Nav het forum hoe men reageert om de mededeling dat zoon of dochter homosexueel is, ben ik wel benieuwd hoe mensen reageren als zoon of dochter met 16 jaar thuiskomt met het bericht zwanger/ of vriendin zwanger te zijn. Ik ben zelf per ongeluk met 17 zwanger geraakt, thuis verteld iedereen boos (hebben maanden niet meer met mij gesproken) Moest het kindje weg laten halen, wat ik weigerde, is uiteindelijk een miskraam geworden, maar heeft bij ons thuis heel wat problemen in het gezin gegeven. Ik ben nog geen half jaar later getrouwd met nu inmiddels mijn ex door alle spanningen thuis. Voelde mij niet gesteund en wordt ook nu 20 jaar later niet over gesproken en zelfs ontkend door mijn moeder! Ik heb mij dus voorgenomen, mocht mijn kind ooit in deze situatie terecht komen hem/haar te steunen en helpen in de beslissingen die genomen moeten worden.
ik zal eerst wel even schrikken en zal er ook in eerste instantie niet blij mee zijn. maar de preek over de gevolgen van is dan ook een beetje te laat. daarom koop ik als hij een jaar of 14 is, een grote doos condooms en zet die in de kast en hoop ik dat hij die dan gebruikt. maar ik zal mijn zoon en misschien is de volgende een dochter, er wel bij steunen, welke beslissing ze ook nemen.Moet ik wel heel eerlijk zijn, ondanks de leeftijd hoop ik dan nog dat ze het houden en geen abortus doen. Daar ben ik geen voorstander van.
Dan ga ik er eens goed voor zitten en laat ik mijn kind zijn/haar verhaal doen. Op basis daarvan ga ik een gesprek aan. Wat ik daarin dan zeg? Geen idee, ben van mening dat je dit niet van te voren kunt gaan bedenken, hangt af van heel veel factoren. Belangrijkste is dat ik naar mijn kind zal luisteren en hem/haar serieus zal nemen.
Schrikken, boos zijn, preek geven en dan voor 100% steunen en blij zijn. Zorgen dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt en zorgen dat zijn vriendin ook haar diploma kan halen.
Ik was zelf 18 bij de eerste, dus weet hoe het is om jong ouder te worden. Ik zou mijn kind hierbij ook ten alle tijde steunen!
Oh god zeg, ik moet er niet aan denken! Het lijkt me heel moeilijk, want je hebt geen zeggenschap maar in 16 and pregnant zie je vaak dat de opa's en oma's (wij dus in dit geval) ook weer opnieuw voor een baby moeten zorgen. Maar goed, ik zou nooit dwingen tot abortus of mijn kind en schoondochter afstoten. Ik zou ze steunen, als ik het kan ook financieel. Maar ik zou niet structureel willen oppassen of zorg op me nemen, die tijd heb ik dan gehad! (qua baby's dan)
heb het hier meerdere malen met mijn man over gehad. Hij zegt (in geval van mijn dochter) abortus of het huis uit. Nou denk ik dat als het zo ver komt dat ie wel bijdraait. Maar goed in dat geval denk ik dat mijn dochter, zoontje, kleinkind en ik dan lekker met zijn viertjes gaan wonen. En dat hij het lekker kan uitzoeken
ik zou mijn zoon/ dochter, zoveel steunen als maar nodig. wel zou ik willen dat ze gaan studeren zodat ze een betere toekomst hebben. ik kan dan eventueel op het kindje passen.
Ja, daar heb ik wel eens over nagedacht, als ik bijv. dat programma op MTV zag met die tienermoeders, hoe zou ik reageren of hoe zou ik willen dat mijn ouders zouden reageren als het mij was overkomen? Ik zou liever willen dat ze even had gewacht, als het gewoon door een stommiteit is gebeurd, zou ik daar ook wel even van balen dat ze niet beter uit zou hebben gekeken, maar ja, hoe dan ook, ik zou haar wel steunen en zeker willen dat ze de baby houdt. Nu ben ik sowieso niet zo'n piekeraar wat dat soort dingen betreft, het zal vast zwaar zijn, zal ook aanpassing van ons vergen, maar samen komen we er vast wel uit. Daarnaast, een nieuw familielid is gewoon welkom. En als mijn zoon iemand bezwangert heeft op jonge leeftijd, dan zal ik hem zeker aansporen ook die verantwoordelijkheid op zich te nemen en zelf ook helpen, het is dan natuurlijk toch ook mijn kleinkind. @Mamabri, wat moeilijk dat je familie maanden niet eens meer met je gesproken heeft, vreselijk hoor.
Ik hoop dat mijn fictieve kinderen 'verstandiger' zullen zijn. Ik zou dus heel erg schrikken, ojee, ojee. Tegelijkertijd zou ik me kunnen voorstellen dat ik het toch ook wel leuk vind, zo'n kleintje, mijn kleindochter ... Ik ben juist bang dat ik nooit moeder zal worden, dus ook geen oma ... dus ja dan graag een kind die op haar 16e een kindje krijgt
Tja ik zal me best doen om het te voorkomen door ze al jong in te lichten over sex. Zal ook niet boos worden als ze te jong beginnen naar wel als het onveilig gebeurd en met wild vreemde. Mocht het toch Gebeuren tja dan zal ik hem/ haar steunen in zijn beslissing. Wil ze abortus ( waar ik absoluut tegen ben) dan zal ik met der mee gaan en wil ze het houden dan zal ik er alles aan doen dat dit gaat lukken. Ze moeten het dan wel zelf doen met wat hulp van ons als ouders en niet andersom. Ik zal mijn kind niet dwingen met wat te doen, zal wel samen maar haar info inwinnen over wat hem/ haar te wachten staat met de keus die ze maakt. Echter krijgen ze hier jong voorlichting en ga ze hierin ook vrij laten en hopen dat ze de voorlichtingen gebruiken tijdens hun ervaringen. Condoom en pil. Heb liever dat ze met der 13 zegt van " hè mam ben toe aan de pil) dan dat ze met der 14 zwanger thuis komt. Liever heb ik gewoon dat ze nooit aan Sex gaan doen
Nadat ik bijgekomen ben van de schrik... misschien zelfs boos, ik weet niet hoe ik zal reageren. Abortus zou ik afraden, ben er tegen. En ik zal haar wel steunen en ervoor zorgen dat ze haar school afmaakt en het liefst verder studeert.
ik vind dit altijd een interresant odnerwerp en heb het hier al een paar keer met hun vader over gehad. ik ben super anti abortus maar mocht mijn dochter op haar 16de aankomen en zeggen dat ze zwanger is dan laat ik die keus aan haar over. ik ga wel rustig met haar zitten praten dat ik hoe dan ook achter haar sta welke keus ze ook maakt. houdt ze kindje dan zal ik haar met alles helpen maaaaaarrrr zij is en blijft de moeder, dwz dat ze in wat voor situatie dan ook altijd de verantwoording voor haar kindje blijft nemen. ik zal haar never nooit uit huis trappen, ik zal haar hoe dan ook helpen met alles. mocht ze voor een abortus gaan..is haar eigen keus en ook hier zal ik haar bijven steunen. komt mijn zoon thuis dat hij vader wordt dan geldt voor hem hetzelfde verhaal. ik help en steun hem en ook zijn vriendin in de keuzes die ze maken. ik ben heel ruimdenkend en zal mijn kinderen nooit uit huis trappen. ik zou zelf zijn vriendin in huis nemen mocht ze niet meer bij haar eigen ouders kunnen wonen omdat ze zwanger is. ik zou ervan schrikken tuurlijk maar ik laat ze echt niet in de steek.
ik snap mijn mans rationele argumenten wel. Hij wil niet dat ze haar toekomst vergooid en als ze dat wel doet wil hij niet verantwoordelijk zijn voor haar baby. Hij wil dat ze dan een toekomst opstart en haar eigen ding begint. Maar goed, dit alles ligt nog al gevoelig. Mij is namelijk exact hetzelfde gezegd toen ik op mijn 21e zwanger thuis kwam (toch gezwicht voor de druk voor abortus toen). Ik heb toen gezworen dat ik mijn kind nooit voor die keuze zal zetten.
hier ook zo een reactie..en mijn reactie was als je ons dat flikt sta jij diezelfde avond nog met je zooi buiten de deur. ik denk/hoop niet dat mocht het zover komen dat hij dat dan ook daadwerkelijk zegt..maar ik meende wel wat ik zei.
Nog heel even voor de duidelijkheid: Ik was aan de pil en we hebben een condoom gebruikt, ik weet zelf ook nog steeds niet hoe ik zwanger ben geraakt want dubbel safe, dus was absoluut geen stommiteit, mijn ouders wisten dat wij sexueel aktief waren, was echt domme pech. en toen we kinderen wilden hebben we er gek genoeg 3 jaar over gedaan