Klopt wat je zegt inderdaad, dat veel moeders dan misschien fel reageren, gelukkig niet alle.. Maar ook al zou mijn dochter degene zijn die gebeten zou zijn, dan zou ik me als haar moeder zijnde echt niet lekker voelen als ik weet dat het kindje dat gebeten heeft zijn lievelingsding aan mijn dochter als goedmakertje heeft moeten geven. Ik ben echt een watje, maar dat vind ik dan weer zielig Als mijn dochter degene zou zijn die zou bijten, zou ik met haar naar het kindje en de moeder van het kindje gaan om haar sorry te laten zeggen. Ik val Juul ook echt niet aan op hoe ze het aangepakt heeft! IK zou alleen daar niet voor kiezen, maar zo zijn we allemaal verschillend.. Edit: zie ineens je onderschrift!! Gefeliciteerd!!
@rozemarijke: nee hoor, ben ik niet met je eens. Mijn zoontje is ook eens keihard gebeten in zijn wang door een vriendje van hem op het kdv. Dat jongetje moest toen even apart zitten idd en dat vind ik genoeg hoor. Tuurlijk was ik geschrokken van mijn zoontje zijn wang, maar doordat andere kind op die manier te straffen leert hij naar mijn idee alleen maar dat hij dingen niet mag doen omdat dan "zijn (in dit geval)"worden afgepakt, niet dat hij dit niet moet doen omdat het pijnlijk is voor diegene bij wie het gebeurd. Misschien heeft haar dochtertje nu wel geleerd dat ze niet moet bijten, maar de achterliggende reden (namelijk haar eigen spullen en níet de pijn van dat andere kindje) is naar mijn idee echt niet goed en dat wil ik mijn kinderen niet leren. Ik heb dan liever dat ze het bijtende kindje bij dat andere kindje betrekken. Laat zien dat het pijn doet, dat het kindje daarom moet huilen en laat het daarvan leren. Leg ze uit dat ze het niet leuk zouden vinden als het bij hun zou gebeuren.
nee een boekje .. je bent geen peuter he? maar zou je het ook niet fijn vinden dat een excuus kracht bijgezet wordt met bijv een bloemetje? en dan niet zo van ooo sorry hier heb je dit. nee sorry ik heb oprecht spijt.. ik bied je dit aan om mijn excuus kracht bij te zetten. verder is er geloof ik genoeg gezegd..
Ik vind het persoonlijk ook wel een beetje zielig dat ze haar lievelingsboekje moet afgeven... Ik zou er dan voor opteren om een klein cadeautje te kopen, als je toch iets wilt geven. Mijn dochter is vorig jaar ook door een jongetje van 3 gebeten hoor, maar ik stond echt niet op m'n achterste poten. Hij is gestraft door de juf en streng toegesproken door zijn mama. Ik zou het zelfs best zielig voor hem hebben gevonden als hij zijn lievelingsboekje aan mijn dochter zou hebben moeten geven... Ze zijn kleuters, dus heel soms gebeuren zo'n dingen. Als het nou vaker gebeurd is het misschien iets anders. Ik snap je gevoel over straffen in elk geval wel, soms is het echt niet leuk maar moet het wel gebeuren.
Ik zei ook 'veel' he, niet alle? En ik denk dat Juul haar beslissing vooral genomen heeft omdat dochterlief helemaal niet onder de indruk was van wat ze veroorzaakt had en de straf die daarop gevolgd was... Zou misschien al heel anders zijn geweest als dochterlief vol sp;ijt was komen vertellen wat ze gedaan had. @Cathie: thanks
Ik begrijp je gevoel. En daarom straffen wij ook zo min mogelijk. Of niet eigenlijk, liefst. Mijn jongste is 3,5 en wij praten. Ik leg hem zoveel mogelijk uit. Dat bijten niet mag, want je doet daar andere kindjes pijn mee. Ook als het andere kindje dingen doet die hij niet leuk vind, speeltjes afpakken of wat dan ook. We leggen uit dat hij dan naar juf moet gaan en juf moet vertellen wat hij niet leuk vind, zodat juf kan bemiddelen. Op zijn (peuter)niveau praten wij over wat we graag zien en wat niet gewenst is. Boekjes lezen over de onderwerpen doen we ook graag. En omdat dit goed voor ons werkt, hoop ik dat, door dit vertellen, anderen er ook iets aan hebben. Zelfs met peuters kun je best een goed gesprek voeren. En ze begrijpen het vaak ook best. Al zal je 't heus wat vaker moeten herhalen. Maar mijn peuter zou er niks van snappen als hij een lievelings-iets zou moeten geven aan een ander. En eerlijk, zelf snap ik de link ook niet.
Ik zie dat dit zich een beetje gaat ontwikkelen naar of men het eens is met de methode van straffen of niet. Dat is een discussie zonder einde en die ga ik dus ook niet voeren. Ieder voedt zijn of haar kind op op de manier die hij/zij vindt passen bij zijn of haar kind. Ik wil wel even zeggen dat het niet zo is dat ik gevoelens van schaamte heb, dat vulde pnirmal in. Ik weet dat dit kan gebeuren bij peuters onderling. Ik straf mijn dochtertje nooit uit schaamte, en nooit uit woede. Ik vind het alleen wel nodig en vind het ook mijn taak als opvoeder om heldere grenzen aan te geven bij mijn kind, en als die overschreden worden zijn er consequenties. Wij praten ook veel met haar, maar soms zijn dingen in onze optiek zo buiten de grenzen dat dit ook bestraft moet worden. Tot slot: het boekje is niet om het jongetje dat gebeten is te troosten maar als straf voor mijn dochtertje. Ze heeft nog geen benul van geld, dus van haar spaarcentjes iets kopen dat ze moet geven brengt de boodschap niet over. Vandaar het boekje.
Ik snap dat je je dochter wilt leren dat bijten niet ok is. Heb zelf een bijter gehad en weet hoe vervelend je je voelt. Jouw kind, verwondt een ander Het straffen, heeft de go al gedaan, grote kans dat je dochtertje nu (of dezelfde avond al) niet meer weet waarom ze haar boekje moet afgeven of dat het jongetje weet waarom het is. Bovendien kun je je kind zo het gevoel geven dat je rustig mag bijten als je daarna maar een boekje cadeau doet en dat is iets dat zou ik mijn kind niet willen leren. Ik kan me dan ook heel goed voorstellen dat ze hier van verdrietig wordt en moest huilen. Zelf zou ik het ook niet prettig vinden als een ander kind iets aan mijn kind geeft om wat af te kopen. Zelf heb ik ook liever een welgemeend excuus dan een bloemetje "omdat dat hoort" terwijl diegene mss geen spijt heeft van het gedane. Maar neemt niet weg dat opvoeden gewoon lastig is en het moeilijk is om een manier te vinden die èn effectief is èn werkt.
wat een rare manier van straf geven. Je hebt gelijk dat het heel zielig is. Dit is niet de manier om positief op te voeden.
Volgens mij vraagt Juul niet wat men van haar opvoedkundige praktijken vind. Ik snap dan ook niet waarom sommige moeders zo afkeurend reageren. Juul geeft aan dat ze het heel moeilijk vind om te straffen en dat wou ze even kwijt. Ik vind het ook moeilijk om te straffen. Meestal zet ik mijn dochter even op de trap en daarna ga ik even met haar praten. Heb niet het idee dat ze al echt begrijpt wat ik probeer te doen, maar het begin is er. Ze is nu 2,5 jaar en een echte deugniet. Als ze haar beker melk expres omgooit moet ze even van tafel en op de trap gaan zitten, huilend en wel. En dat vind ik eigenlijk niet leuk om te doen maar het moet. Daarna zegt ze sorry en krijg ik een knuffel (en dan smelt ik al weer helemaal) en gaat ze weer vrolijk verder waar ze gebleven is. Heb haar toen ze het een keer echt te bont maakte uit frustratie een pets op haar kont gegeven. Daar schrok ze wel van en ik nog meer. Het hielp overigens niet, dus ook niet meer gedaan daarna. Wat is de beste manier van straffen? Ik denk dat dat voor ieder kind anders is. En ook belangrijk, waar voel je je als ouder goed bij? Niet straffen is ieder geval geen optie. Groot worden zonder grenzen lijkt me voor geen enkel kind goed.
Niet straffen staat niet gelijk aan geen grenzen hoor. Die zijn er heus, alleen hangt daar geen fysieke straf aan. De manier van invullen van de consequenties zijn alleen anders. ik vind het kindvriendelijker en het laat mijn kind meer in zijn waarde. Dus dacht (naïeve) ikke, goh laat ik eens vertellen hoe het ook kan, hoe je het opvoeden minder zwaar voor jezelf (en niet te vergeten je kind) kan maken. Ik maakte uit de OP op dat de TS het opvoeden zwaar vind, en dat is het ook. Maar hoe zwaar is ook gedeeltelijk te wijten aan hoe je er zelf in staat.
Ik ga enorm in herhaling vallen maar ik vind het ook heel zielig dat je dochtertje haar lievelingsboekje weg heeft moeten geven als blijk van excuus. je geeft aan dat je dochter er geen benul van zou hebben als ze iets van haar spaarcentjes had moeten kopen maar denk je dat ze benul heeft want wat ze het ventje heeft aangedaan door hem te bijten? Ik denk het niet. dan daarbij heeft ze haar straf gehad en dan moet het ook klaar zijn. een gesprek bij thuiskomst okay maar dit???? Ik weet dat je niet op meningen zit te wachten op jouw manier van opvoeden maar dan had je dit topic niet moeten plaatsen. vind het echt sneu voor je dochtertje en het zal me benieuwen of het daadwerkelijk werkt.
ts vraagt niet om meningen? Tuurlijk wel. Of wil ze een topic plaatsen zonder antwoorden. Of alleen horen van mensen "o wat goed van je" Ik zeg geen goed van je want ik vind het echt not done wat ts gedaan heeft. Ik vind het maar een rare kronkel. Snap niet hoe je dr op komt.
eens. en vaak wordt zon topic geopend omdat men zelf toch ook wel het idee is dat het niet helemaal klopt. snap trouwens ook die moeder van dat ventje niet. als mijn dochter gebeten was en die knul moest zijn lievelingsauto afgeven zou ik gezegd hebben. dat hoeft niet. geef elkaar maar een hand en zeg maar sorry en dan is het klaar.zou dr echt geen lekker gevoel bijhebben als ik die auto aannam en dat jochie het verschrikkelijk vind. er zijn oo echt wel andere manieren hoor om te straffen. bv geen snoepje, niet buiten spelen, 3 avonden vroeg naar bed, niet naar oma of weet ik veel. gatsie dit spookt al heel de dag door mn kop, kan er niks aan doen:x
vroeger dacht men ook dat je je kind niet kon opvoeden zonder slaan.nu denken sommige ouders dat je je kind niet kan opvoeden zonder straffen/belonen. kijk opvoeden is zwaar werk, wat dan ook je kiest om te doen.straffen en niet straffen. mensen die straf geven geven ook vaak beloningen voor goed gedrag.daar genieten ze dan denk ik wanneer het kind blij is vanwege beloning. hier geen straf/beloning. voor 4-5 jaar oud heeft het volgens mij ook niet eens zin.
Precies, wil je alleen maar goed zo horen, open hem dan niet. Ik krijg het ook niet uit mijn hoofd, vind het gewoon onwijs zielig, arm kind.
De enige manier waarop ik straf gaf op die leeftijd (of ja straf) was door even met haar te gaan zitten, vertellen wat ze fout gedaan heeft en haar vervolgens even ergens neerzetten (5 minuutjes). Daarna even erover praten en dan was het weer goed. Zodat ze wel in ziet waarom iets niet mag of kan. Overigens nog steeds als ze iets fout doet, leg ik haar uit waarom het niet kan of mag, of ze het leuk zou vinden als iemand dat bij haar doet en mag ze er ook even over gaan denken. natuurlijk ook sorry zeggen!!
Dames, doe maar rustig aan, en in jullie enthousiasme om jullie mening te verkondigen wel even goed lezen. Ik zei niet dat ik opvoeden zwaar vind en dus opvoedtips nodig heb. Ik zei dat ik het soms een hard gelag vind omdat je iets moet doen wat je niet leuk vindt. En verassing: zo werkt het nu eenmaal met opvoeden. Als opvoeden alleen maar leuk is en zonder conflicten, dan eet ik mijn schoenen op. Dus ik heb geen opvoedkundige tips nodig, ik red me prima, maar bedankt voor het aanbieden. Ik zei dus wel dat het soms zwaar is, en of je nou vindt dat een kind moet straffen of niet, en of je het eens bent met de straf of niet, jullie zullen het vast wel met me eens zijn dat het aangeven van grenzen voor je kindje bijna altijd gepaard gaat met teleurstellingen en verdriet (want ze worden wat ingeperkt) en dat is altijd verdrietig en moeilijk, ook voor de ouder.
juul: wanneer je straf geeft en je vindt het achteraf ook te zwaar om het uit te voeren maar niet durft haar straf op te heffen omdat je consequent wil blijven: je kunt wel terug gaan! vraagt dan aan kind of ze het begrepen heeft wat er speelt, waarom ze zo een straf moet krijgen etc etc en vraag haar wat ze dan zelf wil doen om het goed te maken met de jongen. zet haar creatief aan het werk. ze moet dan iets maken voor de jongen of zoiets. zodat ze zich focust op de slachtoffertje IPV op haar zelf. omdat op zo een moment voelt ze zichzelf meer de slachtoffer en blijft op zichzelf gericht.