Ik heb heel even getwijfeld of ik mijn verhaal wel zou posten. maar uiteindelijk toch besloten het te doen zodat ik ook eens mijn verhaal kan doen en dat het niet altijd maar gebagetaliseerd word. Ik zal bij het begin beginnen. Toen mijn oudste dochtertje geboren werd zag ik in het begin niet echt verschil met andere baby's. Anderen zagen dat wel. een heel sterk mimiek in het gezicht en veel wakker en alert. Het enigste wat ik bemerkte was dat ze niet goed over veranderingen en drukte kon. verjaardagen waren drama visite enz. we hebben ook veel slaapproblemen met haar gehad. Wat dat betreft zag ik wel verschil met andere kinderen. Naarmate ze wat ouder werd zag ik dat ze "sneller was dan andere kinderen" maar goed ieder kind heeft zijn eigen ontwikkeling. Vanaf dat ze 2 is merk ik wel degelijk verschil met andere kinderen van dezelfde leeftijd. Onze dochter is slim zat heeft volgens de leidster van de psz een woordenschat welke gelijk staat aan een kind van 5 (ze word in mrt 3) Maar met andere dingen blijft ze achter. Ze zit veel in haar eigen wereldje, is soms moeilijk contact met haar te krijgen. reageert vaak niet op haar eigen naam enz. Als we in grotere gezelschappen zijn trekt ze zich helemaal terug zoekt haar eigen veilige plekje op en is er praktisch geen contact met haar te krijgen. morgen volgt er een observatie, om te kijken wat er nu precies is. of ze gewoon een einzelganger is of dat er misschien toch meer aan de hand is. als ik dit met een ander bespreek krijg ik bijna elke keer dezelfde reactie (zelfs van mijn partner) er is niet met haar ze is slim zat. mijn vader zegt dat het komt omdat ik haar teveel bescherm. ik moest het gewoon even van me afschrijven want het zit me hoog. waarom trekt toch iedereen mijn oordeel in twijfel? Als moeder zijnde voel ik toch dat er iets anders is aan haar (wat haar overigens absoluut niet minder maakt hoor!) of ben ik nu gek?
Moederinstincten zijn goud waard! Elke kinderarts zal dit bevestigen en natuurlijk zijn er zat moeders die overbezorgd zijn maar dan nog.. je instincten zitten er niet voor niets. Slim zijn en aandoeningen binnen het autistisch spectrum gaan veel samen dus het is zeker iets om op te letten maar ze is pas drie dus niet teveel conclusies trekken. Een observatie lijkt me een goed idee dan kan je er in ieder geval met iemand over praten. Heti s juist een kunst om goed te kijken naar wat je kind nodig heeft zonder bang te zijn voor 'hokjes' en 'stempeltjes'.. Een dappere ouder zoekt hulp! Goed hoor. Succes daar en geniet van je bijzondere meidje! (want alle kindjes zijn tenslotte op hun eigen manier bijzonder!)
Mja en je houdt jezelf ook makkelijk voor "mja, ze is wel slim.. Maar niet extreem" of "tja, ze is erg verlegen maar is dat echt nou wel zo erg?" (wellicht dat je partner zo denkt.. Ik ken het van mezelf er goed bijvoorbeeld ) Feit dat er toch een observatie komt zegt overigens dat er in ieder geval iemand is die niet twijfelt aan jouw instincten. Hier de eindbeoordeling gezien van onze dochter bij kdv... Ze scoorde alle punten bovengemiddeld en ook op school is juf erg onder de indruk... Wij vinden haar nog steeds bijzonder om wie ze is maar er bereiken ons wel steeds meer geluiden dat andere mensen die beroepsmatig veel met kinderen werken toch ook wel onder de indruk zijn. Moraal van het verhaal? Geloof in wat je voelt, ziet en vooral in wat je diep van binnen gewoon eigenlijk heel goed weet.
Welk label er ook opgeplakt wordt, je kind verandert er niet door! Wellicht dat je er tips of handvatten door kan krijgen. Ieder kind is anders en jij ziet wel waar je kind behoefte aan heeft. Succes en laat je niet gek maken door alle observaties, adviezen en tips van de deskundigen.
Dit klinkt als mij.. Ik heb vroeger als kind ook testen gehad voor autisme enzo. Kwam toen niks uit. Ging doormiddel van wekelijkse observatie in een 'speelhuis' in het ziekenhuis. Mijn hele leven heb ik mij 'anders' gevoeld. Helemaal in mijn eigen wereld, maar ook slim zat. Liep ook voor op leeftijdsgenootjes op de dingen die mijn intresse hadden en op sommige dingen blonk ik helemaal niet uit. Altijd zo gebleven. Altijd heel stil, maar chaotisch in mijn hoofd. Onzeker, wisselende buien van heel vrolijk naar depressief en nog een hele waslijst aan dingen die voor mij altijd gewoon normaal leken. Binnenkort krijg ik een oproep voor een psychiatrisch onderzoek omdat ze ADD vermoeden. Ik zou zeggen, volg je moederinstinct!
Helemaal mee eens! Mijn zusje (borderline) en zwagertje (ADHD) zeggen overduidelijk last te hebben van de stempel. Echter is mijn zusje iemand die haar 'stempel' gebruikt als excuus (pas op latere leeftijd vastgesteld) en mijn zwagertje is van kinds af aan door zijn ouders wijsgemaakt wat hij allemaal wel niet kon door zijn adhd. Tja, dan krijg je dat. Als je kind een 'stempel' heeft, dan is het aan de ouders om daar goed mee om te gaan. Benadruk de positieven en werk samen aan de negatieven die erbij horen. Leer ze dat het geen beperking hoeft te zijn, dat ze enkel sommige dingen anders doen. Ze kunnen net zoveel bereiken als alle anderen.
nou wij hebben gezegt dat we dus absoluut geen label willen. ze gaan observeren om te kijken of ze ons handvaten kunnen bieden om bepaalde cirkels te door breken. daarnaast hebben we speciaal voor de observatie op de psz gekozen omdat als ze gewoon een einzelganger is dat straks op de basisschool al duidelijk is. en dat ze niet gelijk het label autistisch erop plakken. @ saskia. ik begrijp de eerste zinnen van je post geloof ik niet helemaal. zou je dat kunnen verduidelijken? bedoel je dat ik me verschuil achter het feit dat ze slim is en verder niet wil zien dat er wat is? want dat is absoluut niet het geval. de reden waarom ik/wij voor observatie hebben gekozen via een project van vroeg erbij is gewoon omdat ik wil dat zij zo lekker mogelijk in haar velletje zit. als iemand anders ons kan vertellen hoe we dat door kleine handelingen/veranderingen in de manier van omgaan met haar kunnen bereiken dan doe ik dit graag. het lijkt namelijk soms alsof ze de last van de hele wereld op haar schouders draagt. en dat wil ik graag van haar afnemen. over het slim zijn: ze is verbaal heel sterk en andere dingen pikt ze heel snel op echter op sociaal vlak loopt ze achter en zondert zich af. misschien heb ik alles nu wat beter verwoord. het houdt me gewoon bezig... morgen is de observatie en dat is alles wat ik weet. ik heb geen idee wat er allemaal gaat gebeuren
ik geloof ook in het moederintstinct.. je voelt het gewoon. Houd er wel rekening mee dat je dochter nog erg jong en een hoop dingen gewoon moeilijk te diagnosticeren zijn op die leeftijd. Ik hoop dat het onderzoek voor jou wat antwoorden brengt. En zoals eerder gezegd blijft het hetze;fde kind wat er ook uitkomt, maar ene diagnose kan je soms wel wat handvatten geven
Ik herken veel uit je omschrijving. Mijn dochter heeft altijd grote moeite gehad met indrukken,en nog steeds. Veel slaap problemen en iedere indruk maakt een bommetje van haar wat thuis ontploft. Op de peuterspeelzaal heeft het bijna een jaar geduurd voordat ze op haar plek was.Ze zonderde zich af en als het druk is dan is ze weg. Kwa praten is ze zeer pienter en heeft wijze woorden.Ook haar dwang naar alles perfect te moeten doen neemt toe. Toen ze 2 jaar maakte ze puzzels van 24 stukjes en nu als net 4 jarige is 70 stukjes al te makkelijk. Nu ze naar de basisschool gaat nemen de problemen weer toe.Ze is verschrikkelijk wild bij thuis komst en weet geen raad met zich zelf,gilt,schreeuwd,en gooid met spullen.Op school is het een zielig vogeltje wat er maar staat of zit.Ze zegt tegen de juf en tegen ons dat het zo druk is aan haar hoofd en dat ze rust wel en niet meer die drukke kindjes. Vaak is het dan een neerwaardse spiraal waar ik haar zeer moeilijk uit kan krijgen. Toen ze nog op de peuterspeelzaal zat heeft het CB haar een uur lang gevolgd.Er kwam toen een beetje naar voren dat ze alles op merkt en alle handelingen die aan bepaalde dingen vooraf gaan allemaal weet(lees,buiten spelen is eerst:-opruimen-stoeltjes in de kring klaar zetten-fruit eten en drinken-plassen-opruimen-jas aan) Haar hoofdje stroomd over van de informatie en thuis barst de bom dan. Hier denken wij dat ons meisje hoog sensitief is.Het is meer een gevoel dat wij dit denken.
Succes. Je kunt er als moeder niet altijd de vinger op leggen maar negen van de tien moeders weten dat er iets is. Succes morgen wat het ook word de liefde voor je kind zit op zijn goede plek.
@vlinder: ons kdv heeft daar actief op geoefend.. Heel prettig. Ook de school stimuleert waar het nodig is EN waar ze zelf gek op is. School bevalt ons NOG beter dan we hadden durven denken wat dat betreft. @ts: jij duidelijk niet.. Maar wellicht dat je partner wel de neiging heeft alles te relativeren
Als ik het zo lees, denk ik als eerste aan een hoog sensitief kind. Wellicht heb je iets aan deze informatie: Landelijk informatiepunt Hoog Sensitieve Kinderen Toch is het zeker goed om een deskundig ook erop te richten. Wij krijgen sinds januari begeleiding van een pedagoog. We hebben een gevoelig en slim kind in huis en krijgen nu tools aangereikt waarin we haar niet over stimuleren, maar ook wel weer genoeg uitdaging geven. Succes.
@justme: hier in overleg met juf begonnen met lezen. Gewoon omdat ze er zelf om vraagt. Ondertussen zwakke punten stimuleren... (ook op school) en dat gaat eigenlijk prima. Enige wat ik erg moeilijk vind is bepalen waar precies de grens is tussen genoeg en te veel. Vooralsnog gaat dus een hoop op verzoek. Wil je leren lezen? Ok, prima. Is ze er straks op uitgekeken ga ik niet zeggen dat het echt moet
he meid ik wil maar 1 ding zeggen VOLG JE EIGEN GEVOEL!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ook ons kind (kinderen) is änders wij gaan aankomende vrijdag naar een autistische centrum we hebben al vele onderzoekjes gehad ook mijn man is änders" hij heeft een sociale fobie is dwangmatig en last van faalangst voor dit laatste willen we onze kinderen erg graag beschermen en behoeden
Diep adem halen en je gevoel volgen. Hier ook een jongentje die al heel vroeg kon tellen, alfabeth kende, zichzelf leerde lezen enz. Maar op andere dingen bleef hij juist achter,vooral op sociale dingen. Hij zonderde zich niet echt af maar scharrelde (en scharrelt) er vaak omheen. Op school was het nog meer zichbaar en hebben we besloten hem te laten onderzoeken Na veel observatie's, iq test en nog wat meer testen is duidelijk geworden dat hij Asperger heeft.
Daar dacht ik dus ook aan. De taalgevoeligheid past namelijk helemaal niet in een autistisch beeld... en het terugtrekken uit sociale (drukke) situaties, kan wel weer erg passen bij een hoge gevoeligheid voor prikkels enzo.
We zullen wel zien wat er uit het onderzoek komt. Aan hoogsensitief heb ik zelf ook wel eens gedacht maar, dat lijkt haast een poos een hele hype te zijn geweest dat ik dat label er ook niet gelijk op wilde plakken. Asperger heeft mijn broertje ook maar die vertoond heeeeel ander gedrag dan mijn dochter. Ik heb ooit eens haar foto laten lezen en veel dingen daarop waren toch wel raak. Degene zei ook dat ze heel gevoelig was en de kat uit de boom keek. Ach we zien het wel. Wat er ook uitkomt voor mij veranderd er niets. Ze is en blijft mijn lieve meisje.
Helaas pindakaas het past wel degelijk in het autistische beeld. Iemand met Asperger b.v laat een disharmonieus IQ beeld zien. In geval van onze zoon scoort hij bijna overal normaal. Op vertelplaten (beetje overzicht hebben) scoort hij laag. Op de gebieden van taal, geheugen en figuurherkenning scoort hij op hooginteligent niveau. Hij heeft hierdoor dus al een klas overgeslagen (van groep 1 naar groep 3) en loopt nu op taal wederom ver voor op klasgenoten. Wat het nu is kan alleen door onderzoek vastgesteld worden want de symptomen van b.v hoogbegaaftheid en asperger zijn bijna het zelfde
@rozemarijke: hoe zit die combi van dat taalgevoelig en autisme vaak juist niet bij elkaar horen? Hier ook vrij slim en gek op taal overigens Herken wel veel in verhaal van TS zegmaar. Alleen wel extreem verlegen.. Maar niet zo erg als bij TS denk ik. Maar wij zijn zelf beiden ook nogal van het verlegen soort dus weten hoe het voelt en vinden het dus niet heel vreemd wat dat betreft