en dan komt je man thuis uit zijn werk en vraagt waarom zijn onderbroek nog niet gewassen is die hij zoooo graag aan wil en waarom het eten nog niet op tafel staat
Ik ben een uitzondering in dit topic denk ik, want ik vond het zwaarder om parttime te werken dan om thuis te zijn. Zelfs nu ik in de ziektewet zit en veel pijn heb vind ik dit fijner. Ik zit nu veel lekkerder in mn vel, kan doen wat ik wil en wanneer en hoe snel ik wil. Ja tuurlijk vind ik het ook irritant dat ik niet even rustig kan douchen zonder dat er een klein aapie het douchegordijn wegtrekt, of naar de wc kan gaan zonder dat ie aan de deur loopt te trekken of er "gezellig" bij komt staan. Maar des te meer geniet ik ervan om eens rustig te douchen of naar de wc te gaan als mn man thuis is. Dat zijn echt mijn momentjes en ik heb niet veel meer nodig om even tot rust te komen. De boodschappen plan ik gewoon om zijn slaapje heen, ik maak er een leuk uitje van met mn zoontje; ik zie dat niet als een probleem. De grote boodschappen doen we 1 keer per week met de auto. Het enige dat ik zwaar vind is om hem de hele dag bezig te houden, ik wil niet dat hij de hele dag voor de tv zit dus ik probeer van alles te verzinnen, maar dat gaat niet altijd makkelijk met mn BI. Zeker op dagen dat ik veel pijn heb, baal ik daarvan. En soms heb ik zo'n bui dat ik denk: wat gaan we NU weer doen? Maar ja dat waait ook wel weer over.. Toen ik werkte stond ik om 6 uur op, fietste ik met kind in weer en wind 7 km heen en 7 km terug, moest ik na een zware werkdag nog koken en zorgen dat mn kind wat te eten binnenkreeg, op bed leggen, om de zoveel dagen ook nog in bad.. en dan nog afwassen en het huishouden doen. En 's nachts er vaak uit. Ik was in die tijd echt 24/7 doodmoe. En ondertussen had ik een baan met veel verantwoordelijkheid, wat ook veel energie vrat. Om nog maar niet te spreken van het geregel als je kindje ziek is, de stress van eigenlijk moeten overwerken maar ook naar je kind toe moeten (dubbele verantwoordelijkheden), het constant heen en weer brengen naar de verschillende soorten opvang (kdv en oma).. Nee ik prijs me gelukkig dat ik nu een aantal maanden thuis mag blijven!
LEZEN!!! Ik zei niet dat het lastig is, ik zei dat mijn VRIEND dat lastig vond. ZUCHT. Niet meteen je bek (excuse my language) opentrekken voor je goed gelezen hebt. Nogmaals....wie ben jij om te zeggen dat iemand met adhd het kan, dan kan iedereen het? Wie ben jij om te oordelen over mijn gezin? Niemand ben je. Jij kent de meiden en mijzelf hier niet, dus kun jij niet oordelen. Misschien heb ik wel iets veel ergers dan ADHD...of beperk jij je oordeel enkel op je eigen thuissituatie? En in vakanties meer tijd? Uhm nee kan ik je zeggen, want MIJN werk (huishouden en kids) gaan gewoon door. ALTIJD. Ik heb nooit vakantie.
sja, sommige mensen hebben OVERAL verstand van en kunnen door de pc heen zien dat haar man het erger heeft dan een ander.....
Het zal waarschijnlijk altijd een discussie blijven, en voor mij gaat het er ook helemaal niet om of het een zwaarder is dan het ander. Wat mij wel af en toe steekt is dat sommige mensen denken dat je de hele dag op je gat zit en niets doet. Dat vind ik jammer. Het voorbeeld wat ik gaf over plannen (boodschappen) is een klein voorbeeldje van de hele dag. Het plannen op zich is helemaal niet erg, daar raak je aan gewend, maar wat mij zwaar valt is de geestelijke belasting. Het feit dat je constant (de hele dag) met iemand anders bezig bent en dus niet met dingen voor jezelf. Op mijn werk was ik bezig met werk, met mijn hersens, met kennis die je zelf hebt, ik zag resultaat en kreeg voldoening uit hetgeen ik deed en ook nog een een leuke beloning D) en kon ik gaan en staan waar ik wilde, wanneer ik dat wilde. Naar de wc, even koffie halen, even naar een andere afdeling voor een praatje, onderweg naar huis (ov) even op het station wat lekkers eten, neuzen in de cd-shop op het station, even snel nog wat kleding shoppen etc. Gewoon wat dingetjes voor niemand anders dan mezelf. Nu gaat dat dus niet meer. En wederom, hier heb ik zelf voor gekozen, maar dat maakt het niet minder zwaar af en toe. Het sociale isolement wat sommigen aan halen ervaar ik niet, ik zie geoeg andere mensen en maak zat afspraken met vriendinnen en familie, alleen gaat dat wel gepaard met een hoop gezeul met kinderspullen en ben ik tijdens die afspraken nog steeds bezig met er zijn voor mijn dochter. Mijn vriend komt laat thuis elke avond en wil in het weekend ook wel eens iets voor zichzelf doen, waardoor ik ook in de weekenden vaak de zorg voor onze dochter alleen heb. Tja, ik wil ook wel vaker dingen alleen doen, maar hij werkt ook hard de hele week en heeft dan geen tijd om zijn sociale leven bij te houden. Feit is wel dat hij die sociale dingen alleen doet zonder zijn dochter en ik het allemaal doe terwijl zij altijd bij me is. Weer... het is een keuze, maar zou toch fijn zijn als anderen dat toch ook eens in zouden zien. Chapeau voor alleenstaande thuisblijfmoeders die ALTIJD de volledige zorg van de kinderen hebben! Ik voel me af en toe een alleenstaande moeder doordat mijn vriend veel werkt en ook vaak in het buitenland is, MAAR ik kan met hem iig nog over de zorgen praten en ideeen uitwisselen over hoe we bepaalde dingen met onze dochter willden doen. En.. als ik het echt even te veel vind, neemt hij vrij en dan ben ik even de hort op Alleenstaande thuisblijfmoeders hebben deze back-up niet en kan niets anders dan respect hebben voor hen. Zo.. ben nu weer naar mijn dochter die staat de simmen in de box
Geloof dat het vergelijken wat nu zwaarder is een oeverloze discussie is en zal blijven. Iemand gaf al aan dat het appels met peren vergelijken is. Denk dat het probleem meer is dat TS zich niet gewaardeerd voelt in haar werk als thuisblijfmama. Zo zijn er ook mama's die zich niet gewaardeerd voelen in relatie, ouders, werk, hobbyclubje en whatever waar. Daar moet aan gewerkt worden lijkt mij.
@Caruli, ik begrijp je gevoel wel meid ik ben dan wel een "werkende" moeder maar ik zie in mijn omgeving ook dat er op huismoeders neergekeken wordt, toen ik even geen werk had zei mijn zwager zelfs tegen me dat het tijd werd dat ik ook mijn steentje bij ging dragen, m.a.w. je voert geen reed uit als je thuis bent en voor je kinderen zorgt. die opmerking deed me echt pijn, dus ik begrijp je zeker!
Inderdaad. Vreemd he, vroeger was het raar als je ging werken als mama zijnde en tegenwoordig is het raar als je thuis blijft......
Toevallig had ik het er nog enkele dagen geleden over met mijn vriend. Ik werk nu noodgedwongen ( geen voldoende uren) halftijds. Ik ben dus thuis van de zaterdag t.e.m. de dinsdag. Die dagen moet ik dus alleen voor onze dochter zorgen. Ik zei dat hij nooit van mij mocht verlangen om full time thuis te zijn. Persoonlijk zou ik dat niet trekken. Ik vind dus dat het zwaarder is om constant alleen thuis te zijn met de kinderen. En ik heb er nog maar 1tje. Op mijn werk ben ik op de eerste plaats collega en dan pas moeder. Dus ik kan mijn in de eerste plaats ook op mijn werk concentreren. Daarnaast vind ik het contact met mijn collega's zeer belangrijk. Ik vind het leuk om eens een gezellige babbel te hebben. Natuurlijk als je thuiskomt moet je nog het ganse huishouden doen, maar met de nodige organisatie is het echt wel te doen. Dus om eerlijk te zijn, voor mij dus geen full time huismama. Ik heb diep respect voor die mensen die dit doen. Ik kan soms echt wel hoofdpijn hebben na een dagje voor mijn dochter gezorgd te hebben. Daarnaast denk ik dat het gewoon een persoonlijke keuze is die je moet maken.. De één vind thuisblijven zwaarden dan werken en de ander vind het omgekeerde. Het is en blijft gewoon persoonlijk!
Hier een mama die inderdaad oploopt tegen de altijd aanwezige verantwoordelijkheid voor meerdere persoontjes. het huishouden is voor mij nu zwaarder omdat mijn lijf herstellende is en bepaalde dingen gewoon pijn doen, anders vind ik dat wel te doen ookal doen sommige dingen altijd pijn bij mij. Het enige wat ik echt lastig vind is boven doen. Ik kan geen was in onze kast leggen als shannon slaapt omdat dat op dezelfde kamer is En echt opruimen gaat niet als de twee barrels ook boven zijn want dan kan ik vervolgens ook al het speelgoed eerst opruimen, dus dat gaat niet doordeweeks.. ik ga binnenkort weer beginnen met een opleiding en kan me zo verheugen op alleen verantwoordelijk zijn voor mijn eigen dingen en niet de agenda/dagplanning voor drie (oke meestal vier, man onthoud bar weinig) in mijn hoofd te hebben. Adi op de dagen dat jij thuis bent doe je je huishouden dan ook savonds? Ik denk dat de meeste dat niet doen/kunnen omdat als je thuis met kids bent zal je altijd tussendoor moeten opruimen en als je toch de stofzuiger vast hebt voor kruimels dan ga je ook verder. Eten/drinkensspullen enz. En daarbij denk ik ook dat een verwachtingspatroon mee speelt. Als je als huisvrouw je huis een zooi laat en er komt iemand binnen word je ergg vreemd aangekeken ( nu kan ik me voorstellen dat dat als je een drieling hebt iets anders is hihi denk dat niemand het lef heeft om te zeggen dat je niets doet met een drieling haha) dus in gedachte heb ik tenminste zoiets van ik moet het wel een beetje knap hebben. Nou kan ik het huishouden s avonds ook fysiek niet meer, maar goed dat heeft met pijn en vermoeidheid daardoor te maken. Dan als ik heel eerlijk ben had ik in jouw geval al 3 jaar geleden een huishoudster genomen, ik weiger simpelweg nooit tijd voor mezelf te hebben s avonds na het werken.. jullie hebben oppas aan huis en die kan niet net zoals jij hun eigen lunch maken, even wat opruimen. Eerlijk gezegd vind ik dat er gewoon bij horen, oke niet het hele huishouden want ze is er voor de kinderen maar ik zou not amused zijn om na een werkdag in een vies vuil huis thuis te komen. Of hebben jullie bewust gekozen voor dat zij niets doet in huis naast de kids.
ik heb de knuppel van de bank verplaatst naar het bed, moet toch wat he heb nog wat vrije tijd over voor een 2e kindje denk ik
Inderdaad, waar zouden ze anders die bezorgservice hebben uitgevonden.. Is voor ons vrouwen, wij doen namelijk toch niets
Weet je trouwens wat ook veel werkende mensen denken dat je als huismoeder lekker met een uitkering loopt, hoe vaak ik dat al niet gehoord heb hier van moeders op het schoolplein, als je dan uitlegt dat je helemaal geen uitkering hebt dan gaan zitten zeiken dat je slecht bent om je man zoveel te laten werken En als je dan weer uitlegd dat je dat in overleg met elkaar gedaan hebt dan boeit het ze niet ... Oordelen Oordelen en Oordelen.. Triest Triest Triest ... Get a Life ! En ik ga er ook van tussen, ik ga lekker op mijn luie reet kijken naar hoe de kaboutertjes hier het huishouden doen en mijn kind bezig houden...