Slaaptekort is vreselijk! Daar kunnen we allemaal tegen in gaan, maar het is echt killing. Idd als je maar lang genoeg niet slaapt heb je kans om in psychoses te komen en dat wil je dus echt niet!! Je weerstand zakt en je wordt bij het minste of geringste ziek. Ik zou, als de vader niet snachts kan bijspringen (kan bij ons ook niet, mijn man werkt 4 dagen 9 uur, moet 5 uur op en half 6 de deur uit, ik werk 2 a 3 nachten in de week, nu thuis ivm BI) vragen of familie of vrienden willen helpen. Dat je 1 of 2 nachten per week gewoon kan slapen, en dat je daar naar toe kan leven. Dat je weet dat je dan gewoon kan slapen. Voor nu zou ik me ook ziekmelden en ZELF een gesprek aanvragen bij de bedrijfsarts. Voordta je daar heen gaat even langs de huisarts. Die kunnen helpen met tijdelijk minder werken. Sja...jonge kindjes ....tropen jaren noemen ze dat toch??? Ons zoontje maakt goeie nachten van t klokje rond, maar ik zie nu al tegen gebroken nachten van de baby op haha.
Natuurlijk zal je je wel moe blijven voelen, het neemt het probleem niet weg. Maar persoonlijk ben ik veel rustiger als ik er in de nacht een paar keer uit moet als ik niet werk. Want waneer ik wel werk, die dagen, en ik moet eruit, dan ligt er toch een bepaalde druk op je, zo ervaar ik het tenminste. Het geeft je dan misschien toch meer stress.
Ik heb de rest van de reacties niet gelezen maar ik vind niet dat je je voor slaaptekort ziek kan melden. Want je bent niet ziek je bent moe. Ik zou twee weken vrij pakken om bij te slapen. Sterkte meis en ik hoop dat je kindje snel wat beter slaapt.
Aan alle dames die vinden dat slaaptekort geen ziekte is, ik heb er een postnatale depressie van gekregen. En dat voel ik nu nog. De eerste maand met mijn zoontje was slopend, ik kon geen 3 uur per nacht slapen (en dat was dan nog onderbroken). Ik ben er dus echt aan onderdoor gegaan. Dat doet slaaptekort met je. En je hebt natuurlijk mensen die met 3uur per nacht toekomen, maar die zullen dan mss andere kwalen hebben waar ik geen last van heb. Als ik nu weer stress krijg, moet ik preventief werken. Dus eventjes naar de HA (die mijn situatie kent) en een paar daagjes ziek thuis. Ja want ik ben ziek, ik neem geen verlof om iets leuk te doen. Ik ben die paar daagjes thuis om te zorgen dat ik weer geen depressie krijg (en dan slaap ik). De depressie is nu 4 jaar geleden, maar nog steeds heb ik er de naweeen van. Dus TS let op jezelf, want jij alleen voelt je lijf het beste aan.
Ik snap je helemaal! Sterkte, en goed dat je aangeeft wanneer het je te veel wordt. Helaas heb jij dit mee moeten maken...
Thx MoniqueP, Ik bekijk het zo : beter nu een paar daagjes (of bij TS een weekje) ziek en dat je daarna weer kan werken; dan maar blijven doorkwakkelen omdat het zo hoort en dan een paar maanden buiten dienst met een hele zware aandoening (depressie, burn out, lage weerstand). Wat zou je baas het liefste hebben (de mijne dus het eerste)
Ik vind het raar dat slaaptekort geen ziekte word genoemd. Vind het zelf namelijk aardig in de richting komen! Heb zelf heel veel problemen met slaaptekort gehad en voelde me daardoor echt ziek. Ik moest in bed blijven maar slapen kon niet. Functioneren ook niet. Kon niet eens meer fatsoenlijk koffie zetten omdat ik haast liep te slaapwandelen. Slaapmiddelen hielpen uiteindelijk wel maar ik heb geen kindje wat de oorzaak is natuurlijk
Bijna precies hetzelfde verhaal hier: Thirza sliep ook zo ongelovelijk slecht, (bleek achteraf allemaal fysiek/medisch te zijn: met 8 mnd ontdekten we eczeem, een maand later dat die veroorzaakt werd door een koemelkallergie en een klein half jaar later bleek dat de oorontstekingen die ze steeds had, veroorzaakt werden door een chronisch ontstoken neusamandel, waaraan ze bij 19 maanden geopereerd werd. Na een paar kiezenrondes, 5e of 6e ziekte en waterpokken, kwam het daarna tot rust en ging ze met 23 maanden eindelijk doorslapen!). Ik heb me te laat ziek gemeld toen, stond op een gegeven moment te janken van ellende toen ze tijdens het verschonen haar broekje op de vloer schopte en dat was wel het moment dat ik dacht: Dit kan zo echt niet meer. Ziek gemeld toen dus, 3 weken thuis geweest en toen weer aan het werk gegaan, om er 3 weken later gewoon weer uit te knallen. Ik ben toen 2 maanden volledig thuis geweest en vandaaruit weer met een paar uurtjes tegelijk steeds op gaan bouwen. Ik heb er toen 4 maanden over gedaan om weer op te bouwen naar mijn 24 contracturen. Bij de arbo zei de arts in eerste instantie dat ik me niet ziek kon melden als mijn kind ziek was. Heb behoorlijk uit moeten leggen dat dat niet het geval was, maar dat IK ziek was geworden van alle slaaptekort. Idd dezelfde klachten die jij beschrijft: me extreem niet kunnen concentreren, (een eenvoudig boek lezen lukte al niet meer), dingen steeds vergeten, depressief voelen. Verder was autorijden wel iets wat steeds gevaarlijker werd, en aangezien ik ambulant werk doe, was dat toen extra reden om te stoppen. Toen de arbo duidelijk had dat IK klachten had, die weliswaar veroorzaakt waren door de ziekte van mijn dochter, was voor hun wel duidelijk dat ik niet kon werken. Maar bij ziekmelden is het dus vooral wel handig om aan te geven dat je oververmoeid bent en dat daaraan een aantal specifieke klachten hangen. De oorzaak is voor de arbo toch minder belangrijk: er moet eerst vastgesteld worden of je wel of niet kunt werken. Pas daarna ga je kijken hoe je de situatie op kunt lossen. Wat ik je aan advies wil geven, is dat je vooral bij je huisarts een doorverwijzing voor je zoontje gaat vragen naar de kinderarts en de KNO-arts, om een grondige fysieke check te laten doen. Misschien is er niets aan de hand, maar dan weet je dat tenminste. Hier heeft het iig veel duidelijk gemaakt en konden we daarmee tenminste werken aan een oplossing voor het probleem. Zijn we alledrie erg veel beter van geworden
Ziekmelding gebeurt daar waar je door fysieke of psychische klachten niet in staat bent om te werken. Slaaptekort levert die fysieke (en psychische) klachten op en volgens arbo-richtlijnen ben je dan dus gewoon ziek.
Overigens, nog even voor de duidelijkheid: bij ons waren de nachten zo heftig, dat het betekende dat ik een gat in de lucht sprong als ik ergens op een nacht eens een keer een uurtje of anderhalf uur achter elkaar kon slapen. De rest van de nacht sliep ik stukjes van 20-30 minuten achter elkaar. Op 3 uur slapen (achter elkaar dan wel!) per nacht, zou ik het veel langer gered hebben ook. Wat vooral heel slopend is, is als je nergens een keer een blok van een paar uur slaap kunt maken. Dat heb je nodig om bij te tanken, want van kleine tukjes lichte slaap, rust je niet voldoende uit. Dat doe je alleen van diepe slaap, die je weer enkel bereikt als je een paar uur (minstens 3!) achter elkaar kunt slapen.
Voor de dames die zich erg opwinden over het feit dat door sommigen slaaptekort geen ziekte genoemd wordt... Misschien moeten die iets beter lezen! Volgens mij staat er dat het slaaptekort OP ZICH ZELF geen ziekte is. Volgens mij ontkent niemand dat je DOOR slaaptekort ernstig slecht gaat functioneren. Oftewel, de GEVOLGEN van slaaptekort, daar kun je heel slecht van worden. En daar zou je je om ziek kunnen melden. Voordat het hier in een soort ruziediscussie ontaard over wel of geen ziekte
Mijn dochter is 17 maanden en slaapt nog steeds niet door, moet er elke nacht min 3-4 x uit. Mijn man slaapt overal doorheen.Dus slaaptekort ken ik helaas wel ja.... Maar ik zou mezelf er nooit voor ziekmelden. Hier gaat de kleine 'gewoon' 1x in de 2weken een nachtje ergens anders logeren, zodat ik even een nacht kan doorslapen en weer bijgetankt ben. Ik vind eerlijk gezegd niet dat je je ervoor ziek kunt melden, want wat haalt het uit? Je zit dan nog steeds de nachten thuis met een niet-slapend-kind. Dan rust je toch nog steeds niet uit? En hierbij nog even het heerlijke cliché: Ooit slapen ze door
Er zijn hier toch echt meiden die roepen dat het niet uitmaakt, en dat je je gewoon niet ziek moet melden, omdat de baas de dupe niet mag worden.
Vorig jaar lag mijn zoontje in het ziekenhuis voor 4 weken. In die 4 weken hebben wij verschillende kindjes gezien die werden opgenomen wegens niet slapen in de nacht. Ze gaan dan kijken wat er precies aan de hand is in de nacht en wat misschien de reden is. Ik zou zeker nog een keer een doorverwijzing vragen voor je kleintje
Klopt ben het met je eens hoor. Doelde meer op het feit dat hun kindje iets heeft, want zo slapen is niet 'normaal'. Dus dat probleem los je niet op. Ik weet echt wat het is. En slaaptekort is absoluut geen ziekte. Maar zoals ik eerder schreef ben ik daardoor op een auto gereden, onze auto kon naar de sloop. Gelukkig had ons zoontje niks (en ik ook niet). Maar dit had dus helemaal anders af kunnen lopen, waardoor je dus wel degelijk ziek bent (ik had mn benen kunnen breken, noem maar op)! En dat alles door slaapgebrek.
De Ts meldt zich hier weer , jeetje wat veel reacties! En wat divers, maar dat had ik eigenlijk al wel verwacht... Om er een paar dingen uit te pikken: Partner - hij heeft altijd de laatste fles gedaan, dus van 23h-24h en heeft dus omdat hij tijdens mijn verlof wel werkte ook al heel lang die korte nachten omdat hij dus na die fles weer heel snel wakker werd (en bij ons op de kamer lag) Toen ik weer moest werken ben ik de meeste nachten gaan doen omdat hij er (nog) slechter tegen kan dan ik, soms moest hij bijna overgeven van vermoeidheid 's ochtends. Na een tijdje sliep hij doordat hij zo moe was wel redelijk door die nachten heen, maar ik dus niet. De laatste tijd draaien we halve diensten, hij tot 2h, ik na 2h en we hopen zo dat we allebei een paar uurtjes kunnen meepakken zonder dat de ander er last van heeft (hij ligt nu dus op zijn eigen kamer en wij op een matrasje erbij) Op een gegeven moment ben je allebei zo moe dat je je in de raarste bochten wringt om toch maar een beetje slaap te pakken, bij ons in bed slapen hebben we wel geprobeerd maar lukt helaas ook niet... Achtergrond - nog even voor de achtergrond maar onze dochter van nu bijna 3 ging ook pas rond 1,5 doorslapen, eigenlijk hetzelfde verhaal dus we zijn ook een beetje bang dat het er 'gewoon' inzit bij ze op een of andere manier. We hebben daar dus ook al een flinke tik van gehad al heb ik me toen nooit ziekgemeld door oververmoeid (al was ik dat wel, maar niet zo erg als nu) maar wel 6 keer lichamelijk ziek in 4 maanden tijd doordat mijn weerstand gewoon niets meer was. Zoals al eerder gezegd, het is echt niet zo dat ik nu NIETS kan doen en dat heb ik ook aangegeven, ik probeer alleen een oplossing te zoeken zodat ik me straks niet helemaal ziek moet melden omdat ik overspannen ben. Gedeeltelijk ziekmelden is helaas dus geen optie daarom zie ik nu soort van geen andere oplossing dan me even helemaal ziek te melden en daarna weer rustig op te gaan bouwen) Ik beschouw mezelf ook niet als iemand die zich voor een muggenscheet ziek meld en vind het daarom ook erg moeilijk om te doen maar, ook door de achtergrond met mijn dochter, weet ik gewoon dat ik nu nog veel dieper in de shit zit en het gewoon echt niet meer ga trekken om zo door te gaan. Ik vind nu dus dat ik echt voor mezelf moet kiezen omdat ik het simpelweg niet meer trek. Het lijkt mij ook dat mijn baas er niet op zit te wachten dat ik straks in de zomer (wanneer het op mijn werk het drukste is en de bezetting ook nog eens het laagst) overspannen thuis zit daarom probeer ik op tijd hulp te zoeken. Het blijft een lastig verhaal, dat wel, en twijfel nog steeds of ik eerst naar de ha moet en me daarna ziek moet melden of dat het niet uit maakt het andersom te doen. Mbt hulp voor mijn zoontje- we lopen dus al bij de kinderarts maar die stapt redelijk makkelijk over zijn klachten heen. Ook omdat hij overdag wel goed slaapt lijkt het dus volgens haar niets medisch te zijn. Ik heb heel lang gedacht aan kma maar dat werd ook van de tafel geveegd, misschien moeten we idd eens op andere allergieeen laten testen en dat afdwingen. Qua hulp hebben we nu dus de orthopedagoog in het verschiet en staan we op zich op wel open voor opname van hem als het niet anders kan (hoe eng me dat nu ook lijkt). We proberen dus echt wel hulp te zoeken want hij is de oorzaak van de klachten, hoe naar dat ook klinkt, en daar moet wel iets mee gebeuren. Voor de meiden in een soortgelijke situatie, ik leef met jullie mee en hoop heel erg dat we snel allemaal weer meer (nacht)rust krijgen. Bedankt voor de reacties!!
Ik zeg: andere kinderarts en daar opnieuw onderzoek laten doen. Verder: oren spelen vaak juist 's nachts op, dus dat zou ik zeker laten checken. Bloedonderzoek naar allergieen is beneden de 4 jaar vaak nog vals negatief. Moet je zeer zeker wel doen, want als er wel wat uitkomt, klopt dat ook. Maar mocht er niets uitkomen, dan kun je ook laten testen bij een bioresonantietherapeut. Vaag gebeuren, maar wij zijn daardoor de KMA op het spoor gekomen, (bloedonderzoek leverde hier niets op). Waarom heb je zelf aan KMA gedacht? En waarom werd dat van tafel geveegd?
TS Ik herken je verhaal volledig. Bij mij is het bijna hetzelfde verhaal als van Rozemarijke. Ook ik heb een klein jaar bijna hele nachten opgezeten met ons zoontje (die dan vreselijk huilde). Omdat de borst zijn enige troostmiddel was (en hij de fles bleef weigeren), stond ik er 's nachts alleen voor. Uiteindelijk bleek het bij mijn zoontje wel medisch te zijn. Zijn immuumsysteem werkt deels niet, waardoor hij chronische oorontsteking en bronchitus heeft. Omdat hij geen koorts heeft (en CB en artsen slecht slapen snel afdoen als gedragprobleem), duurde het lang voordat het ontdekt werd. Ik deel de tip van Rozemarijke: zoek een andere kinderarts! Laat alles uitsluiten, want het is vreselijk als achteraf blijkt dat je kindje zo onrustig en huilerig was omdat ie gewoon ziek bleek te zijn. Maar ik weet dus hoe het slaapgebrek je kan opbreken. Voor mij was het dieptepunt toen ik tandpasta op de boterhammen stond te smeren. Of die keer dat ik roze olifanten op de weg zag dansen... Ik heb me een aantal keer een dag ziek gemeld, op momenten dat ik echt niet meer in staat was om normaal te functioneren (en dus ook fouten maakte op mijn werk en niet in staat was om auto te rijden). Daarnaast heb ik mijn zoontje bij ons in bed genomen en vriendlief naar de logeerkamer verbannen, om de nachten iets dragelijker te maken. En op zaterdag en zondag sliep ik bij en zorgde mijn vriend voor de kinderen. Zo zijn we het jaar doorgekomen. Of ik het een volgende keer (hopelijk dit keer een kindje dat beter slaapt) weer zo zou doen, weet ik niet. Want het heeft me ontzettend opgebroken en ook de kinderen zijn er de dupe van als je zo blijft doorrennen. Ga in ieder geval praten met de ARBO-arts.Misschien hebben zij tips. Misschien kan zorgverlof hiervoor worden ingezet?
Nou, idd Hier trouwens ook gedacht in korte-termijn-oplossingen, die werkten. Thirza heeft tot 23 maanden nachtvoedingen gehad, simpelweg omdat ze daarmee meestal redelijk snel weer sliep, en ik dan een kwartiertje na de voeding weer weg kon sluipen, (we hebben haar ook vrij vlot in een peuterbedje gelegd, waar ik ernaast kon kruipen om te voeden, omdat ze dan terugbrengen naar het ledikantje uiteraard vaak weer wakker werd ). Op hele slechte nachten sliep mijn man ergens anders en lag Thirza bij mij in bed. En ik lag vaak op bed zodra Thirza er 's avonds ook in lag. Gewoon om die tijd ook mee te kunnen pakken.