oja dat kan natuurlijk ook nog. maar ik vraag het me wel eens af hoe een ander dat doet. helemaal spik en span en bij mij?? je wilt het soms niet weten. moet wel eerlijk zijn dat ik nu ook nog even niet de puf heb heb alleen nog maar een was opgevouwen en een was erin gedaan. voor de rest moet ik nog beginnen. maar heb een heel zwaar carnaval weekend gehad dus ik kan me er nog niet toe aanzetten. laat ik dat toch maar eens even doen..
@ GaiaGaia Tja ook wij moeten de boodschappen doen buiten werktijden hoor ... ik ga mijn oppas ook niet langer hier laten zodat ik even rustig boodschappen kan kan doen... ik neem ze dus ook zelf mee nadat ik van mijn werk kom.. en ook mijn dochter slaapt dan wel eens, tja dan zal ik ook moeten wachten. Dat van de kinderopvang wat jij schreef dat is natuurlijk onzin... dat ligt wel even anders he dan dat jij schreef ... En over die geestelijke belasting dat ligt er ook aan wat voor beroep je hebt... Als ik naar mijn siatuatie kijk op mijn werk dan vind ik de geestelijke belasting zwaarder dan een hele dag bij mijn kinderen ... Zo zie je maar weer dat het ieder voor zich is hoe je het ervaard. Niemand is hetzeldfde en zal er hetzelfde over denken. Sommige hebben de keuze, de andere niet.... De een vind dit zwaar de andere vind het niet zwaar... We zijn mensen en ieder heeft zo zijn mening. Ik denk dat dit altijd een discussie zal zijn... Je kunt over niemand zeggen dat die het zwaarder heeft of minder zwaar het hangd van allerlei factoren af waarom iemand dat zo ervaard. We kunnen hoogstens onze eigen mening geven, meer niet !!
Toen ik een jaar thuis zat vond ik het heerlijk! Niet zorgen dat beide kids op tijd in hun kleding zaten omdat ik moest werken. Ja de oudste moest natuurlijk wel naar school maar dat vond ik geen probleem.Lukte me iets niet in het huishouden? Morgen weer een dag. Nu werk ik 2 dagen in de week en ga 1 hele dag naar school. Ik heb bijna mijn diploma en ga dan 3 dagen werken. Ik vind het vermoeiend om elke ochtend maar te zorgen dat we op tijd de deur uit komen zodat ik mijn dochter rustig naar de opvang kan brengen, zoon op school ben en zelf ook nog eens op tijd op mijn werk kom. En dan wanneer ik vrij ben, zorgen dat we zo snel mogelijk thuis zijn zodat we op tijd kunnen eten wat helaas vaak pas 18:15 of 18:30 is en dan wanneer de kids op bed liggen nog proberen zoveel mogelijk huishouden te doen omdat ik op mijn vrije dagen er helemaal wil zijn voor de kids. Maar wat ik ook zwaar vind is de sociale contacten op je vrije dagen proberen te plannen soms heb ik gewoon 2 afspraken op 1 dag. Of 4 bezoeken in 1 weekend. In vergelijking met het thuisblijven en werken, vind ik dus werken veel zwaarder!
Ik herken het totaal niet. Ik ben al bijna 2 jaar volledig thuis voor de meiden maar ik ervaar het niet als zwaarder eigenlijk?! Tuurlijk mis ik mijn collega's en het werken zelf maar ik geniet enorm van het feit dat ik er ben voor mijn meiden. Nu de jongste naar psz gaat, heb ik gewoon 3 ochtenden vrij en als ze thuiskomt gaat ze gelijk 2 uur slapen Dus heb 3 dagen tot 15 uur amper kinderen om mij heen. Toen ze beide nog thuis waren was het veel zwaarder in de zin van continu kinderen om je heen maar was het al gewend want heb op een babygroep gewerkt. Nu geniet ik enorm van mijn 'vrijheid' weer en ik doe alles als de jongste op psz zit. En daarvoor deed ik de boodschappen of 's avonds of in het weekend. En huishouden altijd gedaan met kindjes om mij heen. Ik heb ook 2 dagen in de week gewerkt en dat was heerlijk. Ff eruit maar ik vond het daarna wel heel zwaar zodra ik thuiskwam was het echt aanpoten. Twee vermoeide kindjes die honger hadden. En heb nog nooit negatieve opmerkingen gehad over dat ik fulltime thuis ben.
@ umm, mijn zoontje gaat ook bijna altijd mee, nog nooit vervelende opmerkingen over gehad, nu moet ik ook zeggen dat hij zich meestal keurig gedraagt en de artsen enpatienten het vaak geweldig vinden als hij mee is, ze zien niet zoveel kinderen in de wachtkamer bij de reumatoloog . Hij weet de weg precies. Looptvoor me aan door de gangen stopt keurig bij de receptie om zich te melden, roept Quinte is er,nu spele , en loopt door naar de goede wachtkamervan de drie,engaat gezellig spelen, als onze arts langs loopt staat hij op en loopt vast mee naar binnen vertellend dat het speelgoed mee moet , wat Dan ook altijd gebeurt, dan wachten op de taxi en weer naar huis, al met al gaat dat prima,maarja hij weet dan ook niet beter . @ ts, ach ja iedereen vind altijd hun situatie het zwaarst, heb ook zo'n vriendelijke sz die vind dat zij het zo zwaar heeft met 2 kinderen en 2 dagen in de week werken, kinderen zitten 4 dagen per week bij sm, dus hoezo zwaar , en ik zit hele dagen thuis en krijg er nog voor betaald ook schandalig toch, zou graag eens een paar weken met haar ruilen eens kijken hoe ze er dan over denkt, want mijn leven zullen maar weinig mensen willenhebben.
Ik herken het ook wel. Ik ben full-timehuisvrouw gebleven totdat me dochter naar de basisschool ging. Vooraf kreeg ik toen ook wel eens vragen van werk jij ? Wil je werken ? Vaak moest ik dan weer het zelfde zeggen: Ik heb hier bewust voor gekozen om volledig voor me kind te zijn de eerste paar jaartjes en daarbij komt ik heb geen oppas.) Ik ben nu zwanger van de tweede en ook nu wil ik weer full-timehuisvrouw zijn en gelukkig kan dat ook. Maar ook nu zal ik wel weer de vragen krijgen van je zult wel weer gaan werken? Werk je weer ? als de baby er eenmaal is.
Grappig eigenlijk. Ik straal volgens mij iets uit waardoor mensen dat soort dingen nooit (meer) aan mij vragen of er opmerkingen over hebben... Ik ben -voornamelijk- thuisblijfmoeder, een keuze die ik wellicht niet gemaakt had als ik niet ziek was geworden toen ik nog studeerde. Ondertussen heb ik wel een studie afgerond en ben ik een eigen bedrijf aan het opbouwen. Dat betekent werken en op hetzelfde moment overal ogen hebben voor de kids. Eén ervan gaat naar school, dat scheelt natuurlijk wel. Ik ben ook vaak 's avonds nog aan 't werk, maar dat hoort erbij. Ook als ik de kids niet heb, omdat mijn bedrijf dat even vereist, moet ik zeggen dat ik dat, ondanks dat ik best hard moet werken, wel degelijk ervaar als een momentje ademruimte. Maar mijn persoonlijke ervaringen natuurlijk zijn geen wetten van Meden en Perzen. Ik heb de wijsheid niet in pacht. Dit werkt voor mij, voor ons gezin en -op hormonale vlagen na- daar sta ik voor de volle 100% achter. Ik denk dat het belangrijk is dat je achter je keuze staat, welke keuze dit dan ook is. Niemand kan in jouw hart kijken of bepalen wat goed is voor jouw gezin of wat jij al dan niet zwaar vindt of zou mogen vinden. Iedere moeder, werkend of thuisblijvend, zit er toch wel eens doorheen? Schouders recht, kop in de wind en 'n tefallaagje op je ziel ontwikkelen! Je doet 't toch nooit goed in de ogen van anderen en 't is vooral belangrijk dat JIJ (en je gezin) je er goed bij voelt. Laat ze maar lekker lullen!
Oh pfff...moet er nog maar niet aan denken Al begint het wel steeds dichterbij te komen (zie banner)! @ mama1984: oh, maar dat snap ik helemaal hoor, dat werkende moeders natuurlijk ook die boodschappen moeten doen. Als ik zie hoe een vriendin dat moet doen (zij en haar man werken allebei) dan vraag ik mij ook wel eens af hoe zij dat toch allemaal plannen. Kind naar opvang, op gezette tijden uit bed, kind weer op halen (wie doet dat en wanneer) hoe plannen we de huishoudelijke taken, etc... Dat van die opvang was een grapje natuurlijk, maar blijf er wel bij dat ik tijdens mijn werk meer het idee had iets voor mezelf te doen en de stress die daar bij kwam kijken ervoer ik ook als zwaar, maar op een andere manier. Ik had zelf nooit verwacht dat ik het thuisblijfmoeder zijn als geestelijk zwaar zou ervaren, maar het is toch zo.. Ik denk ook wel dat je vaak naar dingen verlangt die je op het moment niet hebt en zo blijven thuisblijfmoeders verlangen naar tijd voor zichzelf (tijd om zichzelf te ontplooien) en zullen (gedwongen) werkende moeders blijven verlangen naar meer tijd met de kinderen. Ach...gelukkig wegen de positieve dingen hier het zwaarst
Hoe dit tot een discussie van wie heeft het zwaarder gekomen is is me een raadsel (oke niet helemaal) Het gaat ook niet om wie heeft het zwaarder. Het gaat om het gevoel dat je niet altijd gewaardeerd word als je 'alleen' maar huisvrouw bent. Ik ben ook huisvrouw. Om me heen zijn er meer huisvrouwen om verschillende redenen. Ik snap wel wat ts bedoeld. Er word soms laagdunkend gedaan over huisvrouwen. Ik heb er voor gekozen om huismoeder te worden. Ik wilde graag zolang dat mogelijk is bij de kinderen thuis zijn. Er zijn ook andere redenen waarom werken voor mij lastiger is, dat komt er ook bij kijken. Maar het is niet te zeggen wie het zwaarder heeft. Dat hangt van zoveel factoren af. Al moet ik zeggen dat ik sommige opmerkingen wel erg zwart wit vond in dit topic.
Werkende vrouwen vergelijken met NIET werkende vrouwen vergelijken is appels met peren vergelijken.... je kunt dingen niet vergelijken... allebei heeft voor-en tegens..... en vaak zie je altijd de andere "voors".... het gras is altijd groener aan de andere kant...... MOMENTEEL zou ik best willen ruilen met een werkende moeder.... *toch wat daagjes zwangerschapsverlof*....... ben ik doodziek (of nu hoogzwanger met BI) is er niemand die mijn werk "vervangt"..... is het mooi weer, zijn de kindjes rustig aan t spelen, heb ik het mooiste beroep wat er is....
Mijn mama was huisvrouw en heeft altijd voor mij, m'n zusjes en broer gezorgd. Het huishouden, boodschappen, ... En ik ben haar daar heel dankbaar voor. Wij moesten niet naar een creche of naar de opvang. Mama kwam ons halen van school. We mochten over de middag naar huis gaan eten etc... Ik was heel erg blij dat ze niet buitenshuis ging werken. Ze nam veel tijd voor ons en daarenboven zorgde ze voor het huishouden + onderhoud van de tuin. Respect voor alle huisvrouwen en zeker voor m'n mama !!
Ik ben een 4 dagen per week werkende mama en heb zeker respect voor thuisblijf mama's. Zoals Cerberus al schrijft: het is niet te vergelijken. Ik ben soms licht jaloers op de thuisblijvers, maar niet vanwege het zogenaamde luizenleven (want ik snap ook dat het dat niet is), maar omdat ze 100% bij hun kindje kunnen zijn: heerlijk!
stelt toch allemaal niks voor! heb ik ook hoor, sochtends moet je er toch uit als ze wakker zijn en dan begint het: eten, aankleden, opruimen, schoonmaken, wassen, koken, strijken, weer opruimen, kinderen bezig houden, kinderen eten geven, zorgen dat ze op tijd op bed komen, op tijd een schone luier hebben, post bijwerken... een huisvrouw is: -intrieurverzorgster -secretaresse -kindermeisje -kok(kin) -wasvrouw -boodschappenmeid -minnares in bed (als je een man heb) en zo waren er nog een paar maar die weet ik niet meer. Maar je moet maar eens voor al die functies betaald krijgen, zijn we zo rijk
Ik werk 5 dagen in de week in een rusthuis (5 uur per dag) daarnaast doe ik klanten als nagelstylist ik heb 3 kinderen en doe het huishouden alleen m'n werk is zo geregeld dat ik thuis ben als de kinderen van school komen, ze moeten 1 dagje in de week naar de schoonouders omdat ik woensdag pas om 12.30 gedaan heb Dat is ook vermoeiend hoor .. ben 2 jaar thuisblijfmama geweest en het is toch niet te vergelijken het is even vermoeiend maar op een ander vlak vind ik thuisblijven is mentaal heel vermoeiend doordat je de hele dag in de weer bent met de kinderen uitwerken is dan weer fysisch zwaarder mijn mening ik heb voor alle moeders respect want het is proberen om zoveel mogelijk balans te vinden in alles wat je doet ik kreeg commentaar toen ik thuis was fulltime, dan kreeg ik commentaar op het feit dat ik overdag klanten ontvang en nu ik ook nog eens 5 dagen in de week ga werken is het hek al helemaal van de dam je zal altijd commentaar krijgen van mensen die het denken beter te weten
Vind het momenteel allebei even zwaar.. De jongste begint nu een beetje ritme te krijgen, maar dat is de afgelopen weken niet van een leien dakje gegaan.. De oudste gaat gewoon naar de opvang op zijn vaste dagen, zodat ik in huis even aan de slag kan en even kan bijslapen.. Over een maand moet ik weer aan het werk en als ik er aan denk zakt me de moed al in de schoenen.. Ik werk in de horeca en zodra het weer redelijk weer word word het weer hartstikke druk, ben dan overdag de hele dag aan het rennen en vliegen.. Zorgen dat de kindjes worden opgehaald, koken, eten, fles, badderen/douchen en zorgen dat ze beide op tijd op bed liggen.. Lichamelijk is werken zwaarder omdat ik de hele dag sta, maar geestelijk vind ik het thuis veel zwaarder omdat Lenn heerlijk in de peuterpuberteit is beland.. Van beide kanten krijg je toch altijd commentaar.. Het is nooit goed en er is altijd wel iemand die het raar/apart/not done vind.. Niks van aantrekken meid..
beetje off topic: maar moet toch zeggen dat ik nu met vierde op komst, wat meer respect krijg als "thuisblijfmoeder"........ hahahahahaha.......
Heb je een puntje....maar bedenk je ook dat als er niemand thuis is, er ook geen rotzooi gemaakt word...alleen een beetje stof
ik denk dat ik het het minst zwaar heb Ik heb het gevoel dat mijn leven 1 doorlopende vakantie is. Ik werk 3 dagen in de week (op de leukste werkplek van de wereld) én geniet heel erg veel van de doordeweekse dagen dat ik met de kinderen thuis ben om lekker te keuvelen/te peutergymen/zwemmen en wat al niet meer. Het is vervelend dat sommige thuisblijfmoeders roepen wat ze allemaal wel niet doen op een dag om waardering te krijgen. Het maakt mij niet uit wie wat wanneer doet; wel vind ik het altijd leuk om te lezen als het moeders lukt om hun leven zo in te delen dat ze het het beste vinden. En als dat is op de manier om niet te werken dan moet je daar trots op zijn! en als het het beste werkt door te werken dan moet je daar trots op zijn. al met al....wees trots op de keuzes die je maakt