Bedankt voor jullie medeleven meiden. Jullie zijn stuk voor stuk schatten Babbs wat goed! En nu lekker relaxen op vakantie. Maar goed dat je erop hebt gestaan om voor de vakantie een echo te krijgen.
Y30, vraag gewoon je huisarts om een verwijzing, wat Meleka ook al zegt. En ga op zoek naar een andere gyn. Heel triest dat je gyn zo betweterig is dat ze de mogelijkheid dat jouw miskramen wel een behandelbare oorzaak hebben op voorhand uitsluit. Terwijl er inmiddels een heel legertje vrouwen is dat het tegendeel bewezen heeft. Succes!
Wat je nog kan vragen en proberen is of een verwijzing van je HA voldoende is. Bij mij was het verwijzing van HA of behandelend specialist. Gelukkig had ik een schat van een vent als specialist, die meteen de verwijzing heeft geschreven. Dit kan je er niet ook nog bijhebben... het wordt ons niet makkelijker gemaakt wat dat betreft! grmbl X
@ Babbs wat een goed nieuws! Gefeliciteerd. Nu lekker genieten van de vakantie en geen zorgen voor de dag van morgen... PS; gebruik je nu nog medicatie? Dikke knuffel voor jou! @ Meleka heel veel sterkte, ik herken heel veel dingen in jou verhaal... vooral moedeloos en moe zijn van alles... ik hoop zo erg dat het toch nog is weggelegd voor jullie! Maar kan me je gedachten en twijfels heel goed voorstellen! Die heb ik ook heel regelmatig (Op het moment meer dat ik me zorgen maak over dat we nooit een kindje zullen krijgen en hoe we dat gaan handelen als dat ik hoop heb op een goede afloop). Dikke knuffel voor jou!!
zwanger worden en zwanger zijn is bijzonder en als het fout gaat zie ik dat niet als falen , over sommige dingen heb je helaas geen controlle hoe graag je dat ook zou willen ! tevens hebben mijn vk en gyn niet gezegt dat de kans dat het nog fout zou gaan nog maar 0,1% zou zijn. mijn is verteld dat de kans dat het nu goed gaat veel groter zijn dan bij de eerste 10 weken, maar dat er ten alle tijden de kans bestaat dat het tijdens een zwangerschap mis gaat !
Reactie was gisteren misschien beetje fel.. sorry Ik had iid niet hier, maar elders al een paar keer die 0,1% voorbij horen komen en toen noemde jij ook die kleine kans op.. werd me even teveel geloof ik. Natuurlijk is het geen falen. Dat weet ik ook wel. Maar mijn gevoel. De vraag : Hoe krijg ik het voor elkaar dat mijn kind wel dood ging met 18 wkn.. terwijl dat haast niet voorkomt.. Het is meer een soort van gestraft/gefaald gevoel. Maar goed, het is meer iets dat in mij zit.. mijn schreeuw om erkenning. en nogmaals: NIET iets wat ik iemand toewens.. in tegendeel..
dank je wel voor je reactie . je reactie was inderdaad een beetje fel , maar kon het wel voorstellen hoor ik denk dat ik hetzelfde zou hebben als het mijn overkomt dus het is een menselijke reactie . mijn vk is echt wel een goed die praat niet over cijfers maar zegt echt dat je de hele zwangerschap kansen hebt dat het fout gaat een kindje op de wereld zetten is toch bijzonder. maar meid ik erken jouw gevoel en snap je hellemaal , maar ik hoop dat je het ooit los kan laten dat je gefaald hebt ! want meid ik vind je onzettend dapper en moedig.... en mocht je af en toe je gevoel uit willen schreeuwen je mag me pben
Ik herken dat gevoel heel erg Leonieke... hoe vaak ik me wel niet hardop én in mezelf heb afgevraagd... 0,1 % en dat overkomt ons dan telkens?? Dat is toch ongelovelijk en super frustrerend? Ik heb voor mezelf besloten mij niets meer aan te trekken van dat soort kansberekeningen... eerst zien dan geloven... Dikke knuffel
Ja precies. Dat is dan toch geen pech meer..? Maar dat ik er 'aggresief' van word om dat te lezen is ook voor mij nieuw Knuffel meid! Het is gewoon k*t :x
Is idd geen pech meer en het wordt tijd dat dat een keer wordt erkent in NL!! K*t is het idd... en dat je boos bent een een keer fel reageert is ook niet gek... af en toe moeten we dat even ventileren en dat is ook niet gek... X
Lieve meiden, een dikke knuffel voor jullie allemaal! Meleka heel veel sterkte meissie, t is allemaal niet niks... Ik hoop dat jullie er uitkomen samen! En bovenal dat jullie een heel groot wonder mag overkomen!! Wat betreft die kansberekeningen, ben daar zoooo klaar mee!! Als iemand ooit nog begint tegen mij over een grote of een kleine kans, dan zeg ik altijd precies waar t op staat. Als je zoveel ellende meemaakt, terwijl die kans heel klein is, dan betekent een kans helemaal niks meer! 0.0 zou ik bijna willen zeggen. Dus meiden, Leo en Joehoe, ook ik voel wat jullie voelen! En tegelijk lieve zwangeren onder ons, is t natuurlijk heeeeeerlijk als je die 12 (of 10) weken gepasseerd bent en wordt de kans dat t misgaat écht veel kleiner!! Dus geniet!! Dat kan niemand jullie ooit nog afnemen! Y30 wat een shitwijf zeg!! Ongelofelijk toch hoe sommige mensen hun eigen ego zwaarder durven te laten wegen dan een noodkreet van iemand anders... Ik hoop dat t je lukt via je ha! Heel veel sterkte!!
Nee had gelukkig niet zoveel bloedverlies! En wij werden beiden geprikt, ik denk dat je verkeerd gelezen hebt.
Leonieke, nou fijn toch, dat jij nergens last van had met het spiraal eruit halen. Misschien ben ik ook wel gewoon een mietje. Y30, de gyn liet het op mij overkomen of ze geen utrogestan geven, maar die onderzoeken willen afwachten. Ik durfde eigenlijk niet goed te vragen of ze het voor wil schrijven als het zover is, stom he? Hoop, balen van de negatieve test. Meleka, ik weet gewoon niet zo goed wat ik zeggen moet. Wat een emotionele achtbaan maken jullie zo door lijkt me. Knap dat je weer aan het werken bent hoor. Y30, ooh wat een stomme gyn zeg! :x Het gaat toch om jóuw belang, niet om die van haar. Kun je niet naar een andere gyn overstappen die jou wel door wil verwijzen?
Sophy, bedankt voor de links. Zal ze z.s.m even bekijken op mijn gemak. De komende dagen zal ik maar weinig online zijn, aangezien er hier carnaval wordt gevierd. Jullie ook?
Hoi meiden, Even een berichtje vanuit het ziekenhuis, ik heb nachtdienst en het is rustig *klopt even af*. @ Meleka: heel veel sterkte. Wat lijkt me dat vreselijk als alle moed je zo in de schoenen is gezakt en je je droom niet uit hebt ziet komen. Ik vind je heel erg sterk overkomen met hoe je ermee omgaat. @ Y30: Wat vreselijk, zo'n gyn, GROM :x! Dit voelt een beetje als "ik-weet-het beter-dan-jij-arrogantie" en het ontbreekt aan elk gevoel van medeleven. Wat de anderen al zeiden, misschien kun je een verwijzing via de HA regelen of naar een andere gyn gaan. Wat frustrerend! Ik mag dinsdag a.s. naar de gyn en ik zit al helemaal schrap. Ik moet me denk ik in het begin een beetje gedeisd houden en de gyn niet meteen tegen me in het harnas jagen. Maar ik heb wel afgesproken met mijn man dat ik de dooddoener "U heeft gewoon pech gehad en we kunnen niks voor u betekenen" niet ga accepteren en we dan naar Gent zullen gaan. Ze zullen een lastige aan me hebben: en ingelezen in het onderwerp en zelf ook dokter @ Hoop: balen, zeg! Heb je niet te vroeg getest? @ Leonieke: ik herken je gevoel wel, zowel van de kansen als van het gevoel gefaald te hebben. Sowieso heb ik sinds mijn ziekte het gevoel dat mijn lijf me in de steek laat en nu na de miskramen al helemaal . En die kansen, tsss, dat zegt mij helemaal niks. Uit de combinatietest van mijn zoontje* kwam een kans op trisomie 18 van 1:5000 en toch had hij trisomie 18. De kans op mijn ziekte is 1:1000 en toch heb ik die ziekte. Het voelt voor mij als zwart-wit, 50-50, of je hebt het wel, of je hebt het niet.
Ik ga het ook vragen aan de huisarts maar het probleem is dat de verzekeraar heeft aangegeven een verwijzing van de specialist te willen... Die afspraak is woensdag al dus nu nog even switchen van gyn lijkt me niet haalbaar. Ik hoop maar dat de kosten meevallen, dan kan ik het onderzoek in ieder geval laten doen, en dan zien we later wel wat de verzekeraar doet. Maar inderdaad onwijs balen dat ze (de gyn) zo principieel doet. Zij heeft me niet verwezen en dus geen verwijsbrief, blech:x. Ga ik zeker nog met haar op terug komen tijdens de controle afspraak 2 maart. En misschien daarna inderdaad maar naar een andere gyn, al verwacht ik daar binnen het zelfde ziekenhuis geen wonder van. Door middel van de dagelijkse overdracht weten ze binnen de kortste keren dat jij die zeikerd van een patiënt was die het bij de collega niet goed genoeg vond gaan. Nou ja, one step at a time. Desnoods een ander ziekenhuis.
Ja, ook hier veel herkenning, ik vind het momenteel sowieso moeilijk om er nog in te geloven. En dan heb ik nog niet eens de geschiedenis van sommigen hier. Bij de 1e keer vind je het vreselijk maar denk je nog, nou dat overkomt veel mensen (iedereen kent wel iemand), bij de tweede wordt het al minder "gewoon". Maar nu bij 3 keer achter elkaar, merk ik ook wel aan de mensen om me heen dat je tot de uitzonderingen begint te horen...het "waarom wij" gevoel ligt dan wel op de loer.