Oooow hou op schei uit... En dan voornamelijk VL .... Die denkt dt ik heel de dag uit mn neus zit te eten ofzo.... En zo verwend als hij is denkt hij niks hoeft te doen.. Want jaaa die werkt veel(horeca) My god soms wil ik m echt wT aandoen! Heb al100 x gezegd dt ie echt niet zielig is omdat ie werkt en dt ik ook genoeg doe maar t wil er maar niet in:x
Joh, en ik als werkende moeder krijg daar weer commentaar op. Kortom: wat je ook doet, je zult altijd mensen vinden die er commentaar op hebben. Dus ja: je trekt het je teveel aan dan. Laat anderen lekker kletsen, doe waar jij en je man je goed bij voelen!
Ik herken het heel erg. Ik ben gestopt op 1 jan dit jaar met werken ( bewust ) en als ik nu zie wat ik allemaal doe dan vraag ik me af hoe ik dit allemaal heb kunnen plannen toen ik nog werkte. Een huisvrouw word door heel veel onder gewaardeerd maar dat boeit me geen hol, ik zie het vaak als een soort jaloezie, ik kan nu namelijk alles met de kids doen, ik kan lekker met schoolreisjes mee, ik kan mee helpen bij de hobbys die ze na school uitvoeren, ik kan lekker mee als ze naar zwemles gaan etc etc en dat hebben de vaak werkende ouders niet. Nou ik sta in de ochtend ( doordeweeks, weekenden, vakanties ) altijd op om 7 uur en lig er pas in rond een uurtje of 23.00, ik ben de hele dag bezig met van alles en nog wat, ik heb echt geen vrije tijd zoals vele denken en zit absoluut niet de hele dag op me reet. Tuurlijk het zal misschien wat gemakkelijker gaan als wanneer je werkt maar ik vind dit vele malen beter. En ja ook ik heb wel eens een dag '' vrij '' en doe dan helemaal niets maar dat hebben werkende ouders ook. Ik vind dat ik dat ook verdien Dus ik ben huisvrouw en ik ben er trots op, ik vind het heerlijk en zou niet anders meer willen !!
Toch alles weer teruggelezen. Maar waarom doen jullie alle dingen behalve de kinderen niet s avonds dan? Dan heb je het toch ook minder druk overdag als thuismoeder? Je richt zeg maar je dag in als een kdv-leidster en s avonds doe je alles wat een werkende vrouw ook doet. Dan is zo te lezen het probleem van onderwaardering op gelost en hoef je overdag alleen voor kinderen te zorgen en speelgoed op te ruimen (doen ze op kdv ook)
Hahaha ADI! Ja me boodschappen doe ik dan na me werk en dus in me eentje En jij hebt dan dus nog het voordeel van slapen overdag want dat heeft mijn dochter nooit echt gedaan (max 30 min) en al zeker niet meer vanaf der eerste verjaardag.... Elke dag tussen 19.00/19.30 naar bed, Snachts een keertje wakker en élke dag ook weer tussen 6.00 en 7.00 op... Dus helaas geen "eigen" tijd hier hoor!! Qua sociale contacten heb je deels gelijk.. Bijna Al mijn vriendinnen hebben nog geen kinderen, geeft niks uiteraard, maar werken gewoon door de weeks, en hebben veel andere dingen die hun bezig houd. Misschien ligt het aan de leeftijd maar gewoon even op visite gaan Houd in dat je constant op moet letten, ze vind áltijd wel iets dat niet mag en wat dus erg leuk is... (vooral dus bij mijn vriendinnen zonder kids omdat hun huis nog niet erg "kidsproof" is.. Ik vind het dus WEL een uitlaat klep já werken!!
Aan elk voordeel zit een nadeel. Thuisblijven is op andere punten zwaarder als werken. Werken is op andere punten zwaarder als thuisblijven. Het is simpel weg appels en peren vergelijken.
Mijn man doet ook niet in de middag een dutje zodat ik kan bijkomen, mijn man werkt fulltime in de haven dus dat zijn geen 9 tot 17 banen dus alle zorg valt hier op mij. Uitslapen in het weekend ? De laatste keer dat ik dat heb gedaan toen hadden de kippen nog lippen Ff snel een boodschapje halen zit er hier niet in hoor met twee kids. Ik zou zeggen neem ff een half jaartje vrij en kom dan terug om over je taak als huismoeder te praten.
Omdat kinderen vaak de aandacht vragen en dan ga je niet ff lekker je huissie staan soppen als je kinderen naar je vragen, of wel ?
Het is echt de 24/7 verantwoordelijkheid die ik zwaar vind aan fulltime thuis zijn. Ja, natuurlijk, op je werk heb je ook je verantwoordelijkheid. Maar daar kun je je computer uit doen, je collega laten helpen, advies vragen, gewoon even lekker bijkletsen, pauze houden....dat is echt niet te vergelijken. Bovendien blijft het je WERK dus je houdt altijd een zekere afstand - als er een ramp gebeurt, is dat ontzettend vervelend, maar het is je werk, niet je leven. Ik heb jaren fulltime gewerkt voordat de oudste werd geboren en na haar geboorte nog een paar maanden part time en ik kan met mijn hand op mijn hart zeggen dat ik fulltime werken minder zwaar vond, lichamelijk maar ook geestelijk, dan voor mijn dochtertje zorgen (en dan had ik echt niet het meest simpele baantje). En dat heeft niets te maken met die huishoudelijke dingetjes, want die deed ik voorheen gewoon even op zondagochtend. Maar continu opletten en vermaken en aandacht geven, elke dag....Als je op je werk een dag chagrijnig bent accepteert iedereen dat. Maar je kindje heeft er geen boodschap aan . Ik hoef niet allemaal tegenargumenten maar dit is gewoon hoe ik het ervaar. En iedereen zal dat anders ervaren. Dat geeft ook niet. Maar een beetje begrip zou zeker hier op ZP niet weg zijn.
Het is niet het werk dat vermoeiend is, maar het feit dat je honderd ogen op je rug, achterhoofd, en ik weetnie waar nog moet hebben. Ik werk 4/5 en om het even heel cru te zeggen: op mijn werk kan ik op mijn gemak sch*ten terwijl thuis er direct 2 proberen mee in die wc te kruipen. Maar ik moeder zijn is soms gewoon zwaar, of je nu werkt of niet.
@adi ik bedoel niet te zeggen dat werken uitrusten is Ik heb respect voor werkende moeders. Hoe zwaar het is hangt denk ik meer af van de persoon en de omstandigheden zoals je zelf al schrijft. Ik ervaar thuisblijfmoeder zijn niet als zwaar maar vind die opmerkingen waar ts het over heeft zo vreselijk naief. Als iemand mij vraagt wat ik de hele dag doe zeg ik dan ook: "ik werk in de kinderopvang"
Pfff hier nog een thuisblijfmama en soms denk ik: werkte ik maar haha. Mijn vriend dacht er eerst ook heel makkelijk over, tot ie zelf een paar uur alleen was met de kids...haha...dat heeft ie geweten.... Ik kwam thuis en de afwas stond er nog, niet gekookt, geen was gedaan, niet even stofgezogen en het was 1 teringzooi met speelgoed. Toen zei hij wel even dat je gewoon niet aan het huishouden toe komt met die 2 kleintjes, dat het zo druk is etc etc. Dus nu heeft ie er diep respect voor
Maar die mensen hebben er wel meer (van dezelfde leeftijd) tegelijk, waarmee het ook een fulltime baan wordt. En ja, voor mijn dochter wordt gezorgd als ik werk. Maar het huishouden blijft gewoon liggen. En dat dat niet kan met een kind erbij? Hier lukt dat prima over het algemeen. Is ook maar net hoe je dat inricht. Sommige dingen moeten nu eenmaal gebeuren en ik merk dat als ik mezelf aan de was zet, Thirza me sowieso niet meer aan m'n hoofd komt zeuren. Op de een of andere manier werkt het ook zo dat als ik bezig ben, zij ook bezig gaat, (en dat is niet iets van de laatste maanden alleen ofzo). Ik besteed dus idd 1 taak uit, om er een nieuwe voor terug te pakken en dan 's avonds de taken die zijn blijven liggen, alsnog te doen. Dus dat jij net zoveel tijd als ik zou hebben, vind ik dan wel weer stug. Zonder daarmee te bedoelen dat je iets niet OK zou doen ofzo, maar je hebt echt wel meer tijd.
Mijn man stofzuigt en dweilt het hele huis op zijn thuisdag, en doet de badkamer en wc. Ondanks dat ie ADHD heeft. Kan dus allemaal heus hoor. En dat lukt 'm trouwens ook als zijn eigen kids er ook bij zijn. Werken erbij is zwaarder, maar daar klaag ik niet over, want het geeft mij ook een boel. Maar misschien is dat uiteindelijk meer waar mensen over vallen: het klagen over datgene waar je toch zelf een keuze voor hebt gemaakt. Dat je dat doet als je kind ziek is en de hele dag aan je vast geplakt heeft gezeten, snap ik. Of als je zelf niet lekker bent en je jezelf de dag door hebt moeten slepen. Doe ik ook. Maar klagen over dat ik mijn tijd echt in moet plannen, omdat mijn werkdagen het een en ander aan tijd opvreten? Nee, dat is nog nooit bij me opgekomen. Daar heb ik nu eenmaal voor gekozen
Ben niet volledig huismoeder. Maar werk maar 1 weekend in de 2 weken (soms wat meer als ik inval) Ik heb gelukkig nooit zulke opmerkingen gekregen,integendeel krijg zelfs telkens van de buurvrouw te horen dat zij het zo knap vindt dat ik de hele dag thuis ben met de kleine. Ik vindt het thuis zitten persoonlijk niet zwaar. S'ochtends doe ik het huishouden en smiddags neem ik,als de kleine slaapt,tijd voor mezelf. Nu moet ik wel zeggen dat ik het geluk heb dat ons zoontje zichzelf goed kan vermaken en ik dus een beetje kan poetsen ook al is hij wakker. Wel herken ik dat eenzaame gevoel. Vrienden en familie werken allemaal of wonen verder weg. Heb wel een rijbewijs maar man heeft de auto mee na zijn werk. Ben dan altijd blij als ik sweekends weer mag werken,even andere dingen doen en met andere kletsen. Na ong. 1,5 week komen de muren wel op mij af.
Ik lees bij sommige HM dat ze eenzaam zijn, ik herken dat helemaal niet, heb gewoon nog mijn sociale contacten zoals ik ze altijd al had, die moet je ook gewoon bijhouden en tijd voor vrij maken net zoals je zou doen als je wel bij een bedrijf zou werken.
Maar werken die ook allemaal fulltime dan? Dat kan ik me bijna niet voorstellen met het 1,5-verdieners-patroon hier in NL
Ik werk op het moment even niet omdat het niet kan.. Dus ook even thuisblijfmama. Ik doe zo goed mogelijk mijn best en dat wordt zeker wel gewaardeerd. Ik regel ook alles in huis mijn man hoeft niets te doen. Ik vind dat ook meer dan logisch ik ben thuis hij werkt 40 uur in de week dus als hij dan thuis komt staat het eten klaar en is het huisje schoon. Eenzaamheid heb ik af en toe.. Mis soms wel een vriendin om te bellen ze zijn toch allemaal aan het werk en degene die ik had zijn geen vriendinnen meer.. Gelukkig heb ik sins kort wat nieuwe contacten ook met kinderen en ga ik daar vaker heen..