Maar een kind wat nooit doorslaapt, daar klopt echt iets niet. Misschien een tekort aan melatonine (heeft onze overbuurjongen ook) die word gewoon niet moe, en als hij al slaapt, dan issie zo weer wakker. Of overprikkeld(gezien de leeftijd kan dat goed) Misschien gevoelig voor een bepaald voedingsmiddel waardoor het buikpijn heeft of last van de darmen. Misschien last van de oren wat erger word als het ligt... Vertel mij wat over het niet zomaar oplossen. Ik heb na 18maanden jankend op het cb gezeten omdat ik alles al had geprobeerd wat ik kon bedenken.
Misschien is niet iedereen zo als jij. En heeft zij meer tijd nodig om er zoals jij zegt: 'een goed vervolg' aan te geven. Iedereen is anders en je kunt het niet met elkaar vergelijken.
Zeker waar, maar als je niks in werking zet om het probleem bij de oorzaak aan te pakken veranderd de situatie niet.
Ze is al heel lang bezig met haar kindje, kinderarts, ostheopaat etc. Dit is echt niet in 1 nacht opgeslost... Hoe graag je het ook zou willen.
ik denk dat beide goed is voor de hele famillie,en even de ziektewet in,en kijken of je er achter kan komen waar het aan ligt...
dit vind ik wel harde woorden voor de ts. ze zegt toch dat ze er alles aan doet!. kinderartsen,alternatieve geneeskunde enz!! ik denk altijd maar over mensen die er zo makkelijk over denken dat ze niet weten wat het is! dan kan je wel zeggen dat je het ook heb meegemaakt,maar als je dit had zo gehad dan had je iemand niet zo afgevallen,want dan weet je wat het is.. helaas heb ik het zelf ook gehad! alleen was het bij mij nog in mijn verlof ( ik had mijn vakantie erachteraan geplakt en was dus ruim 4 maanden thuis) bij mijn zoontje bleek het wel een medische oorzaak te hebben ( wat ik al lang wist,maar de artsen er niet aan wilde) en nadat hij een week in het ziekenhuis heeft gelegen ( met nieuwe medicijnen enz) sliep hij gelukkig redelijk! succes ts! en als je denkt dat het toch een medische oorzaak heeft, vraag dan een second opinion aan!
Jeetje zo bedoel ik het toch ook niet....heb er niet eens bij stil gestaan dat het zo hard overkwam. bovendien waren deze woorden niet aan de TS gericht. Maar aan 1 van de reageerders. edit: De rest laat maar, zal wel door de hormonen komen. TS. ik ben je berichten nog eens door gaan lezen en het valt me op dat je alles probeert in het fysieke. Heb je er ooit al eens bij stil gestaan het dat het ook mentaal kan zijn? Dat je kindje TE hard ontwikkelt? Of overprikkeld raakt overdag? Ook wij verwerken onze dag, 'snachts in onze slaap. Als mijn zoontje nu een heftige dag heeft gehad, of hij is heel hard gevallen of ergens heel erg van geschrokken, dan volgt daar een drama nacht op.
Volgens mij heeft TS 2 problemen, niet maar 1. probleem 1: haar kindje huilt probleem 2: ze kan niet meer functioneren door oververmoeidheid! Door 2 weken ziek te zijn wordt probleem 1 niet opgelost, dat is waar, maar probleem 2 is dan een stuk minder. Mijn zus heeft een kindje gehad wat ook ontzettend veel huilde. Zij was thuisblijfmoeder en werd ook volledig gek. Toen ze bij de huisarts zat, vroeg hij: wat zou je doen als hij 2 jaar ouder was? Ze zei dat ze hem dan een flink pak slaag zou willen geven. Dat was voor de huisarts reden genoeg om haar zoontje 2 weken in het ziekenhuis te laten opnemen voor observatie. Voor de ouders ook verschrikkelijk, je zoon zolang missen, maar ook om bij te slapen. Gelukkig is het probleem daarna redelijk snel opgelost (KISSsyndroom volgens mij) Slaapgebrek doet zoveel met je. De gemiddelde mens is al vervelend als hij/zij een paar nachten minder slaapt, maar als het chronisch is, kun je er gewoon dingen van gaan doen die je niet wilt doen. Dus TS; meldt je op tijd ziek als het niet gaat. Een werkgever is hiervoor verzekerd als hij slim is. Hij heeft zelf de afweging gemaakt wat goedkoper is, verzekeren of risico lopen. Ik lees dat sommigen (die in mijn ogen te trots zijn) niet willen toegeven dat ze niet meer kunnen functioneren en gewoon stug door blijven gaan. Stel, je rijdt iemand van achteren aan en je voorganger heeft hier zo ontzettend veel last van (blijvend handicap of overlijden), kun jij jezelf dan nog recht in de spiegel aankijken?
Ik kan me heel goed voorstellen dat je het absoluut niet meer trekt. Slaapgebrek nekt je en de 1 kan er wat beter over als de ander. Ik krijg bij veel slaapgebrek direct last van mijn exceem daar word je ook niet vrolijk van Maar wat ik me afvraag hoe slaapt hij bij een ander? Maar inderdaad ziekmelden lost het probleem niet op Ik zou dan op je vrije dag proberen opvang te regelen zodat je overdag misschien even lekker kan gaan liggen. Sterkte hoor!
Ik bedoelde het ook niet aanvallend hoor, sorry als dat toch zo overkwam. Nu zit er natuurlijk ook verschil in dat Lenn een stuk ouders is dan het kindje van TS.. Als Lenn ergens pijn heeft geeft hij dat aan.. Ik heb zelf sterk het gevoel dat Lenn vaak last heeft van verlatingsangst en dan vooral als er 'ineens' iets veranderd (Nu bijvoorbeeld omdat er 'ineens' een zusje bij is gekomen.) Het ging al een aantal weken vrij goed.. Wel een keer wakker, maar sliep dan ook prima weer verder als ik hem weer in bed legde.. Maar sinds zijn zusje is geboren word hij weer wat vaker wakker of komt bij me liggen als hij echt niet meer kan slapen.. Na veel bezoeken aan ha en CB heb ik het maar geaccepteerd en als ik eerlijk ben geeft dat heel veel meer rust.. letterlijk en figuurlijk.. Hij heeft zijn moeder op dat moment nodig (hij is echt verdrietig/overstuur dus niet drammerig) dus meer kan ik niet doen.. Het is elk geval niet lichamelijk, daar ben ik van overtuigd, dus misschien dat dat ook een verschil is.. Maar goed, hier heeft de ts denk ik niet veel aan
Sorry maar voelde me echt niet te trots! Ik vind, maar dat is mijn mening dat dit een privé probleem is. Ik vond dat mijn baas hier Nijs mee te maken heeft. Hij betaald mijn salaris en mag daar wat voor verwAchten. Het is lastig functioneren zonder slaap dus er moet wat gebeuren om wel aan slaap toe te komen. Ik ging dus vroeger naar bed, mijn man laat zodat ik de eerste ruk kon maken en hij erna, de dag erna andersom. 's middags bij slapen enz. Ik weet als geen ander hoe vervelend het is maar je werkgever heeft daar naar mijn idee geen boodschap aan. Om even bij te komen vind ik het een logische zet. Even een paar dagen bijslapen maar je kan toch niet weken thuis blijven? Want hoe moet dat als je weer aan het werk moet en de kleine nog niet doorslaapt? Dan ben je binnen notime toch weer op hetzelfde punt.
ben het hier zoooooooooo mee eens, (al vaker gezegt) maar goed kleine slaapt bij hun op de kamer, dus opzich zou ik er dan voor kiezen dat 1 van de ouders in de babykamer gaat slapen om en om ofzo, bedoel dit probleem kan best een beetje verholpen worden als je echt wilt. sorry weet dat men dit hard vind, maar zo zie ik het nou eenmaal,
Ik heb er ook mee te maken gehad, (kiss syndroom bij Y.) En gelukkig was het redelijk snel opgelost. Maar ik weet hoe het is. En als ik dit had gehad op mijn werk had ik er een heel stuk minder door gefunctioneerd want ik heb veel slaap nodig. En als ik slecht funstioneer wie zijn er het dupe? JUIST, 25 kleutertjes die wel goed les moeten krijgen. Je moet wel goed kunnen functioneren op je werk! Ik vind dat jullie echt makkelijk denken met een paar dagen thuisblijven zeg.
@Mams136, we zitten ook zeker wel aan andere oorzaken dan lichamelijk te denken, de fysio denkt ook dat het misschien meer met prikkels te maken heeft omdat hij zo overdreven alert en nieuwsgierig is. Ik merk echter geen verschil op dagen dat hij bij het kdv geweest is of thuis (en ga ervan uit dat thuis toch echt wel veeeel rustiger is) dus we proberen hem nu soms 's avonds na het eten mee te nemen maar boven zodat hij daar alleen met 1 van ons kan spelen, en de ander is dan beneden met onze dochter. Het is lastig want zij is nu eenmaal ook thuis en is niet superdruk maar wel een peuter van bijna 3 die je ook niet altijd af kan remmen. Homeopatische druppels hebben we ook al geprobeerd en die waren ook samengesteld op meer 'mentale' klachten. Weet je, iedereen is anders en het moment dat iemand de grens bereikt is ook bij iedereen weer anders. Ik geef alleen aan dat bij mij op dit moment echt de grens bereikt is en ik echt nu aan mezelf moet denken en een pas op de plaats moet maken omdat ik anders bang ben straks nog verder van huis te zijn. En ik vind mezelf echt geen watje of iemand die zich om het minste of geringste ziekmeld maar ik kan zo echt niet verder. Zit net een half uurtje op mijn werk en het tolt me al weer een beetje. Hopen dat de ha snel belt!
Maar op het moment dat jij slechter gaat functioneren op je werk, heeft je baas er alles mee te maken. En wat hetlichtje zegt: er zijn 2 problemen, die BEIDEN opgelost moeten worden. Met het ene probleem is TS al hard bezig, maar haar eigen vermoeidheid heeft nu ook aandacht nodig. En met wat jij noemt aan oplossingen voor je eigen slaaptekort, redde ik het persoonlijk dus weer totaal niet. Dat verschilt dus ook weer per persoon.
@TS: Petje af hoor meid je hebt tot nu toe alles geprobeerd om jullie kleintje te helpen om 's nachts door te slapen! En dan ook nog een peuter opvoeden ik geef het je te doen.. Als jij het niet meer trekt is het gewoon op en dat geeft helemaal niets. Dat is totaal niet falen in mijn ogen want, wat niet gaat dat gaat niet. Vind het zoooooo'n gezeik over de werkgever je hebt verdorie geen snotneus als je zo doorgaat raak je nog mentaal van het pad af en dan ben je nog verder van huis. Heel goed dat je de HA hebt gebeld en ik zou ook even de arbo arts bellen gewoon even een tijdje thuis blijven. En zoals een aantal dames zeggen dat je daar het probleem niet mee op lost vind ik onzin. Nee je kleintje zal niet ineens wel gaan doorslapen, maar bij jou zal er een soort van druk wegvallen dat je even niet hoeft te werken ofwel een mama die zich zowel lichamelijk als geestelijk een stuk beter voelt en daarna kun je weer rustig aan de dagen gaan opbouwen. En thuis lekker je rust pakken zeker op de dagen dat de kleine naar de kdv gaat Hou vol meid, niets aantrekken van de harde reacties ik neem m'n petje voor je af!!
Onze dochter heeft 3 jaar zo goed als niet geslapen! Om het half uur flink huilen en dat dag in dag uit 3 jaar lang. Dus echt.....ik weet waar ik het over heb. Ook ik heb overigens veel slaap nodig. Ik ben het helemaal eens dat je minder kunt functioneren als je zo moe bent. Dus je moet zorgen dat je aan de nodige slaapuurtjes komt. Dus of zelf in een andere kamer gaan liggen zodat je om en om een een nacht door kan halen en zo heb ik meerdere tips gegeven. Van alleen thuis blijven gaat je kind niet doorslapen en kom je dus ook niet aan je nachtrust toe. Het veranderd ook helemaal niks. Ik ben heel erg benieuwd (voor de mensen die juist wel voor ziek melden zijn) hoe zij dit dan zien. Absoluut niet aanvallend bedoeld! Misschien zie ik het gewoon zwart wit. Naar mijn idee verval je nl in precies hetzelfde als je weer aan het werk moet want het echte probleem is nietvopgelost. Hoelang moet je in zo'n situatie dan thuis blijven? Hoe voorkom je dat het binnen no time weer zo ver is? Het blijkt wel dat iedereen anders is. Bij mij is het in die 3 heftige jaren echt nooit in me opgekomen me ziek te melden.
@twinkle star: ik moest me wel ziek melden, omdat ik zo totaal niet meer functioneerde en echt ook een gevaar op de weg werd, (en aangezien ik 1500-2000 werkgerelateerde kilometers per maand maak). Hier lukte overdag slapen nauwelijks. Als ik al in slaap viel, sliep ik 3 kwartier en daarna hoefde ik het echt niet meer te proberen overdag. En 's nachts afwisselen kon hier ook niet, omdat Thirza borstvoeding kreeg en juist op de nachtvoedingen dan tenminste nog redelijk weer terug ging slapen. En door alle fysieke/medische klachten die ze had, was afbouwen niet bepaald een optie, (pepti weigerde ze en nadat ik dat zelf geproefd had, snapte ik helemaal dat een kind dat bijna een jaar BV gehad heeft, DIE troep niet gaat drinken). Uiteraard is het slaapprobleem van je kind niet opgelost als je je zelf ziek meldt, maar zoals hetlichtje ook al aangeeft: je eigen vermoeidheidsprobleem wordt wel even iets aangepakt. En natuurlijk gaat het even hard weer dezelfde kant op als het slaapprobleem van je kind niet opgelost wordt. Maar goed: is stomweg doorgaan dan wel een optie? Enkel omdat je kind toch nog niet doorslaapt? Als je fysieke en psychische klachten krijgt, is hetg op een gegeven moment -voor zowel jezelf, je kind, je gezin als ook je werkgever- verstandiger om je ziek te melden, dan maar eindeloos door te gaan en daardoor uiteindelijk in een veel heftiger ziekteproces terecht te komen. Jij zegt dat het een prive-probleem is. Maar mensen die op ski-vakantie hun been gebroken hebben, zitten ook ziek thuis. Is dat dan niet ook een prive-probleem? Want het is toch gebeurd in hun vrije tijd... Of mensen met ernstig overgewicht, wat hen belemmert in het functioneren op het werk. Dat is ook een prive-probleem. En deze twee dingen zijn dan nog gevolg van eigen handelen ook. En toch kunnen mensen zich dan wel ziek melden, maar bij slaaptekort en daardoor niet meer functioneren niet? Als ik jou hoor, ga je enkel uit van het slaaptekort, maar volgens mij moet je kijken naar hoe je functioneert. Als dat niet meer lukt, ben je ziek. Ongeacht de oorzaak. En we hebben het in NL nu eenmaal zo geregeld dat daar vangnetten voor zijn, die we met z'n allen bekostigen. Daar ben ik persoonlijk, zowel bij de slaapproblemen van Thirza als in de afgelopen maanden toen ik door een aantal miskramen uit de running knalde, erg dankbaar voor geweest.
Twinkle Star Als ik té moe ben, vallen me de nachten heel zwaar.. Als me de nachten heel zwaar vallen is mijn lontje ook veeeel korter en dan heb ik er heel weinig geduld voor.. Als ik tenminste een beetje uit/bij kan slapen en helemaal uitgerust ben gaat het een stuk beter.. En dat voelt Lenn haarfijn aan. Nee hij zal er niet ineens van doorslapen, maar wij voelen ons allebei veel beter als ik uitgerust ben.. En dan kan ik er weer een tijdje tegen aan.. Het is in mijn ogen heel simpel.. Door de gebroken nachten ben je té moe om goed te functioneren thuis en op je werk.. En als je niet goed kan functioneren op je werk hierdoor, ben je ziek.. Ik ga echt geen vrije dagen opnemen hiervoor.. Wel als ik zomaar een dag vrij wil om eens bij te slapen o.i.d. maar niet als het zover is gekomen dat ik me niet goed voel en het werk niet kan volhouden.. en beter zo, dan over een hlf jaar compleet overspannen thuis zitten.