Ik weet heel veel niet meer, maar ik herinner me wel nog dat ik een half uur aan het persen was en toen aan de vk vroeg;'Maar he, ik ben nu dus echt bezig met bevallen, toch?' Ja, slimmerd Op een gegeven moment stonden er iets van acht mensen om mijn bed en toen ik een perswee kreeg, greep ik gewoon de eerste hand die ik kon vonden beet (van een jonge co-assistent, volgens mij was het zijn eerste bevalling ). En ik heb een keer heel hard moeten lachen; al die mensen stonden tussen mijn benen te kijken, dat was zo'n gek gezicht En nog gekker was dat ik het allemaal prima vond
Ik zal binnenkort bevallen van de 1e dus heb nog geen (memorabel) verhaal om te vertellen, sorry. Wel wil ik even kwijt dat ik (zwangere) vrouwen toch een bijzonder uitvinding vind. We sjouwen 9 maanden lang met een extra persoon, in veel gevallen zijn vooral de laatste 3 maanden enorm afzien en buffelen. En dan nog die bevalling als hoogtepunt, vaak vol pijn, gênante gebeurtenissen en onhygiënische momentjes (poep, plas, bruine bonen die eruit komen tijdens het persen etc.) En TOCH zijn vrijwel alle vrouwen die ik ken onvoorwaardelijk bereid om het zo opnieuw te doen voor nog een kindje! Met alle ongemakken van dien! Petje af hoor dames!!
Het enigste wat bij ons echt grappig was, was dat we in het ziekenhuis hopeloos verdwaalden. Uiteindelijk stonden we op de nierdialyse afdeling midden in de nacht, uiteraard was daar geen kip. Toch maar gevraagd of die luie portierwachter even mee wilde lopen naar de verloskamers, bleek het bij hem om de hoek te zijn. Misschien grappig. Mijn vliezen braken plotseling bij 34+6 en moesten we met spoed midden in de nacht naar het ziekenhuis. Alleen mijn man zijn auto was leeg, zat geen benzine in om naar het zh te rijden. Dus mijn auto, maar die was ingesneeuwd. Dus nog meegeholpen om de auto ijsvrij te maken, maar daar werd de verloskundige een beetje boos om. Het is allemaal goed gekomen, 4 uur later was ons zoontje er al.
Hahahaha.. wat heerlijk om te lezen. Zit zelf echt te wachten op de bevalling, dus dit is een welkome afleiding. Mijn bevalling begon thuis (vliezen braken spontaan op 37+5) maar omdat het niet vlotte moesten we naar het ziekenhuis. Daar aan de weeënopwekkers gelegen. Ik weet nog dat de vk en gyn en assistent met elkaar liepen te kletsen, en dat ik dacht 'wat als ze nou zitten te teuten terwijl de baby eruit komt?", dat ik bij elke wee riep "Komt er weer één", alleen al om de focus ff weer op mij te richten haha. De kraamhulp die ook bij de bevalling was zei dat ze daar achteraf erg om hebben moeten lachen. Verder was ik erg boos op de gyn omdat m'n zoontje met een vaccuum geboren moest worden en dat nogal pijn deed, en zij degene was die me pijn deed!!!
hahaha wat een heerlijke verhalen! bij mijn 2e dochter waren de weeen om 6 uur begonnen op oudjaarsdag.. ik heb me wat staan irriteren om dat vuurwerk en pijlen etc!! en ik kon niet eens een raampje open zetten vanwege alle kruiddampen bleeh! waar we wel om hebben moeten lachen is dat ik vol in de weeen zat en mijn schoonvader belde of wij spiritus hadden (??) ze wilden gaan fonduen haha mijn man kortaf: nee hebben we niet.. dus mijn schoonvader zegt: vraag maar ff aan ... die weet dat beter dus ik op mijn allernormaalst (geprobeerd) antwoord te geven want we wilden niet dat ze wisten dat ik aan het bevallen was hahaha! was trouwens wel een leuke verrassing toen ze toch nog op oudjaarsdag werd geboren, iedereen dacht dat mijn man belde om te wensen was ook wel grappig!
Naar het ziekenhuis moeten terwijl je al ruim een uur aan het persen bent (en er natuurlijk inmiddels niet meer op je charmantst uitziet...) is niet super fijn Helemaal niet als het dan ook nog eens bezoekuur is en je moet wachten tot je met je rolstoel de lift in mag, omdat er dan zoveel mensen voor staan. (en maar persweeën wegzuchten....) Eenmaal in de verloskamer komt de gyn binnen. Na een paar minuten zegt mijn man: 'goh.... volgens mij heb ik nog eens advies voor een vloer gegeven bij u thuis' (mijn man is parketteur). Zegt die gyn: 'Dat is waar ja! maar dat is goed dat ik dat nu weet, want m'n vloer staat zo bol als de Himalaya'! (tja... en daar lig je dan...)
Wat een geweldig topic! Ik ben nu zwanger van de eerste, en zit maar te wachten tot hij zich eens aandient. Dit is een mooi tijdverdrijf. Ben op pagina 10, dus heb er nog een stuk of 100 te gaan. Al hoop ik dat hij er al is voordat ik alles gelezen heb....
haha briljant topic dit. Ik heb zelf ook wel iets genants / memorabel denk ik. 13 december 2011 bevallen (13-12-11 dus) en het begon met het infuus dat aangelegd en dat ging mis en ze het 'kraantje' vergat dicht te draaien waardoor er dus bloed uit mijn hand spoot. Ze vroeg vervolgens aan mijn vriend (die niet zo goed tegen bloed kan) "hou eens even vast" (een buisje bloed) mijn vriend moest toch wel even gaan zitten Vervolgens zou ik ingeleid worden (wat achteraf niet nodig bleek, dus infuus was overbodig) toen ik van 13.00 (3 cm ontsluiting) tot 15.15 een weeënstorm kreeg begon ik hem toch wel te knijpen omdat ik wist dat ik pas 3 cm had en ik het niet lang ging volhouden die pijn. Ik vroeg mijn vriend om de dokter te halen omdat er electrische golven door mijn lichaam schoten en ik had duidelijk het gevoel dat mijn zoon kwam : "Hij komt, hij komt NU" riep ik. Dokter erbij....en ik bleef maar roepen: "ik kan niet meer, ik wil niet meer" en de dokter constateerde: "Je hebt volledige ontsluiting en je mag zachtjes meepersen" dus ik zei nog een paar keer: "Ik kan niet meer, ik wil niet meer" haha iedereen in die kamer zei: "Je hoeft ook niet meer" Om 15.50 is mijn zoon geboren (helaas met vacuumpomp) en tijdens geboorte heeft hij zijn sleutelbeentje gebroken maar verder kern gezond. Terwijl mijn zoon op mijn borst werd gelegd kwam ik weer "onder de mensen" en zag ik dat er 8 mensen in de kamer aanwezig waren waarop ik zei: "zo waar komen jullie ineens vandaan?" Achteraf best grappig
Ik ben al een jaar geleden bevallen, maar blijf het heerlijk vinden om hier te lezen haha. Las net iets over de portier, moest meteen terugdenken aan onze portier. Ik moest snachts naar het ziekenhuis, dus de nachtportier was op de hoogte gesteld. Ik waggel naar binnen, duidelijk met flinke pijn en begroet de portier. Ik waggel de lift in en ga bij de verloskamers zitten. Komt even later de portier aangehold met een rolstoel haha. Maar ik was allang op plaats van bestemming! Hij had niet verwacht dat ik zo snel was haha. Wel schattig, 3 dagen later kwamen we diezelfde portier weer tegen op de couveuse afdeling. Toen vroeg hij hoe het met me ging, want hij vond me er zo zielig uitzien die nacht. (en ik maar denken dat ik er toch prima mee door kon )
Nou dat scheelt nog Dreamer, toen ik moest bevallen van mn dochter voelde ik me ook echt zwaar klote en zo zag ik er ook uit haha. Kon ook echt niet meer lopen. Anyway, we kwamen daar dus aan op een vrijdagavond, supermooi weer, Ek was bezig en Nederland zou over een half uurtje beginnen met de wedstrijd tegen Frankrijk, bezoekuur was net ingegaan en heel veel mensen voor de ingang die me aan liepen te staren en ik zat daar zwaar klote in die rolstoel haha. Kwam er nog een kennis van mn man aan die bij de huisartsenpost wat problemen had en vroeg of hij even kon komen helpen, man schoot volledig uit z'n slof 'Je ziet toch dat ik bezig ben!' terwijl ik puffend in die rolstoel zat haha. Wat een vreselijke situatie.
Ik weet niet of ik het al heb geplaatst, anders nog een keer. Ik kan helemaal niet zo goed tegen pijn en zodra ik een ruggenprik kon krijgen heb ik dat direct gedaan (was ongeveer met 4 cm). Ik had elk 2 uur 1 cm erbij en toen de gyn met 6 cm binnen kwam begon ik heel hard te roepen ik wil iets tegen de pijn je moet me iets geven tegen de pijn ik kan niet meer ik kan niet meer. De Gyn gaf aan dat ik alles al had gehad en niks meer kon krijgen. Ik heb toen geroepen dat ze maar iets moest bedenken en snel moest gaan bedenken en het dan snel moest gaan ontwikkelen. (oeps). Toen ik eindelijk 10 cm ontsluiting had mocht ik nog niet persen omdat zijn hoofd niet goed was ingedaald. De gyn gaf aan dat ik op mijn zei moest liggen want dan ging het sneller. Ik had zo'n pijn dat ik riep ik doe het niet ik ga zitten doe het zelf maar waarop de gyn zei dan ga ik weer en ze verliet toen de kamer Toen ik echt net was bevallen ik denk dat hij er 10 seconden uit was (er was een vriendin van mij bij mijn bevalling) vroeg ik aan haar kijk eens wat de schade is moet ik een hechting. Ik was zo bang dat alles daaronder kapot was tijdens het persen riep ik de hele tijd ik ga niet persen het doet pijn ik doe het niet en gedroeg me echt als een trut. Toen Max er was vroeg ze of ik nog 1 keer wou persen voor de placenta. Ik zei heel opgewekt en vrolijk ja natuurlijk geen probleem en ging persen. Ik denk dat ze op dat moment me wel wou aanvliegen haha!
De verloskundige, echt een schat van een meid heel rustig en lief, kwam midden in de nacht bij ons thuis om te checken hoe het met me ging. Dus even wroeten en doen en ik lag daar maar te gillen alsof ik dood ging ( ik overdrijf een beetje he voor het dramatische effect). Maar zij bleef heel lief en kalm. Toen stond ze op om weer naar huis te gaan en liep naar de trap. Horen we ineens een doffe dreun en toen rommeldebommeldestommel gevolgd door een hartgrondig: "GODNONDEJU!" Was dat lieve mens van de trap gekukeld! En dan dat grove scheldwoord uit haar mond was zoooo hilarisch dat ik door de pijn heen in een lachstuip kwam. Eigenlijk heel zielig want ze heeft zich echt wel zeer gedaan ( we hebben dr wel overeind geholpen enzo hoor). Ik moest nog harder lachen toen ik haar daarna weer heel zacht hoorde zeggen: Nou dag hoor. Mijn vriend noemt haar nu Dr Jekyll
leuk al die verhalen.. hier riep ik tijdens de bevalling "ik moet persen" "ik moet persen" maar ik mocht nog niet! toen ik eindelijk mocht riep ik: "ik wil niet meer persen" "hoe lang duurt t nog" "hoe vaak moet ik nog persen" "ik wil niet meer, ik wil naar huis" en ik vroeg telkens aan mn man: "heb ik geplast? heb ik gepoept? ben ik gescheurd?" whahah.. schaamde me achteraf wel om mijn gedrag tijdens de bevalling hahah!