idd, Ik maakte wel een beetje een grapje hoor.. Ik bedoelde ook wel een beetje: Niemand is natuurlijk goed genoeg voor je kind!!!
Zoals ik in het vorige topic al zei: Ik heb liever dat mijn dochter geukkig is met een vrouw dan dat ze ongelukkig is met een man!
Ik zou het er verschrikkelijk moeilijk mee hebben, maar uiteindelijk wel accepteren denk ik. Alhoewel ik niet weet hoe ik zou reageren op vriendjes en vriendinnetjes. Zou het daar toch wel erg moeilijk mee hebben. En mijn man zou het nooit accepteren dat weet ik zeker.
Mag ik vragen waarom je dat moeilijk zou vinden? Ben gewoon benieuwd naar de gedachten daar over Kan het mezelf niet voorstellen namelijk vandaar de vraag
Ik zeg niet dat ik het dan erg vind maar zal eerst wel even slikken. Mijn zoontje is heel lief en zachtaardig, heb er wel eens overna gedacht, wat als. Ik kijk ook altijd het programma uit de kast. Ik zou in dit geval mijn zoontje nooit laten blijken dat ik het even moet laten zakken. Hij veranderd zelf niet en ik hou van hem zoals hij is. Ik heb alleen een goede vriend die homo is. ik weet dat niet elke homo zo is maar hij heeft diverse vrienden gehad en eigenlijk waren het allemaal typer rel nicht en hij zelf wordt ook steeds vrouwelijker. Nogmaals, hij is wie hij is en dat zal hij altijd blijven maar die mannen vind ik moeilijker mee om gaan dan lesbiennes.
Hey! ik heb geen problemen met hetero/homo/bisexuele kinderen (zoals ook al eerder gezegd). Ik heb ook geen problemen met homo-/bisexuele medeforummers. Echter denk ik wel dat je op een gegeven moment een keuze moet maken. M.a.w.: als je kiest voor Man, Kind, huisje boompje beestje, dan moet daar ook je aandacht 100% naar uitgaan, ga dan achteraf niet verlangen naar een vrouw, met het excuus dat je 'nou eenmaal bi bent'. Ik als hetero kan hier ook niet kritiekloos verkondigen dat ik voor Jantje heb gekozen (en we hebben samen kinderen), maar eigenlijk vind ik Pietje leuker...
Ik zou er totaal geen moeite mee hebben, ik hou van mijn zoons, ongeacht of ze op mannen of vrouwen vallen. Ik kan me ook niet voorstellen dat ouders dit niet kunnen accepteren of hun kind zelfs afwijzen. Als ik het ooit het vermoeden krijg dat mijn zoon(s) op mannen valt, zal ik dit ook direct bespreekbaar maken, zodat iig duidelijk is dat het voor mij en mijn man geen enkel probleem is. Dit in de hoop dat dat het voor het kind zelf makkelijker te accepteren maakt allemaal.
als mijn dochter maar gelukkig zijn! ik sta helemaal achter ze! wel zou ik het erg jammer vinden dat kleinkinderen krijgen wat lastiger word... maar hey daar zijn tegenwoordig ook oplossingen voor verder wens ik ze al het geluk van de wereld en als zij dat vinden bij een vrouw... so be it!
Ohh maar die keus heb ik ook gemaakt hoor Ben gelukkig getrouwd en mijn man is de enige voor me. Maar ik ben en blijf biseksueel. En ja het verlangen is en blijft er tuurlijk maar het is toch wat je daar zelf mee doet? Van mijn man zou ik het met een vrouw mogen doen als ik daar behoefte aan zou hebben. IK wil dat alleen niet omdat ik het alsnog vreemd gaan vind. Ik heb voor een leven met een man gekozen en daar ben ik heel blij mee
Ik heb duidelijk iets gemist? Welk topic is dan gesloten? Jaaa, nieuwsgierig! Terug ontopic: Natuurlijk wil ik mijn kind gelukkig zien, ongeacht of ie op vrouwen of mannen valt, mááaaaaarrr... in mijn toekomstbeeld zie ik mijn zoon met een vrouw en eventueel een (paar) kind(eren). Als hij me ooit zal vertellen dat ie op mannen valt, zal ik dat beeld dus moeten bijstellen, en ik weet van mezelf dat ik daar wel even de tijd voor nodig heb. Dat wil niet zeggen dat ik hem dan afkeur, maar ik zal er zeker wel aan moeten wennen. Het is toch anders dan dat je neef of iemand anders uit je omgeving homo zou zijn, vind ik dan...
Het zelfde als ik in mijn topic vertelde. Zal even o roepen en daarna zeggen van kind als het jou gelukkig maakt dan ben ik het met jou Heb het allemaal gevolgd daar straks. Kan natuurlijk niet de hele dag hier zitten haha. Maar sommige waren wel erg vel over hoe ze er tegen over zouden staan en dat vond ik zielig om te lezen voor die toekomstige kindjes.
Ik denk dat als een van mijn twee kinderen het onverwachts zou zeggen, dat ik dan toch wel even zou moeten slikken. Meer omdat het dan onverwacht komt zeg maar. Ik hoop (en denk ook wel) dat ik voor die tijd al signalen zou hebben opgepikt en het bespreekbaar gemaakt zou hebben, zodat ze in ieder geval thuis helemaal zichzelf kunnen zijn. Ik heb er dus geen problemen mee, het is mijn kind en als hij/zij groter is dan zal hij zijn eigen weg moeten vinden in het leven en ik zal ze dus gewoon accepteren zoals ze zijn (echt extreme gevallen zoals een Breivik daargelaten dan). Hun partner is ook gewoon welkom, maar niet als het iedere week een andere is. Maar ja, als ze hetero zijn dan zou ik dat ook niet accepteren. Uiteindelijk gaat het er om dat het twee gelukkige en fijne volwassenen worden die leven zoals zij dat zelf willen.
Dan ook aan jou de vraag. Waarom zou je het er moeilijk mee hebben? @pnirmal Dat had ik ook maar vond t toch een boeiend onderwerp vandaar dat ik gevraagd heb een nieuwe te openen
Iemand die biseksueel is hoeft echt niet per se een man én een vrouw. En het is ook niet zo dat diegene altijd wat mist als hij/zij in een monogame relatie zit. Je wordt verliefd op iemand (net als een hetero of een homo) en dat kan dan toevallig een man of een vrouw zijn.
Klopt maar toch ook een bepaalde aantrekkingskracht ( tenminste dat heb ik ) En misschien was het wel de spanning die er bij kwam kijken dat kan ook. Nu heb ik dat niet echt meer maar soms mis ik het wel het samen zijn met een vrouw hoe stom dat ook klinkt het is gewoon heel anders als met een man. Maar zoals ik al zei ik ben bij mijn man ben getrouwd en we hebben samen een zoon en ben dol gelukkig zo zou niks anders meer willen.
Het lijkt mij dat wanneer je kind "onverwacht" tegen je zegt dat hij/zij homoseksueel is, dat je dan niet zo heel erg goed hebt opgelet de jaren daarvoor of een en ander niet hebt willen zien. Van alle mensen die ik "uit de kast" heb zien komen, zat er niet 1 bij waar ik van dacht: Goh wat een verrassing. Het lijkt me toch dat wanneer dit je eigen kind is, dat je dat wel aan ziet komen of niet?