Jammer dat er niet over geloof gesproken mag worden. Zoals homo's en lesbiennes zeggen zich (soms) gediscrimineerd te voelen, voel ik dat ook weleens zo als ik als 'gelovige' meteen in een hokje geschoven wordt. Op 1 of andere manier ligt geloof bij sommige mensen heel gevoelig en bijten ze zich vast als een tijger waardoor een topic dan gesloten wordt. Anderzijds snap ik ook dat als je ervaringen hebt met streng religieuze mensen je er je buik vol van hebt. Maar niet alle gelovigen zijn religieus. (nadenkertje). Verder zal ik er niet teveel over door zagen, want ik wil niet dat dit topic door mij wordt gesloten. Maar net zoals homo zijn iemands identiteit kan zijn is christen zijn mijn identiteit, en het is moeilijk die identiteit zo maar naast je neer te leggen omdat je het er niet over mag hebben. Dat zouden jullie in dit topic juist moeten begrijpen. Verder on topic nu: Als mijn dochter lesbisch zou zijn zou ik er, door mijn geloof, best moeite mee hebben, ik zou er niet achter kunnen staan en dat zou ik haar ook zeggen. Maar....ze is wel mijn kind ik hou meer van haar dan van wie ook ter wereld dus ik zou haar niet afwijzen. Ik zou op een normale manier uitleggen waarom ik er moeite mee heb. Maar ik zou haar zeker niet weren uit mijn huis of uit mijn leven. En ook haar eventuele vriendin niet. Ik zou het wel accepteren, het is haar leven, haar keuzes en ik kan haar niet op mijn 'geloofspaadje' dwingen. Ze wordt christelijk opgevoed maar mag uiteindelijk wel haar eigen keuzes maken. Geloof zit in je hart, dat kan je niet afdwingen en dat is ook niet de bedoeling. Anderzijds hoop ik dan dat zij mijn geloof accepteert en dat dit niet tussen onze relatie in komt te staan.
Ben het als niet gelovige wel met het eerste stukje eens. En het laatste stukje vind ik heel mooi! Dat je ondanks je geloof het toch zal accepteren vind ik best knap eigenlijk
Nja er word gevraagd om meningen toch? En dat kunnen ook meningen zijn zoals die van jou Maar vind het gewoon mooi om te lezen dat je ondanks ( het geen wat niet genoemd mag worden ) Je toch voor je dochter kiest! Ik ken mensen van heel dicht bij die dat niet deden. Het was een ziekte volgens hun en hij moest maar in therapie. Die jongen was zo in de war echt zielig Hij heeft nu dus ook geen contact meer met zijn ouders en dat vind hij echt verschrikkelijk!
Met een geloof ben je alsnog gewoon een mens van vlees en bloed, met gevoelens, emoties etc en die kun je niet zomaar uitschakelen. Wanneer je je kind keihard uitsluit beleid je je geloof naar mijn idee ook niet echt helemaal juist.
Zora ik vind best dat iedereen zijn geloof mag hebben hoor maar jij zal je dochter dus altijd accepteren hoe ze ook zal zijn en het moeilijk hebben mag. Maar er zijn ook mensen die eerder voor het geloof kiezen dan hun eigen kind en dus wel het kind buitensluiten en dat vind ik dus niet kunnen. ( en waarom zou er niet over geloof gediscuseerd mogen worden zo leer je toch van elkaar je kan ook discuseren zonder elkaar te beledigen toch?? )
Geloof blijft toch altijd een moeilijk punt voor sommige mensen. Met name mensen die negatieve ervaringen ermee hebben kunnen dan heel fel reageren wat begrijpelijk is, maar niet iedere gelovige is hetzelfde. Misschien is het verstandig om er toch niet te diep op in te gaan want ik wil niet dat dit topic gesloten wordt dat zou jammer zijn. Ik snap ook niet dat mensen hun kind opzij kunnen zetten. Om welke reden dan ook. Ik vind wel dat je je kind uit mag leggen waarom je ergens niet achter staat. Maar aan mijn liefde voor mijn kind doet dat niets af.
Ik weet eigenlijk niet hoe ik zou reageren......zoiets weet je ook niet tot het moment daar is vindt ik. Maar als ik me er nu een voorstelling van maak dan zal ik toch wel even schrikken ofzo. En dat heeft niks te maken met houden van mijn meiden want dat doe ik onvoorwaardelijk! Maar het is toch een ander beeld dan dat ik voor me had .....ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik het helemaal niet erg zou vinden. Maar houden van mijn meiden doe ik voor altijd onvoorwaardelijk! Dat is naar mijn mening ouder zijn.......
Klopt, ik zou het accepteren, maar ik zou er niet achter staan. Hoe krom dat ook klinkt. Maar ik neem aan dat jij waarschijnlijk ook niet achter alle keuzes zal staan die je kind als eigen individu gaat maken, maar omdat je van ze houdt accepteer je het wel. Hopelijk leg ik het zo een beetje goed uit.
als mijn zoon/dochter maar gelukkig is of dat nu met een man of met een vrouw is, we houden toch van ze! en daarbij ben ik van mening wie ben ik om te zeggen kind je mag niet gelukkig zijn met iemand van hetzelfde geslacht, ik heb toch ook mijn eigen partner uitgekozen dus dan hij/zij ook.
Hoe ik zou reageren ... nou gewoon zoals ik ook zou reageren als mijn zoon verliefd is op een vrouw. Ik kan me daar nou echt totaal niet druk om maken zolang ons kind gelukkig is ben ik dat ook en dan boeit het mij totaal niet of hij hetro, homo of biseksueel is.
maakt me geen bal uit. serieus niet. als mn kind maar gelukkig is en ben alleen al trots dat mn zoon of dochter straks naar me toe komt om het te vertellen.
Wij vinden het totaal geen probleem. Als onze kinderen maar gelukkig zijn. Ik kijk wel eens dat programma "uit de kast" en zie daar vaak dat ze het niet durven te vertellen aan ouders of vrienden, vind het het best erg dat ze dan zo worstelen met hun gevoel met alle gevolgen van dien zoals depressies en psychische preblemen. Ik hoop echt dat onze kinderen het zonder schaamte of wat dan ook aan ons durven te vertellen en dat het niks is om voor te schamen. Ik zie liever dat ze homo of lesbisch zijn en dol gelukkig met elkaar dan dat ze ongelukig zijn in hun relatie. Hier staan we dus 100% achter hun keuze!