Komt ook vaak genoeg voor dat we bellen om langs te komen (anders rijden we dat stuk voor niks) en dat we niet mogen komen omdat ze andere bezigheden heeft.
Mijn schoonouders komen hier ook nooit alleen met verjaardagen verder niet bellen ook niet. Wij gaan elke week daarheen ze wonen hier 5 min vandaan. Wij kunnen er ons niet zo druk om maken zo zijn ze gewoon. Lekkere huismussen...
ach in het belang van mijn kinderen zou ik er gewoon lekker heen blijven gaan en de situatie accepteren!.... misschien is ze gewoon zo, of voelt ze zich niet zo vrij bij jullie? zou er anders als het je echt zo hoog zit eens met je schoonmoeder over hebben? misschien zit haar ook wel iets dwars?
Dat dacht ik ook in belang van de kinderen. maar als we bellen voor een afspraak en dan zitten we 2 maanden verder voordat we ze kunnen zien vind ik te veel van het goede. Hun willen geen tijd maken voor de kinderen lijkt het wel.
echt he haha Hier komen ze juist te vaak Misschien zit haar dan toch iets dwars en doet ze juist zo omdat ze weet dat je dit leest?
Hier al heel lang zo'n situatie. In het begin heb ik me er vreselijk aan gestoord, met name voor mijn man vond ik het vervelend, mijn ouders die altijd heel betrokken zijn en geregeld bellen/langskomen. Zijn ouders die maar 2x per jaar komen, op onze verjaardagen dus.... Nu heb ik me er sinds een jaar of 2 bij neergelegd, ze zullen niet veranderen en nu ik me er niet meer druk over maak is het ook goed zo. Nu denk ik inderdaad: graag of niet! Wij hebben nog geen kindjes, maar als ons kindje er straks is heb ik er ook geen behoefte meer aan dat ze opeens dan wel de deur plat gaan lopen.
Nee er zit haar niks dwars en ze vindt mij ook heel lief en een goede moeder. Ze heeft het zelf niet eens door denk ik.
tja dan wordt het afstand nemen, want we hebben het al zo vaak gezegd. Niet dat we ons aan haar ergeren natuurlijk, maar wel dat ze nooit langskomt en dat we haar best willen halen en brengen. maar ze belt zelf nooit. zou niet weten wanneer ze hier voor het laatst is geweest!
Als jullie het al gezegd hebben, maar ze doet het nog steeds niet dan is het in mijn ogen vrij helder: dan heeft ze er blijkbaar geen behoefte aan. Dan is de keuze aan jullie: nemen jullie ook wat afstand of accepteren jullie dat het nou eenmaal zo is en gaan jullie verder zoals het altijd al ging. Je kunt mensen niet dwingen om contact met jullie te zoeken of initiatief te nemen.
Nee maar ik snap het niet. Hoe kun je nou wel veel contact met de een hebben en met de ander niet. Terwijl die ander vaak vraagt of je langskomt. Ze heeft ons al zo vaak geweigerd. Dan belde mijn man om te vragen of ze zin had om in het weekend lekker langs te komen, lekker eten enzo. Maar dan had ze het te druk met het huis en klusjes enzo.. Terwijl als we onverwacht heengaan ze het super vindt en helemaal blij is ons te zien.
De meeste zouden willen dat dé schoonmoeder wat minder vaak zou komen maar jij wil dat ze juist vaker komt Ik heb nooit zomaar m'n schoonmoeder gebeld en ben ook nooit zomaar in m'n eentje langs geweest en nu ik een kind heb ga ik dat niet veranderen. Ze kwam de eerste twee weken na z'n geboorte om de dag en nu eens in week of twee weken of drie weken of nog langer er tussen. Vijf van haar kleinkinderen wonen bij haar in de straat en ziet ze dus bijna dagelijks en ze past ook wekelijks op, wij wonen op wel 10 autominuten afstand Ik vind het prima zo, ben eigenlijk wel blij dat ik niet in die straat woon. Maar waarom wil je persé dat ze bij jullie komt? Als je naar haar gaat kan je zelf bepalen hoelang het bezoekje duurt, als ze bij jullie komt heb je kans dat ze blijft plakken...positief bekijken
Nou het is niet leuk als het altijd van onze kant moet komen! Ze is hier al weeeeeeeeeeeken niet geweest. Kan me serieus niet herinneren wanneer. Laatst hadden we een klein cadeautje voor haar en dat wilden we langsbrengen. Maar we mochten niet langskomen omdat ze te druk was. Later mocht het ineens wel. Maar toen hadden we al andere plannen. Het doet gewoon een beetje 'pijn' als ik steeds moet lezen hoe leuk ze het heeft met haar andere kleinkind en ons nooit ziet.
Heel eerlijk? Dan heeft ze dus blijkbaar een voorkeur voor de ander denk ik. Je hebt toch altijd wel dat je iemand leuker vindt dan de ander. Ik ga zelf ook liever naar de ene opa en oma dan naar de andere. Tja, bij die andere voel ik me gewoon niet zo op mijn gemak en vind ik het niet zo gezellig. En dat is helemaal niet erg, dat is iets wat denk ik heel normaal is. Je kunt niet met iedereen goed overweg en goed opschieten. Natuurlijk niet netjes, want ik vind eigenlijk dat je als oma geen onderscheid mag maken tussen je kleinkinderen. Anderzijds mag ik natuurlijk zelf ook geen onderscheid maken tussen mijn opa's/oma's en dat gebeurd onbewust toch..
Misschien komt het daar ook wel overwegend van één kant maar zitten hun daar niet mee? Heb je wel eens gevraagd of ze wil oppassen?
Overigens hebben wij dit zelf ook wel een beetje met de opa van mijn vriend. Hij gaat altijd naar het neefje en nichtje van mijn vriend, terwijl hij bij ons echt nóóit komt. Ook niet op verjaardagen van onze zoon of op onze eigen verjaardagen. Terwijl als wij dan de volgende dag (nichtje is een dag na onze zoon jarig) bij nichtje op verjaardag zijn dan zit hij daar wel altijd. En als wij bellen kunnen we NOOIT langskomen, nooit. Er is altijd wel iets. Inmiddels bellen we al niet meer en komen we ook gewoon nooit meer. Het is wel prima. Nu maakt het ons echt totaal niet uit, want we vinden deze opa zelf ook helemaal niet zo leuk haha. Vriend vertelde dat dit vroeger ook altijd al zo was, zijn broer en nichtje gingen altijd naar deze opa om te logeren en mijn vriend ging altijd naar zijn andere opa (waar hij een super goede band mee had en wij nu nog steeds hebben). De klik met deze andere opa is er gewoon (wederzijds) niet.
Ik denk niet dat ze liever bij de ander is, die wonen gewoon veel dichterbij. Wij wonen in een andere plaats en ze heeft geen auto, dus is de stap veel groter om naar ons te gaan. Maar dat is dus niet nodig, want wij kunnen halen en brengen. Maar goed! Ik blijf mijn neus niet stoten, vind het wel best zo! Alleen als wij niks van ons laten horen, horen we dus ook niks van haar. Echt weeeeken niet!
Dus het gaat haar dan puur om het gemak? Jammer hoor. Ben het wel met je eens hoor, als je hier geen zin in hebt moet je er gewoon mee stoppen. Laat haar maar eens merken hoe het is als ze niets meer van jullie hoort, wie weet draait ze dan uiteindelijk wel bij.