Hier ook het geval! Hoog totaal IQ, heel hoog verbaal IQ, performaal IQ wat lager en op zijn verwerking(onderdeel van performaal) zat hij op 87! Hier haalde hij de rest mee omlaag, hij zit verder op een IQ van gemiddeld 127. En als je hier op googled krijg je dus bijna niks, maar hoort wél bij Asperger!
Hier ook hij scoorde op de verbale dingen erg hoog (15 was normaal hij scoorde 25) maar perfomaal scoorde hij b.v maar 13 daarmee kwamen ze op een iq van 106 uit. Maar wel met de kanttekening dat hij nog erg jong was/is.
vandaag 1e keer dat er klasgenootje bleef spelen en eigenlijk ging het boven verwachting goed. zagen wel veel dingen gebeuren die we "herkennen" van wat hij zelf over de tijd op school verteld. het onbegrip tussen hem en de ander was vooral op taal gebied ende manier van vragen van mijn zoon in combinatie met de reactie (wegduwen, afpakken, duwen) van het andere kindje. was wel duidelijk voor ons hoe en wat. we hebben ons nergens in gemengd en zoveel mogelijk zelf laten oplossen maar veelal liep dat onbegrip uit op huilen. mar al met al hebben ze het beiden leuk gehad want toen de ander na 2,5 uur opgehaald werd gaven ze beiden aan het erg leuk te hebben gevonden. hihi juppie !!! voel me wel beetje blij dat hij een klasgenootje mee gevraagd heeft naar huis en zijn eigen eindoordeel is dat het (misschien) nog wel een keer kon om zo af te spreken !!! na de vakantie trouwens gesprek met school, want dat willen we graag eerst hebben voor we verder gaan met de rest. oja en komende week fysio voor het eerst.
Fijn zeg dat het zo goed is verlopen. Ik herken het wel hoor en je zal merken dat het de ene keer beter gaat dan de andere keer. Ben benieuwd hoe je gesprek op school uitpakt. Misschien kun je voor jezelf alvast op papier zetten wat je wilt bespreken want vaak tijdens zo'n gesprek schieten je achteraf allerlei zaken te binnen die je bent vergeten.
Leuk is dat he, hier zijn er het afgelopen halve jaar 2 x een jongentje komen spelen. Op zich gaat het goed maar naar 1.5 uur zie je echt dat Kylian al bekaf is. Vaak eindigd zo'n playdate dus in het laatste halve uur buurman en buurman kijken terwijl de playdate rustig met de playmobiel of Kinley zit te spelen. De jongentjes vinden het wel leuk maar het heeft hier nog niet geresulteerd een een uitnodiging terug of de vraag of ze weer mogen komen spelen. De enige waarmee hij vaker speelt is ons achterbuurjongentje, die hij dus al heel lang kent.
Lekker verhaal krumfrum En ik zat net je opsomming van "wegwuivingen" te lezen... En bij ons was het kdv juist heel gefocussed op dat soort dingen? Veel lijsten met wat ze moeten kunnen en wat ze daadwerkelijk kunnen etc.. Hier maandag gesprek met juf. Onze juf is heel enthousiast en dat maakt echt een wereld van verschil. Ik kreeg hier laatst van iemand een doorverwijzing van iemand naar een forum over hoogbegaafde kinderen... Daar ook veel tips over hoe je goed met instanties als artsen en school in gesprek kunt gaan. Altijd nuttig als je een probleem hebt denk ik. Of hij nou hb is of dat er iets anders speelt. Roep maar als je de url wil
hmmmm.......en toen wisten we het ook niet meer...... fysio geweest en mijn zoon kan alles wat hij op school niet kan, wel op de fysio. muv springen met 2 voeten en zijn polsje staat anders (maar die 2 dingen wisten we zelf ook al). je merkte wel dat hij zich soms makkelijk af probeerde te maken van dingen, maar als je dan op een vrolijke manier reageerde zo van: he wat doe jij nou? volgens mij begint de bank daar en niet pas halverwege....hihi nog een keer ok. dan ging hij gelijk aan het begin staan om nog eens over de bank te lopen maar dan zoals hem gevraagd was. volgende week testen ze hem (dit was ff kennismaking) maar ze denken dat hij helemaal niet achterloopt muv zijn polsje en het springen maar dat er iets anders aan de hand is. verder kindercarnaval gedaan met hem. hij vond het geweldig en was trots als een pauw in zijn verkleedpak. in de zaal ging hij aangemoedigd door mama en een mama van een klasgenootje op zoek naar zijn klasgenootjes maar kwam al snel met rode boze oogjes terug. de kindjes uit zijn klas negeerde hem totaal. alsof hij er niet was !!! zeiden niets tegen hem, maar dan ook echt niets !!! daarna kwam 1 klasgenootje (6jr) hem wel even zeggen dat hij stom was in zijn verkeedpak want hij geen vechter. mijn zoon kromp ineenen had van boze oogjes ineens gewoon hele lege oogjes en stond er als een verloren zielig hoopje bij. mijn hart brak. wat kunnen kinderen gemeen zijn naar elkaar toe. en wat de aanleiding was geen idee, want mijn zoon was op dat moment al zeker 15 min met mij aan het dansen op de muziek en was zelfs met de overburen mee in de polonaise geweest (ik kan dat niet zelf vandaar). eenmaal thuis was hij intens boos en verdrietig dat de kindjes niets zeiden tegen hem. want hij toch steeds netjes hoi gezegd tegen de kindjes. en hij vond het maar raar dat K gezegd had dat hij stom was omdat hij geen vechter was, want K had moeten vragen kun jij ook vechten in je pak en dan had hij gezegd dat het ook kon. want er bestaan ook vechtende dieren he mama. maar gelukkig heeft hij het wel leuk gevonden want aan papa werd eerst verteld (tot in detail) wat er allemaal te zien was en dat hij had gedanst (met mama). ik weet gewoon niet wat ik moet denken. ergens is er dus iets dat niet klopt tussen hem en zijn klasgenootjes. want het ging om klasgenootjes van 4, 5 en 6 jaar die hem negeerde. zelfs het kind was hier vrijdagmiddag gespeeld had weigerde iets te zeggen tegen hem. ggz belde dat er deze week al plek was, maar dat hebben we afgeslagen (was voor we wisten van de fysio en de carnavalsmiddag). we moeten nog even wennen aan het idee dat we nu verder gaan en we willen uberhaupt eerst gesprek(ken) met school hebben. en dat gevoel is alleen versterkt door fysio en carnavalsmiddag.
Mja snap dat hij dat niet leuk vind.. Wat rot zeg! Maar misschien speelt dat ook wel mee waarom hij bepaalde dingen niet wil doen op school maar het ergens anders gewoon wel kan.
ja mijn 1e gedachten was ook gelijk dat hij zich op school niet veilig en vertrouwd genoeg voelt om zichzelf te kunnen zijn. althans zo vul ik dat even in als hij bij de fysio (die hij ook niet kent, maar idee fysio wel omdat hij heel vaak met mij mee gaat naar mijn fysio) wel alles doet en op school niet. maar wat doet het pijn zoiets echt te zien gebeuren voor je neus. wist gewoon niet hoe te reageren.
Wat verdrietig zeg om je kind zo te zien. Ik hoop dat je snel duidelijkheid krijgt dan kun je er ook gericht wat mee.
Klinkt in mijn oren toch als onderpresteren. Kinderen zijn heel hard onder elkaar, vooral als ze van huisuit al mee krijgen dat iedereen die anders is er niet bij hoort. Kylian wordt in de klas geaccepteerd maar daar heb je ook alles mee gezegd. Op het schoolplein speelt hij over het algemeen alleen, soms even samen als er een tijdelijk raakvlak is maar daarna rent hij vrolijk zijn rondjes verder.
@pluk hier ook hoor. Zeker in combinatie met dat hij met leeftijdgenootjes ook gewoon een permanente spraakverwarring lijkt te hebben.
HIer ook duidelijk, vooral ook omdat hij de taal erg lettelijk neemt en de regels heel strikt opvolgt en er anderen ook op aanspreekt als ze in zijn ogen de regels niet opvolgen. (neemt dan gewoon de taak van juf/mama over).
blijft lastig allemaal. herkenbaarheid geeft wel rust moet ik zeggen. maar de zorgen en het verdriet zijn er niet minder om. hoop dat de juf volgende week snel tijd heeft voor een stevig gesprek.
mja uiteindelijk lost alle herkenning weinig op he hier ook nog beetje aan het dubben over hoe alles nu gaat. vanochtend besloten alle "rare" dingen eens bij te gaan houden... want de laatste week regent het rare opmerkingen, humeurtjes en buien. kan het altijd nog weggooien als het niet nodig is.. beter dan achteraf zonder zitten.
wij houden het hier ook bij. liever straks dingen kunnen weggooien inderdaad dan dat je ze ff niet bij de hand hebt als voorbeeld.
mja ik had er nog niet zo over nagedacht tot nu toe.. maar ik werd er door iemand op gewezen dat als IK wil dat juf meer doet met het feit dat dochterlief op school weigert te laten zien dat ze veel meer kan.. IK dus degene ben die juf moet laten zien wat ze kan. en toen ik vanochtend met veel pijn en moeite mijn kind aangekleed kreeg.. en ze daarna opmerkte "mama, ik was net boos op jou" ging er toch een zeker lichtje bij mij op. Ook dat soort dingen zijn natuurlijk een zeker teken. Toen ik namelijk vroeg waarom ze boos was.. wist ze het niet. En toen ik later vroeg of ze nou echt boos op mij was.. of op iemand anders of misschien wel niemand.. kwam er schoorvoetend uit dat ze eigenlijk boos was op niemand specifiek. Kan gebeuren.. maar eh.. ik denk dat het vrij vaak gebeurd en de enige manier om mijn onderbuikgevoel te onderzoeken is gewoon de originele pen en papier vrees ik.
heel herkenbaar. mijn zoon is vaak boos op mij en heeft dan geen idee waarom !!! wat ik nu merk is dat ik zoveel herken van ouders met een kind met bijv. asperger maar ook heel veel herken van ouders met een kind dat hoogbegaafd is en onderpresteerd. zo moeilijk.