ik was overal op tijd bij. met 16 mijn man ontmoet met 19 was ik getrouwd met hem. we hadden toen ook al een eigen huis. ik ging nog wel naar school. 2 jaar van elkaar genoten met het huwelijk zeg maar. en met 22 jaar was ik voor het eerst moeder. met 25 nog een keer. de reden tjah ik was dr aan toe. manlief wilde wel graag voor zijn 30e papa zijn. zelf was ik zelfs al eerder er klaar voor maar heb op zijn woorden "gooi de pil maar weg" gewacht hihihi. hij heeft een vaste baan en ik ben huismama we hebben een groot vrijstaand huis kindjes ,van beide 1, en veel huisdieren. goed genoeg voor elkaar dus naar mijn mening
Ik ben gewoon getrouwd (23)toen ik een tijdje verkering had en na twee jaar mochten we een kindje krijgen. (25)
Ik was 27 toen de eerste werd geboren, de tweede was sneller gewenst maar kwam door een miskraam en een dubbele curettage later, ik was 30 toen nr twee was geboren. Wij hebben er niet zo bewust voor gekozen maar waren er na zes jaar klaar voor. En nu vind ik het een heerlijk idee dat als ik straks 40 ben mijn kids al 13 en 10 zijn!
Hier jong moeder (23 toen de eerste kwam), ik heb zelf ook een jonge moeder en ik vind het heerlijk en dat gun ik mijn kinderen ook.
Ik ben zowel een jonge als een oude moeder. Bij de oudste nu 15 was ik 21. Ik had wel nog iets jonger gewild, ben op mijn 18 e getrouwd, maar dat lukte niet. Ik had de wens om voor mijn 30e 4 kindjes te krijgen. Aangezien de oudste autistisch is heb ik jaren geen zwangerschap aangedurft. Ik kon er gewoon geen kindje bij hebben. Ben vervolgens gescheiden, dus dan wordt het ook lastig. Op mijn 28e mijn huidige man leren kennen en toen we aan kindjes wilden beginnen duurde het 5 jaar eer ik zwanger was. Ik heb mijn 2e kindje dus pas gekregen toen ik 35 was. Daarna niet meer aan de pil en ben over kleine 5 weken uitgerekend van nr 3. Ik ben nu 37. Eerlijk is eerlijk ik had het ook liever anders gepland, maar ja mijn leven is een beetje anders verlopen als ik in gedachten had
Ik ben ook jong moeder geworden. Werd zwanger op me 19e en 2.5 week voor me 20e verjaardag bevallen. Hier was het niet gepland maar wel heel erg gewenst.
Het lijkt mij sterk dat hij het echt meent, want hij is nu 29 en krijgt net voor zijn dertigste nummer 2, terwijl zijn moeder net zo oud was toen ze hem kreeg. Als ik hem daarmee plaag, zegt hij altijd dat hij niet zo ouderwets is als zijn ouders. Ik denk eerder dat het een grapje is.
Ik was 34 toen ik mijn dochter kreeg. Eerder riepen mijn man en ik wel een jaar of 10: Kinderen?? Nee wij niet hoor!! Maar opeens dachten we: nu of niet meer want de klok tikt door. En jawel, in de 3e maand was ik zwanger van een gezond meisje. Achteraf gezien had ik het eerder moeten doen maar het kwam er gewoon niet van, we waren gewoon heel erg van het reizen, werken, stappen, daar paste toen geen kindje in. Maar achteraf gezien hebben we weinig opgegeven dus het had best eerder gekund maar dan denk ik, dan was dat lieve meisje van nu er vast niet geweest... dus het is goed zo!
Hier een naar verhaal. Ik heb altijd al kinderen gewild. Op mijn 16e wilde ik al maar vond het toch net te jong. Op mijn 24e wilde ik met nieuwe vriend kinderen. Hij wilde niet. Relatie ging over en ik kwam op mijn 28 huidige vriend tegen. Wilde toen al kinderen,hij niet. Op mijn 31e ging de relatie bijna over omdat ik zo graag wilde en hij bleef weigeren. Uiteindelijk toch gebleven en 2 jaar later wilde hij ook wel. Werd ik ziek. En de kinderwens ging voor 2 jaar min of meer in de ijskast. Ik hoop nu ik 35 ben toch graag zwanger te worden..
Ik wilde in eerste instantie geen kinderen. Ben eerlijk gezegd nooit echt fan van kinderen geweest. Toch onverwachts zwanger geraakt van de eerste op mijn 29e. Nummer 2 kwam gepland toen ik 36 was en nummer 3 toen ik 38 was, vorig jaar dus. Ik geniet nu wel meer van het moederschap dan bij de eerste, wat niet betekent dat ik minder aandacht heb besteed aan mijn oudste toendertijd. Een mens kan raar inelkaar zitten want nu wil ik toch heel graag nog 1x een babytje, eenvierde dus maar mijn leeftijd houd me een beetje tegen.
Vroeger dacht ik altijd dat 24 een mooie leeftijd was voor een kindje en dan wilde ik 3 kinderen... Maar ik stond om mijn 17e met een posi-test in handen en dus werd ik op mijn 18e moeder. Met mijn ex kregen we nog een kindje, nog 1 dag op mijn 19e. Na 2jr gingen we uit elkaar en niet snel daarna kreeg ik een relatie met mijn man. Wij wilden samen wel kinderen maar niet meteen en ik vond wel dat we dan klaar moesten zijn voor ik 30 was. De 3e kwam op mijn 27e en de 4e op mijn 28e. Zo was he t mooi... maar ja, toen kregen we nog een onverwachts cadeautje op mijn 30e .
Wilde ook altijd jong moeder worden Mijn moeder was 27 en toen ze mij kreeg (ik was de laatste van 4 kinderen) Kreeg op mijn 14de verkering met mijn man toen 19, ik werd wel bijna 15 en hij wist eerst niet dat ik 14 was Nu 11 jaar samen en 2 kindjes rijker! op mijn 20ste getrouwd net voor mijn 23ste verjaardag voor het eerst moeder en een half jaar voor mijn 26ste de 2de Mijn man is nu alleen een beetje bang, jongste is met een hartprobleem geboren, dat dit weer gebeurd. Al is de kans heel erg klein. Dus voor dat hier de 3de komt zijn we wel minimaal 3/4 jaar verder.
Ik wilde altijd graag voor mijn 30ste moeder worden. Onze oudst was echt een cadeautje, niet bewust mee bezig geweest. Ik was 25 toen de oudste geboren was en 28 bij de jongste. Mijn wens ik dus uitgekomen Mijn moeder was zelf 21 toen ze mij kreeg en ik heb het altijd leuk gevonden om een jonge moeder te hebben. Ik merk nu hoe leuk het is om een jonge oma te hebben...mijn moeder is nu 51!
Zo, wat veel 20ers Mijn ware heb ik 2 jaar geleden pas ontmoet en ik ben afgelopen maandag 37 geworden. Helaas (na ronde 2 zwanger!) een miskraam op 22 januari. Het loopt soms zoals het loopt... Het is niet altijd een kwestie van kiezen. Ik heb nét toevallig een aflevering van Holland Doc gekeken via Uitzending Gemist over de risico's van ouder moeder worden.. Sta je niet altijd bij stil..
Ik ben nu 32 en heb 5 maanden geleden mijn eerste kindje gekregen. Wij hebben bewust wat langer gewacht, om er voor te zorgen dat we eerst alles financieel (werk, huis, dat soort dingen) een beetje goed op orde hadden. Ik ben er blij mee dat we het zo gedaan hebben, ik geniet van iedere seconde van mijn zoontje en vind het geen enkel probleem dat alles nu hem draait, maar juist daarom is het wel leuk dat we in de 12 jaar hiervoor alles hebben kunnen doen waar we zin in hadden.
Zit een beetje tussen de wal en het schip in. Met me eerste was ik 26. En met me tweede werd ik 36. Middeljong en middeloud. beter kon ik het niet doen. Mijn wens was er wel altijd om moeder te worden. Het is omdat ik een laat bloeier was qua vriendjes anders had ik denk al veel eerder moeder geworden.
Hier was het eerlijk gezegd een spontane opwelling. Wou zelf wel altijd kinderen, maar ik ben nogal spontaan aangelegd, zullen we maar zeggen. Ik ben hartstikke blij met mijn dochter, maar achteraf had ik misschien toch beter wat langer kunnen wachten tot ik zelf ook echt alles op een rijtje had (opleiding afgemaakt.) Nu voel ik me af en toe wel beperkt in wat ik graag nog wil doen, maar dat ligt ook wel een beetje aan mijn instelling, dus daar zou ik nog wat aan kunnen doen. Je hoort immers wel eens van die vrouwen die ondanks alles toch zoveel hebben kunnen doen en ook echt een ruime blik hebben en verder kijken dan hun neus lang is. Helaas ben ik nog niet zo ver. Ik heb overigens een jonge moeder, ze wordt dit jaar 41 en een oude vader, hij wordt dit jaar 67. Met beiden heb ik niet echt een goede band. Mijn moeder heeft nooit echt volwassen kunnen worden en bij mijn vader ligt het meer aan andere dingen.
Ik behoor tot de ouwe taarten Ik was 41 toen ik mijn 1ste kreeg en 44 toen de 2de werd geboren. Over een paar weekjes word ik 45, mijn man is 56 jaar. Als ik alleen naar onze leeftijden kijk, dan zou ik het nu anders doen. Ik heb best wel veel spijt gehad van onze keuze en ben ook heel bang geweest dat het voor ons te laat zou zijn. Godzijdank werden we elke keer heel snel zwanger, we hebben ongelovelijke mazzel gehad. Het waarom van onze keuze is een lang verhaal, in het kort : wij zijn dit jaar 14 jaar getrouwd dus het is niet zo dat we elkaar laat hebben leren kennen. Maar we hebben niet eerder deze stap gezet vanwege mijn stiefkinderen. Mijn man heeft 2 kinderen uit een eerder huwelijk die lange tijd 50% bij ons hebben gewoond. De situatie was dermate ingewikkeld, emotioneel zwaar en instabiel (zowel met hun vader als met mij) dat er in mijn ogen geen ruimte was voor een baby. Tja, keuzes.......