Als dat eens zou gebeuren he! Daar kan ik me ook zo aan ergeren, al die homofoben in de voetballerij. Hallo zeg, hoe veel voetballers zijn er? En geen 1 is er homo.....tuuuuurlijk
Het maakt me echt niet uit. Ben ook opgegroeid met een homo-oom. Terwijl mijn klasgenoten giegelden bij het idee, wat het voor mij normaal om een extra oom te hebben. Dus kan er ook normaal over praten. Een kennis doet er nog giegelig over. Die kinderen zouden het ook minder snel durven te vertellen denk ik.. Ik zou misschien wel wat zorgen maken, of hij geaccepteerd zou worden door klasgenoten etc. Maar ik denk dat je als ouders altijd wel ergens bezorgd om bent. Of het nou een bril, rood haar, seksuele voorkeur, introvert karakter, of wat dan ook..
Ik zal hem net zo lief en leuk bijven vinden dan wanneer hij hetero zou zijn.Het is en blijft toch ons kind,homo of niet!!! Als hij er gelukkig mee is,wie ben ik dan om te zeggen dat dat niet kan of mag??
Hmmm oke... Dit is wel hoe het mijn moeder vergaan is. Niet bewust, maar die kwam er dus later achter toen ze gevoelens voor een vrouw kreeg. Nu was het huwelijk tussen haar en mijn vader al niet goed en liep al op een eind. Maar zij heeft dus uiteindelijk JUIST voor ons, gekozen voor een relatie met iemand waarmee ze wel gelukkig kon zijn. En ik als kind weet niet beter! Ik had 2 moeders en nog steeds! Ze is nog altijd samen met de vrouw die mijn heeft opgevoed sinds ik 3 jaar was.. Ik vind het dus hard om te zeggen dat je het dan niet goedkeurt.
als het hummeltje homo of lesbiëne wordt, maakt mij niet uit. Ik zou het zonder problemen accepteren en ik hoop ook echt dat het hummeltje later weet dat het niet uitmaakt met wie het thuis komt. ik zie hem/haar liever gelukkig, dan zich voldoen aan de "maatstaven" van de samenleving en dood ongelukkig. ik zou denk ik meer problemen hebben als het thuis komt met een partner die duidelijk zijn/haar mening onderdrukt.
Ik hoop dat ik kan zeggen; kind, dat heb ik altijd wel geweten. Dat ik het als moeder gezien heb. Wij zijn er gelukkig heel vrij mee opgevoed. Mijn ouders hadden al een homostel als vrienden. We gingen regelmatig op visite. Ik vond het daar super, want werd lekker verwend. In die tijd was het nog niet een besproken onderwerp en die mannen hadden niet veel vrienden, dat heeft hun veel pijn gedaan. (kom je later pas achter)
Haaaaiii!!! Je hoeft niet weg te blijven hoor! Vond jou mening erg interessant. En wat ik gister bedoelde was niet naar jou gericht hoor
Nee fijn dat je het zegt maar topics over geloof mogen niet, en deze voor de tweede keer zeker niet En zonder dat kan ik er niet over praten.
Nee hoor, geen probleem mee. Mijn zusje is lesbisch. En dat weten we nog niet zo lang, ze is 25 en heeft nu ene leuk vriendinnetje. Ik zou echt niet weten waarom in hemelsnaam ik daar moeite mee zou hebben. Maarja, ik ben dan ook echt wel makkelijk denk ik En ach, mijn kinderen weten het ook, hun tante heeft een vriendin, maar dat is toch normaal, ze willen ook met mij trouwen?
Klopt ik heb gevraagd of ik hem opnieuw mocht openen bij het beheer gister en dat mocht. Zolang er indd niet over geloof gesproken werd sorry Maar nogmaals vond je mening erg interessant!
Ging precies hetzelfde schrijven Denk dat er niets zo erg moet zijn dan je kind ongelukkig te zien en er niets aan kunnen doen. Dat hij z'n hartje maar volgt!
Hier absoluut geen punt. ik zie hun in hun toekomst ook alleen maar 'alleen" groot een partner heeft bij mij nog geen duidelijke contouren zeg maar. Ben wel heel benieuwd hoe onze kinderen er uit zien en zijn als ze jong volwassen zijn, maar das gewoon iets voor mezelf waar ik mee bezig ben omdat ik mijn broertje van nu 17 zo zie veranderen en dat gewoon erg leuk vind. Maar of hun partner een man/vouw is maakt me helemaal niets uit en mijn man ook niet trouwens.
Het zou mij helemaal niets uitmaken of het een man of een vrouw is waarmee mijn dochter thuiskomt. En als ik een zoon had zou ik me net zo voelen. Ook nationaliteit, geloof, idealisme, inkomsten of beroep kan me niet schelen. Als ze het samen maar fijn hebben, lief zijn voor elkaar en elkaar gelukkig maken! En of daar ooit kleinkinderen van komen, ik zou het vast leuk vinden, maar ik "verwacht" niet perse kleinkinderen ofzo. Ik heb sowieso niet zoveel verwachtingen over de toekomst... Ik hoop dat ze ten volle worden wie ze zijn! Ik ben niet bang dat ze meer of minder gepest zullen worden, als kinderen willen pesten vinden ze toch wel een reden... Het zou fijn zijn als ze in een wereld zouden kunnen opgroeien waar mensen niet zo de behoefte zouden voelen om anderen te vertellen hoe ze leven moeten. Waar homoseksualiteit nieteens "bijzonder" is. Zo ben ik wel opgegroeid; Ik kwam op mijn 14e thuis met een vriendje die bij wijze van spreken zo aanschoof aan tafel en geaccepteerd werd.. op mijn 16de ging het uit met mn vriendje en kwam ik thuis met een vriendinnetje. Daar is eigenlijk nooit een woord over gerept. Ik heb daar nooit een gesprek over hoeven voeren met mijn ouders, ook dat vriendinnetje schoof zo aan aan tafel. Ik ben ook wel weerstand tegen gekomen. Maar weet wie ik ben, weet dat de mensen die er echt toe doen mij accepteren en dat het in het dagelijks leven geen issue is. Incidenten blijven vervelend, maar ik ben weerbaar genoeg ermee om te gaan en hebt daarnaast ook mensen die me steunen Denk dat het beste wat je voor je kinderen kunt doen is hen te steunen, hen te accepteren en vrij te laten hun eigen waarden te ontwikkelen en te zijn wie ze willen zijn. Waar jij als ouder bang voor bent of wat jij wilt, doet er eigenlijk niet zo veel toe en daar moet je in mijn optiek, vooral je kinderen niet mee lastig vallen.