Ik heb biologie gehad, zelfs op hoger niveau. En toch wist ik zeker dat ik een meid zou krijgen. Het was geen verborgen wens want ik heb mezelf altijd met een jongetje gezien maar toen ik zwanger werd sloeg dat 100% om en wist ik zeker dat het een meid was. Hoe ik daar bij kwam??? En het was trouwens een jongen hahaha!
Ja, maar een sterk voorgevoel is iets anders dan van je stoel vallen en roepen: huh, een jongen? Hoe kan dat nou? Tja, het kan hey, 51/49 kans zelfs Je moet toch een beetje realiteitszin houden en bedenken dat het ook wel eens van het andere geslacht zou kunnen zijn.
wij zijn ook dolgelukkig met onze man!! en zou hem voor geen goud willen missen!!!! wat ons 2 kleintje word maakt niks uit, als het maar gezond is!
Er zijn ook veel plaatsen op de wereld waar men liever een jongen heeft. Daar is zp niets bij... ik snap niet waar de meeste van jullie je zo druk om maken. Laat mensen leven, voelen en hun evt teleurstelling delen. Er wordt af en toe zo op mensen ingehakt, terwijl ze waarschijnlijk niet minder van hun kind zullen houden. Misschien moet er weer eens bepleit worden dat geslachtsbepalende echo's niet meer worden uitgevoerd ofzo.. dan is het weer voor iedereen een verrassing en makkelijker om neutrale kleding te vinden in de kleinere maten! Ik zie voordelen...
Ik ben het helemaal met je eens. Hoewel een voordeel van een geslachtbepalende echo wel is dat je een evt. teleurstelling ruim voor de geboorte voelt en je daarna nog genoeg tijd hebt om te "wennen". Dat lijkt me prettiger dan in je kraamweek -hevig- teleurgesteld te zijn...
Het is al bijzonder dat je een kindje krijgt!! Dan vind ik dat je met beide gewoon heel blij moet zijn. of het nu een jongen of een meid is. Kijk tuurlijk zeggen bijv mannen vaak: ik zou wel een zoon willen en vrouwen vaak: een dochter lijkt me wel erg leuk. Maar dat is denk ik dan gewoon omdat het het eigen geslacht is. Zelf maakt het me niet uit wat het bij ons wordt. het enige voordeel van jongens is is dat ze niet zo kattig zijn vaak hahaahah
Hihi, absoluut. Ik was in de zevende hemel met mijn dochter, maar heb de ogen uit mijn kop gehuild de eerste weken Zal nu wel niet anders zijn. Ik vind het net zo goed opmerkelijk dat er zo'n voorkeur is voor meisjes (lijkt wel), maar ik denk ook dat een voorkeur van alle tijden is en dat het niet zinvol is om daar een taboe op te hebben. Ieder is anders, als je uit een meiden gezin komt en altijd alleen maar ruzie hebt gehad zie je misschien daardoor juist uit naar een jongen, dat kan toch? Ik heb dat zelf niet zo sterk, had wel een lichte voorkeur, maar zou werkelijk nooit 'teleurgesteld' kunnen zijn om het geslacht. Als ik met 20 weken had gehoord dat het een jochie was had ik dat geweldig gevonden, en spannend ook omdat ik helemaal geen ervaring heb met jochies
De geslachtsbepalende echo's in India willen ze idd verbieden, maar dan meer,omdat de meisjesbaby's daar ge-aborteerd worden... Nu klinkt DAT heel ver weg... maar ik sprak laatst toch hier ECHT een NEDERLANDSE "moeder".... die dus blij was dat ze een jongen had (klasgenoot van oudste), omdat ze het anders had laten weghalen..... (had al 1x abortus wegens andere omstandigheden gehad).... Ze had dus altijd al geroepen dat ze nooit een dochter wilde... Een tweede wilde ze wel, maar dan alleen als de gyn haar kon garanderen dat het een knul zou worden....... ..... Vond dit zo bizar..... Kan ik India bij wijze van spreken, nog beter begrijpen, omdat daar het hebben van een meid, bizar veel geld kost.... Hier is het een soort "luxe" om een voorkeur te hebben...
Omg. Daar krijg ik het gewoon echt koud van. Tegen de tijd dat ze het kunnen zien is het al zo'n compleet mensje.. HOe kun je het over je hart verkrijgen? Wat een ondankbaar mormel! Dat er zulke mensen bestaan. brrr.
Wij krijgen nu ook en jongen en ben er zo superblij mee. We hebben al een dochter. Als we nu weer een meid zouder krijgen was ik er ook blij mee. Maar heb altijd al een zoon gewild!! Op de 1 of andere manier verwacht de omgeving ook dat je er blij mee moet zijn, heb al vele reacties gehad van "Van alles wat!" en al voordat we wisten wat het werd hoorden we vaak dat het leuk zou zijn als we nu een jongen zouden krijgen.
Een lichte voorkeur hebben gewoon omdat je bv. geen beeld hebt van het andere geslacht dan je voorkeur is denk ik normaal, maar dit lijkt me echt ongezond? Dat is misschien niet eens een voorkeur, maar meer een 'verwachting'. Net zoals ik me nu amper kan voorstellen dat het tweede kindje ws. heel anders gaat zijn dan mijn dochter. Mijn referentiekader is gewoon mijn dochter, that's it. Als ik had gehoord dat ik een jongen zou krijgen zou ik net zo goed een feestje gebouwd hebben, denk ik. En het spannend gevonden hebben omdat ik niks van jongetjes weet Bah, wat ondankbaar... en respectloos... en nog zoveel dingen meer dat ik het amper kan geloven, bah... :x
Ik vind teleurgesteld zijn (echt die wat diepere teleurstelling, omdat je dacht dat je echt een kindje van het andere geslacht kreeg), gewoon ontzettend dom en kortzichtig en naief enz enz. Maar dit is echt ziek! Nu is in NL een abortus om die reden verboden, gelukkig, maar goed... zo'n type zou zich daar misschien wel uitkletsen Alhoewel ik me wel meteen afvraag of ze dat werkelijk door zou zetten als het zover zou zijn, omdat je dan al zo ver zwanger bent, dat ik me er geen enkele voorstelling bij kan maken dat je dan om zo'n reden je kind weg zou laten halen, (als je al de verhalen hoort van moeders die een dergelijke beslissing moeten maken als hun kind niet eens levensvatbaar is.... ). Maar ik zeg: sterriliseren dat mens. Jemig, die heeft niet eens meer het recht om zwanger te mogen worden, doe even normaal zeg! Gatver, te ziek voor woorden. Hoe heb je gereageerd trouwens? Ik geloof dat ik 'r zo was aangevlogen....
Aanvliegen niet maar als blikken konden doden zou zo iemand ter plekke neervallen in mijn buurt. Zo'n onschuldig klein wezentje, zo afhankelijk..
Ik zou de boel eigenlijk om willen draaien. Ik heb twee meiden en ineens moet ik nu eigenlijk van iedereen een jongen willen....? Ja, nu eens een andere smaak hoor. Het is je laatste kans. Je man zal wel graag een jongen willen denk ik... Dat zijn allemaal dingen die ik hoor. Ik heb een hele lichte voorkeur voor juist nog een meid, maar zou ook geweldig benieuwd zijn naar een jongetje. Maar ik vind wel dat ik het recht moet hebben om een (lichte) voorkeur te hebben. Ik zal er geen druppel minder om van hem houden als het een jongen wordt, ik zou niet weten hoe... En ik kom juist in mijn omgeving meer mensen tegen die zich meer als jongensmoeder zien dan als meidenmoeder. En 1 vriendin van me heeft nu toch echt twee meiden. Ik denk dat ze inmiddels al vergeten is dat ze ooit een lichte voorkeur had voor jongens. En ik denk dat dat meestal zo gaat. Je wordt verliefd op je kindje, wat het ook gaat worden.
Ik vind 'diepe' teleurstelling (als in echt verdrietig zijn ipv gewoon aan het idee moeten wennen) trouwens ook niet echt begrijpelijk. Treurig zelfs, maar ik vind het toch wel weer moeilijk om over andermans gevoel te oordelen. Maar begrijpen is wat anders he? Tjee, ik ben zelfs nogsteeds blij met die twee streepjes op de test 20 weken geleden! Het idee dat er weer een nieuw mensje in mijn armen gaat liggen straks! Mijn vriendin verwacht haar derde jongen. Ik snap best dat ze ergens hoopte op eindelijk roze. Maar toen ze hoorde dat ze weer een jochie kreeg, vertelde ze me dat ze al heel vroeg een soort beeld had van zij aan tafel met 3 jonge mannen. Haar zoons. Hoe zeer ze ook dol is op mijn dochtertje, en het misschien best wel ergens heeeel licht steekt dat ze geen prinsessekamertje heeft in kunnen richten, ze is zo fier op haar jongenshuis Heel mooi om te zien. En aan mij kan ze dan weer zien dat lang niet alle meisjes prinsesachtig zijn, net als haar moeder is mijn dochter een stoere boekenwurm met nul prinses-pretenties Mensen dachten bij mij al dat ik per se een jongen zou willen, vreemd toch? 'Dan heb je van allebei een'. Ja, en? En dan mensen die 'al' van allebei een hebben, die 'mogen' vaak ook geen derde kindje willen. 'Je hebt er toch van allebei al een?' Bizar he?
Hoe vaak ik al niet gehoord heb "oh jammer een meid weer? nou ben je nog niet klaar, je was mooi klaar als deze een jongen zou zijn" met andere woorden, ik MOET door omdat we anders 2 meiden hebben? Dat is bijna een beetje neurotisch die gedachte, een jongen erbij voor het evenwicht. Nou geloof me, wij zijn wel "klaar". Als ik deze meid gezond op de wereld mag zetten en er zelf ook gezond doorkom dan zijn wij allang blij.
Toevallig in mijn omgeving iemand die na het horen dat ze een meisje kreeg in tranen uitgebarsten omdat ze liever een jongen wilde En dat notabene van iemand die er 2,5 jaar over heeft gedaan om uberhaupt zwanger te raken!! Sorry maar wees dankbaar dat je een kindje mag verwelkomen. Ik was net zo blij geweest als mijn Olivia een Oliviertje was geworden!! Een gezond en gelukkig kind, daar gaat het om!