Echt ik krijg er wat van, onze pleegdochter heeft heel fijn van een overbuurjongetje geleerd hoe leuk weglopen is. Ze deed het nooit, tot hij het liet zien, hij het inmiddels heeft afgeleerd en ik nog steeds met de gebakken peren zit. Nu ik zwanger ben kan ik dat helemaal niet gebruiken en straks na de geboorte ook niet. Ik heb naar mijn mening alles al geprobeerd; gewoon doorlopen en haar negeren, haar straf gegeven (als ze wegloopt geen Diego kijken), haar belonen een lekker snoepje in de auto, een spelletje bedacht; stopspelletje (tot aan het hekje en dan stop zeggen, dan tot de lantarenpaal, dan tot de fietsen etc), heel boos worden, heel verdrietig worden, het haar uitgelegd waarom niet (gevaarlijk voor de auto's, omdat ik een dikke buik heb enz. Ze doet dit eigenlijk alleen bij ophalen van de peuterspeelzaal en verder eigenlijk nooit. Maar ja, ze moet wel twee keer per week opgehaald worden.... Nu ben ik dus op een punt beland; ga ik iets doen wat ik altijd gezworen heb om nooit te doen; een polstuigje kopen??? Echt ik ben ten eide raad en als de dood dat ze nog eens onder een auto beland.
hoe oud is ze? Gebruik je nog een buggy? Dan zou ik haar daar mooi inzetten als ze niet luistert. Heeft ze denk ik snel genoeg door dat als ze niet luistert ze dan in de buggy moet.
Bijna 3... tja kan haar wel weer opnieuw in de buggy gaan zetten. Had ik niet zo gauw bedacht en vind het ook niet zo handig maar dit is ook geen doen. Thanks, hier kan ik wel wat mee!
De buggy is inderdaad een goed idee maar een polstuigje ook vind ik. Het is heus geen kindermishandeling hoor, om die te gebruiken Het risico nemen dat ze onder een auto loopt is erger!
In deze tijdelijke situatie en het feit dat je m.i. inderdaad alles al geprobeerd hebt, zou ik voor de tijdelijke oplossing van een polsbandje gaan. Nu gaat de veiligheid (en jouw lichaam) even voor. Als je later hersteld bent, en alles na de komst van de baby weer op de rails hebt, kun je alsnog jouw pleegindje gaan trainen in het leren luisteren en begrijpen waarom. Maar met jouw huidige dikke buik, vermoeidheid en andere lichamelijke ongemakken, lijkt het me nu een te grote en potentieel gevaarlijke opgave (tenminste, tenzij je nog makkelijk rent met die dikke buik, maar dat lijkt me niet ). Zelf heb ik dergelijke bandjes ook nooit gewaardeerd, maar heb ik ze af en toe ook gebruikt omdat ik met twee 'weglopers' een simpele kwestie van overmacht heb. Ze zullen nooit echt weglopen, maar wel in hun peuterpuberteit mama uitdagen door een klein stukje de weg op te lopen. Dat is nu enkel nog gevaarlijk als ik met een tas en twee peuters van de fiets af stap. Vooral een van beide is echt behoorlijk aan het uitdagen, dus die hou ik nu -niet zo charmant- stevig vast aan zijn muts terwijl ik de voordeur open maak. Een handje geven helpt hier wel, maar dus niet bij twee peuters én het feit dat een voordeur open moet met sleutels.
Ik neem vaak de buggy nog mee, ze krijgt een waarschuwing en dan mag ze blijven lopen maar dan wel de buggy vast houden. Doet ze dit niet dan zet ik haar vast in de buggy. Mijn dochter heeft de aanleg om vervelend te gaan doen vlak bij het zebrapad waar we dagelijks oversteken.
Wat hier goed werkt is haar af en toe laten zien hoe vervelend het is als ze niet luistert. Wij wisselen van rol. (voorbeeld tandenpoetsen) Mijn dochter kan nogal eens d'r kaken stijf op elkaar houden. Als we dan gaan spelen dat zij mijn tanden mag poetsen, dan doe ik mijn mond niet open, of ik ga op de tandenborstel bijten of ik zeg geen AAAAAAA als ze erom vraagt. Op zo'n moment komt ze erachter dat niet luisteren echt niet leuk is. Dan leg ik haar dat uit "Soms luister jij ook niet naar mama toch?! Is niet leuk he? Zullen we allebei dan nu WEL goed gaan luisteren?" Vaak werkt dat weer voor een langere tijd. Nu kan jij moeilijk op straat weg gaan lopen, maar jullie kunnen het misschien wel voor de deur 'spelen' of in de tuin. Dan mag zij zeggen waar jullie heengaan en dan ga jij kindje spelen en zij de mama (zeg ik er wel altijd bij). Verder lijkt een buggy wel een goede oplossing. Of wat ik veel doe: ze mag zelf met haar poppenwagen lopen. Dan loopt ze minder hard weg. Als ze niet luistert mag ze direct niet meer met de poppenwagen lopen en ziet ze meteen het resultaat van haar acties (ipv 'later' geen diego kijken. 'Later' is nog heel abstract). Ik laat haar zelf kiezen. Wel luisteren en met de poppenwagen mogen lopen, of niet luisteren en niet met de poppenwagen mogen lopen. Wij zeggen ook altijd :"oke! Afgesproken! " tegen elkaar. Zij houdt mij ook keihard eraan als ik "oke, afgesproken!" heb gezegd (over bijvoorbeeld een spelletje gaan doen na het slapen) dus ze weet wat het betekend. Dus ik kan ook haar eraan helpen herinneren dat we echt iets hebben afgesproken. Nou, beetje langdradig verhaal geworden... Succes!
je hand laten vast houden voordat je naar buiten gaat, als ze dat niet doet dan ga je niet naar buiten. ze zou het snel snappen dat dit de enige manier is om naar buiten te gaan. en niet los laten het handje.
Inderdaad de buggy, ik neem hem standaard mee, als ze zich gedraagt loopt ze "los" maar zodra ze niet luistert, huppa in de buggy geen discussie. Tuigje heb ik ook aan zitten denken, zeker met een 2e op komst. Hand vasthouden heeft hier geen zin trouwens, als ze erbij gaat liggen trek ik haar schouder uit de kom als ik niet loslaat dus dat vind ik geen oplossing.
Thanks dames, die stukken gaan allemaal prima. Het gaat om het ophalen van de peuterspeelzaal. Alle kindjes rennen de school uit, schoolplein over, hek door, tussenruimte school en parkeerplaatsen en dan is ze "weg" alle kindjes stoppen bij de parkeerplaatsen en geven daar weer een handje. Dit monstertje rent het hockeyveld op als het hekje daar per ongeluk openstaat en probeert een kat en muisspelletje uit te lokken, ze rent hup naar de sloot, hup de parkeerplaatsen op (tussen alle vertrekkende auto's door), uit het zicht naar de andere scholen toe etc etc. Ga ik met haar naar buiten toe of boodschappen doen. Niks aan de hand. Heb ik nog meer pleegkindjes in huis, houdt ze keurig de buggy vast en loopt ze er naast. Alleen bij het ophalen rennen de andere kindjes en kunnen wel op tijd stoppen maar zij krijgt gewoon de kolder in haar koppie en sjeest als enige door. (genant, heel genant als je weer staat te brullen dat ze moet stoppen)
Hier heeft mn dochter van 3,5 ook opeens kuren. Heb haar vorige week naast haar broertje in de duowagen vastgesnoerd. Vond ze vreselijk maar het kan niet anders. Met handje vasthouden etc gaat ze op de grond liggen en dan sta ik daar hoogzwanger met een peuter en een kinderwagen met mn zoontje erin. Hier liep ze trouwens ook echt ver weg, stak zelfs zelf de straat over bij een drukke weg, het was echt levensgevaarlijk en ik stond bijna huilend langs de kant van de weg omdat ik zo'n buikpijn had omdat ik dr bij probeerde te houden.
Oooo Umm ik herken dat zo!! Ik heb ook een keer huilend aan de kant van de weg gestaan. Ik was zooo bang, ik kon niet oversteken ivm langssjeezende auto's en zij stond op de middenberm.... eindelijk stopte een auto om mij door te laten en het meiske te laten redden en was aan de overkant ook een auto gestopt. Maar ooooo wat duurde dat lang eer iemand doorhad wat er aan de hand was..... Kan er zo weer om brullen
De jongste is ook een weglopertje. Ik doe haar een rugzakje om en daaraan maak ik een keykoord vast. Zo kan ik haar altijd bij me houden
Ja precies! En ik trok het echt gewoon niet meer, ben half buigend bij een hekje blijven staan omdat ik zo'n pijn had en ik zag haar maar rennen in dr eentje en steeds verder ging ze. Uiteindelijk helemaal uit het oog zelfs.. pff drama!
Dit is ook wel slim trouwens, mijn dochter vindt haar rugzakje erg interessant dus dit kon weleens werken.
Moet je wel een rugzakje hebben met een band ook om het middel want die van mij zou een "gewone dus zo af doen. Of zoiets als dit 2 -1 Rugzak vriendje PANDA (harnasje en rugzak) - Babykrul.nl | babykleding | kinderkleding | speelgoed
Heeel erg last van gehad van 1,5-2,5. Erg vervelend ja, vooral als je geen buggy bij je hebt. Ben dr 1x echt een paar minuten kwijt geweest, drama. Hier is het pas kort geleden helemaal goed gekomen, toen zij MIJ kwijt was in de AH! Ze heeft gillend mama-end rondgerend daar. En ik achter haar aan: hier ben ik Hihi, sindsdien houdt ze me heel goed in de gaten. Maar ik begrijp het niet helemaal. Komen alle kindjes tegelijk uit de psz en kunnen dan gewoon weglopen..? Dat vind ik sowieso een beetje vreemd. Wat als een ouder iets te laat is? Hier is het schoolplein afgesloten en de kindjes komen sowieso binnen het lokaal uit, waar de ouders staan te wachten bij de jassen.
Heb altijd veel geaccepteerd van me zoon maar weglopen was uit den bozen. En dan werd ik echt een boze mama. En met beet pakken lied ik hem dan toch echt heel duidelijk merken dat ik daar niet van gediend was. Hoe klein hij ook was.! En direct terug in de buggy heb ik ook een hele tijd bij me gehad. Mijn advies zou zijn. Om haar gewoon echt heel goed bij de hand te pakken er in haar ogen te kijken en te zeggen dat ze dat echt niet meer mag doen. En dan idd maar een lijntje aan haar vast om haar toch bij je in de buurt te houden. Een zin stoorde me trouwens. Hoe zo keek ze dat af van de buurjongen.?? Dat doen veel kinderen hoor weg lopen. Er is maar een baas met buiten lopen en dat is mama of papa.
Och wat eng toen ik nog zwanger was had ik altijd een polsbandje in mijn tas zittem. Als we dan een keer ergens had ik in ieder geval iets achter de hand. Ik kon echt niet meer rennen, kreeg al harde buikn als ik even liep en plaste in mijn broek als ik alleen nog maar dácht aan rennen.. Uiteindelijk niet gebruikt, maar alles beter dan je kind onder de auto he? En als je haar nou al een handje laat geven als ze nog binnen is?