Wie heeft er nog meer met bijten te maken gehad?

Ik geloof dat je ook al bij de lactatiekundige gevraagd had hè? Of was dat iemand anders. Tja, mijn zoontje heeft het wel een paar keer gedaan maar niet heel vaak. En gelukkig niet tot bloedens toe!

De keren dat hij beet heb ik hem steeds onmiddellijk afgekoppeld. Verder heb ik geen reactie gegeven, dus niet boos geworden ofzo. Alleen er af halen. Nou, drama natuurlijk want die van mij is een echte melkjunkie. Na een seconde of 10 liet ik hem gewoon weer verder drinken. Hij beet nooit twee keer in één 'sessie'. Maar als hij dat wel zou doen, zou ik hem de tweede keer wat langer laten wachten. Gelukkig is dat nooit nodig geweest, na een paar keer was hem duidelijk; bijten = geen melk.

Ik hoop dat jouw dochter het ook snel afleert, want het lijkt me niet fijn meer voeden. Niet alleen als ze bijt, maar ook als je tijdens een voeding zit te 'wachten' tot ze weer gaat bijten. Je zit dan toch niet lekker ontspannen, lijkt mij!

 

Hier ook last van bijten, en mijn dochter is nog maar 7 weken oud, maar hard bijten dat ze kan!! Doet echt heel zeer, en ook gooit ze tijdens een kramp haar hoofd naar achteren, inclusief tepel, en dat is ook heel pijnlijk. Heb ook heel wat dingen geprobeerd, onder andere afkoppelen als ze dat doet, maar het helpt niet.

Hier besloten, ook om andere redenen, om bv af te gaan bouwen. Ik zie tegen de voedingen op, zit er gespannen bij en ik merk dat dat ook een negatieve impact heeft op haar. Ik vind het heel jammer, was zeer gemotiveerd, maar het wordt me echt te zwaar.

Jij hebt al zo lang bv gegeven, in jouw situatie zou ik me absoluut niet rot voelen om bv af te bouwen!

groetjes Rus05

 

Ik lees mee! Mijn zoontje heeft al boven- en ondertanden en bijt mij ook Hij doet het eigenlijk altijd als hij klaar is met drinken. Dan 'bijt' hij even en draait dan heel snel zijn hoofd weg (met mijn tepel nog in zijn mond). Ja, dat doet pijn! Ik word er ook echt pissig van, want ik zie aan zijn hoofd wanneer hij gaat bijten. Maar als ik nu merk dat hij klaar is met drinken en nog wat na ligt te sabbelen, koppel ik hem af. Om dus te voorkomen dat hij gaat bijten... Wanneer doet jouw dochtertje het? Ook op het einde of midden in een voeding? Zie je het aankomen? Als je het ziet/voelt aankomen dan misschien wat ik doe: afkoppelen en opnieuw aanleggen?

 

Mijn kleine man ging met 7,5 maand bijten, en echt op zo'n manier dat ik niet meer kon en durfde te voeden (hij ging toen ook borstweigeren). Eerst een aantal dagen geprobeerd in een bekertje de afgekolfde melk te geven maar dan kreeg hij nooit de hele hoeveelheid binnen. (s nachts dronk hij wel slapend aan de borst, maar door mijn angstgevoel kwam mijn tsr steeds moeilijker)
Hij moest dus aan de fles.. drama want meneer was een echte flesweigeraar.
Alle flesjes geprobeerd inclusief diverse spenen. Ik voeden, mijn man, dochter, maar nee, hij deed het echt niet drama!!
2 tot 3 weken aan het klooien geweest, en toen was ik er zo klaar mee.
Ik heb hem op schoot genomen en hem rustig uitgelegd dat mama's borstjes het niet goed meer deden, en hij nu toch echt uit de fles moest gaan drinken. Gewoon een heel praatje er omheen ( Ik weet niet of ik in derek ogilvi moet geloven, maar ik dacht ik leg het gewoon goed en duidelijk uit, wie weet begrijpt hij het)
Daarna heb ik een flesje gemaakt, en hij dronk hem zonder tegensputteren leeg.. Mijn man en ik waren met stomheid geslagen, dachten nog, nee dit is toeval, dat doet hij geen tweede keer. Maar we zijn ondertussen 3 maanden verder en hij drinkt prima uit de fles, en ik kolf zijn voedingen.

Ze begrijpen misschien toch meer dan je denkt..
Maar ook een echte flesweigeraar kan uit de fles gaan drinken, dus geef de moed niet zomaar op. Ga eens een goed gesprek aan mischien helpt het jou ook

 

Dan zou ik eerder in gesprek gaan en zeggen dat mama's borsten heel lief zijn en dat ze het niet verdienen om gebten te worden. En dat als ze blijft bijten, dat ze dan wel eens in staking zouden kunnen gaan. Bijt nooit in de borst die je voedt.

Maar het is wel lastig ja. Ik zou ook niet willen stoppen met bv om die reden, hoewel ik me kan voorstellen dat anderen het wel doen. Het is waarschijnlijk gewoon een fase die met een week of wat over is. Daarna kun je vast nog heel lang probleemloos voeden, als je dat wlt. Maar ja: tot die tijd zit je er mooi mee!

 

Hier ook zo'n periode gehad rond 11 maanden. Als ze mij beet dan koppelde ik meteen af en vertelde haar dat het pijn deed. Ik keek er ook wel boos bij, zodat het indruk maakte.
Het was wel echt een fase, na een maand was het weer voorbij en heeft ze tot 16 maanden bv gekregen.

 

Het is een fase, het is een fase, het is een fase.... maar inderdaad: afkoppelen op het moment dat ze bijt, haar rustig vertellen dat dat pijn doet bij mama en dat dat niet fijn is en daarna weer laten drinken.

Dochterlief bijt ook. Maar ze doet het heus niet expres om mama pijn te doen. Ik bijt even door... en blijf lekker borstvoeding geven. Deze paar weken ongemak tellen voor mij minder hard dan alle plezier die we van de voedingen hebben normaal gesproken!

 

Ik heb het ook meerdere keren gehad, dan begon dochterlief ineens te bijten. Elke twee maanden had ze wel een periode van een week ofzo, en net op het moment dat ik het écht niet meer zag zitten kwam het telkens goed. De laatste keer was ze volgens mij zo'n 10 maanden oud. Toen was het zo heftig dat ik bij het aanleggen zat te huilen van angst omdat ik zo'n pijn had aan mn tepel en bang was dat ze weer zou bijten. Dat zag moppie natuurlijk, en daardoor durfde zij ook niet meer. Allebei huilen. We zaten toen echt een beetje in een impasse.

Uiteindelijk hebben we dit gedaan: Ik heb dochterlief in de borstvoedingshouding genomen met haar speentje in dr mond. Even lekker geknuffeld en tot rust gekomen, en haar uitgelegd waarom ik niet wilde dat ze me beet. Toen heeft manlief haar van me over genomen, even helemaal uit de routine. Hij is met haar weggelopen en kwam na een klein rondje door de kamer weer bij mij terug. En toen gaf hij haar aan, net als wanneer hij haar 's nachts bij me bracht voor een voeding. En op die automatische piloot heeft ze toen aangehapt en rustig gedronken. Daar was ik zó blij mee, want anders was die avond waarschijnlijk het einde van de bv geweest.
Daarna heeft ze me nog wel eens gebeten, maar dan gaf ik haar gewoon weer het speentje om even tot rust te komen. En als ze er klaar voor was om het weer te proberen haalde ze zelf het speentje uit haar mond. En meestal ging het dan goed.

Geen idee of je hier wat aan hebt, maar ik wilde het je toch vertellen. Ik hoop dat jullie er samen uit komen!!

 

Misschien een hard onder de riem: mijn zoon zat mijn borst net kusjes te geven. Toen moest ik wel even aan dit topic denken, haha. Ik zat te bellen met mijn oma terwijl hij dronk, dus ik zat niet goed op te letten. Meestal trek ik gelijk mijn kleding omhoog als hij "klaaar" roept. Maar nu had ik er niet echt erg in dat hij al klaar was. Wel leuk, zo'n duidelijke blijk van waardering.

 

:d

 

Ik ook ervaring mee!!

En tjeee!! Wat werd ik bang om te voeden. Gelukkig heeft dit maar even geduurd. Ik ben 'gewoon' gaan gillen en boos haar toespreken. En 1 keer heb ik haar een beetje 'bozig' aan vriendlief gegeven.

Ik had zo'n pijn!!



Inmiddels bijt ze me bijna nooit meer. Maar ik zal niet vergeten hoe bang ik was om te voeden. Vooral de nachtvoeding maakte mij bang, omdat ze juist ook beet als ze slaperig was. Ik zat met samengeknepen billen haar te voeden. En continue koppelde ik haar los, en dát vond ze vervelend!!

Ik heb het idee dat het gillen en boos kijken in combinatie met het continue loskoppelen hier geholpen heeft.

Ik wist trouwens wel een verband te leggen tussen het bijten en het krijgen van de tandjes. Elke keer als ze weer tandjes kreeg en klaarblijkelijk haar mondje en het gevoel in haar mondje veranderde, deed ze het.

Ik hoop dat het voor jou snel voorbij is.

 

Fijn!!