O ja nog iets....wij hebben tot nu toe Jasmijn "maar" 1 keer uitbesteed. We wilden met z'n tweeën uiteten. Julia en Jasmijn aten bij mijn ouders. Krijg ik naderhand te horen dat Papa Jasmijn pudding gaf (met de opmerking, maar een klein beetje hoor) en dat ze dorst had dus hebben ze haar sterk verdund koeienmelk gegeven Tja, en daarom besteden we de kinderen bijna nooit uit!!!!:x
Mijn smoeder probeerde onze dochter van 6 maand vandaag een stukje Berliner bol te geven. Toen mijn vriend zei dat ze nog geen suiker mag, reageerde mijn smoeder: ach, dat geeft niets, zit toch overal in.... Haar andere kleinkind voerde ze chocolademelk met 3 maanden. "vond 'ie lekker"
Oohhh wat erg al die verhalen! @ Debby, zou in jouw geval ook zijn gaan janken, logisch toch! Hier gelukkig nog niet zoiets meegemaakt, van schoonouders verwacht ik het sowieso niet, die zijn erg pro bv en volgen altijd onze 'instructies'. Mijn eigen ouders zie ik er eerder voor aan! Die hebben bijv. toen mijn dochter 2 maanden oud was, haar niet in de auto vervoerd met de maxi cosi maar in de kinderwagenbak op de achterbank.... We kregen haar terug met omgekeerde luier en later bleek dat ze die dag maar 1x verschoond was... Maar goed, das ff off topic!
Debby ik had ook moeten huilen hoor.. ik heb de hele nacht wakker gelegen om de chocolade die mijn zoontje echt niet binnen had gekregen.. Ik laat hem liever ook niet alleen met svader die volgt zijn eigen regels, boeit hem niets wat wij vinden. Ik lees trouwens wel schokkende dingen hier hoor..
Je maakt je kindjes afhankelijk en blablablabla. Volgens mij ben ik zelfstandiger en feministischer dan haar (kunstgevoedde) dochter ook al is die ouder dan ik
Erge verhalen hoor Zeker bij die hele kleintjes, maar helaas blijft het wel een beetje zo. Lekker gisteren vasteloavend gevierd. Geef ik opa en oma een plakje worst om aan ons schatje te geven, EEN plakje worst en dat zei ik erbij, ik vond dat ze wel één plakje mocht en gunde het aan hun om haar lekker te zien smikkelen. Betrap ik ze 10 min later erop dat er nog een plakje in haar handje zat "Ja, ze wees ernaar", was het antwoord. EUHM??? Ik was uitgevallen tegen ze toen ik het zag, waarna ze snel zelf grote happen namen van het plakje, slimme oplossing op zich, en dat hebben we daarna nog kort uitgesproken. Ik zei "sorry voor het uitvallen, maar we willen geen zout geven etc", en zij zeiden, "tuurlijk ik snap het", en ik zei nog "slim opgelost". 3 minuten later buigt opa voor mij langs en geeft haar razendsnel een zout chipje, "één chipje mag toch wel!". GVD. En we zijn echt geen puristen hoor, misschien zou ik dat juist wel moeten zijn, dat is dan duidelijker voor hun.
Zó vervelend als je geen begrip krijgt voor de keuzes die je maakt! Dat is een van de redenen waarom ik onze dochter dus niet uitbesteed... s-ouders vind bijvoorbeeld dat we haar gewoon moeten laten huilen als ze in bed ligt en dat ze best wel wat kan hebben (lees: totaal overprikkeld mag worden)... Mijn ervaring is dat je honderden argumenten kunt noemen over waarom je bepaalde keuzes hebt gemaakt maar dat ze dat toch niet willen horen. Zo jammer!
Mijn s-moeder gaf mijn zoontje een kiwi toen ze oppaste, en hij 7 maanden oud was, dus nét bijvoeding kreeg. De afspraak was, dat ik nieuwe dingen eerst thuis zou proberen, en dan door zou geven wat er goed ging. Achteraf heb ik begrepen dat ze zich van heel veel van onze 'oppasregels' expres niks heeft aangetrokken. Beetje jammer... (Inmiddels ben ik thuisblijfmoeder trouwens, dus heb ik er veel meer zicht op wat hij binnenkrijgt)
Nou ik zit hier echt met open mond te lezen!!! Ik zou helemaal flippen volgens mij, mijn kind, mijn regels en als je je daaraan niet houdt dan is het oppassen afgelopen. En dat weten ze van beide kanten, dus daar houden ze zich ook netjes aan. (maar wat niet weet wat niet deert..)
Mijn ouders en schoonouders houden zich wel aan onze regels, maar er word door mijn moeder wel geroepen dat ze niet snapt dat ik zo lang wil voeden, je wil toch niet met een peuter aan de borst zitten? Is haar vraag dan. Zij vind dat raar. Ik heb die gedachte ook mee gekregen van haar ik dacht er vroeger ook zo over, maar nu niet meer. Nu ik een dip in mijn productie heb zwgt ze ook steeds stop er toch mee, toen mijn dichter veel huilde door de reflux zij ze stop er toch mee, waarom willen zoveel mensen toch dat we massaal stoppen met bv? Om nog maar te zwijgen over bijvoeden dat vind zij met 3 mnd ook heel normaal hoor. Dat moet ik dus ook weer gaan verantwoorden, soms heb je gewoon steun nodig ipv al die tegenspraak.
Ik schrik ook echt van sommige verhalen. Zelf ben ik ook bang als m'n ouders of schoonmoeder op gaat passen dat ze alle "regels" negeren. Van het weekend zaten we bij m'n schoonmoeder en toen zei ze tegen ons meisje, "straks mag jij ook een stroopwafel" Toen heb ik maar gezegd dat nog wel even kan duren, iig het komende jaar niet. Ze zei daarna wel, "ik zal niets geven wat jullie niet willen hoor" Ik weet gewoon dat de ouders allemaal stronteigenwijs zijn wat dat betreft. Dat verhaal van die appelmoes zou ik ook om gehuild hebben hoor. Dan nog niet eens dat er wat mis zou kunnen gaan, maar gewoon dat ze je het recht ontnomen hebben om je eigen kind z'n eerste hapje te geven.
O zo herkenbaar jullie verhalen. Mijn moeder (baby was nog geeneens geboren): je gaat toch zeker geen borstvoeding geven he? Het zo slecht voor de baby zijn, ze krijgen te weinig. Zo'n gedoe. Ach, jullie zijn ook gewoon me de fles groot geworden. Toen borstvoeding na 6 weken mislukt was. Mijn zoontje is prematuur en kreeg in het ziekenhuis veel de fles waardoor hij nooit goed aan de borst heeft leren drinken, ook de kracht er niet voor had. Zie je wel dat ik gelijk heb. Kolven; je bent net een melkkoe. Toen hij een keertje niet at. Ja, je moet hem een potje geven daar zit tenminste alles in. Veel gezonder. Mijn zoontje lust geen potjes, alleen wat mama zelf vers maakt. Toen ze in nood op ons zoontje moest passen heeft ze hem 45 minuten laten huilen om mijn afgekolfde melk. Want hij moet maar weten dat hij om de 5 uur krijgt. Hij kreeg op verzoek. Ze mag er ook niet meer op passen. Ook omdat ik haar hond niet vertrouwd, die hapt naar mijn zoontje. Mijn schoonouders proberen mijn zoontje van alles te geven. Met 3 maanden een lange vinger. Koffie. Gebakjes, kinderijsjes, etc. Die mogen al helemaal niet oppassen. Ook vragen ze elke keer wanneer ze nou eens een potje voor hem mag kopen. Zie hierboven.
Dit soort acties zijn bij ons: Eén keer, en nooit weer. Mijn eigen ouders hebben het al verpest door hem los op de achterbank van de auto te vervoeren, helaas pech, vertrouwen weg. Heeft wel niks met eten te maken maar wel met het vertrouwen. Schoonouders hebben de kans nog niet gekregen om het te verpesten dus ik weet niet of ze dat zouden doen .
Ik begrijp niet zo goed waarom iedereen zich zoveel aantrekt van wat (s) ouders te zeggen hebben. We zijn toch allemaal volwassen mensen? Die navelstreng is al lang geleden doorgeknipt. Natuurlijk zit er een boel onzin tussen maar of je je het aantrekt, bepaal je toch echt zelf. Heb persoonlijk nooit last van het commentaar van andere mensen.... krijg het ook zelden maar als ik het wel krijg.. so what.
Precies. Ene oor in, andere oor uit en lekker je eigen ding doen is mijn motto. Maar af en toe verbaas ik me gewoon. En dan is het wel verfrissend om te lezen dat het bij mij allemaal nog meevalt
Waarschijnlijk omdat (s) ouders na partner en kinderen de belangrijkste personen in het leven zijn?! Maar je hebt wel een punt hoor, maar het kan moeilijk zijn om werkelijk los te laten! En vind het ook echt wel schokkend sommige (re-) acties van (s) ouders!
Ik laat mijn kind achter bij mijn moeder en om de week bij mijn schoonmoeder dus dan doet het me wel wat als ze een heel andere mening hebben dan ik. Dat maakt me zenuwachtig. Uiteindelijk is het allemaal goedgekomen (denk ik )
Met zenuwen lijkt me niet zoveel mis, zolang ze maar over gaan.. maar als je werkelijk iets te klagen hebt over je (s) ouders (begrijp me niet verkeerd want ook ik vind sommige van de opmerkingen / acties te zot voor woorden) dan doe je daar wat aan en stel je er paal en perk aan. Je ouders zijn misschien belangrijk (in mijn geval zeker) maar mijn kind en mijn partner veel belangrijker.. Ouders zijn het verleden en het heden.. mijn kind de toekomst...