Ik ben het helemaal met je eens!~ Ik studeer en loop stage en draag dus ook gewoon verantwoordelijkhied voor mijn gezin en huishouden. Ik las dat iemand schreef dat je, als je werkt (in mijn geval dus studeert) geen geestelijke belasting (of zoiets) hebt. Dat is echt onzin. Net alsof ik geen interesse in mijn zoon heb, omdat hij twee dagen naar de opvang gaat. Later als hij 5 dagen naar school gaat is dat toch ook niet zo! Ik snap dat huisvrouwen het ook zwaar kunnen hebben, maar ik denk niet dat ze het zwaarder hebben dan werkende moeders. Iedereen heeft het zwaar op zijn eigen manier. Ik heb in de zomer meerdere weken vrij (en zal dat later ook hebben, want ik ga in het onderwijs werken) maar die weken zijn zo relaxt! Maar dat komt dan ook doordat ik niet gewend ben dat ik zoveel tijd overal voor heb. Oh...en als ik boodschappen moet doen, moet ik dat ook om Finn heen plannen...ik laat hem niet even thuis! Conclusie: Ik denk dus dat iedereen het wel zwaar heeft en zware dagen heeft, maar het is maar net wat je gewend bent!
Ik ook hoor... Of denken jullie dat werkende of studerende moeders hun kind 's nachts lekker laten huilen? OF dat de was zich vanzelf doet? enz. enz.
Ik heb nog wel een oprechte vraag: Hoe doen jullie dat dan later als de kids naar school gaan? Gaan jullie dan wel werken? Of wat doe je dan?
Ook dat moet ik gewoon doen...oke...die luiers worden twee dagen pw door de opvang gedaan..Hahaha! Ik zou het wel prettig vinden als iemand dat allemaal voor me deed terwijl ik in de schoolbanken zit! Hahaha!
Jammer dat het een wedstrijdje lijkt te worden wie het zwaarder heeft. daar gaat het mi niet om. Ik lees hier dat sommige vrouwen thuisblijfmama's niet waarderen met bepaalde opmerkingen. Ach ja, ene oor in, andere weer uit. Weet je wat ik trouwens wel oneerlijk vind? Dat de mama's die zwanger zijn en buitenshuis werken, straks verlof krijgen en dat hun kinderen naar de opvang mogen blijven gaan. Daar snap ik echt niks van. Ik zit straks ook hoogzwanger/net bevallen met een kindje dat niet naar de opvang gaat. Als ik ziek ben, dan heb ik een probleem. Ik kan mijn zoontje niet naar het kdv brengen en zelf in bed gaan liggen. Ik moet eruit, voor hem zorgen, met hem spelen. Mijn man kan niet altijd thuis blijven, omdat hij studeert en veel vakken niet kan missen. Dat wij geen gebruik kunnen maken van opvang, vind ik logisch. Ik ben immers thuis en zorg zelf voor mijn kindjes. Maar ik kan wel eens chagrijnig worden als ik lees dat vrouwen heerlijk gaan relaxen tijdens hun verlof terwijl hun kinderen naar de opvang gaan. Relaxed zeg
Het is dan wel de bedoeling dat ik serieus iets voor mezelf ga beginnen. Werken voor een baas kan en wil ik sowieso niet meer. Maar op mijn gat zitten kan ik ook niet. Mijn zoontje wordt al 3. Voor mij zijn dit ook tropenjaren, maar de tijd gaat al zo snel, over een jaartje gaat hij al naar school! Hoe dan ook; ik ben blij en dankbaar dat ik die 4 jaar bij hem thuis gebleven ben/zal blijven.
Buitenshuis werken bedoel je? Als mijn jongste straks naar school gaat, wil ik wel iets onder de schooluren gaan doen ja. Maar daarbuiten ben ik er voor mijn kind. Die heeft je ook op latere leeftijd hard nodig.
Vlinder: ook jij kan je kind gewoon naar het kdv brengen hoor. En als je denkt dat het thuiszijn met peuter en baby echt heel zwaar wordt, dan had je moeten plannen dat je na okt. '12 zou bevallen.
Wel grappig om te zien dat de discussie weer gaat over wie het het zwaarst heeft Caruli had het in haar titel niet over hoe zwaar het allemaal is maar over waardering en ik hoor hier ook een aantal andere moeders zeggen dat ze geen waardering krijgen. Maar wat wil je dan (los van of je thuis blijft of werkt). Dat mensen met vlaggetjes langs de kant staan te wapperen dat je het zo goed doet? Ik krijg ook zelden waardering voor wat ik doe. Gelukkig wel van de mensen waarvan ik het belangrijk vind (mijn man, mijn baas) en voor de rest mag iedereen lekker zelf denken wat hij wil. Daar hoef ik helemaal geen waardering van. Waarom zou je in vredesnaam waardering willen hebben van anderen, en als je geen waardering krijgt van de mensen die er voor jou toe doen, dan moet je daar eens een hartig woordje mee spreken lijkt me
Ja, dat snap ik. Maar ik krijg geen toeslag van de belastingdienst en aangezien het erg duur is, is het voor ons niet weggelegd om zoonlief daar (structureel) heen te brengen wanneer dat nodig is ivm gezondheid.
Onder schooltijd kan ik dan wel weer iets gaan doen zodat ze er geen "last" van ondervinden.. Ik denk dat het ook zeker scheelt wat voor soort kindje je hebt, als ik alleen mijn meisje had was het een piece of cake maar mijn zoon daarentegen (slechthorend, sociale/emotionele achterstand) logo,fysio, 4 keer per week PSZ, woedeaanvallen tot flauwvallen toe, als ik dat had geweten had ik eerlijk gezegd ons meisje niet zo snel erna willen krijgen (dan had ik iets langer gewacht) maarja je deelt met de kaarten die je hebt natuurlijk.. Er zijn makkelijke en moeilijke dagen maar die heeft iedereen maar wij hebben wel een aardig zorgenkindje waar toch net even wat meer tijd in gaan zitten dan een "normaal" (akelig woord) kind.
Maar daar heb je toch zelf voor gekozen, en aan beide keuzes kleven toch gewoon voor- en nadelen? Zo moet ik mijn dochter soms wegbrengen naar de gastouder, (waar ze overigens erg op d'r gemak is), terwijl ze niet lekker is en liever bij mij blijft. Dat vind ik eigenlijk altijd lastig in die situaties, maar is ook inherent aan de keuze die ik gemaakt heb. Of, als ze toch te ziek is om weg te brengen, moet ik vrij regelen, mijn werkafspraken allemaal afregelen, later werk inhalen... Ook niet leuk, maar inherent aan de keuze die ik gemaakt heb.
Mijn zoontje gaat sinds kort ook 1 dag naar het kdv. Vanwege mijn gezondheid heb ik die ene dag zonder kind gewoon hard nodig. Dat we daarvoor het volle pond betalen is een keuze. Als iets heel structureel nodig is ivm gezondheid zijn er ook nog dingen als zorgverlof en huishoudelijke hulp enzo.
Ik denk dat het wegbrengen van je kinderen tijdens je verlof en kraamtijd vooral een luxe is, helaas heb je als tbm die luxe niet en vind het ook niet iets standaards. Tuurlijk zal het fijn zijn, maar helaas is het nou eenmaal niet zo.
Dat vind ik dus niet. Ja, ik kies er zelf voor om zelf voor mijn kinderen te zorgen. Maar ik kan niet onder de baas z'n tijd uitzieken. Iemand die buitenshuis werkt, kan dat wel. Dat vind ik echt scheef. Ik vind dat de mogelijkheid er moet zijn dat ook een moeder die niet buitenshuis werkt, hulp krijgt. Zogelukkig, wij kunnen dat niet betalen. Dat is geen keuze, dat is gewoon een feit helaas. En huishoudelijke hulp via thuiszorg is aangevraagd, maar niet goedgekeurd. Helaas.
Dan zou het dus ook omgedraaid kunnen worden. Als je verlof hebt, krijg je geen opvangtoeslag. Een luxe idd die blijkbaar niet nodig is, anders zou iedereen het krijgen.
Yup. Of je nu ziek bent, verlof hebt oid, je krijgt gewoon je toeslag omdat je daaromheen wel werkt. Dat vind ik vreemd.