nee niet nieuw, ze gaat naar het montesori onderwijs, daar is het normaal aangezien er veel kinderen vanuit een nadre woonplaats komen en dus niet gauw even heen en weer kunnen in de pauze.... dus blijft iedereen over....
Helaas is het juist raar als je kindje nog naar huis mag komen dezer dagen.. echt zo jammer, hier ook nog de enige school in de buurt die geen continuerooster heeft daar kiezen ze ook bewust voor, wel is overblijven gratis. Ik ben TBM maar Dean wil graag wel eens overblijven dus mag ie van mij 1 keer per week (dan merk ik ook aan hem dat ie kapot is maar goed is ons compromis) dat plan ik dan meteen zo dat onze dochter naar PSZ moet dat scheelt 1 keer rennen
Ik vind het wel opmerkelijk dat jij een opleiding gaat beginnen en dan niet meer aan agenda's van iedereen zult moeten denken. Gaat iemand anders dat doen dan? Ik denk eerder dat je agenda alleen ingewikkelder zal worden, drukker en dat je veel meer zult moeten regelen. Onze oppas is er alleen voor de kinderen, ze smeert boterhammen, ruimt het speelgoed op en zorgt voor de kinderen. Meer doet ze niet, en ze zou meer ook niet aankunnen. Dat is idd zo afgesproken.
Dit doe ik ook allemaal maar daarnaast werk ik ook nog buitenshuis.... Waarom moet het toch bewezen waar thuismoeders/huisvrouwen het zo druk mee hebben overdag? Ik hoef toch ook niet te bewijzen wat ik allemaal thuis doe en op mijn werk? Daarnaast vind ik dat iedereen moet doen waar zij zich zelf het prettigst bij voelt. Maar ga jezelf niet proberen te bewijzen.
Ik heb niet alles gelezen maar zo hey, wat zijn we weer aardig tegen elkaar en dan in andere topics gaan zeuren over respect.. Begin eens bij jezelf en respecteer iedereen zijn eigen mening en val niet meteen aan!
inderdaad, alles wat hier staat moet ik ook naast mijn werk doen. Als ik een werkdag heb begin ik om 6 uur. kinderen aankleden, ontbijt maken naar bso/oppas brengen, nog even snel een wasje ophangen. soms als ik op mijn werk kom heb ik het idee dat ik er al een hele dag op heb zitten. Op de dagen dat ik vrij ben komt de was, administratie, buiten de slaaptijd en tussen halen en brengen van school boodschappen doen. badkamer poetsen. enz enz. Heb geen huishoudster. Enigste is dat ik tijdens mijn werkuren niet voor de kinderen hoef te zorgen en het huis iets minder snel smerig wordt maar zodra ik de deur op mijn werk dichttrek begint meteen mijn taak als moeder/huisvrouw weer. Kinderen ophalen, eten koken, kinderen naar bed, was vouwen en de keuken opruimen ( mijn man helpt goed hoor). Dus lekker na mijn werk vrij zijn heb ik niet. Het is druk maar ik zie ook zeker de voordelen van mijn werk, door mijn beperking ( gedeeltelijke halfzijdige verlamming ) zou ik in huis ook niet de hele dag kunnen werken en moet ik tussen door zitten. Nu zit ik achter mijn bureau maar ben aan het eind van dag wel stuk. Of het nu een werkdag was of een dag thuis. Werken vindt ik fijn omdat ik er uit ben, contacten ben en je gezamelijk voor het inkomen zorgt. Mocht een van beiden opeens toch zonder werk zitten dan zit je niet direct in de shit. ( ik werk niet voor de luxe zaken, gewoon om te leven, simpel koophuis, 1 auto en 2 weken kamperen in nederland) Minder uur per dag werken zodat ik wat meer energie over zou hebben en niet om 6 uur al uit zou fijn zijn maar dan komen we financieel in de problemen. , werk zelf nu 3 dagen en hubbie 4. Dus dat je als TBM juist zwaarder hebt dan werkende moeder daar geloof ik niet in. Iedereen in zijn unieke situatie ervaart dit als zwaar of niet zwaar en dat heeft volgens mij niets met wel of niet werken te maken
Ben het helemaal met je eens. Ik ben een thuisblijfmoeder die het niet zo druk heeft. En ik zeg dat ook eerlijk. We hebben hier niet voor niks voor gekozen. Kiezen juist bewust voor rust en regelmaat. Rust en regelmaat maar dus ook minder inkomsten. Of tenminste, geen twee inkomens. Of mensen hier op neerkijken... tja, zegt meer over die mensen dan over ons en onze keuze.
Ik denk dat iedereen zich wel eens ondergewaardeert voelt of nu huismoeder bent of werkende moeder. Iedereen wil soms bevestiging dat je het goed doet
Nee hoor dan ben je tevreden,haha. Ik heb het vaak als ik ongesteld ben dan heb ik medelijden met mezelf,haha. Ligt soms nog meer aan mij dan aan mijn man. Ik vertel hem ook niet vaak dat ik het zo goed vind dat hij 5 ploegen werkt en zijn best doet voor ons,haha. Maar ik vwerwacht het wel van hem Dus eigenlijk ben ik vreemd en jij normaal dat ik dat toegeef
Al drie!! Ik heb ook niet het idee dat ik het super druk heb. Het naar school en sporten brengen kost me nog de meeste tijd. Twee van de drie hebben ook nog bijles en natuurlijk niet op dezelfde tijd dus ja dat is wel even druk in de ochtend. Maar verder... ik doe s'ochtends mijn huishoudelijke werk en de middagen zijn voor mijzelf. Maar ook toen ik nog werkte had ik niet het idee dat het super zwaar of druk was. Kwestie van goed plannen denk ik.
Ik denk dat mijn man, zodra ik weer meer hersteld ben, mij een stuk meer zal waarderen. Die geeft nu al weken toe dat hij mij bezoeken, werken en de huishouding niet gecombineerd kreeg. (dit vind ik nog logisch ook). Maar ik vind het fijn dat hij het toegeeft. Nu ben ik thuis maar de baby ook, en ook nu is het schipperen. Maar begint het langzaam te komen.
Helemaal mee eens! Ik ben een 'werkende moeder', maar heb wel 12 weken vakantie per jaar. Mijn man heeft 5 weken vakantie, dus ben een week of 7 per jaar 'thuisblijfmoeder' . Ik vind dat niet zwaar, ik kom juist helemaal tot rust en geniet van de dagen die ik naar eigen inzicht kan indelen. Huishoudelijk werk gaat tussendoor en ik hou ook nog voldoende tijd over om leuke dingen te doen met de kinderen en om zelf eens even lekker op de bank te zitten met een tijdschrift of de laptop. Dus ja... mij lijkt 'thuisblijfmoeder' zijn heel relaxed. Ik verlang er wel eens naar tijdens mijn werkweken, als alles me soms een beetje boven het hoofd groeit. Maar iedereen praat vanuit zijn eigen situatie en zit anders in elkaar. Dus daarom is het moeilijk om een oordeel te vellen wie het zwaarder heeft...... alsof dat er trouwens toe doet.. het verandert niks aan welke situatie dan ook. Zolang je maar happy bent en achter je keuzes staat, toch?
Ik zeg altijd maar 'een niet-werkende moeder bestaat niet!' Ik doe al die dingen die jij noemt en werk er ook nog 32 uur bij.. Dat vind ik best erg zwaar maar als ik een paar dagen thuis ben, vind ik het doen van al die dingen zonder m'n werk erbij soms nog zwaarder... Raar misschien maar toch waar... In elk geval: ik begrijp je denk ik wel.. Ik word gillend gek alleen met mijn dochtertje thuis (man is vrachtwagenchauffeur dus veel van huis), je mist idd een 'normaal' gesprek.. Maar erbij werken is ook zwaar!
ik heb niet alle reacties gelezen. *** ik heb respect voor thuisblijfmoeders. Ik werk 28 uur en de enigste momenten op een dag dat ik 'rustig' kan zitten, zijn de tijden die ik werk. Ik kan me voorstellen dat moeders die thuis zijn en alleen (willen) opdraaien voor de kinderen, was en plas het behoorlijk zwaar hebben zolang de kinderen hulp nodig hebben.
Ik hoor vaak dat vrouwen die werken dat zwaarder vinden omdat het huishouden er bij komt. Maar aan de andere kant,als je niet thuis bent wordt er ook geen rommel gemaakt. Naar werk gaan is er toch even uit zijn,even geen gesleep met baby`s en geen jengelende peuters om je heen. toen ik nog werkte kon ik rustig even op werk mn email checken of een ommetje om met collega (oke ik had een zeer relaxte baan). Ik denk dat het beiden even zwaar is en dat we allemaal weleens balen. Het is ook niet niets. Wat ik in mn omgeving vaak merk is dat men denkt dat ik maar wat aan rommel thuis en allemaal leuke uitstapjes heb met de kids. En ja daar hebben ze ook gelijk in. Ik vind het wel stoer dat ik niet hoef te werken en degene die daar neerbuigend over doet zal wel jaloers zijn. Maar zeker weten doe ik dat niet natuurlijk
Dat denk ik ook Ik vond werken fijn omdat als je pauze hebt, je ook echt even iets voor jezelf kunt gaan doen. Nu schuif ik snel wat naar binnen en veeg ondertussen snot af, raap boterhamkorsten van de vloer, neem het aanrecht af, gooi die vieze luier gauw in de prullenbak, roep 'kom uit de plantenbak en haal je vingers uit de pindakaas'. En kijk aan het einde van de dag verbaasd om me heen naar de explosie van speelgoed, kleding, billendoekjes, voedselresten en probeer niet te denken aan de vuile vaat en was die ik had willen doen maar nooit gedaan krijg. Als je aan het werk bent heb je ook genoeg te doen, maar je kindje maakt de troep meestal ergens anders. En toch zou ik niet willen ruilen met een moeder die buitenshuis werkt. Ik heb geen haast, we kunnen gerust een kwartier blijven staan bij een schattig poesje dat perse geaaid moet worden en wat is dat voor een bloem? Ruiken, voelen, bekijken, het kan en mag. Ik hoef niet te rennen voor een vergadering of om de trein te halen en winkelen doen we op ons gemakje samen. Of ik me ondergewaardeerd voel? Ik ben een hoogopgeleide vrouw die het geluk heeft om de eerste jaren van haar kind van minuut tot minuut mee te maken. Ik hoor of voel het ondergewaardeerd zijn niet. Dat gevoel kan bij een ander liggen, maar dat is hun probleem en niet het mijne.