar 1x in de week en spreken elkaar ook vaak aan de telefoon. ik probeer haar dus wel degelijk te helpen dit patroon te doorbreken. Ik probeer de negatieve dingen om te buigen naar positief want echt, ze maakt nu werkelijk overal een probleem van. Ik merk dat ik dit in het begin heel goed kon maar dat ze nu van mijn energie eet, kom er nu zo vermoeid vandaan als ik ben geweest. Vervelende is dat ik als ik een Paar dagen later bel het eigenlijk niks geholpen heeft. Als ik dit aan geef zegt ze ja je hebt gelijk. Daarom zei ik dat het DEELS ook in een persoon zelf zit. Het hangt helemaal af van wat voor persoon je bent, hoe jouw instelling is en de wil dingen te doorbreken.
Sommige mensen zijn nu eenmaal zo, en het is dat het je schoonzusje is wat het je een beetje lastiger maakt. Ik bedoel als het nou een vriendin was..ik heb afgelopen week het contact verbroken met zo'n "vriendin" en kan je zeggen dat dat een enorme rust geeft..geen ikke ikke ikke meer, niet meer overschreeuwen en denken dat alles om haar draait..heerlijk, rust. Hier is natuurlijk wel heel wat aan vooraf gegaan, want ik zou nooit zomaar een vriendschap verbreken. Maar dit zijn wel de hoofdredenen, elke keer maar schoppen en snauwen dat houdt niemand vol. Succes!