Ik kon niet lang genoeg zwanger blijven eerlijk gezegt, misschien is ze daardoor ook tot het uiterste blijven zitten (41+4 weken) Ik heb overgegeven tot 16 weken dat was wel afzien. Maar ik heb daarna zo erg genoten het was echt een van de mooiste periodes uit mijn leven. Ik voelde me kip lekker en speciaal met zoeen kleine in mijn buik. In april was het heeerlijk weer en al zwelde ik ervan op aan alle kanten, wat heb ik ervan genoten! Het enige wat me tegen viel waren de verloskundige bezoekjes, daar had ik na 2 keer al genoeg van eigenlijk.
Ik heb geen leuke zwangerschap gehad. Maar nu ik niet meer zwanger ben zou ik het zo graag weer willen. Het voelt zo speciaal wou dat ik er meer van genoten had.
na 4 jaar wachten en de angst hebben nooit te zullen ervaren hoe het is om zwanger te zijn, kan ik zeggen dat het het mooiste is wat ik ooit heb mee kunnen maken, nu al. Ik heb geen kwalen en voel me over het algemeen erg goed. Ik weet nu hoe het is om schopjes te voelen, om een kindje op een echo te zien wat echt van ons is.. Ik vind het mooie aan een zwangerschap dat het ook voor ons is weggelegd, dat we dit mogen ervaren. Ik was dood en dood ongelukkig geweest als we dit nooit hadden mee mogen maken.
daar wacht ik nog steeds op!! Elke ochtend weer hoop dat iemand opstaat (bus is in wintertijd altijd vol en moet meestal staan), maar neehoor... verder helemaal mee eens
Ik vond het aan het begin verschrikkelijk en dacht: waar ben ik aan begonnen! Voelde me zo ontzettend verrot en lamlendig, bah. Maar toen dat wegtrok, kon ik steeds meer genieten en nu helemaal! Ik ben gewoon heel blij dat ik het mee mag maken en hoop op een goeie afloop uiteraard. Geniet van de schopjes, de aandacht, de groeiende buik, de leuke dingetjes kopen, het idee dat ik nog maar 11 weken hoef te werken etc.
@ elies25 nou schandalig!!! dat vind ik ZO idioot he als mensen niet opstaan, ik maak zelf nooit gebruik van openbare vervoer... maar kan me er wel iets bij indenken pfffff echt echt schandalig... hihi of gewoon je kont op de grond parkeren, en als mensen je stom aankijken " ja he als niemand opstaat dat ik een plek heb, dan zit ik wel op de grond hoor!!!! "
Er stonden pas helemaal op het eind mensen voor me op, maar ik had zo'n last van m'n ribben en mijn buik als ik zat, dat ik 1000 keer liever bleef staan!
Ik heb dus niet dat mensen minder geïnteresseerd zijn. Ik krijg nog steeds veel dingen en mensen blijven vragen (en ook voelen aan mijn buik helaas, maar goed...) Bij mijn eerste werd zeker wel opgestaan ook in de tram (Amsterdam). PS: Op de grond zitten in dit weer lijkt me niet zo prettig... krijgt zo'n natte kont Ik word meestal wel gewoon serieus genomen gelukkig... Grappig hoe mensen toch alles weer anders beleven. Ik vind het leuk om te lezen
Zo blij om te lezen dat ik niet de enige ben die niet op een enorme roze wolk zit tijdens de zwangerschap. Daarentegen ben ik na de geboorte van mijn kleine meid er goed opgeklommen en niet meer afgekomen dus tijdens deze zwangerschap geniet ik maar extra van mijn kleine meid omdat ik weet dat de roze wolk wel komt na de bevalling. Maar zwanger zijn nee niet de leukste tijd. Eten lukt me bijna niet en drinken is al helemaal een ramp ( bij mijn dochter 9 maanden lang hoop nu op betere tijden ) daarnaast reageer ik niet goed op hormonen en word ik behoorlijk labiel en naar ervan. Waar ik wel naar uitkijk is de kleine weer te voelen want dat vond ik geweldig!
hahaha ik zie t al voor me! Helaas kan dat ook vaak niet, kom soms niet eens voorbij de chauffeur en dan sta je voorin te zwaaien aan een paal. Heb al meerdere klachten ingediend, maar er gebeurt gewoon niks (geen langere bus ofzo). Irritant!!
Gister me toch maar voorgenomen een andere bus t enemen (1 eerder of 1 later) en vanmorgen gedaan (1 later), heerlijk kunnen zitten
hè heerlijk om te lezen dat ik niet de enige ben die er nog geen klap aan vind. Misselijkheid is gelukkig over en de vermoeidheid neemt ook iets af, maar daar is weer iets nieuws voor in de plaats gekomen: duizeligheid. Gister nog flauwgevallen in een overvolle hete trein (tja, met mijn 11 weken is er nog niks te zien dus staan mensen natuurlijk niet voor me op). Ik had gedacht dat ik een zwangerschap heel bijzonder zou vinden, maar vooralsnog vind ik het vooral onhandig. Misschien komt er verandering in als ik straks de baby kan voelen. Aan de andere kant is een nuchtere houding ook wel lekker. Ken zat mensen die hun hele zwangerschap op een roze wolk zaten, en daar keihard vanaf vielen toen de baby was geboren en het toch allemaal vies tegenviel (baby niet, maar wel weinig slapen, vooral bezig met voeden en luiers verschonen).
dit zou ik getypt kunnen hebben... zwanger zijn was voor ons niet vanzelfsprekend (iui gehad ervoor) maar ik ervaar het als een ware hell!! Alleen maar extreem misselijk zijn met hoeveel medicatie ook.... en spugen spugen spugen! soms als ik een uurtje heb dat het beter gaat kan ik genieten van mijn buik en de 2 wondertjes die ik erin voel... maar zwanger worden zal ik nooit meer doen...
Zwanger zijn zelf vind ik geen bal aan. Hoewel ik eigenlijk weinig tot geen zwangerschapskwalen heb (bij de vorige twee ook niet, alleen hooikoorts, maar daar was op den duur mee te leven). Ik vind het wel heel bijzonder dat er in mijn lichaam een nieuw leven groeit. Dat er vanuit een bijna niets, een compleet mensje ontstaat. En de eerste schopjes die je voelt, die vind ik ook erg bijzonder. In tegenstelling tot de laatste schopjes, want die zijn echt niet fijn.
Ik vond alleen de schopjes erg leuk,bijzonder en mooi! Voor de rest vond ik er geen reet aan! Maar als ik kijk wat voor ongelovelijk mooi kindje je er voor terug krijgt, zou ik het zo nog een paar keer over willen doen! Ik heb altijd geroepen, dat ik graag wil dat er 3 a 4 jaar tussen de kinderen zou zitten en tijdens de bevalling heb ik geschreeuwd, dat ik nooit meer een kind wilde, maar nadat ik mijn zoon op mijn buik kreeg veranderde dat gevoel direct. Eerst gaf ik de schuld maar aan de hormonen, maar dat gevoel is er nog steeds!
Nou op het vind ik het tot daar aan toe, maar mensen hoeven echt niet voor mij op te staan hoor. Sommige zwangeren doen ook wel of ze niks meer kunnen.