Gisteren kreeg ik op het werk een mail van Niels dat hij had afgesproken met zijn ouders bij de ANWB winkel een gemeente verderop om te gaan kijken voor reisgidsen. Ja ja dacht ik, en vervolgens komen ze mee naar huis en gaan wij uit eten voor Valentijnsdag. Dus ik bel om 16.45 uur op dat ik naar huis zou komen en ik vroeg of zijn ouders er nog waren. Nee die waren al naar huis kreeg ik als antwoord. Dus ik rijd naar huis toe en zie idd de auto niet staan van mijn schoonouders (maar dacht nog die kunnen ze ook uit het zicht hebben gezet ). En heel frapant de rolgordijnen waren al dicht. Ik loop naar de achter deur, had Karsten bij me vanuit het KDV, en hij roep doen hij binnen stond Hè opa en oma. Niels komt naar mij toelopen, nam mijn tas aan, haalde mijn zakken leeg en ik kon gelijk weer naar buiten (nadat ik opa, oma en de kids een kus had gegeven). Kort samen gevat, mijn vermoeden was juist. We zijn heerlijk uit eten geweest bij de Griek en mijn sv had idd de auto uit het zicht gezet. We waren om 20.15 uur weer thuis en om 21 uur lagen we op bed want Niels viel om van de slaap. Heb van mijn sm ook nog een hele mooie slaven armband gekregen. Die had zij voor haar 21e verjaardag gekregen van een suikeroom van haar alleen omdat ze in een rolstoel zit heeft ze die nooit kunnen dragen. Nu mag ik hem hebben en over 14 jaar en 2 maanden moet ik hem aan Maarit geven als ze 21 wordt. Lief hè!
Ik ga er van uit dat diegene die de testen afneemt weet hoe hij/zij om moet gaan met kinderen zoals Joost. Daar hebben ze zo hun trucs voor om toch een resultaat te krijgen. Je wordt niet zomaar getest op autisme. Het is niet zo een moeder roept wat en er wordt klakkeloos zo'n test gedaan, er moeten toch flink wat aanwijzingen zijn die in die richting wijzen. En misschien komt er wel heel wat anders uit of niks maar dan heb je het iig uit kunnen sluiten. Ieder mens heeft in meer of mindere mate autistische trekken.
Kijk, da's het betere werk!!! (daar kan die van mij nog wat van leren ) En da's een onwijs lief gebaar van je schoonmoeder. Ik heb ook zoiets, maar dan met een zegelring (met familiewapen)....die heeft mijn moeder gekregen van mijn opa (aan papa's kant) toen ze 21 werd, ik heb 'm van haar gekregen toen ik 21 werd en nu ..... tja als er geen dochter komt, dan bewaar ik 'm maar voor een eventuele toekomstige dochter van mijn broer (want hij zet natuurlijk de familienaam voort en ik niet )
da's waar....maar in dat geval heb ik idd wel liever dat ze de test dus WEL opnieuw doen, want in dat centrum zijn ze daar wel voor gespecialiseerd en bij het CLB natuurlijk niet direct (al is die natuurlijk wel gestandaardiseerd en genormeerd) En ik vermoed dus dat hij op het verbale vlak nog wel heel erg groeit, zeker als je nagaat hoe hij de afgelopen maanden gegroeid is....
daarom....en dan is 3,5 jaar natuurlijk toch nog best klein voor zo'n test . Heb je net trouwens een pb'tje gestuurd
Senn: wat leuk van Niels om je zo te verrassen met Valentijn! En dan van je sm ook nog zo'n leuk gebaar!!!! Lief hoor! Ramoontje: goed dat je Joost toch op de wachtlijst gezet hebt, zeker als het een jaar duurt! Beterschap voor de boys...en vooral voor Rick! Daantje: leuk, je eerste schminkklantje! Sann: dikke knuffel voor vandaag! Hopelijk is je moeder je een beetje tot steun vandaag! Hier eerst maar eens een ochtendje in huis bezig geweest. Was de eerste dag in een paar weken dat ik niks geen afspraken of verplichtingen had...heb er van genoten! Arinde ook geloof ik, die heeft gewoon de hele ochtend aan de tafel gespeeld met 3 kleine barbiepopjes....dat heb ik echt nog nooit meegemaakt Heb ondertussen ook alvast het kapsel voor mn taart gebakken en de botercreme gemaakt. Kan ik straks of vanavond de taart alvast vullen en bekleden. Hoop dat het allemaal lukt zoals ik in mn hoofd heb
Senn, heb net het hele topic gelezen.... pffff, valt allemaal niet mee hoor! En nu ben ik eens te meer blij, dat ik het een half jaar geleden zelf heb aangekaart en de bal aan het rollen heb gebracht. Voor ons is de wachttijd geen probleem, omdat het te overzien/handelen is (itt tot bij hun).... Wel heftig hoor!
Dat bedoelde ik nou de hele tijd maar had het gevoel dat ik het niet goed onder woorden bracht. Nu is het nog te overzien, te handelen maar je weet niet waar je over een jaar of 2 jaar staat met Joost en dan had je gewild dat je het maar gedaan had. Wat dat betreft ben ik bang dat als ik met Sven niks had gedaan en me had laten afschepen door bepaalde instanties ik nu ook met een Sven gezeten had zoals zij nu met haar zoon zit. Het gaat nu ook niet helemaal lekker met hem maar hij zit wel op de juiste school en we gaan nu ook weer alle zeilen bij zetten (zowel thuis, op school als op zijn auticlubje) om hem weer lekker in zijn vel te laten voelen. Wat zal haar zoon met zichzelf in de knoop zitten zeg en een laag zelfbeeld hebben omdat iedereen (m.u.v. zijn ouders) zich tegen hem keren. Hoe erg is het om als kind te horen dat je niet meer met je broertje en zusje of neefje en nichtje (ben ik even kwijt) op de camping bij opa en oma mag komen logeren omdat je "lastig" bent. Dat jochie is niet lastig hij heeft een probleem waarvan hij zelf niet weet hoe hij het op moet lossen en een opa heeft die niet weet hoe hij er mee om moet gaan. Echt heel verdrietig gewoon.
Ik had het wel zo opgepikt hoor ....vandaar dat ik gister toch ook maar die mail de deur uit had gedaan, zonder dat met manlief te overleggen . Gelukkig kon hij zich er achteraf wel in vinden. Voor mij scheelt het ook veel dat de mama van het beste vriendje van Rick een verpleegkundige achtergrond heeft, en ook het nodige qua dit soort testen met haar oudste heeft gehad, dus die gebruik ik ook echt als klankbord! Ik vind het idd ook heel sneu en verdrietig voor dat kleine ventje, en heb ook echt wel medelijden met die ouders, zeker ook omdat zij aangaf het wel al vroeger aangekaart te hebben.... En die opa....wat moet die zich machteloos hebben gevoeld.... Het is wat ik gister op het CLB hier ook zei, als het zo is dat er sprake is van een dergelijke stoornis, dan wil je dat idd weten en dan is het aan ONS (de school met name in dit geval omdat daar het grootste probleem ligt) om ons plan van aanpak beter op Joost af te stemmen, en dan is alle hulp gewoon welkom. Hij doet niks fout of verkeerd, hij is zoals hij is en doet zoals ie doet en het is aan ons om daarmee om te gaan.
We komen er wel. En uiteindelijk willen we onze kinderen zo goed mogelijk in de maatschappij wegzetten ongeacht wat ze mankeren.
Rick is voor de 3e keer vandaag in slaap gevallen op de bank . Ben blij dat we morgen toch effe naar de huisarts kunnen, zo is het ook niks (heeft vandaag meer geslapen dan dat ie wakker is).
Net toch maar teruggebeld naar de HA....Rick heeft vandaag zoveel geslapen en had net weer 40+...dus toch maar gebeld. Kon gelijk komen en mocht even tussendoor. Buiten de hoge koorts, het hoesten en flink opgezette klieren is er eigenlijk -wonder boven wonder als je hem hoort hoesten- niks te vinden, alles is rustig. Dus tja....dan zeg het maar.... Hij moet goed blijven drinken van de dokter (hij had vandaag nog niet 1 volle beker op, inmiddels wel) en flinke pijnstilling (iedere 2 uur!) en een recept voor een AB kuur meegekregen maar nog even een dag afwachten. Mocht ie nou morgen ineens geen hoge koorts meer hebben, dan hoeft ie de kuur niet te hebben, en anders mogen we er morgenmiddag mee beginnen. En inmiddels ligt meneertje weer te slapen.... (heb zelfs nog niet de kans gekregen om hem pijnstilling te geven, zo snel was ie alweer vertrokken)