Ik denk dat ik me kapot zou schrikken, maar ga sowieso het gesprek aan. Ik zal hem/haar in alle keuzes voor 100% steunen!
ik zou eerst een minuut of 10 zo kijken en vervolgens praten, steunen, vooral zorgen dat ze dichtbij me blijft en zich open blijft stellen voor me, ik zou alles doen om haar niet te veroordelen of weg te jagen.
Ik ben zelf op mijn 18e zwanger geraakt en op mijn 19e bevallen,ik weet dus hoe het is om jong zwanger te raken. Ik heb dan wel het geluk gehad dat ik gelijk vanaf het begin volledig werd gesteund door mijn ouders, en ik heb ook verrassend veel positieve reacties gekregen van m'n omgeving *vrienden/familie/buren*. Mijn ouders zijn wel geschrokken en hebben het er even moeilijk mee gehad. Ze maakten zich ook zorgen, wat natuurlijk logisch is als ouder zijnde Maar ondanks dat hebben ze mij volledig gesteund en hebben ze achter mijn keuze gestaan. En dat heeft me zo ontzettend goed gedaan. En toch hebben de weinig negatieve dingen die ik te horen heb gekregen mij enorm gekwetst en veel pijn gedaan. Daarom zou ik mijn kind steunen in zijn/haar keuze, er voor hem/haar zijn en een trotse oma worden Zoals eerder al gezegd, hoop ik stiekem wel dat zij/hij besluit het kindje te houden, want ik ben nou niet bepaald een voorstander van abortus of adoptie. Uiteindelijk blijft het hun keuze natuurlijk en zal ik die respecteren en ze steunen daar waar het kan. En het belangrijkste; ze, zowel (schoon)zoon/(schoon)dochter als kleinkind alle liefde in de wereld geven
Dan gaan we er met zijn allen eens goed voor zitten en dan gaan we kijken wat zijn of haar wensen zijn en hoe en of we dat kunnen realiseren.
Beide kinderen zullen welkom blijven hier in huis en zal ze steunen in de keuze.s die ze dan zelf verder maken. Tuurlijk zal ook ik schrikken maar hoop dat ik dan net zo zal handelen als mijn moeder toen. Mijn zusje kwam idd met 17 jr zwanger thuis. Mijn moeder heeft er nooit echt moeilijk over gedaan. En het werd haar oogappel mijn nichtje en de mijne trouwens ook. Me zusje heeft het wel moeilijk gehad< En ik heb haar zo veel mogelijk toen geholpen met de kleine. Ik noem me zelf altijd haar derde moeder. Dus zo kan het ook gaan. Nee mijn kinderen blijven welkom ten aller tijden.
Ik denk trouwens meteen aan hoe mijn moeder zich gevoelt moest hebben. Die heeft boven in der bedje eerst een paar uur weeën op staan vangen toen ze uiteindelijk tegen ouders ging vertellen dat ze een baby ging krijgen. Vol in de weeën moest ze rondjes om te tafel te rennen om de eerste reactie te overleven. Mijn oma was zelf 3 maanden eerder bevallen van haar te vroeg geboren zoontje in een zeer problematische zwangerschap. Uiteindelijk toen mijn zus geboren was 2 dg nadat mijn moeder 17 was geworden waren ze helemaal dol op haar. Oogappeltje van opa . Ze heeft der mavo afgemaakt en omdat haar broertje bijna net zo oud was als der dochter keek niemand raar als ze met de buggy door de straat liep .
Schrikken natuurlijk, en dan kijken hoe hij/zij er het beste van kan maken, liefst samen met de mama/papa. Als hij/zij zichzelf groot genoeg vond voor sex, moet hij/zij ook groot genoeg zijn om de gevolgen onder ogen te zien. Dit vind ik dus geen situatie voor abortus. Ik zou mijn kind steunen en waar mogelijk bijspringen om te zorgen dat de studie niet teveel in het geding komt. Als dat betekent "terug naar de luiers", dan is dat maar zo. Gelukkig hebben we een grote familie waarop teruggevallen kan worden, liefs jongste zusje is 15 jaar jonger dan hij, dus goede kans dat die dan net kleintjes heeft en de hele familie toch nog wel in de babymodus zit
Ik sta er 100% achter.. zelf ook een k*tjeugd gehad. Als mijn dochter thuis komt met het nieuws dat ze zwanger is, zal ik misschien even schrikken. Ik zou met haar rond te tafel gaan zitten om duidelijk uit te leggen dat als ze de baby houdt, ik niet voor oppas ga spelen elke avond. En dat er wel regels komen wat betreft uitgaan en vrienden over de vloer Wat ze ook zou besluiten, ik zou 100000000% achter haar staan!!!
Ik heb verder geen rotjeugd gehad of zo hoor, ik kom uit een zeer keurig gezin. Maar waarschijnlijk is mijn moeder zo geschrokken of schaamde ze zich zo (omdat ze het nu ontkend) dat dit haar reactie was. Ik ben nu zwanger van mijn 3e (5e zwangerschap) en ze is echt met alle kleinkinderen helemaal blij. Alleen dus niet met de 1e....
phoe ik denk dat ik behoorlijk zou schrikken maar er voor haar zou zijn en dr zou steunen. een preek geven heeft geen zin meer en ja kindje komt er dan toch dus dan zou ik haar helpen waar ik kan
Ik zal zeker schrikken maar ik zou ze ook zeker steunen en helpen waar ik kan! Was zelf net 1 maand 18 en was bang om het aan me ouders te vertellen, me ouders schrokken zeker maar stonden er wel meteen voor me. Ze hebben me gesteund, en geholpen waar ze maar konden. En nu zijn ze onderhand alweer trotse grootouders van 3 klein kinderen!
Mijn god...dan ben ik 36...SHOCK!! Euh, schrikken, kwaad worden, preek geven, mezelf een preek geven dat ik die preek eerder had moeten geven(A), potje janken in de armen van mn man. En dan, voor de volle 100% achter mijn kind staan en ze helpen waar ik kan.
Ik zal even schrikken maar ik zal wel mijn zoon verplichten een goede vader te zijn. Zelf heeft hij een vader die waardeloos is betaald niks en kijkt niet naar hem om en dit gun ik niet 1 kind. dus voor mijn zoon geldt dan Wel de lusten dan ook de lasten!
Als mijn dochter zwanger thuiskomt zal ik niet staan te springen, ik hoop dat onze voorlichting zo doorkomt dat ze bescherming zal gebruiken maar mocht het toch gebeuren zal ik teleurgesteld zijn maar ze is mijn dochter dus zal ik wel tegen praten en achter haar staan in haar besluit (abortus/adoptie of houden), ik zal wel proberen haar uit te leggen wat de voor en nadelen van deze opties zijn maar ze is en blijft welkom thuis. Lesbisch, als ze verteld, dat maakt me helemaal niets uit, haar geluk is belangrijk of ze gelukkig wordt met een vriend of een vriendin, is prima
Ik zou het huis uitlopen, buiten even janken en vervolgens mijn zoon/dochter een knuffel geven en een plan de campagne op gaan stellen.
o jeetje nou ik denk echt gillend gek te worden en onwijs boos echt heel boos dat ze niet beter hebben na gedacht zal ze alles hebben gegeven om dit te voorkomen hoop ook echt dat mijn kinderen wijzer zijn en dit dus echt niet laten gebeuren want ik help ze echter niet mee sorry heb het van dichtbij mee gemaakt (mijn zusje) en die werd ineens van alle kanten geholpen nee als een van mijn kinderen dit heeft laten gebeuren dan zijn ze ook wijs zat om hun eigen boontjes te doppen zo denk ik er over het is overgens niet zo dat ik ze niet bij zal staan maar ze kunnen bv heel hard gaan werken om alleste kunnen betalen dat zal dan hier zijn met huishoudelijke taken ik ben heel strikt in deze dingen en echt knoer hard maar zal ze ook niet laten stikken en zal ook zeer zeker niet zorgen voor de baby dat mogen ze zelf doen