Zo, mijn huisarts even een kort mailtje gestuurd dat ik niet blij ben met zijn woordkeuze en dat mijn mislukte zwangerschap toevallig wel een gezond kind heeft opgeleverd. Ik ben benieuwd of ik nog een reactie krijg. Wat een loser. Verder leef ik sinds vanmiddag op pcms, ik ben die buikpijn meer dan zat, het wordt niet erger maar ook niet minder en het stoort ontzettend in mijn concentratie, hier moeten we toch morgen werk van maken...
Goed dat je actie hebt ondernomen naar je huisarts. Heeeeel vreemde tekst op zijn website, (ik zou al gelijk niet meer patient worden daar), maar idd: als hij het zo wil, kan ie het krijgen dan Wat betreft curettage: de ingreep zelf stelt weinig voor, de narcose is eigenlijk datgene waar je het meeste last van kunt hebben. Hoeft niet eens. De eerste keer was ik een half uur nadat ik van de kamer gereden werd, alweer terug, goed wakker en trek in eten. Tweede keer had ik er meer last van, maarja: ruim een half jaar na de eerste is dat misschien ook niet zo gek... Verder kun je wat emotioneel wakker worden uit de narcose. Dat wist ik niet en daar schrok ik dus wel een beetje van. Maar ook dat hoeft niet.
ik heb trouwens geen narcose gehad bij mn curettage. dat doen ze niet in dit zknhuis(lumc) zag er erg tegenop, maar viel mee. de verdoving deed venijnig zeer, maar de rest voelde ik niet. stond zo weer buiten en zo fit als een hoentje. ze waren ook heel lief voor me en heb gewoon gekletst tijdens de ingreep. vond het ook wel prettig dat ik alles in de gaten kon houden.
Ik heb nu voor de 2e keer bloed geprikt en om 20 voor 12 gaan we het daar over hebben. Ik ga ook zeker over mijn buikpijn praten want het klopt gewoon niet, ik ben helemaal niet zo'n pieper maar jeetje nonstop een knoop rechtsonder in je buik is geen pretje. Ik heb al besloten dat ze sowieso even moet gaan kijken daar, kan dat ook met een echo of moeten ze dan weer andere apparatuur hebben?
Met een echo kunnen ze iig veel zien. Niet alles, maar als er niets te zien is, is een hysteroscopie een goede optie.
Succes hoor! Ik ben heel benieuwd, zowel naar de uitslag van je bloed als naar het gesprek! En ik heb geleerd op mn gevoel te vertrouwen! Laat je niet wegsturen als het niet goed voelt!!
Ik vind het lastig om op mijn gevoel te vertrouwen, ik kan eigenlijk altijd wel andere logische verklaringen vinden voor klachten die ik heb. Zelfs toen ik weeen had van Simone met 30 weken heb ik de vk nog verteld dat het wel tijd werd voor een ander matras. Ik heb van mezelf een heel groot dat-overkomt-mij-niet-complex en vaak is dat ook zo, maar dus niet altijd en daar moet ik nog even aan wennen. Inmiddels kan ik meepraten over vroeggeboortes en miskramen dus het wordt tijd dat ik wakker word en ga beseffen dat die dingen mij heus ook overkomen. BBZ is dus nog een optie denk ik, waar komt anders de buikpijn vandaan?
Laat ik het dan anders zeggen. Ga pas weg als je helemaal gerust gesteld bent! Als er toch nog iets blijft knagen, zou ik proberen me niet te laten wegsturen! En neem je iemand mee?
Nee ik ga alleen. Mijn man moet werken en de rest van de wereld wil ik hier niet mee lastig vallen eigenlijk. Maar ik vind het niet erg hoor, de emotie is inmiddels gezakt, ik kan hier nu heel zakelijk over nadenken. Over een kind gaat het inmiddels allang niet meer, ik moet nu gewoon weer gezond worden. Ik hoop ook dat het zonder rare ingrepen kan, ik moet vanmiddag nog werken en morgen heb ik vrij maar dan is Simone ook thuis dus dat komt niet goed uit. Eigenlijk heb ik dus helemaal geen tijd voor deze onzin
Tja dit soort dingen komen altijd op t verkeerde moment he De vraag of je alleen ging, had ook meer te maken met het feit of die ander persoon wel gerust gesteld zou zijn. Ik kan mezelf bijvoorbeeld soms helemaal gek maken en doordraven, mijn man is wat genuanceerder. Dus omdat je zegt dat je niet meer durft te vertrouwen op je gevoel, dacht ik misschien kun je dan vertrouwen op het gevoel van iemand die meegaat. Maar nogmaals, laat je niet afschepen en zorg ervoor dat ze of verdere onderzoeken gaan doen (zal ook afhankelijk van je bloeduitslag zijn lijkt me), of dat je met een oprecht gerust gesteld gevoel naar huis gaat! Succes!
Nou mijn hcg daalt, van 550 naar 378 in 2 dagen. Dat is al fijn, ik zit nu te wachten op de afspraak...
Oh dat is goed nieuws. Al vind ik de waarden echt heel hoog nog! Schrok ervan, maar ik weet eigenlijk niet wat normaal is na een mk.... Dus mijn verbazing is nergens op gebaseerd Hoe ging je afspraak?
Zo daar ben ik weer. De buikpijn blijft een beetje onverklaard, maar ik heb wel duidelijk mijn zorgen uitgesproken, en die deelt de gyn duidelijk niet met mij. Ze heeft nog een echo gemaakt en inwendig gevoeld en ze kon niks geks voelen. Zolang de pijn met pcm weg te nemen is hoef ik me geen zorgen te maken zegt ze. Ze wilde me eigenlijk pas volgende week vrijdag bloed laten prikken en dan op maandag 5 maart te bespreken (want dan had ik toch nog een afspraak staan, dat had de termijnecho moeten zijn), maar ik mag nu tussendoor ook nog een keer omdat ik me er niet lekker bij voelde, komende maandag gaan we nog eens kijken hoe het erbij staat, ik mag dan voor de uitslag bellen. De gyn zegt dat mijn lichaam nu zelf het restje weefsel aan het wegwerken is en dat er dus geen curettage nodig is. Misschien dat daar de pijn ook door verklaard kan worden. We verwachten dus wel dat die binnenkort minder wordt. En tot die tijd mag ik 4 keer 2 pcm per dag.