Ten eerste wil ik even duidelijk maken dat ik echt van m'n zoon hou, ondanks de problemen zie ik m'n kind echt heel erg graag M'n zoontje is 9 bijna 10 Toen hij 4 jaar werd kreeg hij gedragsproblemen .. maar ik dacht toen, hoort bij de leeftijd Maar nu Vanaf 6 jaar gaan ze hier naar de basisschool en toen begon het Elke keer op ouderavonden kregen we te horen dat hij zich heel moeilijk kon aanpassen in de klas, constant ruzie met de kinderen , constant ruzie met de juf Vorig jaar was het al helemaal erg , hij mocht in de namiddag niet meer met z'n klasgenoten spelen omdat hij op de vuist zou gaan Hij gaat in een seconde tijd van heel blij en leuk , naar heel kwaad, woedend in de klas heeft hij geen vriendjes meer .. de juf heeft van alles geprobeerd .. zelfs zo erg dat er een spelregeling kwam met de groep verplicht samen spel op de speelplaats onder begeleiding van een juf Ook dat liep scheef, nu komt hij tijdens de middag thuis eten omdat het op school bijna onhoudbaar is Hij wordt niet gepest ofzo, maar de kinderen spelen liever niet met hem omdat hij juist zo snel van emotie veranderd Als hij blij is gaat alles goed, maar dat kan in 1moment helemaal omslaan .. zonder aanleiding Thuis .. hij vraagt continu aandacht (elk kind natuurlijk) , maar hij komt een knuffel vragen terwijl je met de wasmand in de armen loopt of aan het koken bent , als je zegt tegen hem (nu even niet, als ik m'n handen leeg heb kom ik direct) trekt hij een gezicht alsof je hem net geslagen hebt Regels in huis zijn moeilijk , hij heeft het gevoel dat die alleen voor hem gelden wat helemaal niet zo is We hebben al een paar keer aan de alarmbel getrokken, omdat we zelf ook voelen dat er iets niet juist zit maar hier een afspraak maken met een kinderpsycholoog is heel erg moeilijk We kunnen nu wel eind dit jaar op consultatie (eerste gesprek) daaruit zou dan nieuwe afspraken worden gemaakt om erachter te komen wat er zou kunnen schelen Hij ouder hij wordt, hoe moeilijker We houden nu in ieder geval dagelijks met de juf een schriftje bij want anders liegt hij over alles, huistaken , nota's vandaar dat we met de juf nu echt nauw contact houden herkend iemand dit ? Ik zeg het nog eens, ik hou van m'n zoon !! maar ik voel zelf dat dat niet meer voldoende is om hem te helpen met de problemen die hij heeft je word er zelf zo triest van
Ik herken het in de dochter van een vriendin. Zij is uiteindelijk gediagnostiseerd met PTSS... Veel sterkte. Je hoeft niet te denken dat wij jou ervan 'verdenken' dat je niet van je zoon houdt hoor! Iedereen heeft er wel eens de balen van, maar als er sprake is van een gedragsstoornis o.i.d dan is dat natuurlijk helemaal moeilijk. Je moet soms ook je verhaal kwijt kunnen.
eind dit jaar naar de psycholoog? ehh volgende week lijkt me een beter idee of anders naar een kinderarts, die kan er misschien wat vaart achter gooien. Hoe langer hij alleen moet vechten en er niets van begrijpt hoe lastiger het voor hem is in het dagelijks leven. Want jouw mannetje heeft in zijn hoofd denk ik een probleem"pje, dat weet jijzelf allang denk ik. Hij heeft gewoon hulp nodig en niet eind dit jaar maar zo snel mogenlijk. natuurlijk hou jij van je zoon, maar ook iemand waarvan je houd kan iets mankeren, dat maakt het houden van niet minder en juist omdat je van hem houd, maak je je er druk over en wil je hem helpen. lijkt me heel gezond
Ik ken iemand met hetzelfde gedag ook dezelfde leeftijd als jou zoon en daar zijn ze pas achter gekomen dat het kind adhd heeft ookal is hij niet druk. Nou krijgt hij medicijnen en is een heel ander kind
Even een klein voorbeeldje .. zodat jullie een beter beeld krijgen vorige zomer wilden m'n schoonouders de kinderen eens mee nemen naar de camping er is een grote speeltuin aan en een zwembad We gaan er elk weekend naartoe, maar de schoonouders wilden er met de kinderen een weekend van maken M'n zoon heeft een hele goeie band met de grootouders mijn schoonvaders is al van oudere leeftijd 70 jaar Nooit zijn er problemen geweest maar dit weekend liep het fout ze zijn met z'n allen naar de markt gegaan, samen lekker eten inkopen om samen te koken de meisjes kregen elk een cadeautje en ze wilde voor m'n zoon een horloge kopen dat ging goed .. tot hij schoenen zag staan .. maar die had hij voldoende hij kreeg uiteindelijk de horloge maar niet de schoenen Hij was razend , zo razend dat bij terug keer naar de camping hij is weg gegaan naar een vriendje om daar te gaan klagen hij kwam terug met een fietsje (klein fietsje) M'n jongste wilde even op die fiets (ze was toen 2) .. hij wordt razend kwaad en duwt z'n zus op de grond en begint tegen haar te schreeuwen dat het niet haar fiets is m'n schoonvader krijgt hem gekalmeerd en ze eten erna gezellig samen die avond was het kinderdisco .. de oudste van 11 werd door haar broer en diens vriendje uitgelachen, zwaar gepest m'n schoonouders hebben de dag nadien naar ons gebeld met de vraag om hen terug te komen halen .. m'n schoonvader kon het niet meer aan M'n zoon had hem uitgescholden en nog vanalles (maar dat wilde ze aan ons niet vertellen) m'n schoonvader was duidelijk .. hij wilde niet dat ze nog met 3 op de camping zouden komen slapen we hebben er achteraf met hem over gepraat maar hij antwoord alleen dat hij zelf niet weet waarom hij dat allemaal doet Nu is alles wel terug opgelost met de grootouders en blijven ze geregeld nog wel slapen bij hen, alleen zijn de regels nu strenger en wij een telefoontje verwijderd sorry voor de lange verhalen, maar ik weet als moeder niet meer wat ik nog kan doen zowel om hem te helpen, als de mensen rondom hem
de wachttijden zijn belachelijk lang .. zelf zo erg dat je hier een afspraak moet regelen via ... eerst naar clb bellen, dan vragen aan hen wat de dag is dat je een afspraak kan inbellen in het ziekenhuis wat 1 keer per maand is en een half uur lang dus als je er niet inkomt met de foon .. ook geen afspraak meer mogelijk je word er echt moedeloos van
Wat moeilijk, ik herken er wel iets in. Er zijn alleen zoveel dingen die oorzaak van zulk gedrag kunnen zijn dat ik daar verder niets over kan zeggen. En juist omdat problemen met gedrag van veel dingen kan zijn zou het niet goed zijn om vanaf een forum naar wat het zou kunnen zijn te zoeken. Hebben ze bij jullie geen orthopedagoog? Hier in NL kan je daar vaak een stuk sneller terecht en die kunnen je dan al een stuk sneller helpen zoeken hoe je met bepaalde gedragingen het beste om kan gaan.dan kan later altijd de kinderpsycholoog kijken wat er eventueel precies aan de hand is. In iedergeval veel sterkte.
Wat vervelend allemaal zeg! En dan ook nog op een wachtlijst van bijne een jaar!!! Schandalig! Heb je al naar Bureau Jeugdzorg gebeld? Misschien dat je daar sneller geholpen kan worden? liefs
hey, ik zoek ook niet echt een diagnose via dit forum ik weet dat dat niet kan, er zijn zoveel verschillende dingen en gradaties Het is ook de eerste keer dat ik het van me afschrijf, ik denk er wel elke dag over na huil soms 's avonds omdat de dag echt heel erg slecht is verlopen We hebben het traject van de school gelopen qua afspraken maken met als reden de school werkt samen met de kinderspycholoog in het ziekenhuis bij een diagnose wordt met de school samen gewerkt dan komt er in het geval van autisme een extra leerkracht in de klas staan die er is alleen voor hem zodat hij de begeleiding krijgt die hij nodig heeft en een leerkracht die hem kan uitleggen wat de kinderen in z'n klas bedoelen klinkt raar als ik het zo uitleg, maar ik wil die extra ondersteuning niet mislopen zou voor hem echt een hulp zijn, iemand in de school die hem echt begrijpt en er dus ook altijd is
het is trouwens niet realistisch te denken dat ik deze maand of volgende maand al hulp kan krijgen er zijn wachtlijsten die soms langer duren dan een jaar, alles zit tjokvol overal
Meid wat een vervelende situatie voor jullie gezin en wat vervelend dat de wachtlijsten zooooo lang zijn bij jullie, hier ook wel hoor, maar eind van het jaar............ Ik weet niet welke weg je in Belgie neemt bij zulke dingen, maar wellicht een idee om met de juf en huisarts samen eerder een afspraak te kunnen krijgen bij de kinderarts?
Of is het misschien een idee om uit te wijken naar nederland, ik weet niet of dat kan met de verzekering? En hoever Nederland is. Denk niet dat het hem wordt maar probeer mee te denken?
Wat lang zeg die wachtlijsten! Verschrikkelijk....zeker als je ziet dat je zoontje het echt NU nodig heeft. Via je zorgverzekering ook geen mogelijkheid om iets te regelen? Wellicht eerst een andere psych proberen? En als daar dan een vorm van autisme uitkomt weer kijken of je bij de psych terecht kan die samen werkt met school? Sterkte!
Ik heb via de huisarts geregeld dat ik met mijn dochter terecht kon bij de psycholoog, en via school heeft ze lijsten in moeten vullen. en na een maand of wat kon ze al terecht bij eerstelijns zorg. ik zou met de huisarts en de school om de tafel gaan en er vaart achter zetten. Waarschijnlijk is het geen kind voor regulier onderwijs. Ik wil je wel heel veel sterkte wensen, want als je als moeder zijnde geen raad meer weet met je kind...dat is gewoon het moeilijkste wat er is, want je staat machteloos...
Ik ga vandaag nog eens rondbellen Ik ben diegene die al jaren roept dat er hulp moet komen, heb mezelf toen hij 4 was ingeschreven voor wekelijkse begeleiding omdat ik toen dacht dat het aan mij lag dat ik mss iets gedaan had in z'n babyjaren waardoor hij nu een ander gedrag vertoonde de begeleiding is gestopt 3 jaar geleden (ook zij zei dat er andere hulp moest komen) toen was hij 7 en sindsdien hebben we al gesprekken gehad met de huisarts (die het op vervroegde puberteit stak) vorig jaar iq testen laten afnemen gesprekken gehad met het clb maar we werden echt van kastje naar de muur gestuurd nu neem ik zelf het hef in handen (had vroeger gemoeten, ik weet het) ik ga eens rondbellen vandaag, zien wat de andere opties nog zijn bedankt allemaal om te luisteren , kan er met heel weinig mensen over praten net omdat ik niet wil dat mensen die hier binnenkomen anders naar m'n zoon kijken
En laat je niet afpoeieren. Gewoon zeggen er moet NU iets gedaan worden, ik kan het niet meer aan!! Maak een afspraak bij de huisarts , ga daar desnoods keihard zitten huilen en geef aan, dat je het zelf niet meer kunt en dat je hulp nodig hebt!! En misschien kun je je zoon eens meenemen en dan een situatie uitlokken zodat de huisarts met eigen ogen kan zien, dat dat gedrag niet normaal is Want voordat de molen eens draait is je kind misschien al veel te ver doorgedraaid
Ik wil je vanaf hier een dikke knuffel geven. Uiteraard hou je enorm veel van je kind, anders maak je je niet zo veel zorgen om hem. Probeer op je strepen te gaan staan, vaak is dan wel wat meer mogelijk. Heel veel sterkte.
het net nog eens gebeld naar het clb .. daar heeft hij vorig jaar een aantal gesprekken gehad en ook verschillende testen moeten doen nu even hun telefoontje terug afwachten en proberen om via hen voorrang te krijgen clb heeft er nogal veel in te zeggen
Ik bedoel er niks mee hoor met wat ik nu ga zeggen, maar ik denk dat de meeste mensen in je omgeving wel weten dat hij anders is. en wordt hij onbewust al anders benaderd, en wordt er naar hem al anders gekeken