Bevalling positief ervaren?

Nou ja, positief er op terug kijken is een groot woord. Maar zeker niet negaief hoor! Het deed pijn en het duurde voor mijn gevoel zo lang voor ik voldoende ontsluiting had! Die laatste ontsluitingsweeën vond ik inderdaad wel hels ja. Maar dat bedoel ik niet in de zin van "of wat vreselijk en ik heb nog nachtmerries als ik er aan denk." Dat hoort er in veel gevallen gewoon bij toch? En ik vond het ook niet zo leuk dat de persweeën een beetje wegvielen waardoor zoon er niet zo makkelijk uitkwam. Maar ook daar kijk ik op zich niet negatief op terug. De verloskundigen hebben mij goed geholpen en onze zoon is veilig en gewon ter wereld gekomen. En om dat laatste gaat het toch? Misschien denk ik te makkelijk en ik wil niemand te kort doen die wel een vervelend gevoel heeft overgehouden aan de bevalling van gezond kind. Maar ergens denk ik: zolang je kind er niks aan heeft overgehouden en je zelf ook weer hersteld bent na verloop van tijd, dan was de bevalling toch niet zo negatief? De rest hoort er gewoon bij. Althans: weeën, pijn, poepen, hechten en weet ik wat nog meer. Slechte begeleiding lijkt me wel vervelend, zeker als je nog een keer wil en je weet dat je weer aan dezelfde praktijk vast zit.

 

ik zag er ook totaal niet tegenop, en hoe je ervaring achteraf ook is, ik meen dat dat toch de beste instelling is.

Mijn ervaring is nu achteraf gezien heel positief. Zal het even nader verklaren: mijn bevalling was van het eerst krampje tot ik mijn dochter in mn armen had 2,5 uur. Als ik nog een keer zwanger mag worden en blijven hoop ik dat mn volgende bevalling ook zo gaat, en vooral omdat ik het nu een keer meegemaakt heb en dus ongeveer weet wat mij te wachten staat.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het op het moment zelf, dus net na de bevalling allemaal wat minder positief vond. Het is voor een eerste keer gewoon ontzettend snel en je weet gewoon niet wat je overkomt. Het duurde ook een aantal dagen voordat ik echt besefte dat ik al moeder was. Ik was wel gek op mn kleintje hoor en alles ging prima, ook met mij, maar het was allemaal een rare gewaarwording.

 

helemaal niks. gewoon op je af laten komen, je weet toch niet wat er komen gaat.

 

Ja hoor, doe het zo nog 20 keer. Ik zie er echt niet tegenop. Zowel de weeën als de bevalling waren prima te doen. Vanaf dat "het hoofdje stond" deed het even pijn, maar dan zit het er alweer bijna op.

 

Ja hoor.. Natuurlijk heb je op dat moment gewoon enorm veel pijn.

Mijn 1e had ik 4 uur een weeenstorm en 13 minuten geperst. Rugweeen, wat ik verschrikkelijk vond.. Maar het ergste aan de hele bevalling vond ik niet de pijn, maar mijn ex die gewoon thuis aan het chatten was terwijl ik op dat moment in het kraamhotel aan het bevallen was. Hij was ook te laat (we waren toen nog samen). Dus, ja.. de pijn was nog niet zo erg dat ik nergensanders meer aan kon denken.

2e bevalling vond ik zwaarder. 5 minuten gewone rugweeen gehad. vervolgens kreeg ik direct persweeen en die heb ik 1,5 uur weg moeten puffen (echt verschrikkelijk) en toen zat ik 7cm ontsluiting. Mocht ik meepersen en was hij er met 2 keer persen.
Snel maar qua pijn heeeel heftig. Maar de snelheid heft de positiviteit wel op achteraf hoor.

Als ik aan de bevallingen denk zou ik het zo weer doen. Echter 9 maanden bekkeninstabiliteit en ruim 5 maanden voorween vind ik vele malen zwaarder. Dat zou voor mij wellicht een reden zijn om niet voor een 3e te gaan.

 

De eerste bevalling vond ik een regelrechte hel. En ellendelange bevalling met urenlange weeenstorm. Ik dacht niet dat ik dood ging, ik wilde dood!
De tweede bevalling waas daarentegen 3 x zo kort en superfijn. Hiermee zeg ik niet dat ik minder pijn had dan bij de eerste bevalling, de pijn was waarschijnlijk heftiger omdat het erg snel ging, maar alles bij elkaar genomen vond ik het een eitje om te doen.
Tijdens de eerste zwangerschap keek ik er helemaal niet tegenop en dacht dat ik het zo zou doen, eitje. Dat viel flink tegen. Voor mijn tweede bevalling ging minder onbevangen in, maar vond het achteraf dus erg goed doen. Maar goed, al met al ben ik blij dat ons gezinnetje nu compleet is en ik het niet nog eens hoef te doen. Bevallen is niet mijn hobby gebleken

 

Mijn bevalling was best heftig: ik beviel in anderhalf uur tijd ( van de allerleerste tot de laatste perswee), had vanaf de 4e wee een weeénstorm en scheurde flink in. En hoewel het herstel dus wel even duurde, kijk ik toch zeke rniet negatief terug op het gebeuren. De verpleegsters waren superlief, ik ben goed geholpen alleen het hechten was ff minder.

Misschien helpt het, dat ik er ook echt heel blanco in ben gegaan...

 

Ja ik heb wel even gedacht dat ik serieus gek zou worden....maar kijk er niet negatief op terug. Dat ik het weer 'moet' doen over een paar maandjes vind ik ook niet erg. Ben blij dat ik het kan/mag doen en niet m'n partner bijv. Vond het heel bijzonder. Het moment dat het koppie staat vond ik drama, maar dat duurt niet zo lang (in mijn geval dan).

 

Ik kijk er ook positief op terug, maar op het moment zelf...tja...dat deed wel verschrikkelijk veel pijn. Toch ga ik het weer doen....en hopelijk heeeeel snel!

 

Ook hier super positief, de eerste echte weeën waren even wennen maar toen ik eenmaal "gewend" was ging het opvangen uitstekend. Luister naar je lichaam, dit heeft mij geholpen.
Thuis begonnen met al 2,5 cm van het maanden voorwerk. In drie uur naar 8,5 cm. Toen stagneerde het en heb ik 2,5 uur persweeen weggepuft. (geloof me dat leek veel korter!)
Toen alsnog naar het zh, in de auto puf puf puf, dat was even km aftellen. In het zh bleek dat ik ivm haar hartslag geen pijnstilling mocht. Na een uur gelukkig volledige ontsluiting.
Persen vond ik fantastisch, weg duw je alle "pijn" die je bij het opvangen van de persweeen hebt. Je lijf neemt het volledig over! Na een knip omdat ze een sterrekijker was is na 1,5 uur persen onze dochter geboren. Redelijk wat hechtingen maar ik was snel top fit en reed na 12 dagen alweer paard.

Laat het op js afkomen, en geniet ervan ik vond het een waar feest om de geboortedag van E.mma te creëeren!

 

Moet altijd wel erg lachen om (delen van) bevallingsverhalen. Hoeveel mensen beginnen hun verhaal niet met 'het was wel een zware bevalling' of 'het was wel een pittige bevalling'. Ik denk dat elke bevalling pijn doet, dat elke bevalling pittig is en dat dat nou juist bij een bevalling hoort. Niet dat ik vergelijkingsmateriaal heb, ik ben pas 1 keer bevallen, maar dat zijn veel vrouwen die schrijven dat hun bevalling wel een pittige was

Maar goed @topic:

Ik heb mijn bevalling heel positief ervaren. Ik ben ingeleid met 38.1 week en ben in vanaf moment van het breken van mn vliezen 6.5 uur bezig geweest. Maar gerekend vanaf moment van het aansluiten op het infuus slechts een 4 uurtjes bezig geweest (ik kreeg niet spontaan weeen na het breken van de vliezen).
De bevalling deed pijn, maar dat hoort er, lijkt mij, bij. Ik ben in een weeenstorm terecht gekomen en ja dat doet pijn. Maar het is tegelijkertijd zo enorm gaaf dat dat allemaal gebeurt!!
Maar misschien ben ik ook wel een enorme bofkont, ben in een half uurtje van 4 naar 10 cm gegaan waardoor ik dus niet enorm lang ben bezig geweest en ook geen last van oververmoeidheid gehad.

Het moment dat het hoofdje stond heb ik wel wat oergeluiden uitgegild, maar dat hoort er denk ik ook gewoon bij Moest net glimlachen toen ik las dat iemand schreef dat 'het staan van het hoofdje wel wat pijn deed'. Of zij heeft een hele hoge pijngrens ghighi en ik ben een watje, maar dat deed heel veel pijn. Maar tegelijkertijd kreeg ik juist ook weer energie en een heel trots gevoel... Ik wist dat ik het bijna gerooid had!!

Ik heb als voorbereiding geen cursus gevolgd. Heel bewust niet omdat ik persoonlijk dat soort cursussen meer zie als ''een samen zeuren'' cluppie waar ik me niet prettig in zou voelen. Ik heb wel een goede voorbereiding getroffen:
1. Ik heb veilig bevallen van Beatrijs Smulders gelezen (en de delen onthouden die ik belangrijk vond en de delen waar ik me niet in kon vinden langs me heen laten glijden)
2. Ik heb het hele topic 'hilarische bevallingsverhalen' gelezen
3. Ik heb gevraagd naar tips haha, zie http://www.zwangerschapspagina.nl/de-bevalling/273587-lekker-elkaar-bemoeien-bevaltips-topic.html

Verder mn huis gepoetst en genoten van de laatste momenten van mn buik.

Ik zeg: Komt wel goed schatje - YouTube




Bevallen is geweldig!!



PS tijdens de weenstorm zei ik tegen mijn man dat ik niet nog een IVF zou ondergaan.
PPS toen ik een paar minuten mn dochter op mn buik had zei ik tegen hem: ik meende daar niets van!!

 

Ik kan wel zeggen dat ik mijn eerste bevalling als positief ervaren heb !!!!
De eerste 5 cm heb ik goed weten te doorstaan, de verloskundige keek me echt ook zo aan van jij bent een taaie.
Toen brak de verloskundige mijn vliezen en ze gaf al aan dat het daarna pijnlijker zal worden.
Ondertussen ging de verloskundige weer even ergens anders naar toe en inderdaad
(continue een hevige pijn in de onderbuik, zonder dat dees verdween.)
Waarop ik zei tegen me man bel haar nu op
Ze was gelukkig op tijd terug en op een gegeven moment kon ik het echt niet meer verdragen en mocht ik op bed liggen en ik was klaar om mijn kindje op de wereld te zetten.(mocht persen)
Het was voor mij een hele bevrijding want ik wist dat het vervelende gevoel daardoor weg zou gaan.
Ik heb gelukkig ook geen knip gehad.
Na 2x (3) persen was onze mooie dochter er toen.
Hopelijk loopt mijn bevalling bij de tweede ook zoals de eerste omdat ik die toch als positief ervaren heb!

 

Hier vond ik het staan van het hoofdje van mijn dochter ook echt hels hoor! Is gelukkig maar even.

Bij de 2e (die een aanzienlijk groter hoofd had) heb ik het niet gemerkt. Dat is na 1,5 uur persweeen weg moeten puffen, mee mocht persen verdoofde mij blijkbaar. Wel was ik bang voor enorm uitscheuren omdat ik mocht persen met 7 cm ontsluiting, maar na die 2 keer persen was hij eruit zonder 'kleerscheuren'.

 

Grappig, ik heb beide keren het staan van het hoofdje nauwelijks gevoeld. Ik voelde het wel, maar ervoer het niet als pijnlijk. Misschien voelde dat zo omdat dat moment was dat ik mocht persen en dus wist dat het einde naderde. Ik denk dat er op dat moment een giga dosis adrenaline vrijkwam oid

 

Die van mij is er met de vacuüm uit gejast, dus er heeft niets gestaan

 

Ik kijk er zelf heel erg tegenop, dat heb ik ook altijd gehad. En nu ik dan zwanger ben, en wel moet, probeer ik mijn gevoel over bevallen wat te veranderen. Ik wil er zo kalm mogelijk in gaan. Ik weet ook zeker dat als ik nu al zou moeten bevallen dat het niet goed zou komen. Ik heb altijd gedacht dat ik het niet zou kunnen. Ik vind mezelf nogal een mietje Maar aan de andere kant heb ik mezelf regelmatig versteld doen staan, dus ik probeer mezelf er van te overtuigen dat ik het wel kan, en dat het allemaal goed komt.

Dus ik ben blij met dit topic! Even wat positieve bevallingsverhalen Ik hoor alleen maar de vreselijke horror verhalen van iedereen (en vooral nu ik zwanger ben, lijkt iedereen je extra bang te willen maken) dus dit is fijn om te lezen!

 

Tja, dat is het enige deel waarvan ik vond dat het echt pijn deed. Ik had heel weinig persweeën, dus daar bleef het ook echt tussen hangen en toen moest ik weer op een perswee wachten.

 

niks