ik denk gewoon dat ik het maar niet meer moet willen, ookal ben ik er al zo weinig mogelijk mee bezig (en ook onbewust niet mee bezig) want die tijd heb ik gehad dat is jezelf voor de gek houden, heb maar bedacht, dat als ik toch moet wachten dan hoop ik toch wel te wachten op iets wat ooit zal gaan komen.. Bedankt dames voor jullie verhaal, en ook de positieve stukjes dat het bij sommige van jullie al wel zo ver is gekomen... ik gun jullie het wel, ik ken jullie natuurlijk niet daarom kan ik het een ander wel gunnen, maar het onbegrip wat ik dan heb voor in mijn naasten omgeving.. ja die gun ik het niet, neem nu die van 17weken zwanger, ze is zelf nog een kind!!! wegt amper 50kg, en is zwanger. oke sorry moest het even kwijt haha, maar goed ik kijk nu super nanny, en dat gezin heeft 10 kinderen!! dan ben ik toch wel blij dat ik het momenteel heeeel rustig heb haha!
@Querido: De eerste jrn was ik er ook niet zo mee bezig..........wist niet eens dat er zoiets als ovutatietesten op de handel waren. Het onbegrip wat je beschrijft, tja hier ook heel erg. Ik kreeg al maar van die opmerkingen van: ga eens op vakantie dan kom je zeker zwanger terug (zelfs van mijn eerste gyn!) je bent er te veel mee bezig, misschien doen jullie het niet vaak genoeg, zoek een hobby.....pfff En dan nog de telefoontjes van mijn vriendinnen die me vroegen na 6mnd wachten: waarom word ik nou niet zwanger? huilen aan de telefoon! In de meeste gevallen was ik toen al 3jr bezig en had ik al IUI gehad en 2 kijkoperaties.........maar wie vraagt er naar mij? niemand! Het is net alsof er een taboe op ligt als je niet zwanger kan worden dat je een arm om je vriendin doet en zegt: het komt wel goed hoor.
Er niet mee bezig gaan, lukt niet. Je bent er altijd mee bezig, helemaal als je WOD (wel ongesteldheids dag) weer dichterbij komt. Probeer dan ook niet om het los te laten, dat werkt alleen maar frustrerend. (tenminste bij mij). En die omgeving. Tsjah. Dat zijn mensen die zich écht niet kunnen voorstellen hoe jij je voelt. Ik ben er altijd open over geweest en heb hierin mijn verdriet ook laten zien. Desalniettemin kreeg ik de vraag van (destijds) mijn beste vriendin of ik wel blij voor haar zou zijn als zij zwanger zou worden. Ze heeft blijkbaar het inlevingsvermogen van een visstick. Dit was niet dé reden van de verbroken vriendschap, maar wel een van de. Mensen gaan je mijden, durven het bijna niet meer te vertellen als hun wél en jij nog steeds niet zwanger bent. En oww die dooddoener "het komt wel goed". GRRRR Meid succes, laat je niet kisten!!! Liefs
Wat erg hey! pffff Ik had een vriendin die vertelde dat ze een maand na het stoppen van de pil onthouding had gehad voor het ontpillen en daarna was ze zwanger na 1 periode proberen.......ze vertelde: het had ook niet langer moeten duren hoor! Wat een ellende!
Hier heeft het welliswaar minder lang geduurd ( 1,5 jaar) maar met tegenslagen. 2 x een miskraam en 1 x een bbz. Ook veel zwangeren in mijn omgeving waarbij het wel goed ging. Sommigen waren zelfs voor de 2 bezig. Een 3 weken na mijn bbz operatie vertelde een collega "ik denk dat ik zwanger ben, maar ik denk dat mijn man er nog niet op zit te wachten" Nou, ik kon haar wel wat! Ik was nog herstellende van de oparatie! En dan zegt ze vrolijk dát!? Natuurlijk was ze ook zwanger... Maar achteraf kon ik haar mededeling relativeren. Zer vertelde het op zo'n manier omdat ze niet wilst hoe het te zeggen, maar me alvast een beetje wilde voorbereiden. Zo nog een collega... wilde eigenlijk geen kinderen, net een relatie en raakt zwanger van een 2-ling. Ik heb de rest van de dag het kantoor vermeden. Iedereen had het er over... ik kotste er van! Of je nu 3 jaar bezig bent of in een korte tijd die tegenslagen hebt gehad... even ellendig. TS... ik woon denk ik heel dicht bij je in de omgeving. Je mag me altijd pb'en... al snap ik dat als je er niet op zit te wachten (we zijn voor een 2e bezig) Dikke knuf! En dat die 3 maanden wachten maar voorbij mogen vliegen
Ja leuk zijn die he! Op de een of andere manier zijn al!!! mijn vriendinnen in de eerste!! ronde zwanger geraakt. Tss geloof er geen snars van hihi En deze dames geven je de 'beste' tips hoe het wél moet. Tenminste dat denken ze. Niet doorhebbend dat ze behoorlijk kwetsend zijn (niet mee bezig zijn, gewoon voor de leuk seks hebben etc. Tsjah op gegeven moment lukt beide niet meer) Maar je ziet het hier op het forum ook wel; meiden die na drie maand intens verdrietig zijn omdat ze NOG STEEDS NIET? zwanger zijn, bah! En dan moet ik me inhouden om er niet op te reageren
ahw! pfff wat een hersenloze garnaal dat mens zeg!!! hahaa vistick enne toch nog IETS positiefs, ik mag wellicht al in maart of april beginnen ipv mei! (met iui)
Dan ben ik dus niet de enige die dat niet gelooft!! Het klinkt zo mooi dat iedereen zegt in de eerste ronde zwanger te zijn, maar ik geloof er geen snars van! Zo heb ik een vriendin waarvan ik weet dat zij al een jaar gestopt was met de pil, iedere maand ovulatie testen kocht onder het mom van "ook een soort anticonceptie" en toen was ze in één ronde zwanger en oh ja, ze had het niet eens in de gaten dat ze al overtijd was, dus zij testte pas na 6 weken. Zij is echt één van mijn beste vriendinnen en ik weet echt zo'n beetje alles van haar en haar verhaal klopt gewoon niet! Ik weet zelfs precies wanneer ze haar ovulatie had en wanneer ze testte (da's ook erg als je dat allemaal weet van je vriendin , maar dat kwam door allerlei toevalligheden). Maar goed, zij wilt naar de buitenwereld toe alles volgens het boekje doen, dus zegt ze dit soort dingen. Ik laat haar maar, want verder is het een schatje hoor !!
Joepie! Dat schiet op! Ennuh ik bleek de ronde van te voren zwanger.... Misschien heb jij dat geluk ook wel
Heel herkenbaar meid! En die gevoelens mogen er echt wel zijn! Het is moeilijk om constant geconfronteerd te worden met zwangerschappen en dikke buiken. Je weet op een gegeven moment dat er binnenkort wel weer iemand zal melden dat ze zwanger is. Ik zit nu ook al te wachten op een vriendin en zus van me die vast en zeker voor een 2 en zelfs 3e gaan. Ben nu al bang voor de klap als ze dat gaan melden. Het idee alleen al maakt me verdrietig... Wat heb je aan mijn gevoelens? Misschien het idee dat je niet de enige bent en dat je hier echt dit soort gevoelens mag uiten en misschien dat het je dan wat oplucht. Gelukkig kan ik het er wel met vriendinnen over hebben, behalve dan dat ik niet durf te zeggen dat ik het liefst zou willen dat zij wachten met hun volgende kindje tot ik zwanger ben , want ja, dat slaat natuurlijk nergens op... Ook jou leven is de moeite waard en probeer dat te zien, ook al heb je nog geen kindje. Ook al loopt niet alles zoals gepland, er zijn nog zoveel mooie andere dingen in het leven. Om dat te zien, lukt niet altijd, maar als het je even lukt, is dat toch weer een lichtpuntje. En praat erover, ook met je zwangere vriendinnen, je ziet dat de meiden hier die aan de andere kant staan het ook moeilijk vonden om hun vriendin verdrietig te zien. Praten maakt het vast en zeker makkelijker voor beide partijen. Succes meid en hopelijk zal de IUI snel aanslaan
krijg ik net telefoon.... wat denk je, er ontbrak nog een pakket wat onderzocht moest worden (vriends zaadjes) wat ze nog niet gecontroleerd hadden... dat betekend.. *snik* /huilt echt/ dat het MEI JUNI pas gaat worden. fijn errrrg fijn, vooral dat je eerst bericht krijgt dat het maart april wordt. pff wat is het klote kan er ook wel weer bij, wacht toch al zo lang dus ach die paar maanden.. hé?..
He meiden, Wat fijn om al jullie verhalen te lezen! Ook hier al bijna 3 jaar bezig en slechts 4 keer tot 6 weken zwanger gekomen... En ook hier heeft iedereen in mijn omgeving met wie ik ongeveer tegelijk begon er nu al 2... De een gun je het ook meer dan de ander, is dat stom? Ik heb een vriendin die via IVF een tweeling heeft gekregen na veel omwegen en daar kan ik geen kwaad woord over horen. Maar ik heb ook een schoonzus die in de 5e ronde zwanger was en die me dat vertelde op de dag van mijn 2e miskraam. Uiteindelijk bleek ze zelfs uitgerekend te zijn op de dag dat ik ook uitgerekend had moeten zijn en vorige week is ze bevallen. Heb er woensdag met een glimlach vastgelijmd op mijn kaken gezeten en och en ach over de baby gezegd, maar ik voelde me 10 jaar ouder van de stress en vermoeidheid toen ik thuiskwam... Anyways, ik begrijp je dus volkomen Querido!! Ik heb nu een pauze genomen (zag het even niet meer zitten na de 4e miskraam) maar in november heb ik een weblog geschreven over dit gevoel. Moet je bovenin bij mijn naam even op het "1" klikken. Ik denk dat je er veel herkenning in zal vinden! Liefs BB
Ik wilde jullie alleen maar ff een knuffel geven, het is helaas zo herkenbaar allemaal! En die domme opmerkingen!!
Jeetje Zara, jij hebt ook een handtekening om niet jaloers op te worden... Wat heb jij al een hoop meegemaakt zeg! Respect! En een dikke knuf terug
Dat heb ik ook! Vooral omdat ik mega-gezond leef; ik eet heel gezond, drink heel weinig, sport veel, probeer zelfs mijn geest gezond te houden, etc.... Dan zijn er van die dames die met een hoogzwangere buik staan te paffen of een roseetje heel normaal vinden!!!! Aaaargggg :x Kan ik me zo pissig over maken! En ohhhh wat moet jij je rot gevoeld hebben vorige week! Ik leef echt helemaal met je mee, jeetje zeg...